dames 6
Door: Willemien, Gerrie, Petra
Blijf op de hoogte en volg petra
28 Februari 2012 | Oeganda, Fort Portal
Dames 6
Ga d’r maar effe vur zitte:
Vol goede moed op weg naar onze “vakantie”. ’s Morgens kennis gemaakt met onze driver George. Helemaal leuk! Alles ingepakt, de tent nagekeken, slaapzakken enz. ingeladen.
Het plan was om eerst naar Murchison Falls te gaan om de ‘wilde dieren” te bekijken.
Het is een lange rit, je gaat helemaal van Kampala naar het noorden, maar onderweg is er zoveel te zien, dus we vervelen ons niet. Het is onvoorstelbaar wat er allemaal over de Ugandese wegen vervoerd wordt, je kunt het zo gek niet bedenken. Vrachtwagen afgeladen vol. In Nederland zouden we voor dezelfde bagage drie wagens kunnen vullen.
Bij Murchison aangekomen de eerste tegenvaller: de entree gelden om het park binnen te komen zijn 25 dollar!! per persoon duurder geworden in twee jaar tijd. Verder moet er overal extra voor betaald worden, dat wist ik natuurlijk maar alles was gestegen met ongeveer 50%!!! Dat hakte er behoorlijk in ons budget. Maar goed, daar aangekomen moesten we heel snel worden want de boot voor de rondvaart op de Nijl vertrok om 14.00 uur en wij waren er net 5 minuten van te voren. Gelukkig had George al telefonisch gereserveerd dus ze stonden te wachten. De boottocht was geweldig, en we zagen al heel veel dieren: nijlpaarden, olifanten, buffels, antilopen en krokodillen. Ook de vogels zijn geweldig. Eigenlijk wilde we heel graag een wandeling maken halverwege de tocht, maar toen we hoorde dat ook hier de prijs weer gigantisch was gestegen en we ook nog hoorde dat er een groep van 30 personen die wandeling zou gaan maken hebben we er maar van afgezien. A.u.b. geen massatourisme!
Volop genoten van onze boottocht en het uitzicht op de watervallen.
De foto’s spreken voor zich en de verhalen van mijn medereizigers ook.
Weer aangekomen bij onze camping van Red chili hebben we de tent opgezet, da’s een werkje van 10 minuten. Onvoorstelbaar hoe snel dat gaat en we hebben de bedjes op het dak opgemaakt, Alles was klaar voor gebruik.
Details van de eerste avond en nacht volgen. Ik ben van het programma dus daar ga ik nog even op door.
Nu dan: op het programma stond voor de 2e dag een gamedrive in het park, ook hiervoor moesten we weer de veerboot betalen en ja hoor je raadt het al: ook deze prijzen waren gigantisch verhoogd.
’s Morgens om 6.00 uur opgestaan om als een van de eerste bij de boot te zijn er kunnen nl. maar 8 auto’s op de boot, anders moet je weer 30 minuten wachten.
De gamedrive was ook zeer de moeite waard, ondanks de paniek achter in de auto, (ik mag nl. als akela voorin zitten) omdat natuurlijk op dit moment de batterijen van de camera’s het begeven of net nu gewisseld moeten worden.
’s Middags zouden we naar de chimpansees gaan, we raakte al aardig door ons gepinde geld heen en wilde met de visa betalen. We schrokken echter verschrikkelijk van de prijs. George heeft nog zijn best gedaan om hier iets aan te wijzigen (het was nl. de een na laatste dag van het hoogseizoen en dat was 15 dollar duurder. Maar het mocht niet baten: 65 dollar per persoon alstublieft!? Even overleg met mijn zeer flexibele en zeer reële reisgenoten: dit gaan we niet doen, dit is te gek, tenslotte kwamen we hier voor ons project Bluesky en het voelt niet goed om zoveel geld uit te geven voor wat aapjes kijken. Ook op dat moment besloten om het volgende park wat op het programma stond (Queen Elisabeth National Park) te schrappen vanwege de te hoge prijzen. Wat is het toch fijn om met zijn allen op een lijn te zitten! Super.
