uganda 4
Door: Petra
Blijf op de hoogte en volg petra
14 Augustus 2010 | Oeganda, Kampala
We hebben op het huis en dieren gepast. Jita en Herbert wonen in Wobulenzi, dat is ongeveer 50 km van Kampala richting Luwero. Jita is Nederlandse en woont samen met Herbert met wie ze een “farm” runt. De farm bestaat uit een bananenplantage met drie verschillende soorten bananen, een ananas plantage en in de toekomst ook een casave plantage (een plant waarvan je de wortels eet en smaakt als frites). Ook hebben ze heel veel kippen die ze houden voor de verkoop van het vlees en de eieren. Alles is op natuurlijke basis. Een soort eco-boerderij. Indrukwekkend om te zien. We hebben een uitgebreide uitleg gehad van Herbert en zijn ook even mee gegaan naar de woongemeenschap waar het personeel hutten heeft gebouwd. Heel erg mooi allemaal. Jita en Herbert moeten nu de producten zien te verkopen en moeten daarom een paar dagen het land in om marketing te doen. Daarom zijn wij nu ingeschakeld om op het huis en de huisdieren te passen. Wij wonen nu even voor een paar dagen in dit dorp en moeten dus hier boodschappen doen en voor onszelf koken. Er is stroom en stromend water, toilet en zelfs een warme douche. De inrichting van Jita’s huis is bijna nederlands, heel bijzonder om hier dingen tegen te komen van Ikea en de Hema en zoethout- thee te drinken en mayonaise te vinden in de koelkast. We hebben het prima naar ons zin. Jita en Herbert zijn nu twee jaar bezig met hun farm en hun leven bestaat zo’n beetje uit werken en slapen. Tijd voor ontspanning is er nauwelijks. De eerste oogst kan nu verkocht worden en we hopen van harte dat ze klanten vinden zodat ze een beetje betere toekomst krijgen. Vandaag heb ik een rolex gemaakt: een chapati (klein pannenkoekje) met een gebakken eitje, gesneden kool en een tomaat en dat oprollen. Heerlijk was het. Dan ’s avonds buiten een borreltje V&A, een heerlijk Oegandees likeurtje. Wat wil een mens nog meer. Jita heeft ook een wasmachine uit Nederland meegenomen dus onze kleding is ook weer schoon en in ieder geval stofvrij.
Wel moeilijk om de weg terug te vinden van het dorp naar het huis maar het is gelukt!!
Maar voor dat je hier het huis uit kunt, moeten we eert ongeveer 10 sloten open en dicht maken. Ook de omheining om het huis is voorzien van glasscherven om inbrekers buiten te houden. Heel jammer maar noodzakelijk. Verder komen we er nu achter dat het gas op is en we koken nu op een campinggaspitje. Hopelijk kunnen we hier nog even mee vooruit want zo’n gasfles kun je alleen in Kampala halen. Op hout gaan koken zou echt heel basic worden. Morgen gaan we de tuin even ontdoen van onkruid en vandaag heb ik even de ramen gewassen, bijna net als thuis, haha. Alleen is het ramen wassen een hele klus, want ook de ramen zijn voorzien van een metalen hekwerk. Dus dat is niet makkelijk met een trekkertje.
Op donderdagavond zouden we dus koken voor Jita en Herbert, maar we hadden nog steeds dat campinggas pitje en jawel hoor nadat we alles gesneden en klaar gezet hadden en de eitjes gebakken voor in de nasi stopte het gas. Nee he? Toen maar even gebeld en Herbert had nog een oplossing. Tot overmaat van ramp viel ook nog eens de elektriciteit uit en konden we dus niets meer. Maar om 9.00 uur ’s avonds waren we toch zover dat we konden koken op een petroleumstel wat Herbert van de zolder had gehaald. Heerlijk afrika.
