Uganda 2-3
Door: petra
Blijf op de hoogte en volg petra
19 Maart 2009 | Oeganda, Kampala
Afgelopen weekend heb ik doorgebracht met Elisa, heel gezellig. Haar gebroken engels is echt heel grappig, ze vertelde me een anekdote. Sommige mannen in Kiwangala willen met haar trouwen. Ze antwoord dan: you want marrie me? You do cooking, washing clothes and if we have children you care to him? If I go with holiday you clean the house for me and you not staying in the bar. And I do what I want, if I want to go out you bring me? You want to marrie me now? Ze vertelde dat ze dit nu een paar keer had gezegd en dat ze er nu geen last meer van had, sommige mannen zeiden alleen maar ai, ai, ai. Zoals alleen een afrikaan dat kan zeggen. Geweldig, dit is humor. Maar natuurlijk hebben we ook heel serieus gepraat over Cotfone en hebben zaterdagavond Mark ontmoet in Kampala. Ik schrok er van zoals hij er uit ziet, zit constant met zijn hoofd in zijn handen, is echt depressief. Hij hield echt van de leerlingen, Kiwangala en Cotfone. Hij heeft er nu een jaar gewerkt en het gaat hem echt aan zijn hart. Gewoon zielig, hij voelt zich zo belazerd en is zo teleurgesteld. Gelukkig begrijpt zijn organisatie alles en staat achter hem en zorgt nu voor een nieuwe plaatsing voor dit twee jaar. Normaal gesproken moet je naar huis als een project mislukt. Maar ook zei begrijpen niets meer van Kayinga, terwijl er toch regelmatig contacten waren. Dit zegt voldoende. Verder heb ik inmiddels ook mailcontact gehad met Ori (de Israëlische vrijwilliger, die ik ontmoet heb in het begin van mijn reis), hij zou voor de schoolkosten betalen van een doof jongetje in Cotfone die naar een speciale school zou gaan. Dit kind is echter nog steeds in Cotfone. Oké we gaan de situatie ter plekke bekijken en kunnen dan pas een goed oordeel vormen.
Deze week heb ik bij Bluesky gewerkt. En ik moet zeggen daar heb ik echt een goed gevoel over nu. De basis was natuurlijk gelegd maar dan nog. De duitse vrijwilligers die hier werken hebben echt heel goed werk verricht. Zij hebben nog meer oefenbladen gemaakt voor ieder niveau. Ook zij zijn gewend om actief les te geven. Deze week hebben we samen met Godwin gedaan en nu ziet hij dat het heel leuk is om interactie te hebben met de leerlingen. Hij en de leerlingen genieten zichtbaar. Echt heel fijn om te zien. Van de week hadden we de klas omgetoverd tot marktkraam met tomaten, bonen, aubergines enz. Prijskaartjes erbij en de lln kregen geld en opdrachten om te kopen. Godwin had we een beetje gestuurd hoe te handelen. Hij is dit natuurlijk helemaal niet gewend, past niet in het afrikaanse onderwijs systeem. Maar het werkt.
Verder heb ik een mailtje gekregen van collega Gona uit Mombasa, de speciale school. Het gaat heel goede met George: de lunch krijgt hij nu op school, er is een social werker naar zijn huis gegaan en zij begeleid het gezin nu. De kam is weer op school en hij verkleed zich iedere morgen, het uniform blijft daar, hij kamt zijn haar en heeft inmiddels nieuwe boeken gekregen die ook op school blijven. Hij is gemotiveerd en enthousiast. Yes, daar doen we het voor. Ik ga hem zeker bezoeken straks in mei als ik weer terug ben in Kenya.
Ik begin nu zo’n beetje af te tellen, alhoewel Nico vindt dat het nog heel lang duurt voor ik thuis ben. Ook ons mam vindt dat het nu lang genoeg geduurd heeft. Ze vindt dat “jij ze daar in Afrika nu zat vooruit geholpen hebt”, ons mam haar eigen woorden.