We zouden gaan overnachten in een womensproject van Sander: het Booma project. Als je daar logeert ondersteun je dit project. Het is een self supporting project, ze doen alles zelf en verhuren hutten voor overnachting en zorgen voor de maaltijden met producten uit eigen tuin. Ook verkopen ze handgemaakte artikelen. In een woord geweldig, je ziet hoe de mensen hier leven en maakt even deel uit van dit gebeuren.
’s Morgens al vroeg vertrokken op weg naar Fort Portal een plaats tegen het Rwenzori gebergte, het is hier schitterend, gastvrij, lekker eten en rust, wat wil een mens nog meer? En als toetje ook nog een warme douche, wat kan ons gebeuren?
Gerrie
Het eerst nachtje in de autotent:
Zoals jullie misschien al wel weten ben ik van de regen, dat houd in dat waar ik ook ben het er dan vaak gaat regenen. We hadden de koffie net op toen er nogal wat vreemd licht in de verte te zien was. Volgens Petra was dat het licht van een zaklamp maar ik zei dat dit licht was van onweer. Het begon steeds harder te waaien en we zijn dus maar in een hutje gaan zitten. Het regende op een gegeven ogenblik zo hard dat we daar dus ook nat werden maar we konden nergens anders heen. Helaas hadden we dus ook onze borrel niet bij ons, maar ja er zijn ergere dingen. Het was dus een gigantische regen en onweersbui en omdat alles zo droog was liep het water ook niet weg. Toen het bijna ophield met regenen na ongeveer 1uur ging Petra even kijken hoe het met de tent gesteld was. Er was een achterflap open geklapt en de tent was dus ook van binnen zeiknat. Willemien en ik moesten dus nog van ons hutje naar de tent en we liepen er dus door de modder heen en de modder kwam tot over de enkel. Eenmaal slaap klaar liepen we naar bovenin onze autotent. Petra bleef beneden staan om onze schoenen aan te pakken die dus onder de modder zaten. Toen ze zelf naar boven liep hield ze haar voeten buiten de tent in een straaltje water om ze wat schoon te krijgen. We hadden alle drie een enorme lachbui. Afijn, was opgehangen in de tent, alles zeiknat. Na ongeveer 1 uur durfde Willemien eigenlijk niet zeggen dat ze moest plassen want ze was bang dat er een leeuw of wild zwijn onder onze tent zat. Wij dus ook weer wakker en zijn dus maar weer uit de tent gegaan en hebben alle drie geplast en moesten dus weer door de modder,voetjes schoon in een straaltje water en voetjes weer afdrogen. We hebben alle drie erg slecht geslapen ,het uitzicht was wel heel erg mooi:uitzicht op water.
Groetjes Gerrie
Willemien.
Het houd maar niet op met onze avonturen!
Het is ook zo prachtig allemaal. Op de boottocht over de Nijl raakten Gerrie en ik maar niet uitgefotografeerd! We werden werkelijk getrakteerd op prachtige gelegenheden om al die dieren die we tegenkwamen op de foto te zetten. Met name een enorme krokodil waar we rakelings langs af vaarden en die bijna op commando zijn bek opende:) Het leek wel op ze dit bijna prehistorische en zowat onbeweeglijk dier op afstand konden bedienen.
Zo ook de game-drive van de volgende dag: zo’n gigantisch uitgestrekt gebied (meer dan 5000km2!) waar wij als gasten mogen rondrijden daar waar deze dieren hun bestaan hebben. Dat is bijna niet te bevatten. Het meest bijzondere van deze rit was het moment dat we een luipaard in het oog kregen die zich opmaakte om een antilope aan te vallen. Petra en ik waren inmiddels op het dak van de jeep geklommen om het eens goed te kunnen bekijken en iedereen hield zijn adem in wat het dier zou gaan doen.. Jammer genoeg maakte een driver van een andere jeep er een einde aan door op het luipaard af te lopen waardoor deze op de vlucht sloeg. Helaas. Maar de hele tocht was zeer de moeite waard!. We hebben die dag genoten van de plek waar we zouden overnachten en ook vandaag zijn we weer naar een adembenemende plek gebracht door Petra: Fort Portal. De tocht erheen was heavy, d.w.z. hetgeen wat ze hier een snelweg noemen is bij ons nog erger dan een zandweg tussen Knegsel en Vessem maar ook dit is Afrika en wat Gerrie en mij betrof was het gedender over de weg ook erg goed om bij weg te dutten Petra daarentegen wil geen moment missen van ‘haar Uganda’:)
Morgen hebben we een wandeltocht op het programma staan en verder gaan we lekker genieten van deze heerlijke plek met uitzicht op bos, bergen en water, te midden van een prachtig aangelegde tuin.