Vrijdag zijn we weer terug gegaan naar Kampala naar het guesthouse van Sara en Sander. Daar was volop actie want er is hier een moeder en dochter die actie’s hebben gevoerd om zoveel mogelijk babykleertjes te verzamelen, maar ook nog eens een aantal couveuses hebben geregeld voor hier in het ziekenhuis waar ze beide vorig jaar gewerkt hebben. Nou al deze spullen zijn nu eindelijk aangekomen en moeten dus uitgepakt en gesorteerd worden. De kleertjes worden hier op de markt heel goedkoop verkocht (dat is beter dan als sinterklaas alles uit te geven) en de opbrengst gaat weer naar de nieuwe school voor Sara. Dus Nico is meteen gaan helpen en ik ben met de matatu naar Nansana gegaan om nog even met Godwin naar de bouw te gaan kijken. Daar aangekomen was ik weer helemaal verrast. Er waren nog stenen en cement overgebleven van de rest en hiervan heeft Godwin een gebouwtje erbij gebouwd waarin drie klaslokalen, drie toiletten, een kantoortje en een voorraadruimte. De fundering is gestort. Geweldig! Natuurlijk was het plan dit te bouwen, maar voorlopig zou er les gegeven gaan worden in de woonkamer. Dit is natuurlijk ideaal. De ruimte staat los van het woonhuis en is heel duidelijk. School en woonhuis gescheiden. Als je ziet wat hij met het ingezamelde geld heeft gedaan, heel indrukwekkend. Hij is iedere dag naar de bouw geweest om de aannemer achter zijn vodden te zitten en zoveel mogelijk war voor zijn geld te hebben. We hebben toegezegd het gehele bedrag van de Op dreef school in Veldhoven over te maken nu en daarvan zullen alle lateien gemaakt kunnen worden zodat alles een stevige en degelijke constructie wordt. Wat is dit toch fijn om te zien. We spreken natuurlijk heel veel mensen nu die een project ondersteunen en je hoort heel vaak over de teleurstellingen zoals wij bij Cotfone mee hebben gemaakt. Wij zijn dus best trots. En ook heel fijn om te weten en te zien dat iedere euro goed terecht komt. Hier doen we het voor!!!!
Terug in het guesthouse bleek er een probleem te zijn, want de kok was niet gekomen en er kwam een groep van 12 personen. Dus…..je bent van de catering of niet, haha. Nico en ik hebben gekookt voor deze groep. Een gigantische pan met pasta en een nog grotere pan met verse groenten, gehakt en saus. Was heel erg leuk om te doen, iedereen was zeer tevreden dus dat is fijn. Het is net als koken voor een schoolkamp.
Maar goed. We blijven nog even een paar daagjes hier en gaan begin volgende week naar de Sese eilanden om nog even te genieten van zon, strand, palmbomen en vogels.
Wel moeilijk om de weg terug te vinden van het dorp naar het huis maar het is gelukt!!
Maar voor dat je hier het huis uit kunt, moeten we eert ongeveer 10 sloten open en dicht maken. Ook de omheining om het huis is voorzien van glasscherven om inbrekers buiten te houden. Heel jammer maar noodzakelijk. Verder komen we er nu achter dat het gas op is en we koken nu op een campinggaspitje. Hopelijk kunnen we hier nog even mee vooruit want zo’n gasfles kun je alleen in Kampala halen. Op hout gaan koken zou echt heel basic worden. Morgen gaan we de tuin even ontdoen van onkruid en vandaag heb ik even de ramen gewassen, bijna net als thuis, haha. Alleen is het ramen wassen een hele klus, want ook de ramen zijn voorzien van een metalen hekwerk. Dus dat is niet makkelijk met een trekkertje.
Op donderdagavond zouden we dus koken voor Jita en Herbert, maar we hadden nog steeds dat campinggas pitje en jawel hoor nadat we alles gesneden en klaar gezet hadden en de eitjes gebakken voor in de nasi stopte het gas. Nee he? Toen maar even gebeld en Herbert had nog een oplossing. Tot overmaat van ramp viel ook nog eens de elektriciteit uit en konden we dus niets meer. Maar om 9.00 uur ’s avonds waren we toch zover dat we konden koken op een petroleumstel wat Herbert van de zolder had gehaald. Heerlijk afrika.
