uganda 2016-8

Woensdag: gisteren avond zijn de werklui aangekomen voor de solar/elektriciteit.Ze slapen dan hier zodat ze vroeg kunnen beginnen want de zon is slopend hier en zeker als je op de metalen platen moet werken waar het dak van gemaakt wordt.
Maar….voor dat ze vanmorgen kunnen beginnen moeten ze eerst van takken die hier liggen een ladder maken,. Dit is allemaal onvoorstelbaar. Zo ook het vervoer van het frame voor de panelen. Dit is een ijzeren constructie van ongeveer 4 meter lang. Dit wordt dan vervoerd op een boda. Dus in de lengte richting leunend op de schouders van de bestuurder en twee mensen die achter op zitten. Levensgevaarlijk maar goedkoper dan het huren van een truck dus..
Ze hebben de gehele dag erg hard gewerkt om het frame te bevestigen op het dak. Ook moeten de twee eerste zonnepanelen verplaatst worden naar de achterkant van het dak waar ook de twee van vorig jaar geplaatst worden en de twee nieuwe. Dit kan dan allemaal bevestigd worden in hetzelfde frame met sloten. Ook is het nu volledig uit zicht.
Eten gekookt voor allemaal, spaghetti en een saus van tomaten, kool, uien en knoflook. Daarbij ook uiteraard de traditionele matoke, want zonder dat heeft de ugandees niet gegeten.

Donderdag: de dag van de verkiezingen. Om 7 uur ’s morgens zouden de kieslokalen open gaan, met de nadruk op zouden! Om 13.00 uur werd er uiteindelijk van start gegaan. Er was een foutje gemaakt. Ook hadden sommige stembureaus niet voldoende stembiljetten. Hier in het dorp bijvoorbeeld waren ze na 15 minuten al op, dat betekent dat er gebeld moet worden en dat er twee uur later een boda met een politieman (die de nieuwe stembiljetten op zijn hoofd heeft) alles komt brengen. Hoe is het mogelijk allemaal: de stemlokalen zijn maar tot vier uur vanmiddag open, dus veel mensen hebben gewoon geen kans om te stemmen, ook moeten de stemmen die handmatig of met een duimafdruk ingevuld worden per computer doorgegeven worden, maar dit is een nieuw systeem en men is vergeten om uit te leggen hoe dit werkt. Dus: handmatig tellen en alles doorbellen. Maar alles gebeurt wel eerlijk?!?! Ja dat is ook….
Ben benieuwd wat precies de resultaten zullen zijn. Dat horen we misschien vanavond of anders morgen, maar ja we wachten eerst maar eens af. In Kampala is het verder wel rustig gebleven vandaag dus dat is fijn.
Hier gat het werk gewoon door, twee mensen voor de solar en er is nog iemand bijgekomen die de stallen repareert, ook hij eet mee. Dat is gebruikelijk hier. Als er bouwvakkers komen dan geef je die ook eten anders betaal je 5000 Ush meer (15 euro).
Na het ontbijt vanmorgen eht nieuwe lesrooster gemaakt en samen met Max en Julia (zijn vriendin) de kasten op kantoor uitgeruimd en gepoetst en alles weer georganiseerd. Vanmiddag niets meer gedaan het was te heet.

