reis 2

reis -2-
‘s Morgens vertrokken naar Karamoja arts guesthouse in Kotido. We rijden helemaal binnendoor, geweldig. Echt een zandweg midden door de binnenlanden. Super, door de rimboe, langs kleine dorpjes en veel nederzettingen onderweg. Enorm veel koeien op de weg. Hier leven veel Karamoja mensen. Dit is een nomaden volk wat in Noord Uganda leeft op de traditionele manier en zijn verwant aan de Masai uit Kenia en Tanzania. Deze mensen proberen vee te stelen van andere stammen en er was jaren een onveilige situatie hier door onderlinge stammenoorlogen. Maar goed, nog even terug naar de schitterende autorit. Onderweg ligt in een keer een stuk snelweg, schitterend aangelegd met verkeersborden en alles. Helaas… geen verkeer. Het is aangelegd voor de transport van een fabriek in mineralen. (uiteraard Chinees). De mensen die hier in de buurt wonen, gebruiken deze snelweg als openbaar toilet, haha.
Wij rijden daar dus op die snelweg en zijn uitgestapt en midden op de weg gaan staan. Jita en Willemien hebben zelfs op een yogamatje wat oefeningen gedaan om deze verspilling even aan te geven. Onderweg vonden we een dode cobra op de weg, helemaal plat. Willemien en ik zagen het al helemaal voor ons, een slang urenlang kruipend langs de (lege) weg twijfelend wanneer hij over zou steken. Tenslotte toch de beslissing genomen om over te steken en dan…..spletssss. Maar het echte verhaal is dit: mensen hier, zien een cobra als het kwaad en proberen altijd een cobra te doden als ze er een zien. Een cobra is natuurlijk heel giftig, de huid en de botten, alles. Men doodt dus zo’n cobra en om er zeker van te zijn dat alles vernietigd wordt, leggen ze de cobra op een opzichtige plaats en kan iedereen zijn frustratie en woede over deze slang kwijt. Het is een overwinning als er een slang gedood wordt, de cobra heeft verloren en dat willen ze zo uitdragen.

Aangekomen bij Karamoja Arts guesthouse van Anke en Ronald. Prettige plaats, helemaal omheind, midden in het Karamoja gebied. Ze hebben hier een privé basisschool met kleine klassen en heel goed onderwijs. Ze verkopen hier ook handmade spullen, traditioneel gemaakt door de mensen van de Karamoja.
Rustige dag gehad, wat was gedaan en geprobeerd om netwerk te krijgen, maar helaas, we zitten echt in zwart Afrika en dus afgesloten van de buitenwereld, dus effe op de ouderwetse manier een smsje gestuurd dat alles oké is.

Vanmorgen hebben we de nederzettingen bezocht, ik was daar eerlijk gezegd een beetje huiverig over omdat ik ooit een Masai dorp heb bezocht en het daar een groot circus vond. Maar hier zijn er nog maar zo weinig toeristen en Anke en Ronald zijn de enige die deze bezoeken aanbieden. Nou, het was een grote belevenis. Puur, mooi, verrassend, verbijsterend ook. Het zijn heel veel nederzettingen bij elkaar (zo’n kring van hutjes). Dit is de grootste “ nederzetting-stad” van het Oost Afrika. Op een stuk van 10 km bij 10 km, leven ongeveer 10.000 mensen. Enorm veel foto’s gemaakt, indrukwekkende mensen gezien in traditionele kledij. Ook met tatoeages in hun gezicht. Ik dacht altijd dat het een betekenis had, maar bij dit volk is het enkel versiering. Wel laat je dan zien aan anderen dat je ontzettend dapper bent als je dit hebt. Het gaat op een pijnlijke manier. Met een naald halen ze een stukje huid omhoog en dat knippen ze af. Nou om dat te ondergaan moet je inderdaad heel dapper zijn. Heel veel meisjes hebben dit op hun voorhoofd en wangen. Heel indrukwekkend.
Vanavond gaan we nog even een stukje wandelen door dit gebied samen met Nanyke en morgenvroeg vertrekken we naar Kidepo. Het natuurreservaat waar we hopelijk nog veel dieren te zullen zien.
Heel bijzonder deze reis hoor, echt afscheid nemen van dit mooie land.
Cadeautje: net terug van onze wandeling met Nanyke. We hebben een schitterende zonsondergang gezien, de opkomst van de volle maan en daartussen een regenboog. Zooooo bijzonder.

HOPENLIJK ZIJN DE FOTO'S IN HET VORIGE VERSLAG OVERGEKOMEN, WIJ KUNNEN DAT EVEN NIET CONTROLEREN.
Dit zijn de foto's van verslag reis 1 en 2