Lieve groetjes, Willemien.
Nieuwe dag: Vanmorgen opgestaan na weer een nacht in onze bustent: we doen alles samen. Zelfs samen plassen, want als een van ons er ’s nachts uit moet, worden we allemaal wakker en je weet wat het is met vrouwen: die moeten dan allemaal plassen. Verder goed geslapen en vanmorgen na een stevig ontbijt met gids James gaan wandelen. We zitten hier midden in een gebied waar ontzettend veel theeplantages zijn (met koffie, katoen en tabak is thee een groot exportproduct). We hebben zeer uitgebreid het groeiproces van een theeplantje gezien, ook de plukkers mochten we van dichtbij bekijken. Ze hebben geprobeerd om eea machinaal te doen, maar het kost meer werk dan handmatig de juiste theeblaadjes plukken. Zo’n machine kan nl. niet denken en plukt dus alles, wat daarna dan weer uitgezocht moet worden. Ook de snelheid van de plukkers is formidabel, gelukkig voor de werkgelegenheid werkt manpower beter. Een erg leuke maar zware wandeltocht met veel verschillende vogels, planten en gewassen.
Morgenvroeg vertrekken we naar Lake Mburo, waar we met onze tent zullen overnachten aan het meer en een wandelsafari zullen gaan maken.
Ga d’r maar effe vur zitte:
Vol goede moed op weg naar onze “vakantie”. ’s Morgens kennis gemaakt met onze driver George. Helemaal leuk! Alles ingepakt, de tent nagekeken, slaapzakken enz. ingeladen.
Het plan was om eerst naar Murchison Falls te gaan om de ‘wilde dieren” te bekijken.
Het is een lange rit, je gaat helemaal van Kampala naar het noorden, maar onderweg is er zoveel te zien, dus we vervelen ons niet. Het is onvoorstelbaar wat er allemaal over de Ugandese wegen vervoerd wordt, je kunt het zo gek niet bedenken. Vrachtwagen afgeladen vol. In Nederland zouden we voor dezelfde bagage drie wagens kunnen vullen.
Bij Murchison aangekomen de eerste tegenvaller: de entree gelden om het park binnen te komen zijn 25 dollar!! per persoon duurder geworden in twee jaar tijd. Verder moet er overal extra voor betaald worden, dat wist ik natuurlijk maar alles was gestegen met ongeveer 50%!!! Dat hakte er behoorlijk in ons budget. Maar goed, daar aangekomen moesten we heel snel worden want de boot voor de rondvaart op de Nijl vertrok om 14.00 uur en wij waren er net 5 minuten van te voren. Gelukkig had George al telefonisch gereserveerd dus ze stonden te wachten. De boottocht was geweldig, en we zagen al heel veel dieren: nijlpaarden, olifanten, buffels, antilopen en krokodillen. Ook de vogels zijn geweldig. Eigenlijk wilde we heel graag een wandeling maken halverwege de tocht, maar toen we hoorde dat ook hier de prijs weer gigantisch was gestegen en we ook nog hoorde dat er een groep van 30 personen die wandeling zou gaan maken hebben we er maar van afgezien. A.u.b. geen massatourisme!
Volop genoten van onze boottocht en het uitzicht op de watervallen.
De foto’s spreken voor zich en de verhalen van mijn medereizigers ook.
Weer aangekomen bij onze camping van Red chili hebben we de tent opgezet, da’s een werkje van 10 minuten. Onvoorstelbaar hoe snel dat gaat en we hebben de bedjes op het dak opgemaakt, Alles was klaar voor gebruik.
Details van de eerste avond en nacht volgen. Ik ben van het programma dus daar ga ik nog even op door.
