-7-

-7-

Dinsdagmorgen zijn we naar de Kamapala school voor lichamelijk gehandicapten geweest. Een grote school met 140 leerlingen met fysio en ergotherapie. Heel schoon en netjes en we kregen van Daphne even de rondleiding. Wat hier meteen opvalt is dat de leerlingen onderling elkaar helpen. Er is te weinig personeel (voor onze begrippen) en dus verzorgen de leerlingen elkaar met het verplaatsen maar ook bij het toiletbezoek. Ook opvallend was dat er heel veel syndroom van Down kinderen zijn, dus zonder lichamelijke handicap. Daphne vertelde dat er ook een albino kindje zou komen. Het is dus vnml. een school voor kinderen met een zichtbare handicap!!!! De klassen zijn vol, niet met leerlingen maar met enorme grote posters op de muren met taal/rekenen/geschiedenis/biologie enz. alles hangt er, tussendoor hangen er ook nog tekeningen en knutselwerkjes: alles door elkaar. In de scholen die ik afgelopen jaren heb bezocht hing er nooit zoveel aan de muur doordat er geen geld was, maar deze school wordt enorm gesponsord door diverse organisaties en dat is duidelijk. Ook het aantal rolstoelen en hulpmiddelen zijn voldoende aanwezig, ook hele moderne rolstoelen hebben we gezien. Leuk om dit te mogen zien, leerlingen zien er goed verzorgd en vooral blij uit, ook de leerkrachten zijn zeer tevreden. Ook de slaapkamers (het is voor het grootste gedeelte een boardingschool) waren netjes. Fijn bezoekje.
Daarna zijn we de stad ingelopen. Downtown is en blijft een drama: te druk, stinken, te vies en te benauwd. Zeker met de hitte van de laatste dagen is dit niet fijn. Met de boda naar de andere kant van de stad waar we om twee uur een lunch afgesproken hadden met Jita: leuke en gezellige dag.
Woensdagochtend met Sara en Dapne naar Bluesky terug. Godwin stond ons al op te wachten en was blij ons weer te zien. De leerlingen hadden sportles en waren onderweg. Het blijft goed voelen om hier te zijn. We hebben nogmaals besproken over de watervoorziening en de opdracht is gegeven. Ook hebben we enorm veel oorbellen ingekocht deels om te verkopen in Nederland maar ook 50 stuks meegenomen om te verkopen in het ICU guesthouse in Kampala, na ons enthousiasme waren er al veel dames die de oorbellen graag willen aanschaffen (dat bleek ook bij terugkomst: ik heb gelijk 14 paar verkocht voor Bluesky) .
Nog even met Sara en Godwin rond de tafel gezeten om te bespreken hoe hij de sponsoring van de Commundogroep wil gaan inzetten in de afbouw van het woonhuis. Super hoe hij alles al uitgewerkt heeft op tekening met de berekeningen. Ook fijn dat hij dat persé met ons wilde delen. Er is echt een volledig wederzijds vertrouwen, voelt goed. Na de lunch, kletsen, genieten en zwetend terug naar Kampala. Donderdag weer even terug naar het ICU guesthouse waar we samen met Sander een kopje koffie hebben gedronken en afscheid hebben genomen van Sara en Sander, maar we hebben ook gelijk een afspraak gemaakt om elkaar ergens in mei weer te zien, maar dan in Nederland. Zij gaan nl. definitief terug samen met hun kinderen Bastiaan en Nina. Het guesthouse blijft bestaan, maar het zal nooit meer hetzelfde zijn. Echter heel begrijpelijk met twee opgroeiende kinderen.

Voor VSO 2 van de PWA hebben we foto’s gemaakt van de wc’s bij Bluesky en jullie wilde weten waar we moeten slapen als we daar op de school zijn en hoe de wc eruit zien.
Slapen hebben we op een matrasje gedaan en niet in een bed maar op de grond, gelukkig hadden wij zelf slaapzakken bij waar we onder konden gaan liggen. We hebben wel goed geslapen hoor. De leerlingen slapen allemaal in stapelbedden, de jongens in één zaal en de meisjes in één zaal. Alle leerlingen blijven dan tot de vakanties op school en gaan dan pas naar huis. Die logeren dus op de school voor lange tijd.
Ja, naar de wc gaan: dat is helemaal anders als hier: je moet op je hurken gaan zitten en een beetje boven het gat in de grond gaan hangen en dan maar hopen dat alles er precies invalt. Papier moet je zelf meenemen, want dat is daar niet, meestal gebruiken ze blaadjes van de bomen. Het douchen is ook heel moeilijk: je krijgt een wasbak, die vul je met water, dan pak je een klein bakje (bijvoorbeeld een plastic beker) en dan loop je naar de doucheruimte. Eigenlijk is dit gewoon een hokje met een gat in de grond. Dan pak je de beker en gooi je het water over je heen, natuurlijk wel eerst je kleren uit doen, haha. Zo ga je dan ook je haren wassen , jezelf inzepen en daarna afspoelen. Het is natuurlijk koud water.
Maar wij waren hier maar twee dagen, dus we hebben het douchen een keertje overgeslagen want waar wij logeren, daar is wel een gewone douche, en dat is toch fijner.

We zijn nu op het vliegveld om zo meteen te vertrekken naar Mombasa in Kenia,
Groetjes
Nico en Petra