Met andere woorden: kom maar weer snel thuis, ik mis je. Ontroerend.
Van de week samen met Elisa Moses bezocht, Moses is een kunstschilder die ik heb leren kennen via Kim en Kees en die voor ons heel veel doeken heeft geschilderd die Nico al mee naar huis heeft genomen. De bedoeling is om deze te gaan verkopen om zo extra geld te krijgen voor de stichting. Nou Moses maakt ook sieraden en is echt een eerlijke Ugandees die ook nog eens heel creatief is, nou is dat wel makkelijk als kunstenaar natuurlijk, haha.
Maar goed hij had een kraampje dicht bij het taxipark met (uiteraard een dik betaalde) vergunning. De grond is echter opgekocht door een investeerder die er een groot gebouw neer wil zetten, maar de handel gaat gewoon door, men heeft tenslotte toestemming. De politie heeft daarom al verschillende keren een razzia uitgevoerd waarbij alle artikelen die men tracht te verkopen ingenomen worden. De handelaren kunnen hun eigen spullen dan terugkopen uiteraard tegen gigantische prijzen. Dat kan niemand betalen natuurlijk en dus verkoopt de politie deze spullen met dikke winst. Zo corrupt, verschrikkelijk. Mensen werken daar voor hun eigen broodwinning en verkopen echt alles, schoenen, ondergoed, eten, gereedschap ja je kunt het zo gek niet bedenken of ze hebben het. Na iedere razzia moeten ze weer van onder af aan beginnen. Om moedeloos van te worden. Zo ook Moses die met de verkoop van sieraden verf en doeken kan kopen voor zijn schilderijen en bewerkte houten lijsten. Hij wil alleen kwaliteit verkopen en werkt echt vanuit zijn gevoel. Echt een aardige jongen die nooit maar dan ook nooit vraagt om geld of iets. Het liefst zou ik hem helpen met een creatieve opleiding. Elisa heeft contacten met Italiaanse universiteiten. (zij heeft kunstacademie en kunstgeschiedenis gedaan en is hierin afgestudeerd en ziet de talenten van Moses) Zij gaat proberen om contacten te leggen, zou mooi zijn.
Verder zijn er hier in heel Uganda op dit moment veel grote branden van markten. Het gebeurt allemaal ’s nachts, er zijn dus geen slachtoffers in die zin, maar wel heel veel persoonlijke drama’s, mensen laten nl. hun handel achter op deze (overdekte) markten, waardoor de financiële schade gigantisch is. De meningen over de oorzaken zijn verschillend, het zouden terroristische aanvallen zijn of, en dat is meer aannemelijk, de regering wil af van die kleine handelaartjes en de grond verkopen aan grote winkelbedrijven die sterk in opkomst zijn. Dit in combinatie met het verhaal over de razzia’s van de kraampjes doet je het ergste vermoeden.
Twee branden in Kampala in de afgelopen drie maanden, in Fort Portal, twee in Jinja binnen twee weken en vanmorgen weer een brand in Hoima.
Nog een voorbeeldje: Godwin moet voor zijn school ieder jaar een nieuwe vergunning aanvragen bij de minister van gezondheid en de minister van onderwijs. Deze twee komen ieder jaar op bezoek om de school te inspecteren. De vergunning kost geld uiteraard, maar ook voor het bezoek van de ministers moet benzinekosten betaald worden, aan de minister persoonlijk!! Deze zijn nota bene in dienst van de regering met een auto van de zaak. Het is hun baan om alle scholen te bezoeken. Maar er zijn natuurlijk scholen die niet over de nodige financiën beschikken, deze scholen worden dan gesloten, het ie echt niet te geloven. Godwin heeft nu alle papieren rond maar de administratie op de ministeries kost hem twee volle dagen. De ambtenaar heeft op zijn kamer een dvd recorder en tussen de films door neemt hij dan even tijd om de formulieren te tekenen, als je geluk hebt nog dezelfde dag. Je moet dit als directie van een school persoonlijk doen. Gisteren heeft hij vijf uur moeten wachten voor het tekenen van de formulieren in Nansana, en vandaag moest hij naar Wakiso naar het andere ministerie. En dan klagen wij ooit over bureaucratie. Nou hier hebben ze het uitgevonden volgens mij. En dan de kosten, corruptie? Nee nooit van gehoord.
