inmiddels op het vliegveld in Ethiopie
Door: Petra
Blijf op de hoogte en volg petra
21 Augustus 2010 | Ethiopië, Addis Abeba
Op dit moment inderdaad alweer op de terugweg, maar ik wilde mijn verhaaltje nog kwijt en in Uganda was de stroom uitgevallen. Och!Dus hier komt dan Uganda 6:
Alweer op de terugweg.
Na alle belevenissen een paar daagjes relaxen op de Sese, strak plan! Maar……..we waren op tijd vertrokken naar Entebbe om met de ferry mee te kunnen. Toen we aankwamen bleek dat de ferry niet werkte (er is een verandering van eigenaar en die heeft beloofd de motor binnen 10 dagen te reviseren omdat deze niet goed zou functioneren. Helaas dus. We moesten met een kleine boot gaan, type roeiboot maar dan met een motor. Geen bankjes, alleen twee planken die los in de boot liggen. Vervolgens stouwen ze ongeveer 20 personen erin met een heleboel bagage. We hadden geluk, bleek, want normaal gesproken stoppen ze 100 man op zo’n boot, die dan vervolgens allemaal moeten staan en hangen. Er zijn maar ongeveer 5 reddingsvesten aanwezig. Regelmatig gebeurt het dan ook dan zo’n boot omslaat en er mensen verdrinken. Hij is fijn! (dit hoorde we pas achteraf natuurlijk). Maar goed we zouden om 2 uur vertrekken en moesten om 13.45 uur in de boot zitten anders kon je er niet meer op staat overal aangegeven. De boot lag al een uur te wachten dus wij aan boord. We voelde ons net een stel vluchtelingen. Oke op naar de Sese. Maar om 13.55 uur gingen ze de motor eens even nakijken en onderhouden, sleutelen en vullen met mengsmering. Gevolg: om 14.45 uur vertrokken we dan eindelijk. Nu was dit een hele zware boot met een te lichte motor en om ongeveer 18.00 uur in het midden van Lake Victoria haperde de motor. Je wilt niet weten wast er dan door je heen gaat, maar gelukkig kregen ze hem weer aan de gang. Tenslotte zijn we om 19.30 uur op de Sese aangekomen. Kapot waren we. Het is ook niet fijn om in het donker aan te komen met al je spullen. Gelukkig werden we opgewacht door mensen van Mirembe resort (Sander en Sara hadden dit geregeld) en de warme en super vriendelijke ontvangst maakte alles goed. Een geweldig hutje kregen we met een schitterend uitzicht. Het relaxen kon beginnen!! Dat hebben we ook gedaan. We hebben ook hele leuke mensen ontmoet, een Ugandees stel op huwelijksreis, de lokale vissers die ’s avonds bij ons kampvuurtje hun potje kwamen koken en twee Nederlandse meiden die als afsluiting van hun vrijwilligerswerk ook kwamen uit rusten.
De terugreis zouden we doen op vrijdagochtend. Vanuit ons resort werd er een hele dure boot geregeld om de terugreis veiliger en korter te maken. Gelukkig troffen we ook nog een duitser die ook mee wilde betalen en we waren in 2,5 uur terug in Entebbe. (ze hadden beloofd binnen 1,5 uur maar ja we kijken niet op een uurtje).
We werden opgehaald door iemand van het Airport guesthouse in Entebbe waar we onze laatste nacht door zullen brengen. Ook weer een top lokatie. Er is een Nederlandse manager die dit complex beheerd, het is een verademing, geweldig. Dit wordt een vast adres bij aankomst en vertrek, zeker weten. Het is ook heel goed betaalbaar (ongeveer 45 euro een kamer met warme douche, toilet, ruim twee persoonsbed, ontbijt, diner en vervoer naar het vliegveld morgen). Wat een luxe. Op dit moment gaan ze de bbq opwarmen en krijgen we een heerlijke maaltijd voorgeschoteld.