Nu dan: op het programma stond voor de 2e dag een gamedrive in het park, ook hiervoor moesten we weer de veerboot betalen en ja hoor je raadt het al: ook deze prijzen waren gigantisch verhoogd.
’s Morgens om 6.00 uur opgestaan om als een van de eerste bij de boot te zijn er kunnen nl. maar 8 auto’s op de boot, anders moet je weer 30 minuten wachten.
De gamedrive was ook zeer de moeite waard, ondanks de paniek achter in de auto, (ik mag nl. als akela voorin zitten) omdat natuurlijk op dit moment de batterijen van de camera’s het begeven of net nu gewisseld moeten worden.
’s Middags zouden we naar de chimpansees gaan, we raakte al aardig door ons gepinde geld heen en wilde met de visa betalen. We schrokken echter verschrikkelijk van de prijs. George heeft nog zijn best gedaan om hier iets aan te wijzigen (het was nl. de een na laatste dag van het hoogseizoen en dat was 15 dollar duurder. Maar het mocht niet baten: 65 dollar per persoon alstublieft!? Even overleg met mijn zeer flexibele en zeer reële reisgenoten: dit gaan we niet doen, dit is te gek, tenslotte kwamen we hier voor ons project Bluesky en het voelt niet goed om zoveel geld uit te geven voor wat aapjes kijken. Ook op dat moment besloten om het volgende park wat op het programma stond (Queen Elisabeth National Park) te schrappen vanwege de te hoge prijzen. Wat is het toch fijn om met zijn allen op een lijn te zitten! Super.
We zouden gaan overnachten in een womensproject van Sander: het Booma project. Als je daar logeert ondersteun je dit project. Het is een self supporting project, ze doen alles zelf en verhuren hutten voor overnachting en zorgen voor de maaltijden met producten uit eigen tuin. Ook verkopen ze handgemaakte artikelen. In een woord geweldig, je ziet hoe de mensen hier leven en maakt even deel uit van dit gebeuren.
’s Morgens al vroeg vertrokken op weg naar Fort Portal een plaats tegen het Rwenzori gebergte, het is hier schitterend, gastvrij, lekker eten en rust, wat wil een mens nog meer? En als toetje ook nog een warme douche, wat kan ons gebeuren?
Gerrie
Het eerst nachtje in de autotent:
Zoals jullie misschien al wel weten ben ik van de regen, dat houd in dat waar ik ook ben het er dan vaak gaat regenen. We hadden de koffie net op toen er nogal wat vreemd licht in de verte te zien was. Volgens Petra was dat het licht van een zaklamp maar ik zei dat dit licht was van onweer. Het begon steeds harder te waaien en we zijn dus maar in een hutje gaan zitten. Het regende op een gegeven ogenblik zo hard dat we daar dus ook nat werden maar we konden nergens anders heen. Helaas hadden we dus ook onze borrel niet bij ons, maar ja er zijn ergere dingen. Het was dus een gigantische regen en onweersbui en omdat alles zo droog was liep het water ook niet weg. Toen het bijna ophield met regenen na ongeveer 1uur ging Petra even kijken hoe het met de tent gesteld was. Er was een achterflap open geklapt en de tent was dus ook van binnen zeiknat. Willemien en ik moesten dus nog van ons hutje naar de tent en we liepen er dus door de modder heen en de modder kwam tot over de enkel. Eenmaal slaap klaar liepen we naar bovenin onze autotent. Petra bleef beneden staan om onze schoenen aan te pakken die dus onder de modder zaten. Toen ze zelf naar boven liep hield ze haar voeten buiten de tent in een straaltje water om ze wat schoon te krijgen. We hadden alle drie een enorme lachbui. Afijn, was opgehangen in de tent, alles zeiknat. Na ongeveer 1 uur durfde Willemien eigenlijk niet zeggen dat ze moest plassen want ze was bang dat er een leeuw of wild zwijn onder onze tent zat. Wij dus ook weer wakker en zijn dus maar weer uit de tent gegaan en hebben alle drie geplast en moesten dus weer door de modder,voetjes schoon in een straaltje water en voetjes weer afdrogen. We hebben alle drie erg slecht geslapen ,het uitzicht was wel heel erg mooi:uitzicht op water.