Maar toch…..ondanks alles is het toch nog steeds heerlijk om hier te zijn.
Mijn laatste dag in Bluesky voor de klas gehad. Daarna nog even terug geweest naar hotel Ivory waar ik de eerste vier maanden doorgebracht heb, heel leuk ontvangst, fijn gevoel. Maar stilletjes aan begin ik afscheid te nemen, heel vreemd, dubbel gevoel, verdrietig soms, maar ook gelukkig dat ik dit heb mogen meemaken. Vooral een goed gevoel dat ik deze stap heb genomen en gegaan ben, voor geen goud had ik dit allemaal willen missen en deze tijd zal me altijd bijblijven. Nico zei dat ik harder geworden ben, ik weet het niet. Ik heb wel het gevoel dat ik sterker geworden ben. Misschien zie ik nu de betrekkelijkheid in van alles en besef nog meer dat je moet genieten, nu.
Jeetje wat een filosofies stukje, of hoe je dat dan ook noemt, want mijn spellingcontrole zegt dat ik een schrijffoutje maak. Maar goed jullie snappen wat ik bedoel. Terug naar de realiteit nu:
Ik ga zo dadelijk Oscar ophalen van het vliegtuig, morgen gaan we Kampala bezoeken en naar Bluesky. Zaterdag naar Jinja, zondag en maandag naar de Sipi Falls. Dinsdag komen we terug in Kampala om woensdag te vertrekken naar Cotfone tot vrijdag. En zaterdagmorgen vertrekken we naar Murchison om de wilde dieren te bekijken met een boottocht, een gamedrive, een wandeling en ook om chimpansees te zien.
Maandag 30 maart komen we daarvan terug en dinsdag 31 maart laat ik de rest van Kampala zien. Dinsdagvond vertrekt hij weer.
Het wordt een drukke tijd, veel reizen en vooral veel wachten, haha. Ik zet hem gewoon in iedere matatu aan het raam dan kan hij genieten van alle Afrikaanse plaatjes met alle indrukken, mensen, omgeving, kleuren en schitterende tafereeltjes. Ben zeer benieuwd wat hij ervan vindt en of hij ook zo verknocht raakt aan dit land. Hij weet nog van niets van zijn programma, maar heeft er helemaal zin in.
Ik hou jullie op de hoogte.
Liefs
Deze week heb ik bij Bluesky gewerkt. En ik moet zeggen daar heb ik echt een goed gevoel over nu. De basis was natuurlijk gelegd maar dan nog. De duitse vrijwilligers die hier werken hebben echt heel goed werk verricht. Zij hebben nog meer oefenbladen gemaakt voor ieder niveau. Ook zij zijn gewend om actief les te geven. Deze week hebben we samen met Godwin gedaan en nu ziet hij dat het heel leuk is om interactie te hebben met de leerlingen. Hij en de leerlingen genieten zichtbaar. Echt heel fijn om te zien. Van de week hadden we de klas omgetoverd tot marktkraam met tomaten, bonen, aubergines enz. Prijskaartjes erbij en de lln kregen geld en opdrachten om te kopen. Godwin had we een beetje gestuurd hoe te handelen. Hij is dit natuurlijk helemaal niet gewend, past niet in het afrikaanse onderwijs systeem. Maar het werkt.
Verder heb ik een mailtje gekregen van collega Gona uit Mombasa, de speciale school. Het gaat heel goede met George: de lunch krijgt hij nu op school, er is een social werker naar zijn huis gegaan en zij begeleid het gezin nu. De kam is weer op school en hij verkleed zich iedere morgen, het uniform blijft daar, hij kamt zijn haar en heeft inmiddels nieuwe boeken gekregen die ook op school blijven. Hij is gemotiveerd en enthousiast. Yes, daar doen we het voor. Ik ga hem zeker bezoeken straks in mei als ik weer terug ben in Kenya.