Godwin is net hier geweest zodat we nog wat laatste dingen hebben doorgesproken, hij heeft alle kosten voor ons op papier gezet en hij nam ook heel veel tasjes en portemonneetjes mee die Stella heeft gemaakt van papyrus en bananenbladeren. Dus als je nog zo’n leuk tasje op iets wilt laat maar weten. Ik heb er een fototje bijgedaan. Stella is de leerkracht handvaardigheid van Bluesky, zij heeft polio en voorziet op deze manier in haar eigen onderhoud. Ik had gevraagd of ze van alles wilde maken en het ziet er geweldig uit. Wij blij, zij blij.
We hebben echt alles kunnen doen wat we wilde en ik ben blij dat alles goed is verlopen. We hebben een hele fijne tijd gehad en echt heel schitterende plekken ontdekt, veel bijzondere en interessante mensen ontmoet. We kunnen nu zo een reis uitstippelen voor iemand die naar Uganda wil. Het was heel indrukwekkend, vermoeiend, intens, schitterend. Maar ook nog steeds heel veel verbazing over de initiatiefloosheid (is dit nederlands?) en de wil zich te kunnen verbeteren. Ook de gelatenheid over de corruptie. De verbazing over het niet zelf kunnen denken. Allemaal terug te voeren naar de manier waarop hier onderwijs gegeven wordt. Het inzicht ontbreekt. Wat wij met de paplepel ingegeven krijgen: het plakken en knippen, puzzelen, tekenen, stapelen met blokken, samen werken. Dat hebben ze hier niet. Het is zo’n gemis, dat zie je hier overal terug. Ook de moed ontbreekt om zich te ontplooien. Sommige doen dit wel: Dan (oprichter van het weeshuis van Elisa) die nu naar Japan gaat om daar te gaan werken, hij heeft zichzelf de Japanse taal eigen gemaakt, geweldig. Godwin die echt alles op alles zet om zijn droom “een eigen school/instelling” te realiseren. Herbert die met JIta samen zijn farm opzet. Sommige accommodaties waar we geweest zijn (wij zochten het liefst dit soort ecotoerisme), door Ugandesen opgezet. Initiatieven van kleine zelfstandigen. Maar er zijn nog zoveel mogelijkheden die niet of nauwelijks benut worden. Dit land heeft zoveel moois, het zijn geweldige mensen, gastvrij en vriendelijk. De natuur, de watervallen, hete geisers, rivieren, meren, hagelwitte stranden, oerwouden, de wilde dieren. Teveel om op te noemen. Maar van de andere kant ook de angst voor de komende verkiezingen. In februari 2011 zijn de verkiezingen, maar er zijn nu al onlusten bij de regioverkiezingen. Museveni, wil uiteraard aan de macht blijven. Maar de mensen uit de grote steden zijn zijn beleid beu en willen een nieuwe democratische president. De mensen echter op het platteland kennen alleen maar Museveni en hij beloofd hen betere wegen en een betere toekomst. Dus zij gaan opnieuw stemmen op Museveni, die heeft zijn knokploegen al klaar staan mocht hij gaan verliezen dan geeft hij niet op. Uganda gaat echt een hele spannende tijd tegemoet. We blijven het op de voet volgen. Vanmiddag pakken we het vliegtuig en komen morgen (zondagmorgen aan op Brussel. Dat zit het er weer op. Een schat aan ervaringen rijker. Op naar de nieuwe cultuurschok, waarin alles is geregeld, materialistisch is, afspraken nagekomen worden, onbelangrijke zaken heel belangrijk worden gemaakt, opgeblazen worden. In het begin van onze periode hier vroeg ik me af hoe ik het vol heb kunnen houden zo’n lange tijd, maar nu voel ik het weer, helemaal op mijn gemak hier. Toch denk ik dat het bijna onmogelijk is om hier voor langere tijd te leven..Voor een periode die te overzien is zou het kunnen maar het blijft moeilijk. Wie weet? Heel veel groetjes en tot gauw.
