reis 4 Murchison

Reis 4 Murchison Falls

Vertrokken vanuit Kidepo National park naar Murchison. Een lange reis voor de boeg maar we doen eerst nog even een gamedrive door het park om zoveel mogelijk dieren te zien. Onderweg krijgen we echter een telefoontje dat Henk, onze medereiziger, zijn dagboek en programma was vergeten. Niet erg, we rijden gewoon even terug. En weer op weg…daardoor kwamen we terecht midden in een kudde olifanten, zo gaaf. Volop genoten!!!

Onderweg naar Murchison, ligt in het westen van Uganda, rijden we door Noord Uganda. Dit deel van Uganda was tot 2009 nog oorlogsgebied. Koni met zijn LRA-leger heeft hier heel veel ellende veroorzaakt. Koni is de man die jonge kinderen ontvoerde en ze dwong om soldaat te worden. Vreselijk wat hier allemaal gebeurde. Gelukkig is er met veel hulp weer het eea gedaan om de bevolking en het gebied te helpen. Maar er liggen nog veel landmijnen overal. Mensen zijn wel teruggekeerd naar hun eigen grond en proberen weer een nieuw leven op te bouwen. Helaas is er een gigantisch alcoholprobleem hier. Veel mensen zijn getraumatiseerd en depressief en willen dit met drank vergeten. Sterke drank wordt hier verpakt in kleine plastic zakjes, je bijt daar een hoekje uit en je kunt drinken. De drank heeft echter een percentage van 40% en omdat het in kleine verpakkingen zit, voor bijna iedereen betaalbaar (een zakje kost nog geen 10 cent). Veel mensen kunnen het dus niet opbrengen om hun leven weer op te bouwen. Een klein aantal echter pakken hun kans en proberen zo goed en zo kwaad als het kan hun leven weer op te pakken. Nieuwe wegen zijn inmiddels aangelegd.

We zijn ook nog even naar Gulu geweest. Ik heb daar in 2009 gewerkt op een school en bij warchild Ik herken echter nauwelijks nog iets van deze stad. Er is zoveel gemoderniseerd. Gulu is op weg om een van de grootste steden van Uganda te worden. Goed om te zien. Hier hebben we heerlijk geluncht en zijn verder gegaan
Tegen 18.00 uur waren we bij onze banda op Heritage Lodge. GEWELDIG!! Uitzicht op de Nijl, ondergaande zon, schitterende hutjes. Zo super om op deze manier afscheid te nemen. Dus effe samen genoten en ieder ons eigen emo-momentje beleefd, althans Willemien en ik. Lekker gegeten in het restaurant samen met mijnheer de rat, die gezellig onder de kraan van de wasbak water kwam drinken. Dat zouden we in Nederland eens mee moeten maken. En rat die hier vrolijk rondhuppelt, bij ons zou meteen de gemeente ingeschakeld worden en het restaurant kon men wel sluiten. Zou nooit meer goed komen. Maar ja this is Africa en daar leven wilde dieren dus!
Onze laatste avond samen, erg gezellig, veel gelachen en vooral genoten.

