kenia 7
Door: petra
Blijf op de hoogte en volg petra
03 Maart 2009 | Kenia, Nairobi
Vrijdag met zijn Anthony naar de school in Voi geweest. Dat is ongeveer 150 km denk ik. Om 6 uur ’s morgens vertrokken naar Mwtapa, van daaruit naar Mombasa en dan met een grote bus naar Voi. In Voi aangekomen hebben we eerst een ontbijtje bepakt omdat de busreis 3 uur duurt. Dan met een matatu naar de school (1,5 uur rijden normaal gesproken) maar… onderweg moest er ff gewacht worden op mensen??, er moest daarna gewacht worden op een bus waarvan de mensen overstapte in de matatu. Daarna was er bagage wat overgeladen moest worden, dit waren zakken met bonen, maar….. de zakken waren kapot dus alles moest van de straat geraapt worden en alles moest overgeladen worden in nieuwe zakken, ja dat duurt effe. Enfin na 3,5 uur!! waren we er dan eindelijk. Inmiddels was het 14.00 uur. Maar goed. Het was het waard een ontzettend leuke en mooie school midden in de Taita Hills, een berggebied westelijk langs de highway tussen Nairobi en Mombasa. Tijdens de heerlijke lunch hebben we een heel goed overleg gehad. Bura Girls Hghschool is een school met 600 lln. Van origine is het een missionarispost. Nu wordt e.e.a. gerund door een vrouwelijke directrice Lilian Mwalekwa en zuster Domina. Heel aardig, zij werken hier al meer dan 10 jaar en vormen samen de directie, alles wordt overlegd met het team en ze hebben zelfs een oudercommissie. Deze school bestaat al heel lang en is een van de beste secondaire scholen van Kenia. We hebben hen verteld over onze plannen, van te voren had ik het e.e.a. op papier gezet met vragen, voorwaarden en te maken afspraken. We hebben alles kunnen bespreken. Nu zullen we alles met St. Ursula doornemen. Heel belangrijk, we kunnen er nu voor zorgen dat er altijd ruimte op school is voor de Mudzini meiden, uiteraard mits ze slagen voor de primairy school. Ook zal de schoolfees constant blijven en niet verhoogd gaan worden. Want als deze school mee gaat doen met een uitwisselingsprogramma met school krijgt het meer aanzien, meer lln en dus uiteraard hogere schoolfees. Zij zullen nu een voorstel gaan maken hoe hun denken de praktische lessen te gaan geven en wat de kosten gaan worden, ze gaan een meerjarenplan opzetten. Dus geweldig: er zal nauw samen gewerkt worden met Bura school/Mudzini Kwetu /St. Ursula Horn/ Na Maono. Geweldig, we waren helemaal trots. Het begin is gemaakt. In mei zullen we alles verder uitwerken.
Maar ja toen moesten we nog terug naar Mombasa, kortom om 16.30 uur zijn we weer vertrokken en om 23.00 uur waren we terug in Mudzini. Niet te geloven. En we hadden een bus terug vanuit Voi; nou, nou niet normaal, op een gegeven moment dacht ik echt dat het gedaan was, de bus hing zowat op een kant, bahbah, maar we hebben het gered. Ongelofelijk een reis van 17 uur voor een vergadering van twee uur. This is Africa!
Zaterdag wat aangerommeld, nog wat foto’s gemaakt, video gemaakt met interviews om mee te nemen om te laten zien voor de school in Horn, wat crea gedaan met de meiden en voor allemaal een soda gehaald, gewoon gezellig Mudzini dagje.