Nico en Petra
Alweer op de terugweg.
Na alle belevenissen een paar daagjes relaxen op de Sese, strak plan! Maar……..we waren op tijd vertrokken naar Entebbe om met de ferry mee te kunnen. Toen we aankwamen bleek dat de ferry niet werkte (er is een verandering van eigenaar en die heeft beloofd de motor binnen 10 dagen te reviseren omdat deze niet goed zou functioneren. Helaas dus. We moesten met een kleine boot gaan, type roeiboot maar dan met een motor. Geen bankjes, alleen twee planken die los in de boot liggen. Vervolgens stouwen ze ongeveer 20 personen erin met een heleboel bagage. We hadden geluk, bleek, want normaal gesproken stoppen ze 100 man op zo’n boot, die dan vervolgens allemaal moeten staan en hangen. Er zijn maar ongeveer 5 reddingsvesten aanwezig. Regelmatig gebeurt het dan ook dan zo’n boot omslaat en er mensen verdrinken. Hij is fijn! (dit hoorde we pas achteraf natuurlijk). Maar goed we zouden om 2 uur vertrekken en moesten om 13.45 uur in de boot zitten anders kon je er niet meer op staat overal aangegeven. De boot lag al een uur te wachten dus wij aan boord. We voelde ons net een stel vluchtelingen. Oke op naar de Sese. Maar om 13.55 uur gingen ze de motor eens even nakijken en onderhouden, sleutelen en vullen met mengsmering. Gevolg: om 14.45 uur vertrokken we dan eindelijk. Nu was dit een hele zware boot met een te lichte motor en om ongeveer 18.00 uur in het midden van Lake Victoria haperde de motor. Je wilt niet weten wast er dan door je heen gaat, maar gelukkig kregen ze hem weer aan de gang. Tenslotte zijn we om 19.30 uur op de Sese aangekomen. Kapot waren we. Het is ook niet fijn om in het donker aan te komen met al je spullen. Gelukkig werden we opgewacht door mensen van Mirembe resort (Sander en Sara hadden dit geregeld) en de warme en super vriendelijke ontvangst maakte alles goed. Een geweldig hutje kregen we met een schitterend uitzicht. Het relaxen kon beginnen!! Dat hebben we ook gedaan. We hebben ook hele leuke mensen ontmoet, een Ugandees stel op huwelijksreis, de lokale vissers die ’s avonds bij ons kampvuurtje hun potje kwamen koken en twee Nederlandse meiden die als afsluiting van hun vrijwilligerswerk ook kwamen uit rusten.
De terugreis zouden we doen op vrijdagochtend. Vanuit ons resort werd er een hele dure boot geregeld om de terugreis veiliger en korter te maken. Gelukkig troffen we ook nog een duitser die ook mee wilde betalen en we waren in 2,5 uur terug in Entebbe. (ze hadden beloofd binnen 1,5 uur maar ja we kijken niet op een uurtje).
We werden opgehaald door iemand van het Airport guesthouse in Entebbe waar we onze laatste nacht door zullen brengen. Ook weer een top lokatie. Er is een Nederlandse manager die dit complex beheerd, het is een verademing, geweldig. Dit wordt een vast adres bij aankomst en vertrek, zeker weten. Het is ook heel goed betaalbaar (ongeveer 45 euro een kamer met warme douche, toilet, ruim twee persoonsbed, ontbijt, diner en vervoer naar het vliegveld morgen). Wat een luxe. Op dit moment gaan ze de bbq opwarmen en krijgen we een heerlijke maaltijd voorgeschoteld.
