Uganda 3
Door: Petra
Blijf op de hoogte en volg petra
08 Augustus 2010 | Oeganda, Kampala
Bijgevoegd wat foto’s, ook van de vorige keer die ik niet kon verzenden.
Om een uur of 11 vertrokken we dan eindelijk met onze Nissan Safari met driver Robert richting Fort Portal. Voordat je Kampala uit bent is al een hele missie maar het mag de pret niet drukken. De eerste kilometers zijn goed te rijden maar dan begint een stuk van 160 km waar ze met de weg bezig zijn, om deze te vernieuwen en dat is een geslinger van rechts naar links. Overal zijn ze hier druk bezig met de wegen. Volgend jaar februari zijn er nl. verkiezingen en de parlementsleden wil allemaal stemmen verzamelen natuurlijk dus overal wordt hard gewerkt om het de kiezers naar de zin te maken. Ben trouwens ook zeer benieuwd naar deze verkiezingen, maar het is heel eng. Sander, zijn vrouw en kinderen hebben afgesproken om het land uit te gaan begin volgend jaar en bij vrienden in Ethiopië te gaan schuilen. Men verwacht aan de ene kant dat er rellen zullen zijn maar aan de andere kant weten ze dat Museveni (de huidige president) een heleboel knokploegen heeft samengesteld die de rellen metten letterlijk de kop indrukken. Hij weet nl. dat als er rellen komen de amerikanen en europese regeringen hem niet meer zullen steunen. Men is nu in ieder geval ontzettend druk met deze verkiezingen. De scholen gaan een week eerder dicht nu om alle mensen te kunnen tellen die mogen stemmen, iedereen moet geregistreerd zijn.
(deze beslissing wordt door de regering van de ene op de andere dag genomen. Paniek alom omdat de exames aan de gang zijn voor alle basisscholen). Maar goed dit was even wat achtergrond informatie.
We kwamen om een uur of vier in Fort Portal aan. Fort Portal ligt tegen het Rwenzori gebergte aan tegen de grens van Congo. Het is een schitterend gebied. Het Rwenzori gebergte heeft ook eeuwige sneeuw. De temperaturen zijn maximaal 26 graden en ’s nachts koelt het aangenaam af. Verder groeit hier werkelijk alles. Ik heb dat vorige keer ook al gezien bij de Sipi’s op de grens met Kenia. In Fort Portal zijn diverse kratermeren en er is dus altijd voedsel en dat kun je ook merken aan alles, de huizen zien er allemaal verzorgd en schoon uit, maar ook de omgeving, er ligt nauwelijks rotzooi en mensen zijn ook zuinig op hun omgeving. Er zitten hier chimpansees maar we gaan deze niet bezoeken, je gaat dan met grote groepen op zoek naar de chimps. Wij gaan in plaats daarvan wandelen in de moerassen waar we heel veel soorten apen zien, geweldig. Daarna zijn we naar de kratermeren gewandeld en naar een hoge heuvel die men de top of the world noemt van daaruit heb je een schitterend uitzicht. We hebben deze wandelingen gedaan met zijn 2en en een ranger en vanmiddag een gids die hier opgegroeid is. Je krijgt dan zoveel informatie over de gebruiken en gewoontes maar ook over het gebied en de dieren die hier leven. Dat maakt het zo leuk!
Onze tent bevalt prima het is heel bijzonder om op het dak van de jeep te slapen. Het is net een travelsleeper, je klapt hem open en in 2 minuten staat het ding. Koken doen we echter niet want er zijn voldoende mogelijkheden om te eten. En voor 3,50 p.p. ga je echt niet koken.
Vanuit Fort Portal naar Queen Elisabeth National Park, we hebben weinig wild gezien vanwege de droogte maar goed, we hadden aangegeven bij voorkeur bij Ugandese campings te kamperen, dus niet de commerciële terreinen. Een soort kamperen bij de boer, zeg maar. Nou dat is geweldig. ’s Avonds een potje biljarten met mensen die daar wonen en uitzicht hebben op een vissersdorpje is geweldig.