Vrijdag zijn we weer terug gegaan naar Kampala naar het guesthouse van Sara en Sander. Daar was volop actie want er is hier een moeder en dochter die actie’s hebben gevoerd om zoveel mogelijk babykleertjes te verzamelen, maar ook nog eens een aantal couveuses hebben geregeld voor hier in het ziekenhuis waar ze beide vorig jaar gewerkt hebben. Nou al deze spullen zijn nu eindelijk aangekomen en moeten dus uitgepakt en gesorteerd worden. De kleertjes worden hier op de markt heel goedkoop verkocht (dat is beter dan als sinterklaas alles uit te geven) en de opbrengst gaat weer naar de nieuwe school voor Sara. Dus Nico is meteen gaan helpen en ik ben met de matatu naar Nansana gegaan om nog even met Godwin naar de bouw te gaan kijken. Daar aangekomen was ik weer helemaal verrast. Er waren nog stenen en cement overgebleven van de rest en hiervan heeft Godwin een gebouwtje erbij gebouwd waarin drie klaslokalen, drie toiletten, een kantoortje en een voorraadruimte. De fundering is gestort. Geweldig! Natuurlijk was het plan dit te bouwen, maar voorlopig zou er les gegeven gaan worden in de woonkamer. Dit is natuurlijk ideaal. De ruimte staat los van het woonhuis en is heel duidelijk. School en woonhuis gescheiden. Als je ziet wat hij met het ingezamelde geld heeft gedaan, heel indrukwekkend. Hij is iedere dag naar de bouw geweest om de aannemer achter zijn vodden te zitten en zoveel mogelijk war voor zijn geld te hebben. We hebben toegezegd het gehele bedrag van de Op dreef school in Veldhoven over te maken nu en daarvan zullen alle lateien gemaakt kunnen worden zodat alles een stevige en degelijke constructie wordt. Wat is dit toch fijn om te zien. We spreken natuurlijk heel veel mensen nu die een project ondersteunen en je hoort heel vaak over de teleurstellingen zoals wij bij Cotfone mee hebben gemaakt. Wij zijn dus best trots. En ook heel fijn om te weten en te zien dat iedere euro goed terecht komt. Hier doen we het voor!!!!
Terug in het guesthouse bleek er een probleem te zijn, want de kok was niet gekomen en er kwam een groep van 12 personen. Dus…..je bent van de catering of niet, haha. Nico en ik hebben gekookt voor deze groep. Een gigantische pan met pasta en een nog grotere pan met verse groenten, gehakt en saus. Was heel erg leuk om te doen, iedereen was zeer tevreden dus dat is fijn. Het is net als koken voor een schoolkamp.
Maar goed. We blijven nog even een paar daagjes hier en gaan begin volgende week naar de Sese eilanden om nog even te genieten van zon, strand, palmbomen en vogels.
-
14 Augustus 2010 - 14:42
Kriek:
Hallo lieve Peet en Nico.
Wat een prachtige verhalen en mooie foto's. Vorige keer heb ik een uitgebreide brief ingetikt over mijn reis in Kyrgystan. Later realiseerde ik mij dat ik niet op reactie plaatsen heb gedrukt, ik vrees dat die brief dus niet is aangekomen. Als jullie terug zijn zal ik langskomen met verhalen en plaatjes. Nog heel veel plezier en succes daar. Liefs van Kriek -
15 Augustus 2010 - 07:51
Kristel:
Hey die Petra en Nico,
Geweldig om te lezen...dat verhaal in het huis van die andere mensen.
Jullie daar in een huis zitten en bijna primitiever leven dan wij hier op de camping...hihi
Maar ook gelijkenissen, dat dan weer wel.