Zondag alles gepakt, gepoetst en gewacht op onze trein naar Nairobi. Anthony heeft ons weggebracht. Eerste klas geboekt met diner en ontbijt, klokslag 19.00 uur vertrokken we, dat begon goed. Heel klein hokje maar we kregen de tip van een medepassagier om ook de cabine naast ons in te pikken en de tussendeur te openen zodat we allebei een fatsoenlijk bed hadden en wat meer ruimte. Gesproken met de conducteur en dit mocht. Trein reizen is een hele ervaring maar wel vermoeiend. Nairobi is ongeveer 500 km en de trein doet er normaal gesproken 14 uur over, in ons geval echter was er wat vertraging en we deden er meer dan 16 uur over. Dat komt omdat de trein bij ieder stationnetje moet stoppen, ook ’s nachts. Een snel diner om 20.00 uur en een flesje rode wijn en rust, dachten we. Van slapen is echter niet veel gekomen, teveel herrie, teveel stops en te heet. Maar goed ’s morgens is het echt geweldig, de zon komt op, wilde dieren en het landschap gaan aan je voorbij, de dorpjes maar ook de sloppenwijken in de buurt van Nairobi. Indrukwekkend. Op naar het backpackers hotel in Nairobi, dit stelt niet veel voor, we hebben een klein blokhutje met alleen een bed, maar het is erg schoon en heel gemoedelijk. We hadden voor dinsdag voor onze sarah-safari een auto gehuurd, via Sebastian van Mudzini. Nou hebben wij slechte ervaringen met auto’s huren via iemand anders. Maar dit was toch anders, we zouden pas betalen als we de auto hadden, dus er kon niets mis, toch? Nou wel dus. Onze auto was te laat, niet het type wat we afgesproken hadden, ruiten kapot, slot werkte niet en achteraf als we de auto af zette, moesten we de accu weer aan de praat zien te krijgen, dus motorkap open, ikke achter het stuur, proberen te starten en Nico wat freubelen aan de accuklemmen, en dan snel instappen en rijden. Heel fijn als je in een wildpark bent!! Dus we hebben nu afgesproken nooit maar dan ook nooit meer een auto “via iemand” te huren, wij gaan voortaan naar een officieel verhuurbedrijf.Achteraf bleek dat we dan ook nog goedkoper uit zouden zijn geweest, oké fijn en bedankt. Nico is nu nog aan het onderhandelen omdat hij een gedeelte van zijn geld terug wil, terecht. Maar de verhuurder is nog even geld halen? Hij doet maar wij hebben nog steeds de sleutel van de auto, die hier achter het hek geparkeerd staat. We wachten al een uurtje.
Dinsdag 3 maart, jawel ze wordt 50!!! Altijd al geroepen dat ik mijn 50 verjaardag wil vieren tussen de olifanten, nou dat is gelukt. Het waren beeldjes maar dan nog. We zijn die dag naar Nairobi National Park geweest voor een gamedrive van een hele dag. Geweldig, in “onze eigen” auto lekker met zijn 2en in ons eigen tempo. Nairobi NP is ongeveer 10 km van Nairobi stad, de grootste stad van Oost Afrika en een echte wereldstad. Heel bijzonder om de skyline van deze stad op de achtergrond te hebben terwijl je aan het genieten bent van alle mooie dieren in het wild. Hier een gedenkteken en de overgebleven as van de verbranding van olifanten slagtanden in 1989. Dit ivoor had een waarde van 1miljoen Amerikaanse dollars. President Moi van Kenia verbrandde hier op aandringen van (blanke) minister Richard Laekey die door deze actie wilde laten zien een einde te maken aan de stroperij en handel in ivoor. Nog steeds een indrukwekkende plaats. Het was wereldnieuws toentertijd. Ik kan het me nog goed herinneren maar voor sommigen was het voor hun tijd, maar ja ik leef tenslotte al een halve eeuw. (poeh, dat klinkt echt oud). Maar in dit National Park leven nu geen olifanten meer omdat het park te klein is voor de verwoestingen die olifanten kunnen aanrichten, ze zijn overgeplaatst