Ik begin nu zo’n beetje af te tellen, alhoewel Nico vindt dat het nog heel lang duurt voor ik thuis ben. Ook ons mam vindt dat het nu lang genoeg geduurd heeft. Ze vindt dat “jij ze daar in Afrika nu zat vooruit geholpen hebt”, ons mam haar eigen woorden.
Met andere woorden: kom maar weer snel thuis, ik mis je. Ontroerend.
Van de week samen met Elisa Moses bezocht, Moses is een kunstschilder die ik heb leren kennen via Kim en Kees en die voor ons heel veel doeken heeft geschilderd die Nico al mee naar huis heeft genomen. De bedoeling is om deze te gaan verkopen om zo extra geld te krijgen voor de stichting. Nou Moses maakt ook sieraden en is echt een eerlijke Ugandees die ook nog eens heel creatief is, nou is dat wel makkelijk als kunstenaar natuurlijk, haha.
Maar goed hij had een kraampje dicht bij het taxipark met (uiteraard een dik betaalde) vergunning. De grond is echter opgekocht door een investeerder die er een groot gebouw neer wil zetten, maar de handel gaat gewoon door, men heeft tenslotte toestemming. De politie heeft daarom al verschillende keren een razzia uitgevoerd waarbij alle artikelen die men tracht te verkopen ingenomen worden. De handelaren kunnen hun eigen spullen dan terugkopen uiteraard tegen gigantische prijzen. Dat kan niemand betalen natuurlijk en dus verkoopt de politie deze spullen met dikke winst. Zo corrupt, verschrikkelijk. Mensen werken daar voor hun eigen broodwinning en verkopen echt alles, schoenen, ondergoed, eten, gereedschap ja je kunt het zo gek niet bedenken of ze hebben het. Na iedere razzia moeten ze weer van onder af aan beginnen. Om moedeloos van te worden. Zo ook Moses die met de verkoop van sieraden verf en doeken kan kopen voor zijn schilderijen en bewerkte houten lijsten. Hij wil alleen kwaliteit verkopen en werkt echt vanuit zijn gevoel. Echt een aardige jongen die nooit maar dan ook nooit vraagt om geld of iets. Het liefst zou ik hem helpen met een creatieve opleiding. Elisa heeft contacten met Italiaanse universiteiten. (zij heeft kunstacademie en kunstgeschiedenis gedaan en is hierin afgestudeerd en ziet de talenten van Moses) Zij gaat proberen om contacten te leggen, zou mooi zijn.
Verder zijn er hier in heel Uganda op dit moment veel grote branden van markten. Het gebeurt allemaal ’s nachts, er zijn dus geen slachtoffers in die zin, maar wel heel veel persoonlijke drama’s, mensen laten nl. hun handel achter op deze (overdekte) markten, waardoor de financiële schade gigantisch is. De meningen over de oorzaken zijn verschillend, het zouden terroristische aanvallen zijn of, en dat is meer aannemelijk, de regering wil af van die kleine handelaartjes en de grond verkopen aan grote winkelbedrijven die sterk in opkomst zijn. Dit in combinatie met het verhaal over de razzia’s van de kraampjes doet je het ergste vermoeden.
Twee branden in Kampala in de afgelopen drie maanden, in Fort Portal, twee in Jinja binnen twee weken en vanmorgen weer een brand in Hoima.
