uganda 2016-7

De dames Willemien en Gerrie zijn weer terug in het koude Nederland. Helaas waren hun koffers in Istanboel blijven steken. Inmiddels is de bagage weer thuis gebracht. Nadat hun vertrokken waren naar het vliegveld ben ik nog eventjes terug naar bed gegaan. Een gigantische kamer voor mij alleen met een warme douche, een normaal toilet en wifi. Wat een luxe!! Daarna weer op weg naar Bluesky, back to nature, back to basic.’s Middags aangekomen bij Bluesky, iedereen is dan weer blij dat je terug bent. Eerst even mijn kamer ingericht en mijn nieuwe iglomuskietennet uitgepakt. Ideaal, het werkt als zo’n opgooi tent, je legt je matras er in en alles is goed afgesloten. Verder heb ik nu ook het bed van Gerrie en Wilemien tot mijn beschikking dus ik kan alles fijn ruim uitsorteren. Ben met Ismail (een jongen die helpt van 10 jaar oud en zus van Joseline (16), die ook als sheperds hier werkt. De sheperds zijn de “jonge “mensen die zorgen dat alle taken gedaan wordt, Charles is ook een van hen, een erg harde werker van 19 jaar die naast zijn klussen bij Bluesky ook nog zelf stenen maakt van klei. Dan hebben we nog Olivia, vriendin van Godwin, daarnaast is er altijd 1 of twee vrijwilligers uit het buitenland, op dit moment is dat Max, een duitse vrijwilliger van rond de 25). Enfin ik dus met Ismail lopend naar het dorp waar ze drinkwater verkopen. Het is ongeveer 20 minuten lopen door de heuvels met schitterende uitzichten, ondertussen verteld hij alles van de omgeving, wie waar woont enz. Erg leuk. Water gekocht en dan met een zware rugzak terug. Op zaterdagavond hebben we even gepraat en Godwin zegt dat het heel moeilijk is om een tijdschema aan te houden omdat de mensen nog erg jong zijn en nog niet de verantwoording kunnen dragen. Voorgesteld om voortaan om 8.30 uur te ontbijten met zijn allen, om 13.00 te lunchen en om 19.30 het avondeten te serveren. We hebben dit gezamenlijk besproken en iedereen vond het heel logisch en een goed plan. Natuurlijk is alles nu een beetje onduidelijk want er zijn nog steeds geen leerlingen en iedereen heeft nog een beetje een vakantiegevoel waardoor er totaal geen structuur zit in de werkzaamheden. We bespreken nu iedere morgen gezamenlijk de plannen voor de dag. Iedereen geniet van dit samenzijn, erg leuk. Op maandag hebben Max en ik het kantoor van Godwin opgeruimd, alle lees- en werkboeken gesorteerd en uitgezocht welke oefeningen gekopieerd moeten worden voor de lessen. Ook een nieuw rooster gemaakt voor de gehele school. Hij blijft echter moeilijk voor ouders om te accepteren dat op deze school sportlessen belangrijk zijn voor alle leerlingen. Ook het spelen (kleuren/puzzelen) voor de kleintjes (3 tot 6 jaar) blijft een moeilijk ding. Ouders zien dit als tijdverspilling want hun kinderen moeten schrijven, lezen en rekenen. Gelukkig blijft Godwin bij zijn standpunt en is ervan overtuigd dat spelen en sporten van groot belang zijn. De leerlingen die nu “officieel”van school zijn komen volgende week ook terug en zullen meehelpen met de taken en in de middag werken op de leerling-werkplaats. We noemen ze assistenten hebben we besloten. We hebben nu ook de eerste leerling met downsyndroom, Jova van 8 jaar oud. Dit is helemaal nieuw en iedereen moet leren om daar mee om te gaan. Bijvoorbeeld om niet te lachen als hij iets heeeel fouts doet, dit wordt een uitdaging. Ben heel erg benieuwd. Vader is helemaal enthousiast over Bluesky dus dat is goed.
Verder sta ik er iedere keer weer versteld van hoeveel tijd alles kost. Even boodschappen doen:
Lopen naar Kikwanda ongeveer 15 minuten, dan een taxibusje pakken, die staan niet klaar zoals bij ons maar je moet wachten tot er een langs komt die nog plaats heeft, dus ongeveer 15 minuten, soms komt er geen taxibus dus dan neem je een boda (brommer) naar de eerstvolgende hele kleine stad. Kakiri. Weer 20 minuten. Daar kun je wat boodscahppen doen maar daar hebben ze niet alles dus dan moet je naar de eerstvolgende stad Nansana dat is ongeveer een half uur.