naar andere parken. Deze dag heb ‘k dus doorgebracht tussen de wilde dieren, letterlijk en figuurlijk. Het was grandioos, bij de giraffen had ik zelfs een zwaar emo moment, heb toen ook gelijk een smsje verzonden, wat onvergetelijk, ik hier in Afrika mijn 50e verjaardag aan het vieren in deze schitterende omgeving, wat ben ik nog steeds dankbaar dat ik dit zo kan beleven. Weer die tegenstellingen van Afrika; natuur en stad heeeeel dicht bij elkaar. De foto’s spreken voor zich, het stikte van de beesten. Als je moet stoppen voor elke zebra op de weg dan duurt het voor je overgestoken bent effe, haha. We hebben echt genoten. Dan alle post die ik heb gekregen via Nico en Miranda, maar ook alle emailtjes en e-cards echt zo gaaf, maar ook zo ontroerend, emotioneel en moeilijk. Wat mis ik jullie, het liefst zou ik op zo’n moment met Nico terug willen gaan over twee dagen, om jullie allemaal weer te zien. Dank jullie allemaal, dikke knuffel, jullie weten niet hoeveel indruk zulke dingen maken, ik werd er helemaal verlegen van. Een verjaardag om echt nooit meer te vergeten. Nico heeft het al vermeld in zijn verhaaltje vorige keer, maar alle berichtjes, mailtjes, smsjes betekenen zoveel, misschien heb je dat niet in de gaten aan de andere kant van de wereld maar ik vergeet ze nooit meer.
Morgen gaan we een school bezoeken met gehandicapte kinderen, ook wil ik nog het Marianne Centre gaan bezoeken, opgezet door Nelie uit het noorden van Nederland en een activiteiten centrum is voor verstandelijk gehandicapten. Met Nelie heb ik in dezelfde groep gezeten bij de SIW en er is een administratieve samenwerking/link met haar en onze stichting. Ben zeer benieuwd. Donderdag willen we Nairobi gaan verkennen samen met Peter, oud-medewerker Mudzini. Nico vertrekt die nacht en zal vrijdagmorgen weer in Nederland aankomen. Ik blijf nog een paar daagjes in Nairobi om daarna met de bus naar Kampala te vertrekken (busreisje van 12 uur) en door te reizen naar Gulu (ook weer een busreisje van ongeveer 10 uur). Het zijn hier niet de afstanden die je moet tellen bij het reizen maar de tijden. En een afspraak op een dag, anders haal je het niet. Valt niet mee voor een Europeaan, maar ik ben nu een beetje gewend. Ik heb inmiddels contact gehad met de school voor speciaal onderwijs in Gulu en zal hen eerst bezoeken om daarna te beslissen of ik er ook ga werken in april. Op 19 maart komt Oscar aan in Entebbe dus dan gaan we fijn rondtrekken door Uganda. De volgende fase van mijn avontuur. Natuurlijk hou ik jullie op de hoogte van alles,
groetjes xxx
Abraham en Sarah
Enne pas een beetje goed op men menneke straks. Wat zal ie het kou hebbe.
P.S. krijg net een telefoontje van collega Gonja van de special school in Mombasa over George: school heeft een nieuw uniform gekocht wat op school blijft, morgen krijgt hij nieuwe boeken, want die waren ook verkocht, en lunch wordt voortaan geregeld. Geweldig, is het toch allemaal niet voor niets geweest. Hier doen we het voor!!!
Maar ja toen moesten we nog terug naar Mombasa, kortom om 16.30 uur zijn we weer vertrokken en om 23.00 uur waren we terug in Mudzini. Niet te geloven. En we hadden een bus terug vanuit Voi; nou, nou niet normaal, op een gegeven moment dacht ik echt dat het gedaan was, de bus hing zowat op een kant, bahbah, maar we hebben het gered. Ongelofelijk een reis van 17 uur voor een vergadering van twee uur. This is Africa!
Zaterdag wat aangerommeld, nog wat foto’s gemaakt, video gemaakt met interviews om mee te nemen om te laten zien voor de school in Horn, wat crea gedaan met de meiden en voor allemaal een soda gehaald, gewoon gezellig Mudzini dagje.