Vrijdag: gisteren avond voor het eerst in het “licht”gezeten, wat een luxe. Alles is verlicht, we kunnen naar de toilet lopen zonder een zaklamp. We zien nu de gezichten van diegene waar je mee kletst. Geweldig!!! Vandaag maken ze ook nog verlichting in het toiletgebouw en ook aan de voorkant van de school.
Vanmorgen na het ontbijt de was gedaan, dat is een hele klus hier: wasbakken zoeken, ik heb er maar eentje voor het douchen, daarna water pompen en dan uiteraard met koud water wassen. De camping is een luxe hierbij vergeleken. De was wordt gewoon over “de draad”gehangen zonder wasknijpers, dus met een beetje pech valt het er af en kun je weer opnieuw beginnen. Je moet wel voorzichtig zijn met het wassen van je ondergoed, dat moet uit het zicht hangen. Men denkt nl. als je het ondergoed zichtbaar ophangt dat dit een uitnodiging is?? Oké dan, dus ik heb mijn hema onderbroeken achter mijn grote handdoek gehangen, haha
Gesprek met Godwin gehad over het lesrooster, lessen en zijn begroting voor komend half jaar, we hadden dit al besproken maar nu heeft hij alles netjes uitgewerkt met de bedragen erbij, zo fijn werken met die man. Als waardering voor zijn werk hebben we hem een extraatje gegeven verpakt in een leuke kaart. Hij is erg blij en verrast. Hij heeft het ook zo goed voor elkaar allemaal, komt zijn afspraken altijd na en houdt ons van alles op de hoogte.
Hij vertelde nog even iets leuks. Twee weken geleden hadden we de diploma-uitreiking van onze leerlingen. Peter, een van hen is van zeer laag niveau maar kan ondanks dat toch deel uitmaken van het productie proces voor het maken van oorbellen, stenen en schoenen. De dag na onze diploma uitreiking hadden zijn broer en zus ook graduation. De ene had zijn studie afgerond als arts, de andere als advocaat. Ouders vonden echter dat Peter daar niet bij hoorde ook al had hij ook een diploma. De broer van Peter, die hier ook aanwezig was geweest, vond dat hij er wel bij hoorde en had Godwin gevraagd ook even langs te komen en iets te vertellen over de “studietijd”van Peter. Godwin heeft dit ook gedaan en iedereen was enthousiast, en gaf aan dat ze een duidelijke verandering hadden meegemaakt met Peter, hij was veel socialer en wist zich uitstekend te gedragen. Een tante had zelfs een cadeautje gekocht: een draagbare radio zodat hij naar zijn muziek kon luisteren. O, dit is dan zo’n mooi, emo-momentje.
De verkiezingen zijn heel rustig verlopen, de uitslag is nog niet volledig bekend maar in de buitengebieden wint Musseveni met grote cijfers, in de grote steden heeft hij een enorm verlies geleden. Nog even afwachten. Vanmorgen kreeg ik op mijn Uganda telefoon een sms van MTN (telefoonmaatschappij) met de mededeling dat alle social media werd stopgezet op verzoek van de regering ook het mobiele geldverkeer gaat even niet door. Persvrijheid???? Vrijheid van mening????? Het blijft echt onvoorstelbaar. Ik kan daar heel boos over worden, maar hier laat iedereen het maar gebeuren want het heeft toch geen zin. Je ziet nu wel dat mensen in de steden veel mondiger geworden zijn doordat ze toegang hebben tot het internet. Maar op het platteland wordt het gewoon geaccepteerd uit onmacht, het is één grote schijnvertoning. Nou misschien over 5 jaar een nieuwe kans?

Zaterdag: vanmorgen werden door de elektriciens de laatste werkzaamheden uitgevoerd, super zoals die twee gewerkt hebben, geen boormachine, gewoon met een hamer en een beitel en spijkers geen schroeven. Het ziet er allemaal heel netjes uit.
Wij konden dus vanmorgen alles poetsen want het was natuurlijk allemaal erg stoffig geworden door het kappen.
Nu even wat huishoudelijke weetjes: het valt niet mee om te poetsen met een vegertje die een steeltje heeft van 40 cm, een handveger die gerepareerd is met ijzerdraad en een mop die alleen maar bestaat uit heel veel draadjes. En dit alles met koud water en een stuk handzeep. Diezelfde zeep wordt ook gebruikt voor de was en de afwas. Ook de afwas is een uitdaging: koud water, stukje zeep en een totje i.p.v. spons of afwasborstel. Afdrogen doen we niet hier, gewoon laten staan, droogt vanzelf. Ik probeer dan ook maar niet uit te leggen hoe wij op school de afwas doen in de catering, ze kunnen zich daar geen voorstelling van maken.
Wat te denken van het snijden van groenten, ik zit te stuntelen met een te groot en te bot mes met een snijplankje (tenslotte niet voor niets een cursus snijtechniek gevolgd!) terwijl zij alles in hun hand snijden, uien, tomaten, kool alles in minuscule kleine stukjes, allemaal even groot en ze snijden heel snel. Geweldig, ook het schillen en snijden van een ananas is een genot om te zien. En heel veel wordt gekookt in bananenbladeren, het wordt daardoor meer gestoofd. Maar alles kersvers en heel smaakvol, bijvoorbeeld de ananassen komen recht van het land en worden dus helemaal opgegeten, dus niet zoals bij ons met zo’n taai middenstuk. Hier is de hele ananas sappig en smakelijk.
Wat is het toch een andere wereld ik blijf me erover verbazen. Nog een weekje en dan ben ik weer thuis, weer een cultuurschok. Ik mis toch wel een beetje mijn colaatje en paprikachips…
Nou Perry, in antwoord op jouw vraag: er is hier inderdaad een brommertje maar daar worden alleen de zware boodschappen mee gedaan: houtskool, gasflessen en bladeren voor de dieren, dus voor het koken ’s avonds moet ik toch echt wat afstanden reizen.