Groetjes Gerrie
Willemien.
Het houd maar niet op met onze avonturen!
Het is ook zo prachtig allemaal. Op de boottocht over de Nijl raakten Gerrie en ik maar niet uitgefotografeerd! We werden werkelijk getrakteerd op prachtige gelegenheden om al die dieren die we tegenkwamen op de foto te zetten. Met name een enorme krokodil waar we rakelings langs af vaarden en die bijna op commando zijn bek opende:) Het leek wel op ze dit bijna prehistorische en zowat onbeweeglijk dier op afstand konden bedienen.
Zo ook de game-drive van de volgende dag: zo’n gigantisch uitgestrekt gebied (meer dan 5000km2!) waar wij als gasten mogen rondrijden daar waar deze dieren hun bestaan hebben. Dat is bijna niet te bevatten. Het meest bijzondere van deze rit was het moment dat we een luipaard in het oog kregen die zich opmaakte om een antilope aan te vallen. Petra en ik waren inmiddels op het dak van de jeep geklommen om het eens goed te kunnen bekijken en iedereen hield zijn adem in wat het dier zou gaan doen.. Jammer genoeg maakte een driver van een andere jeep er een einde aan door op het luipaard af te lopen waardoor deze op de vlucht sloeg. Helaas. Maar de hele tocht was zeer de moeite waard!. We hebben die dag genoten van de plek waar we zouden overnachten en ook vandaag zijn we weer naar een adembenemende plek gebracht door Petra: Fort Portal. De tocht erheen was heavy, d.w.z. hetgeen wat ze hier een snelweg noemen is bij ons nog erger dan een zandweg tussen Knegsel en Vessem maar ook dit is Afrika en wat Gerrie en mij betrof was het gedender over de weg ook erg goed om bij weg te dutten Petra daarentegen wil geen moment missen van ‘haar Uganda’:)
Morgen hebben we een wandeltocht op het programma staan en verder gaan we lekker genieten van deze heerlijke plek met uitzicht op bos, bergen en water, te midden van een prachtig aangelegde tuin.
Lieve groetjes, Willemien.
Nieuwe dag: Vanmorgen opgestaan na weer een nacht in onze bustent: we doen alles samen. Zelfs samen plassen, want als een van ons er ’s nachts uit moet, worden we allemaal wakker en je weet wat het is met vrouwen: die moeten dan allemaal plassen. Verder goed geslapen en vanmorgen na een stevig ontbijt met gids James gaan wandelen. We zitten hier midden in een gebied waar ontzettend veel theeplantages zijn (met koffie, katoen en tabak is thee een groot exportproduct). We hebben zeer uitgebreid het groeiproces van een theeplantje gezien, ook de plukkers mochten we van dichtbij bekijken. Ze hebben geprobeerd om eea machinaal te doen, maar het kost meer werk dan handmatig de juiste theeblaadjes plukken. Zo’n machine kan nl. niet denken en plukt dus alles, wat daarna dan weer uitgezocht moet worden. Ook de snelheid van de plukkers is formidabel, gelukkig voor de werkgelegenheid werkt manpower beter. Een erg leuke maar zware wandeltocht met veel verschillende vogels, planten en gewassen.
Morgenvroeg vertrekken we naar Lake Mburo, waar we met onze tent zullen overnachten aan het meer en een wandelsafari zullen gaan maken.
-
28 Februari 2012 - 15:42
Perry:
Dankjewel voor jullie verhaal. Wat jammer dat de prijzen overal zo zijn gestegen en je dus enkele dingen moet missen. Maar ... het lijkt me dat jullie programma lekker vol zit en jullie genoeg te beleven hebben! Geniet ze nog! -
28 Februari 2012 - 17:19
Kristel:
Wat een avonturen beleven jullie daar zeg! haha, echt leuk om ze te lezen. En de foto's zijn echt mooi. Natuurlijk niet zo mooi als in werkelijkheid, maar zo kunnen we toch een beetje mee genieten.
Geniet nog van jullie komende dagen, want de tijd zal wel voorbij vliegen daar!
Mama, Ik ben wel echt blij als ik je zondag weer heelhuids kan (bijna)platknuffelen! Ik mis je.