Het grote voordeel van een auto met chauffeur is dat, in ieder geval onze chauffeur alle wegen kent, je komt dus op plaatsen die wij anders nooit gekozen zouden hebben, bang om te verdwalen of het gewoon niet aan te durven om zo’n pad met kuilen, modder of stof in te gaan. Kortom echt heel gaaf. Lake Buyoni hebben we ook weer gedaan, blijft mooi en heerlijk om in te zwemmen. Toen naar Lake Mburo, mijn favoriet. Het is daar zo puur, zo ongerept, niet te geloven. Je kunt daar in dat park ook te voet op safari. Gelukkig had Nico hetzelfde gevoel bij dit park. Blijft mooi. We hadden onze tent opgezet en waren in afwachting van de nijlpaarden die dan aan land komen om te grazen, alles was muisstil op het gegraas van de wilde zwijnen, en de roep van de visarenden na. We hadden een engels stel ontmoet wat hier werkte, toevallig ook in het speciaal onderwijs en ook voor hen was dit een favoriete plek. We zaten dus te genieten van ons uitzicht toen er een familie Belgen binnenkwam met een hoop kabaal dat wil je niet weten. Je snapt wel hoe dat gaat: “wie wil er een pintje, wie wil er friet? we willen handen zien!!” De kleinste wilde een ice-tea?! In afrika, niet te geloven, maar goed we hebben dus natuurlijk geen nijlpaard meer gezien, want die waren letterlijk ondergedoken. Vanmorgen vroeg om 6.30 uur hadden we onze wandeling, genieten.
Toen verder richting Masaka. (ik heb daar gewerkt bij Cotfone, en we zijn daar behoorlijk besodemieterd, financieel gezien. Er waren allerlei afspraken gemaakt m.b.t. een nieuw sanitair blok en achteraf toen we terugkwamen bleek dat er minimaal was geïnvesteerd in de bouw maar dat de directeur een nieuwe stereo, tv en bankstel had. Ook andere vrijwilligers zijn zwaar teleurgesteld weggegaan).
Ik wilde echter nog een keertje terug om te kijken hoe het er nu mee was en verder wilde ik graag het project van Sara zien (de vrouw van Sander van IC die daar een school aan het bouwen is). Nou haar project is geweldig, en zoals ze daar staat, heel stoer als een aannemer. Ze heeft nu een schooltje en wil alleen leerlingen van gemotiveerde ouders. De ouders hebben geen geld genoeg om schoolgeld te betalen dus Sara zorgt ervoor dat ze het schoolgeld kunnen verdienen. Ze werkt alleen met vrouwen, omdat ze van mening is dat vrouwen heel sterk zijn en dat je daar goede afspraken mee kunt maken. Women-power zal ik maar zeggen. Nou dat is ze gelukt. We waren zwaar onder de indruk van wat ze allemaal voor elkaar heeft gekregen. Zwaar emo-moment. Geweldig wat een doorzettingsvermogen en lef.
Toen naar Cotfone. Kayinga was erg blij ons te zien. We hebben nog even rondgekeken maar hij begon alweer met leugens over de aanschaf van watertanks die weggehaald zouden zijn etc, kortom het ene smoesje na het andere. Toch moet ik bekennen dat het nog steeds een beetje pijn doet. Zo’n geweldig project wat dan door een man de vernieling in gaat. Alleen maar omdat hij geen raad weet met macht. Dat heb ik in ieder geval nog een keer duidelijk gemaakt. Hij had stiekem toch nog de hoop dat wij hem wilde steunen en bleef me mailen, maar nu is het hem echt duidelijk. Hij heeft de zaak verknalt, ruim.
Blijft moeilijk hoor die Afrikaanse mentaliteit. Je hoort dat hier ook: zoveel moeilijkheden met het krijgen maar in het bijzonder het houden van goed personeel, Sander loopt hier ook tegenaan. De laksheid, geen inzicht, het niet zelf kunnen denken. Jita kan dan ook bevestigen, het is niet altijd leuk om hier te wonen en werken. Maar nog steeds ervaren hun meer positieve dan negatieve dingen en daar moet je het van hebben.
Morgen gaan we naar Jita om op hun huis en huisdieren te passen, we zijn benieuwd.
Jullie horen het. Heel veel groetjes
Nico en Petra
Om een uur of 11 vertrokken we dan eindelijk met onze Nissan Safari met driver Robert richting Fort Portal. Voordat je Kampala uit bent is al een hele missie maar het mag de pret niet drukken. De eerste kilometers zijn goed te rijden maar dan begint een stuk van 160 km waar ze met de weg bezig zijn, om deze te vernieuwen en dat is een geslinger van rechts naar links. Overal zijn ze hier druk bezig met de wegen. Volgend jaar februari zijn er nl. verkiezingen en de parlementsleden wil allemaal stemmen verzamelen natuurlijk dus overal wordt hard gewerkt om het de kiezers naar de zin te maken. Ben trouwens ook zeer benieuwd naar deze verkiezingen, maar het is heel eng. Sander, zijn vrouw en kinderen hebben afgesproken om het land uit te gaan begin volgend jaar en bij vrienden in Ethiopië te gaan schuilen. Men verwacht aan de ene kant dat er rellen zullen zijn maar aan de andere kant weten ze dat Museveni (de huidige president) een heleboel knokploegen heeft samengesteld die de rellen metten letterlijk de kop indrukken. Hij weet nl. dat als er rellen komen de amerikanen en europese regeringen hem niet meer zullen steunen. Men is nu in ieder geval ontzettend druk met deze verkiezingen. De scholen gaan een week eerder dicht nu om alle mensen te kunnen tellen die mogen stemmen, iedereen moet geregistreerd zijn.