Godwin is net hier geweest zodat we nog wat laatste dingen hebben doorgesproken, hij heeft alle kosten voor ons op papier gezet en hij nam ook heel veel tasjes en portemonneetjes mee die Stella heeft gemaakt van papyrus en bananenbladeren. Dus als je nog zo’n leuk tasje op iets wilt laat maar weten. Ik heb er een fototje bijgedaan. Stella is de leerkracht handvaardigheid van Bluesky, zij heeft polio en voorziet op deze manier in haar eigen onderhoud. Ik had gevraagd of ze van alles wilde maken en het ziet er geweldig uit. Wij blij, zij blij.
We hebben echt alles kunnen doen wat we wilde en ik ben blij dat alles goed is verlopen. We hebben een hele fijne tijd gehad en echt heel schitterende plekken ontdekt, veel bijzondere en interessante mensen ontmoet. We kunnen nu zo een reis uitstippelen voor iemand die naar Uganda wil. Het was heel indrukwekkend, vermoeiend, intens, schitterend. Maar ook nog steeds heel veel verbazing over de initiatiefloosheid (is dit nederlands?) en de wil zich te kunnen verbeteren. Ook de gelatenheid over de corruptie. De verbazing over het niet zelf kunnen denken. Allemaal terug te voeren naar de manier waarop hier onderwijs gegeven wordt. Het inzicht ontbreekt. Wat wij met de paplepel ingegeven krijgen: het plakken en knippen, puzzelen, tekenen, stapelen met blokken, samen werken. Dat hebben ze hier niet. Het is zo’n gemis, dat zie je hier overal terug. Ook de moed ontbreekt om zich te ontplooien. Sommige doen dit wel: Dan (oprichter van het weeshuis van Elisa) die nu naar Japan gaat om daar te gaan werken, hij heeft zichzelf de Japanse taal eigen gemaakt, geweldig. Godwin die echt alles op alles zet om zijn droom “een eigen school/instelling” te realiseren. Herbert die met JIta samen zijn farm opzet. Sommige accommodaties waar we geweest zijn (wij zochten het liefst dit soort ecotoerisme), door Ugandesen opgezet. Initiatieven van kleine zelfstandigen. Maar er zijn nog zoveel mogelijkheden die niet of nauwelijks benut worden. Dit land heeft zoveel moois, het zijn geweldige mensen, gastvrij en vriendelijk. De natuur, de watervallen, hete geisers, rivieren, meren, hagelwitte stranden, oerwouden, de wilde dieren. Teveel om op te noemen. Maar van de andere kant ook de angst voor de komende verkiezingen. In februari 2011 zijn de verkiezingen, maar er zijn nu al onlusten bij de regioverkiezingen. Museveni, wil uiteraard aan de macht blijven. Maar de mensen uit de grote steden zijn zijn beleid beu en willen een nieuwe democratische president. De mensen echter op het platteland kennen alleen maar Museveni en hij beloofd hen betere wegen en een betere toekomst. Dus zij gaan opnieuw stemmen op Museveni, die heeft zijn knokploegen al klaar staan mocht hij gaan verliezen dan geeft hij niet op. Uganda gaat echt een hele spannende tijd tegemoet. We blijven het op de voet volgen. Vanmiddag pakken we het vliegtuig en komen morgen (zondagmorgen aan op Brussel. Dat zit het er weer op. Een schat aan ervaringen rijker. Op naar de nieuwe cultuurschok, waarin alles is geregeld, materialistisch is, afspraken nagekomen worden, onbelangrijke zaken heel belangrijk worden gemaakt, opgeblazen worden. In het begin van onze periode hier vroeg ik me af hoe ik het vol heb kunnen houden zo’n lange tijd, maar nu voel ik het weer, helemaal op mijn gemak hier. Toch denk ik dat het bijna onmogelijk is om hier voor langere tijd te leven..Voor een periode die te overzien is zou het kunnen maar het blijft moeilijk. Wie weet? Heel veel groetjes en tot gauw.
Nico en Petra
-
21 Augustus 2010 - 20:09
Willemien:
Wow, weer met een dosis ervaring naar huis.