In de ochtend voor het ontbijt hadden we de koffers al gepakt en klaar gezet bij de bus. Echter Henk en Jita hadden hun tandenborstels en tandpasta nog in de banda liggen om na het eten nog even te schrobben. Helaas de schoonmaakdienst had alles opgeruimd, althans: ze hadden de tandpasta meegenomen en deze was niet meer te vinden. Jita was not pleased!! Pisnijdig was ze en na nogal wat discussie zijn we verder gegaan en hebben we een van onze tubes afgegeven zodat zij de komende dagen, want zij reizen nog verder, toch hun tandjes kunnen poetsen
Op naar het park, waar we eerst een bezoekje gebracht hebben aan een ooit zeer luxe lodge die in 2008/2009 gebruikt is door Koni. Hier heeft hij heel veel jonge mensen vermoord. Het gebouw staat er nog als herinnering aan deze verschrikkelijke daad, bijna luguber. Maar het is een schuilplaats geworden voor veel dieren, o.a. de hyena’s.
Verder heel veel dieren gezien: kuddes cobs, een soort antilopen, het hartebeest, en kuddes giraffen. Geweldig, halverwege kwamen we echter een grote mannelijke olifant tegen die weigerde om voor ons aan de kant te gaan. Was effe spannend. David, onze gids heeft hem weggejaagd d.m.v. knijpen in een leeg plastic flesje. Dit geluid doet denken aan het ratelen van een ratelslang en olifanten zijn hier heel bang van. In de slurf van de olifant zitten nl. de meeste zintuigen en als de slang in de slurf bijt dan verwond hij het belangrijkste lichaamsdeel. Verder onze tocht vervolgd door het park, daar met de veerboot de Nijl overgestoken naar een campingplaats van Red Chili waar onze chauffeur ons op stond te wachten om Willemien en mij naar Entebbe terug te brengen. Nog even wat groepsfotokes en toen op weg.
We hadden een lange rit voor de boeg, tussen de 5 en 6 uur rijden. Maar we zijn nog even gestopt om de watervallen van Murchison te bekijken. Zo’n enorm natuurgeweld is dit, al het water wordt door een trechter van rotsen geperst. Indrukwekkend.

Met David, de chauffeur, leuke gesprekken gehad tijdens onze rit. Hij heeft vrouw en kind in Nijmegen wonen en is regelmatig in Nederland, dus weet hoe onze wereld eruit ziet, effe anders haha.
Onderweg wat toastjes gesmeerd en wat gekletst. David maakt zich zorgen over Murchison. Het is nl. zo dat er olie gevonden is in het park. Murchison is een van de meest unieke parken in Afrika. Er is een groot gedeelte regenwoud, de Nijl stroomt erdoor, er is een enorme waterval en het hele gebied is een paradijs voor wilde dieren en vogels. Mensen zijn bang dat er door de exploitatie van olie er enorm veel vernietigd gaat worden, deze angst is terecht!! Maar ja Musseveni, de president heeft de olie aan China verkocht en de president ziet alleen maar dollartekens en trekt zich niets aan van de mensen en dieren die in dit gebied leven. Maar als de Nijl vervuild gaat worden, wat er dik inzit, wordt dit een gigantisch probleem natuurlijk. Dit is de grootste rivier van Afrika en loopt door heel veel landen. We zagen dat ook al bij de Sipi’s natuurlijk, waar men buizen aanlegt om water af te tappen van de watervallen ten koste van mens en natuur. Heel veel stukken van Uganda zijn al verkocht aan de chinezen. Triest….

Na een lange rit komen we richting Kampala, ja dat is zo moeilijk te beschrijven: een grote file, auto’s die gewoon een 4-baans weg maken van een 2-baans, fietsen erdoorheen, honderden boda’s, mensen met geiten, karren, marktkraampjes langs de weg en overal voetgangers. Daarbij nog het geluid van de muziekinstallaties, uitlaatgassen, houtskool, olielampjes enz. Niet uit te leggen gewoon.
Rond 9 uur ’s avonds eindelijk op de plaats van bestemming waar onze stoeltjes al klaar staan, koffie, theetje en een V&Atje, ons drankje in Uganda. Vannacht een enorme onweersbui, waardoor alle stroom en internet verbindingen op tilt sloegen.
Maar voor hier heel fijn en voor ons ook want men zegt als je aankomt met regen breng je geluk en als je afscheid neemt met regen breng je geluk, het regende de eerste nacht en nu ook in onze laatste nacht. Nou het is ons beide gelukt!! We hebben genoten en het was heftig, mooi, geweldig, bijzonder en emotioneel, en wij keren moe maar voldaan terug naar Nederland.