(deze beslissing wordt door de regering van de ene op de andere dag genomen. Paniek alom omdat de exames aan de gang zijn voor alle basisscholen). Maar goed dit was even wat achtergrond informatie.
We kwamen om een uur of vier in Fort Portal aan. Fort Portal ligt tegen het Rwenzori gebergte aan tegen de grens van Congo. Het is een schitterend gebied. Het Rwenzori gebergte heeft ook eeuwige sneeuw. De temperaturen zijn maximaal 26 graden en ’s nachts koelt het aangenaam af. Verder groeit hier werkelijk alles. Ik heb dat vorige keer ook al gezien bij de Sipi’s op de grens met Kenia. In Fort Portal zijn diverse kratermeren en er is dus altijd voedsel en dat kun je ook merken aan alles, de huizen zien er allemaal verzorgd en schoon uit, maar ook de omgeving, er ligt nauwelijks rotzooi en mensen zijn ook zuinig op hun omgeving. Er zitten hier chimpansees maar we gaan deze niet bezoeken, je gaat dan met grote groepen op zoek naar de chimps. Wij gaan in plaats daarvan wandelen in de moerassen waar we heel veel soorten apen zien, geweldig. Daarna zijn we naar de kratermeren gewandeld en naar een hoge heuvel die men de top of the world noemt van daaruit heb je een schitterend uitzicht. We hebben deze wandelingen gedaan met zijn 2en en een ranger en vanmiddag een gids die hier opgegroeid is. Je krijgt dan zoveel informatie over de gebruiken en gewoontes maar ook over het gebied en de dieren die hier leven. Dat maakt het zo leuk!
Onze tent bevalt prima het is heel bijzonder om op het dak van de jeep te slapen. Het is net een travelsleeper, je klapt hem open en in 2 minuten staat het ding. Koken doen we echter niet want er zijn voldoende mogelijkheden om te eten. En voor 3,50 p.p. ga je echt niet koken.
Vanuit Fort Portal naar Queen Elisabeth National Park, we hebben weinig wild gezien vanwege de droogte maar goed, we hadden aangegeven bij voorkeur bij Ugandese campings te kamperen, dus niet de commerciële terreinen. Een soort kamperen bij de boer, zeg maar. Nou dat is geweldig. ’s Avonds een potje biljarten met mensen die daar wonen en uitzicht hebben op een vissersdorpje is geweldig.
Het grote voordeel van een auto met chauffeur is dat, in ieder geval onze chauffeur alle wegen kent, je komt dus op plaatsen die wij anders nooit gekozen zouden hebben, bang om te verdwalen of het gewoon niet aan te durven om zo’n pad met kuilen, modder of stof in te gaan. Kortom echt heel gaaf. Lake Buyoni hebben we ook weer gedaan, blijft mooi en heerlijk om in te zwemmen. Toen naar Lake Mburo, mijn favoriet. Het is daar zo puur, zo ongerept, niet te geloven. Je kunt daar in dat park ook te voet op safari. Gelukkig had Nico hetzelfde gevoel bij dit park. Blijft mooi. We hadden onze tent opgezet en waren in afwachting van de nijlpaarden die dan aan land komen om te grazen, alles was muisstil op het gegraas van de wilde zwijnen, en de roep van de visarenden na. We hadden een engels stel ontmoet wat hier werkte, toevallig ook in het speciaal onderwijs en ook voor hen was dit een favoriete plek. We zaten dus te genieten van ons uitzicht toen er een familie Belgen binnenkwam met een hoop kabaal dat wil je niet weten. Je snapt wel hoe dat gaat: “wie wil er een pintje, wie wil er friet? we willen handen zien!!” De kleinste wilde een ice-tea?! In afrika, niet te geloven, maar goed we hebben dus natuurlijk geen nijlpaard meer gezien, want die waren letterlijk ondergedoken. Vanmorgen vroeg om 6.30 uur hadden we onze wandeling, genieten.
Toen verder richting Masaka. (ik heb daar gewerkt bij Cotfone, en we zijn daar behoorlijk besodemieterd, financieel gezien. Er waren allerlei afspraken gemaakt m.b.t. een nieuw sanitair blok en achteraf toen we terugkwamen bleek dat er minimaal was geïnvesteerd in de bouw maar dat de directeur een nieuwe stereo, tv en bankstel had. Ook andere vrijwilligers zijn zwaar teleurgesteld weggegaan).