Zondag alles gepakt, gepoetst en gewacht op onze trein naar Nairobi. Anthony heeft ons weggebracht. Eerste klas geboekt met diner en ontbijt, klokslag 19.00 uur vertrokken we, dat begon goed. Heel klein hokje maar we kregen de tip van een medepassagier om ook de cabine naast ons in te pikken en de tussendeur te openen zodat we allebei een fatsoenlijk bed hadden en wat meer ruimte. Gesproken met de conducteur en dit mocht. Trein reizen is een hele ervaring maar wel vermoeiend. Nairobi is ongeveer 500 km en de trein doet er normaal gesproken 14 uur over, in ons geval echter was er wat vertraging en we deden er meer dan 16 uur over. Dat komt omdat de trein bij ieder stationnetje moet stoppen, ook ’s nachts. Een snel diner om 20.00 uur en een flesje rode wijn en rust, dachten we. Van slapen is echter niet veel gekomen, teveel herrie, teveel stops en te heet. Maar goed ’s morgens is het echt geweldig, de zon komt op, wilde dieren en het landschap gaan aan je voorbij, de dorpjes maar ook de sloppenwijken in de buurt van Nairobi. Indrukwekkend. Op naar het backpackers hotel in Nairobi, dit stelt niet veel voor, we hebben een klein blokhutje met alleen een bed, maar het is erg schoon en heel gemoedelijk. We hadden voor dinsdag voor onze sarah-safari een auto gehuurd, via Sebastian van Mudzini. Nou hebben wij slechte ervaringen met auto’s huren via iemand anders. Maar dit was toch anders, we zouden pas betalen als we de auto hadden, dus er kon niets mis, toch? Nou wel dus. Onze auto was te laat, niet het type wat we afgesproken hadden, ruiten kapot, slot werkte niet en achteraf als we de auto af zette, moesten we de accu weer aan de praat zien te krijgen, dus motorkap open, ikke achter het stuur, proberen te starten en Nico wat freubelen aan de accuklemmen, en dan snel instappen en rijden. Heel fijn als je in een wildpark bent!! Dus we hebben nu afgesproken nooit maar dan ook nooit meer een auto “via iemand” te huren, wij gaan voortaan naar een officieel verhuurbedrijf.Achteraf bleek dat we dan ook nog goedkoper uit zouden zijn geweest, oké fijn en bedankt. Nico is nu nog aan het onderhandelen omdat hij een gedeelte van zijn geld terug wil, terecht. Maar de verhuurder is nog even geld halen? Hij doet maar wij hebben nog steeds de sleutel van de auto, die hier achter het hek geparkeerd staat. We wachten al een uurtje.
Dinsdag 3 maart, jawel ze wordt 50!!! Altijd al geroepen dat ik mijn 50 verjaardag wil vieren tussen de olifanten, nou dat is gelukt. Het waren beeldjes maar dan nog. We zijn die dag naar Nairobi National Park geweest voor een gamedrive van een hele dag. Geweldig, in “onze eigen” auto lekker met zijn 2en in ons eigen tempo. Nairobi NP is ongeveer 10 km van Nairobi stad, de grootste stad van Oost Afrika en een echte wereldstad. Heel bijzonder om de skyline van deze stad op de achtergrond te hebben terwijl je aan het genieten bent van alle mooie dieren in het wild. Hier een gedenkteken en de overgebleven as van de verbranding van olifanten slagtanden in 1989. Dit ivoor had een waarde van 1miljoen Amerikaanse dollars. President Moi van Kenia verbrandde hier op aandringen van (blanke) minister Richard Laekey die door deze actie wilde laten zien een einde te maken aan de stroperij en handel in ivoor. Nog steeds een indrukwekkende plaats. Het was wereldnieuws toentertijd. Ik kan het me nog goed herinneren