Liefs Kristel -
28 Februari 2012 - 21:24
Nicole:
mama, je mag van mij wel zo klein bruin kindje mee nemen. voor als broertje of zusje hier thuis...
die zien er zo schatig uit, zijn ze dat ook in het echt?
hahaha, en dat verhaal van dat jij niet durfde te plassen, echt helemaal geweldig...
heel mooi de natuur daar, en de dieren om zo te zien.
zou wel een hele belevinis zijn daar, nog paar dagen daar genieten en dan weer terug naar nederland, genieten dus maar.. hier thuis gaat het ook nog steeds allemaal goed.
en fijn dat we weer konden bellen, xxxxxxx je lieve dochter (L)
-
28 Februari 2012 - 22:13
Inge Swarts:
Dames, wat een verhaal weer! Wat geweldig dat jullie dit met ons willen en kunnen delen!
Moest ook erg lachen om het moeten plassen van Willemien (is ook écht Willemien ) en zag het al helemaal voor me, 3 dames weer uit de tent om dan maar met z'n drieën te gaan plassen. En wie zou nu niet moeten met zo'n regen!
Jammer dat alles zo duur is geworden, maar waarschijnlijk is het niet zo dat jullie iets missen.... ervaringen en indrukken genoeg :-)
Ik ga een paar foto's uitzoeken om op jullie facebookpagina www.facebook.com/NaMaono te plaatsen, lastige taak dat kiezen.
Geniet van de laatste dagen! -
29 Februari 2012 - 07:39
Annelieke:
geweldig mooie verhalen en de foto's zijn prachtig.
-
29 Februari 2012 - 07:57
Bianca:
wat een geweldige dingen maken jullie mee en gelukkig voor ger blijft onze traditie in ere ,op vakantie in de ....... dat je dat daar ook krijgt volgens mij ligt het toch aan onszelf ha ha nou geniet nog even en dan zien we je weer in veldhoven xxxxxx
voor alle 3 -
29 Februari 2012 - 09:57
Jozina:
bedankt voor de prachtige spannende verhalen! Ook hele mooie foto's!
zal wel wennen zijn in ons kouwe kikkerlandje straks.
grtzzz Jozina
-
29 Februari 2012 - 14:18
Lennie:
Mooie foto's!
Nog een hele goeie reis verder -
29 Februari 2012 - 17:50
Vivian:
Hey dames! Ik lig in Cyprusinternetcafé helemaal in een deuk over jullie tentplasverhaal!! Geweldig wat jullie allemaal meemaken. En ja, regenen kan het hier ook met hele dikke hagelstenen, helaas, maar ook ik zie er de humor ervan in als ik mijn doordrenkte schoenen aan het droogfohnen ben en de hagelstenen eruit haal. Moet ik ze maar niet op het balkon laten staan:) Nog heel veel plezier! -
29 Februari 2012 - 22:26
Kriek:
Geweldig, wat een reis! Nog even, dan is het weer op. Speciale dag zaterdag Petra, ik zal aan je denken. liefs van Kriek. Nu snel naar bed. -
01 Maart 2012 - 20:22
Magda:
hoi Petra,
Alvast een verjaardagsberichtje voor je.
Lang zal je leven, lang zal je leven, lang zal je leven daar in Afrika. ( ik heb het ff ingezongen, zing gerust mee) Proficiat en een hele fijne dag!
Geniet nog van je laatste vakantiedagen.
Groetjes. -
02 Maart 2012 - 21:50
Nicole:
we mogen ze weer bijna op gaan halen, en dan helemaal plat knuffelen, ben bllij dat me mama straks weer terug is (L) geniet er nog maar van van die paar dagen, en tot snel xxxxxxx -
03 Maart 2012 - 15:26
Miranda:
Wat jammer dat de prijzen zo gestegen zijn. Ook heel fijn dat jullie wel op één lijn liggen en dus ook gewoon iets kunnen schrappen. Dat moet kunnen. En als we jullie verhalen lezen en jullie foto´s zien hebben jullie prachtige dingen meegemaakt en gezien!
Geweldig! Heerlijk om er via jullie verhalen, een beetje bij te zijn!
Liefs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