Nog een voorbeeldje: Godwin moet voor zijn school ieder jaar een nieuwe vergunning aanvragen bij de minister van gezondheid en de minister van onderwijs. Deze twee komen ieder jaar op bezoek om de school te inspecteren. De vergunning kost geld uiteraard, maar ook voor het bezoek van de ministers moet benzinekosten betaald worden, aan de minister persoonlijk!! Deze zijn nota bene in dienst van de regering met een auto van de zaak. Het is hun baan om alle scholen te bezoeken. Maar er zijn natuurlijk scholen die niet over de nodige financiën beschikken, deze scholen worden dan gesloten, het ie echt niet te geloven. Godwin heeft nu alle papieren rond maar de administratie op de ministeries kost hem twee volle dagen. De ambtenaar heeft op zijn kamer een dvd recorder en tussen de films door neemt hij dan even tijd om de formulieren te tekenen, als je geluk hebt nog dezelfde dag. Je moet dit als directie van een school persoonlijk doen. Gisteren heeft hij vijf uur moeten wachten voor het tekenen van de formulieren in Nansana, en vandaag moest hij naar Wakiso naar het andere ministerie. En dan klagen wij ooit over bureaucratie. Nou hier hebben ze het uitgevonden volgens mij. En dan de kosten, corruptie? Nee nooit van gehoord.
Maar toch…..ondanks alles is het toch nog steeds heerlijk om hier te zijn.
Mijn laatste dag in Bluesky voor de klas gehad. Daarna nog even terug geweest naar hotel Ivory waar ik de eerste vier maanden doorgebracht heb, heel leuk ontvangst, fijn gevoel. Maar stilletjes aan begin ik afscheid te nemen, heel vreemd, dubbel gevoel, verdrietig soms, maar ook gelukkig dat ik dit heb mogen meemaken. Vooral een goed gevoel dat ik deze stap heb genomen en gegaan ben, voor geen goud had ik dit allemaal willen missen en deze tijd zal me altijd bijblijven. Nico zei dat ik harder geworden ben, ik weet het niet. Ik heb wel het gevoel dat ik sterker geworden ben. Misschien zie ik nu de betrekkelijkheid in van alles en besef nog meer dat je moet genieten, nu.
Jeetje wat een filosofies stukje, of hoe je dat dan ook noemt, want mijn spellingcontrole zegt dat ik een schrijffoutje maak. Maar goed jullie snappen wat ik bedoel. Terug naar de realiteit nu:
Ik ga zo dadelijk Oscar ophalen van het vliegtuig, morgen gaan we Kampala bezoeken en naar Bluesky. Zaterdag naar Jinja, zondag en maandag naar de Sipi Falls. Dinsdag komen we terug in Kampala om woensdag te vertrekken naar Cotfone tot vrijdag. En zaterdagmorgen vertrekken we naar Murchison om de wilde dieren te bekijken met een boottocht, een gamedrive, een wandeling en ook om chimpansees te zien.
Maandag 30 maart komen we daarvan terug en dinsdag 31 maart laat ik de rest van Kampala zien. Dinsdagvond vertrekt hij weer.
Het wordt een drukke tijd, veel reizen en vooral veel wachten, haha. Ik zet hem gewoon in iedere matatu aan het raam dan kan hij genieten van alle Afrikaanse plaatjes met alle indrukken, mensen, omgeving, kleuren en schitterende tafereeltjes. Ben zeer benieuwd wat hij ervan vindt en of hij ook zo verknocht raakt aan dit land. Hij weet nog van niets van zijn programma, maar heeft er helemaal zin in.
Ik hou jullie op de hoogte.
Liefs
-
19 Maart 2009 - 14:55
Werner:
Hey Petra en Ozzie,
Maak er wat moois van en laat Ozzie maar flink lopen, kan ie wel gebruiken... -
19 Maart 2009 - 16:28
Anke En Henriëtte:
Hoi Petra,
Wat een mooie foto met dat fruit!
Je hebt weer vanalles meegemaakt. Geniet nog van de tijd dat je daar bent, het gaat erg snel, natuurlijk voor de achterblijvers niet, die willen je weer thuis hebben en logisch natuurlijk!Tot de volgende keer.
Groetjes Anke en Henriëtte.
-
19 Maart 2009 - 23:00
Roy En Miranda:
Wat weer een verhalen...
Heel veel plezier samen met Oscar! Geniet ervan!!!