maar voor sommigen was het voor hun tijd, maar ja ik leef tenslotte al een halve eeuw. (poeh, dat klinkt echt oud). Maar in dit National Park leven nu geen olifanten meer omdat het park te klein is voor de verwoestingen die olifanten kunnen aanrichten, ze zijn overgeplaatst naar andere parken. Deze dag heb ‘k dus doorgebracht tussen de wilde dieren, letterlijk en figuurlijk. Het was grandioos, bij de giraffen had ik zelfs een zwaar emo moment, heb toen ook gelijk een smsje verzonden, wat onvergetelijk, ik hier in Afrika mijn 50e verjaardag aan het vieren in deze schitterende omgeving, wat ben ik nog steeds dankbaar dat ik dit zo kan beleven. Weer die tegenstellingen van Afrika; natuur en stad heeeeel dicht bij elkaar. De foto’s spreken voor zich, het stikte van de beesten. Als je moet stoppen voor elke zebra op de weg dan duurt het voor je overgestoken bent effe, haha. We hebben echt genoten. Dan alle post die ik heb gekregen via Nico en Miranda, maar ook alle emailtjes en e-cards echt zo gaaf, maar ook zo ontroerend, emotioneel en moeilijk. Wat mis ik jullie, het liefst zou ik op zo’n moment met Nico terug willen gaan over twee dagen, om jullie allemaal weer te zien. Dank jullie allemaal, dikke knuffel, jullie weten niet hoeveel indruk zulke dingen maken, ik werd er helemaal verlegen van. Een verjaardag om echt nooit meer te vergeten. Nico heeft het al vermeld in zijn verhaaltje vorige keer, maar alle berichtjes, mailtjes, smsjes betekenen zoveel, misschien heb je dat niet in de gaten aan de andere kant van de wereld maar ik vergeet ze nooit meer.
Morgen gaan we een school bezoeken met gehandicapte kinderen, ook wil ik nog het Marianne Centre gaan bezoeken, opgezet door Nelie uit het noorden van Nederland en een activiteiten centrum is voor verstandelijk gehandicapten. Met Nelie heb ik in dezelfde groep gezeten bij de SIW en er is een administratieve samenwerking/link met haar en onze stichting. Ben zeer benieuwd. Donderdag willen we Nairobi gaan verkennen samen met Peter, oud-medewerker Mudzini. Nico vertrekt die nacht en zal vrijdagmorgen weer in Nederland aankomen. Ik blijf nog een paar daagjes in Nairobi om daarna met de bus naar Kampala te vertrekken (busreisje van 12 uur) en door te reizen naar Gulu (ook weer een busreisje van ongeveer 10 uur). Het zijn hier niet de afstanden die je moet tellen bij het reizen maar de tijden. En een afspraak op een dag, anders haal je het niet. Valt niet mee voor een Europeaan, maar ik ben nu een beetje gewend. Ik heb inmiddels contact gehad met de school voor speciaal onderwijs in Gulu en zal hen eerst bezoeken om daarna te beslissen of ik er ook ga werken in april. Op 19 maart komt Oscar aan in Entebbe dus dan gaan we fijn rondtrekken door Uganda. De volgende fase van mijn avontuur. Natuurlijk hou ik jullie op de hoogte van alles,
groetjes xxx
Abraham en Sarah
Enne pas een beetje goed op men menneke straks. Wat zal ie het kou hebbe.
P.S. krijg net een telefoontje van collega Gonja van de special school in Mombasa over George: school heeft een nieuw uniform gekocht wat op school blijft, morgen krijgt hij nieuwe boeken, want die waren ook verkocht, en lunch wordt voortaan geregeld. Geweldig, is het toch allemaal niet voor niets geweest. Hier doen we het voor!!!
-
03 Maart 2009 - 16:29
Lonneke:
Ha Petra,
GEFELICITEERD!!!! maak er een leuke verjaardag van.