Veel plezier weer verder !
Wij proberen er hier wat van te maken, er wordt de komende 72 uur heeeeeel veel regen voorspeld...pfff.
Maar komt helemaal goed !!
Groetjes,
Kristel -
15 Augustus 2010 - 13:57
Henriëtte De Sadelee:
Heey Petra en Nico,
Gisteren thuisgekomen van vakantie en vlug de mails lezen!!!!
Wat een verhalen en prachtige foto's.
Ik ga ook nog kijken bij home sweet home!
Nog heel veel plezier.
Groetjes Henriëtte en familie. -
15 Augustus 2010 - 16:50
Perry:
Wat een belevenissen weer in het huis van Jitta, leuke foto met een heel herkenbaar servies! Fijn dat Godwin alles zo goed aanpakt en laat aanpakken.
Geniet nog van de dagen op de Sese eilanden! Liefs van Perry. -
16 Augustus 2010 - 10:31
Corien:
Ik ben weer bij met lezen. Geweldig wat jullie allemaal beleven en wat een prachtige plek waar Jita woont. Mooi die ananassen en bananen. Tot snel en geniet nog lekker. -
16 Augustus 2010 - 19:45
Jita Veeman:
Aanbevolen: "Een enthousiast stel die van aanpakken weet. Initiatiefrijk is en dus van onschatbare waarde is als je een tijdje afwezig bent". Ja, zo zou ik jullie,lieve Petra en Nico, graag willen beschrijven. We hadden ons geen beter oppasstel kunnen wensen.
Als je thuiskomt van een lange reis en het avondeten wordt geserveerd, dat je de volgende dag weer door helder schoongewassen ramen kunt kijken, de droppot weer is gevuld en de vloer is gedweild en zelfs het onkruid uit het grind is verwijderd;
Kortom we zijn jullie heel veel dank verschuldigd. Jullie zijn bij een volgend bezoek aan Uganda vanzelfsprekend weer hartelijk welkom, ook zonder oppasreden.
En fijn dat jullie het zelf ook zo naar de zin hebben gehad in ons huis.Een goede gelegenheid om elkaar over en weer van dienst te zijn geweest.
Wel grappig om in een reactie te lezen over jullie primitieve leven in ons huis. En dan te bedenken dat we hier in dit dorpje echt op stand leven en ik verder niemand ken die stromend water, een toilet en een douche in huis heeft. Geniet zelf ook nog steeds van deze luxe na een jaar lang op het platteland in een klein, donker kamertje te hebben gewoond, met een gat in de muur, wat als raam dienst deed en waar ik met name 's nachts gezelschap kreeg van ratten, muizen, vleermuizen en zelfs een reuzenspin. Als ik nu de kraan open doe komt er water uit (tenminste als er water is)wat natuurlijk een enorme luxe is vergeleken met het dagelijks naar de pomp lopen om je eigen water op te pompen. Ook stroom is zo'n luxe waar ik nog dagelijks van geniet,mits het er is. Kortom het leven in Afrika is goed zo met de voorzieningen, zeker als je ervan verstoken bent geweest gedurende lange tijd.
Ik heb met veel plezier jullie verhalen gelezen en proef in alles dat jullie weer een hele fijne en bijzondere tijd hebben hier in Uganda. Dank voor jullie inzet en steun aan Bluesky in Nansana. Moet jullie een dankbaar gevoel geven. Jullie kunnen met positieve en opbeurende verhalen thuiskomen. Dat zal jullie donoren zeker stimuleren om jullie te blijven steunen.
We houden natuurlijk contact en via mijn waarbenjij.nu website kunnen jullie je toch telkens weer even in Uganda wanen.
Nog een hele fijne voortzetting van jullie reis en geniet van de laatste vakantiedagen.
Lieve groet en webale nyo, nyo, nyo, mede namens Herbert!!!!
Jita
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