Liefs -
19 Maart 2009 - 23:47
Perry:
Het aftellen is ook hier begonnen! -
20 Maart 2009 - 10:50
Corien:
Hoi Petra,
Bedankt weer voor je mooie belevenissen en ik ben heel benieuwd naar de kunstwerken van Moses. Loop even bij Nico binnen om een kijkje te nemen.....leuk. Gaaf als je Moses verder kunt helpen zoals je George ook verder hebt geholpen. Ja voor die mensen doe je het, ik snap het helemaal. Nou geniet van de laatste weken en ik kijk weer uit naar je volgende verslag.
Dikke kus, Corien -
20 Maart 2009 - 11:13
Helma:
Ha Peet,
Ik ben ook begonnen met aftellen, doe Oscar heel veel groeten en geniet ervan de laatste 55 dagen.
Kus Helma -
20 Maart 2009 - 13:56
Corry Van Helmont:
Hoi Petra,
Fantastisch werk doe je daar, ik heb daar echt héél veel bewondering voor !Het is zo'n totaal ander leven. Een aantal collega's hebben dit ook gedaan maar dan voor een korte periode.
Als je die verhalen hoort...prachtig, en als ze er nu weer over praten beginnen de ogen weer te stralen.Jij kunt hier ook nog héél lang op teren want deze ervaringen zijn onvergetelijk ! Ik wens je daar nog een hele goede tijd en ga door met je mooie verhalen !
liefs, Corry -
22 Maart 2009 - 13:04
Wendy:
Je avonturen weer gelezen...maar inderdaad fijn als ik je avonturen en verhalen weer persoonlijk mag horen..
Maar geniet nog van al het moois en je tijd met Oscar!
wendy -
22 Maart 2009 - 19:26
Maria V:
Hoi Petra
Ik ben weer bijgelezen en het blijven mooie,ontroerende en ook onbegrijpelijke verhalen die je leest.
Super dat jij gewoon jezelf blijft en op je gevoel afgaat. Geniet nog van alles wat er op je paadje komt. -
23 Maart 2009 - 21:36
Vivian:
Hey Petra,
Wat weer een mooi verhaal! Geniet nog maar lekker en geweldig wat je weer allemaal hebt mogen meemaken!
Groetjes -
24 Maart 2009 - 18:31
Els:
Hoi Petra,
Fijn dat je zo'n goed gevoel over Bluesky hebt.
Hoe het er verder reilt en zeilt (ambtenarij e.d.) is onvoorstelbaar.
Dat de mensen zich weer steeds zo herpakken en opnieuw beginnen, vind ik bewonderingswaardig.
groeten Els -
28 Maart 2009 - 15:27
Marja Van Genugten:
Hoi Petra,
Wat een verhalen weer! Geniet nog van je laatste maanden en wij zien je natuurlijk heeeeel graag terug.
Groetjes Marja.
-
30 Maart 2009 - 06:01
Ria Stöver:
Hoi Petra,
Al heel lang lees ik al je reis ervaringen en je belevenissen. Geweldig , maar ook heel indrukwekkend.Als je weer naar Nederland komt zal het best wel weer heel erg wennen zijn.Verder wilde ik je laten weten dat er 16 Mei weer het gabber toernooi is bij SDO.Dit jaar bestaan zij 12 en n half jaar. Jij hebt altijd die kar getrokken. Daarom wilde ik je dat laten weten.Mischien ben je dan weer in Nederland? Dan ben je natuurlijk (bij deze)uitgenodigd om als ere gast daarbij aanwezig te zijn..Laat je me dat nog even weten?
Lieve groetjes van Ria Stöver -
18 April 2009 - 17:46
José Compiet:
Ha die Petra. Indrukwekkend je verhalen.Het leven hier gaat zó snel, privé en op school dat ik er net altijd aan denk je weblog te bekijken. Maar het is meer dan de moeite waard, altijd weer.Ja voor Nico kan de tijd niet snel genoeg gaan nu. En voor jou.....? liefs José
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