Groetjes Lonneke -
03 Maart 2009 - 17:19
Susa:
Woef , lik, knuffel voor Petra -
03 Maart 2009 - 17:27
Ramond:
Hoi petra
gefelicteerd met je vijtigste
je kan geen mooier moment bedenken en te zijn waar je nu bent om 50 te worden
Een troost, je bent twee maanden jonger dan ik.
Groetjes raymond
-
03 Maart 2009 - 17:29
Roy En Miranda:
Natuurlijk eerst van harte gefeliciteerd!!!!
Wat leuk om de foto's van Mudzini te zien. Krijg helemaal heimwee!!! Wat het zijn het toch geweldige mensen!!!
En wat een mooie foto's van het wild!!! Wat is het toch een prachtig land met grote tegenstellingen. Zeker als je de foto ziet met de stad op de achtergrond!!! ja, ja, ben visueel ingesteld... haha!!! Dat is toch wel echt de mooiste en de meest bijzondere verjaardag die je je maar kan voorstellen!!!! Kan me dat emo-moment helemaal voorstellen... slik...
Geniet er maar met volle teugen van!
Heel veel liefs!!! -
03 Maart 2009 - 17:40
Perry:
Fijn om je stem weer even te horen! Fijne verjaardagsavond nog en een dikke verjaardagskus! -
03 Maart 2009 - 17:41
Philip:
Sarah,
!!!!!!!!!!!!!!
Van
Harte
Gefeliciteerd
!!!!!!!!!!!!!!!!!
Philip en Irma -
03 Maart 2009 - 17:54
Miep:
Voor Sarah,
Lieve Petra, Proficiat en een hele dikke verjaardagsknuffel op deze bijzondere verjaardag.Ik wens je als 50 jarige nog prachtige maanden in Africa toe. Liefs ook voor Nico en ook van harte gefeliciteerd natuurlijk. xxx Miep -
03 Maart 2009 - 19:09
Gerrie:
Petra,
Nogmaals proficiat met je 50e.
Wat een mooie wilde dieren foto's. Breng voor mij maar een klein zebraatje mee!!
Een poot van de schnautzer (mijn eigen wild dier) Pepper.
Gerrie -
03 Maart 2009 - 19:18
Anke En Henriëtte:
Hallo Sarah en Nico,
PROFICIAT SARAH, welkom bij de club!! Het doet geen pijn!
Wat een mooie foto's!! Wat een ervaringen, echt mooi!
Tot de volgende keer. Heel veel groetjes en Liefs van Anke en Henriëtte -
03 Maart 2009 - 20:32
Peter Verberne:
Hoi Petra,
Van harte gefeliciteerd met je 50ste verjaardag!
Wat een verhalen; wat een ervaringen. Ik hoop dat jullie nog een fantastische tijd hebben in Afrika. Ik lees het wel.
Groetjes,
Peter -
03 Maart 2009 - 21:00
Hanny:
Sarah van harte gefeliciteerd met je 50 ste verjaardag. heb het vorig jaar ook meegemaakt, en als het eenmaal zover is went het snel genoeg.Ga door met je boeiende verslagen, en Nico een voorspoedige terugreis,de tijd daar is snel gegaan niet!!Groetjes uit Friesland -
03 Maart 2009 - 21:08
Bob:
HIEPERDEPIEP HOERA!!!
Petra, van harte gefeliciteerd met het bereiken van Sarah. Maak er een skon fiske van. Heb zojuist een afrikaanse wijn open getrokken en drink er één op jouw gesondheid (of hoe zeggen ze dat bij jullie..?)
Groetjes Bob -
03 Maart 2009 - 21:22
Willemien:
Dat moet wel bijzonder zijn 50 worden op de plek waar je zoveel van bent gaan houden! Van harte Peet!
Doe je Nelie de groeten van me.
En Nico wensen we natuurlijk een goede terugreis toe en zijn heel erg benieuwd naar de verhalen zijn belevenissen in Afrika.