Het blijft bijzonder om via jullie weblog stukjes Afrika mee te krijgen maar dat zal maar een fractie zijn van wat jullie zelf beleven. Tot gauw weer, liefs Willemien. -
21 Augustus 2010 - 22:47
Henriëtte De Sadelee:
Hoi Petra en Nico,
O, het zit er alweer op, wat gaat de tijd snel. Zoveel ervaringen rijker, echt heel geweldig om dat alles te lezen.
Heel veel groetjes!
Henriëtte en familie. -
22 Augustus 2010 - 08:11
Kriek:
Hallo reizigers. Weer een spannende reis achter de rug en...veilig weer thuis.
Jammer einde reisverslagen, het was erg mooi om te lezen. Tot snel, kus van Kriek -
22 Augustus 2010 - 09:41
Miranda:
Jeetje, wat gaat dat snel. Merk iedere keer weer dat jullie verhalen iets met me doen. Ik wil ook naar Oeganda!!! Over een tijdje dan wel... Dus in de toekomst mogen jullie een route voor ons uitstippelen... Hoop dat jullie een goede reis achter de rug hebben en dat jullie een alles weer een plekje kunnen geven. Al die ervaringen... pfff.... Tot heel snel!
Dikke knuffel -
23 Augustus 2010 - 06:09
Kristel:
Hey,
Welkom thuis !!
Wat een mooie verhalen weer, je zou bijna denken dat je bij een reisbureau werkt...hihi.
Nu zijn jullie weer bij gekomen...kun je er weer tegenaan in ons eigen landje, met de regels; tijden en drukte...
Tot ziens !
Kristel -
23 Augustus 2010 - 14:23
Bregje:
hallo Petra en Nico,
wat een hele beleving was deze reis. Zo te lezen hebben jullie weer genoten, wel jammer dat het voorbij is....
tot gauw
liefs Bregje -
23 Augustus 2010 - 18:04
Jita Veeman:
Welkom thuis!!!
Hoop dat jullie nog lang zullen kunnen nagenieten van jullie reis door Uganda. Wens jullie tevens sterkte met het wennen aan de Hollandse "orde en netheid".
Heel gezellig dat jullie hier waren en nogmaals dank voor de goede zorgen.
Heimwee naar Uganda; Volg me dan op mijn waarbenjij.nu site. We zullen, zo neem ik aan, nog spannende tijden mee gaan maken gezien de naderende verkiezingen.
Heb mijn handen nu eerst vol aan schoolsores, daar we momenteel zonder boekhouder en headteacher zitten. Ha, ha,wist toch al niet wat ik zou gaan doen!!!!
De vogel op de paal in het water (hele mooie foto trouwens) is een hamerkop, wat heel duidelijk is te zien. Zitten hier in Wobulenzi volop,waar de visboeren hun verse vis elke morgen afleveren.
Alle goeds toegewenst, mede namens Herbert,
Lieve groet,
Jita
-
23 Augustus 2010 - 19:08
Lonneke:
Hallo,
Even wat bij moeten lezen, maar wat een diversiteit weer aan verhalen.poeh,poeh.
Toch wel fijn dat jullie weer in dit regenachtige kikkerlandje zijn.
Tot volgende week alweer.pfff....
Liefs Lonneke -
23 Augustus 2010 - 21:58
Perry:
Dankjewel voor het delen van jullie wel en wee, met alle belevenissen, gedachten, foto's!
Tot gauw! Liefs van Perry. -
24 Augustus 2010 - 09:00
Magda:
hoi Petra en Nico,
Ik heb erg genoten van jullie reisverslagen en zeker ook van de mooie foto's. Het geeft een mooi beeld van 'jullie' Afrika.
Je kunt zeker trots zijn op de dingen die jullie in gang gezet hebben en die nu steentje voor steentje groeien. Echt geweldig!
Geniet nog even na tijdens deze laatste vakantiedagen.
groetjes, Magda
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