Ik wilde echter nog een keertje terug om te kijken hoe het er nu mee was en verder wilde ik graag het project van Sara zien (de vrouw van Sander van IC die daar een school aan het bouwen is). Nou haar project is geweldig, en zoals ze daar staat, heel stoer als een aannemer. Ze heeft nu een schooltje en wil alleen leerlingen van gemotiveerde ouders. De ouders hebben geen geld genoeg om schoolgeld te betalen dus Sara zorgt ervoor dat ze het schoolgeld kunnen verdienen. Ze werkt alleen met vrouwen, omdat ze van mening is dat vrouwen heel sterk zijn en dat je daar goede afspraken mee kunt maken. Women-power zal ik maar zeggen. Nou dat is ze gelukt. We waren zwaar onder de indruk van wat ze allemaal voor elkaar heeft gekregen. Zwaar emo-moment. Geweldig wat een doorzettingsvermogen en lef.
Toen naar Cotfone. Kayinga was erg blij ons te zien. We hebben nog even rondgekeken maar hij begon alweer met leugens over de aanschaf van watertanks die weggehaald zouden zijn etc, kortom het ene smoesje na het andere. Toch moet ik bekennen dat het nog steeds een beetje pijn doet. Zo’n geweldig project wat dan door een man de vernieling in gaat. Alleen maar omdat hij geen raad weet met macht. Dat heb ik in ieder geval nog een keer duidelijk gemaakt. Hij had stiekem toch nog de hoop dat wij hem wilde steunen en bleef me mailen, maar nu is het hem echt duidelijk. Hij heeft de zaak verknalt, ruim.
Blijft moeilijk hoor die Afrikaanse mentaliteit. Je hoort dat hier ook: zoveel moeilijkheden met het krijgen maar in het bijzonder het houden van goed personeel, Sander loopt hier ook tegenaan. De laksheid, geen inzicht, het niet zelf kunnen denken. Jita kan dan ook bevestigen, het is niet altijd leuk om hier te wonen en werken. Maar nog steeds ervaren hun meer positieve dan negatieve dingen en daar moet je het van hebben.
Morgen gaan we naar Jita om op hun huis en huisdieren te passen, we zijn benieuwd.
Jullie horen het. Heel veel groetjes
Nico en Petra
-
08 Augustus 2010 - 19:43
Perry:
Geweldig verhaal weer, met prachtige foto's! Leuke manier van kamperen op de jeep, hoog en droog.
Succes met alles en geniet! Liefs van Perry. -
08 Augustus 2010 - 23:02
Bob:
Dat is nog eens een hoogslaper... Leuk hoor!!!
Gr. Bob -
09 Augustus 2010 - 08:33
Nicolette:
mooie foto's!
Wat een ervaringen. Willen jullie nog wel terug?
Groetjes, geniet er nog even van. -
12 Augustus 2010 - 07:51
Frans En Christel:
Waaaauw!,
Wat een fantastische natuur, en daan ook nog rondgeleid worden door echte kenners. Ja, sorry hoor, maar jullie begrijpen dat we wel een beetje jaloers zijn.
Van de andere kant blijkt het maar weer dat er hebberige mensen blijven die misbruik maken van het werk, alle inspanningen en zeer zeker het vertrouwen dat ze krijgen. Maar jullie kennende laten je daar niet door ontmoedigen.
We kijken er nu al naar uit om, onder het genot van kip met ballen, naar de live-verhalen te komen luisteren als jullie terug zijn.
Geniet nog keihard van de tijd (en dat hondeleven)die jullie daar nog hebben.
Veel Leiverse groetjes,
Frans Christel en Pip. -
12 Augustus 2010 - 11:04
Kriek:
Fijn ook even vakantie,
Ziet er prachtig uit. jij bent toch ook een "stoer wijf". Dat zei een van mijn reisgenoten toen ik voor het eerst van mijn leven op een paard reed. Nou jij dus ook -
13 Augustus 2010 - 13:27
Roy En Miranda:
Zitten hier met z'n 2-en met open mond te lezen. Gaaf hoor, stiekem erg jaloers!!! Geniet nog en binnenkort willen we alle verhalen wel live horen!!!
Liefs -
16 Augustus 2010 - 10:23
Corien:
Wat gaaf die tent op het dak van de auto, een stoer stel ijn jullie hoor! Ik ga snel naar het laatste verslag, zit er helemaal in..... -
16 Augustus 2010 - 10:24
Corien:
Wat gaaf die tent op het dak van de auto, een stoer stel ijn jullie hoor! Ik ga snel naar het laatste verslag, zit er helemaal in.....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