Maar eerst maar even thuiskomen in Veldhoven
Veel lieve groeten, Willemien. -
03 Maart 2009 - 21:49
Oscar:
Ha Peetje,
Gefeliciteerd met dit heugelijk feit.
Groeten aan Nico en Nelie
Tot gauw! -
04 Maart 2009 - 06:28
Annie Klessens:
Hoi Saartje,
Hartelijk Gefeliciteerd met je verjaardag!
Wat super omdat in de natuur van Afrika te vieren.
Je hebt veel bereikt in de tijd die je daar bent Petra. Al kost dat veel energie en doorzettings vermogen om er te komen.
GEWELDIG!
Nico goede reis terug!
-
04 Maart 2009 - 06:41
Nicole:
Hiep, hiep hoera het is feest, bij ons Peetje is Sarah langs geweest.
Gisteren nog een jonge roos, vandaag al een oude doos!
Sarah wees niet bang, de volgende 50 duren net zo lang.
Paniek, paniek onze Peet is half antiek.
Tip tap top, de eerste 50 zitten er op.
Zet de botox maar vast klaar, onze Peet is 50 jaar.
Petra, van harte gefeliciteerd met jouw 50e verjaardag! Maak er een leuke dag van samen met jouw menneke!
Groetjes, Nicole -
04 Maart 2009 - 07:05
Henk En Marijke:
Hallo Petra,een beetje laat maar we willen jou toch nog even feliciteren met je 50e verjaardag. We zien dat je het geweldig naar de zin hebt. Geniet er nog een paar maanden van. Lieve groetjes en tot ziens! -
04 Maart 2009 - 08:23
Jolanda Van De Ven:
Hoi Petra,
Alsnog van harte gefeliciteerd met je 50e verjaardag, ik geniet mee van je avonturen in je prachtige verhalen, vaak met een lach, en soms met een brok in de keel omdat het toch ook vaak heel moeilijk is wat je allemaal meemaakt! Geniet er lekker van, maar zoals we allemaal in je verhalen kunnen lezen doe je dat ook.
Groetjes Jolanda -
04 Maart 2009 - 13:30
Tante Maria:
Hoi Petra:
Hier tante Maria. Petra van harte gefeliciteerd met je 50 ste verjaardag, en nog een goede tijd daar tot je vertrek.
groetjes Tante Maria
-
05 Maart 2009 - 09:00
Tijn En Inge:
Lieve Peet,
Allereerst nog proficiat met je verjaardag!! Wat een geweldige plek om je verjaardag te vieren. Het verhaal en de foto's zijn wederom schitterend.
gr Inge en Tijn -
05 Maart 2009 - 20:55
Vivian:
heej sarah en nico!
geweldig om sarah te worden in afrika, heerlijk om jullie foto's te zien en als ik zo die zebra's en giraffen zie, kan ik me best voorstellen dat je ff heel hard moet slikken! Geniet nog van je tijd in Afrika!
Liefs Vivian -
06 Maart 2009 - 09:30
Leerzone 2 PWA:
Hallo Nico en Petra,
Mooie foto's van de dieren. Die willen wij ook wel zien. Vooral de apen. En de strepen van de zebra's vindt Jill mooi. We zingen Lang zal ze leven voor Petra. Proficiat. We hebben nog steeds geen nieuwe PWAschool. Op 4 april is er een klussendag voor de boerderij. Ben jij er dan ook bij?
Lieve groeten van ons allemaal: Isis, Jill, Mukaddim, Bryan, Niek, Ticho, Freek, Valerie, Alexandra, Mark, Sharon, Kim en Gonnie -
07 Maart 2009 - 11:42
Marja Van Genugten:
Hoi Petra,
Nogmaals van Harte Gefeliciteerd en welkom bij de "club der wijzen". Wat heb jij een bijzondere verjaardag gehad fijn dat je er zo van hebt kunnen genieten. Bedankt weer voor je verhaal en prachtige foto's.
Marja.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