Dus kortom, je bent al een uur onderweg naar de (super)markt. Je doet je boodschappen, tenminste als je alles kunt kopen want niet alles is op voorraad en dan weer dezelfde tijd terug. Dit is echt onvoorstelbaar, je staat er niet bij stil. Maar we goed, ik had afgesproken dat ik voor het eten zou zorgen dus we moesten inkopen doen. Met Gerrie en Willemien hadden we al verteld dat wij wel eens aardappelen in de schil koken en eten??? Nou dat is hier niet voor te stellen. Maar goed ze wilde een keer mzungu-eten dus aan de gang, verder had ik van alles in huis gehaald om een verse salade te maken (kool, paprika, tomaten, wortelen en hardgekookte eieren) ook dit is erg vreemd want groeten moet je koken, toch? Ook een suasje gemaakt met yoghurt, knoflook en gesnipperde uitjes. Het zag er geweldig uit en het was heerlijk maar terwijl we aten zag ik iedereen (behalve Max en ik) stiekem de schilletjes van de aardappels halen. Haha. Ze waren enthousiast maar ik denk dat het bij deze ene keer blijft!
Ook het douchen is heel bijzonder. Gelukkig is er een waterpomp op ons terrein, dus je loopt met je wasteiltje naar de pomp, vullen en dan naar de douche. Dit is gewoon een hoekje naast de toiletten (gat in de grond met een deur ervoor) en dan ga je douchen. Een kopje gebruik je dan als sproeikop door het water gewoon over jezelf te gooien. Heel apart allemaal maar je went er heel snel aan. ’s Morgens drinken we thee bij het ontbijt en dat duurt ook even, gelukkig hebben we als vrijwilliger een gasfles tot onze beschikking. Samen met crackers of brood met jam maken we er iets lekkers van. De afwas wordt gedaan met koud water, een stuk zeep en een doekje, je sopt eerst alles af en dan spoel je het af in een bak met schoon water. Afdrogen doen we niet, we zetten het gewoon in een teil en als het droog is zet je alles terug. Alles gaat dus in een heeeel laag tempo. ’s Avonds kijkt iedereen naar te foute soaps, die worden gemaakt in India en de engelse taal is ook zo, dus niet erg bevorderlijk voor het leren van goed engels. Maar de sheperds vinden het geweldig. Voor Godwin, Max en mij zijn de avonden om te praten met een kopje thee en een flesje water.
Op zondag kwam de dierenarts langs, de varkens werden gecastreerd, een geschreeuw, dat wil je niet geloven, maar gelukkig was het snel achter de rug. De dieren zijn erg belangrijk hier en worden ’s morgens en ’s avonds heel goed verzorgd.
De verkiezingen: blijft spannend hoe dat allemaal gaat lopen, gisteren werd een van de kandidaten Besigny gearresteerd in Kampala omdat hij een bepaalde route moest volgen om op de plaats van bestemming te komen om campagne te voeren en toch zijn eigen route nam. Paniek alom want hij heeft heel veel aanhangers die weliswaar op een geweldloze manier protesteerde tegen zijn arrestatie maar alles was paraat, grote tanks en heel veel militaire politie was op de been. ’s Avonds werd hij weer vrijgelaten en de rust was wedergekeerd. Godwin was in Kampala tijdens dit gebeuren en was behoorlijk onder de indruk van alles. Morgen is de laatste dag voor de verkiezingen en mag er geen campagne meer gevoerd worden. Donderdag de verkiezingen, ben zeer benieuwd. Vandaag (dinsdag) is de elektricien gekomen om alvast een begin te maken met het aanleggen van de nieuwe zonne- panelen en de verlichting. Ik sta er dan weer van te kijken hoe snel dan iets geregeld kan worden. Het is zo tegenstrijdig.
Vanmorgen ben ik met Joseline naar Stella geweest (onze handwerkjuf met polio), zij woont in Nansana en een klein kamertje, heel armmoedig maar zo’n lieve vrouw die uitstekend engels spreekt. Heel bijzonder dat ze ook oppast voor een babytje van een vriendin. Dit kindje heeft een vader uit Belgié dus half mzungu. Geweldig om te zien hoe iedereen hiermee rond sjouwt. Stella had weer een paar tassen gemaakt die wij kunnen verkopen in Nederland. Ook ben ik nog even bij Dan op visite geweest. Dan ken ik nog van Bluesky van een paar jaar geleden en zit nu in zijn laatste jaar voorgezet onderwijs. Natuurlijk is schoolgeld weer een probleem, maar dit zullen ze zelf op moeten lossen. Klinkt hard maar we moeten keuzes maken. Dit blijft moeilijk maar je kunt niet iedereen helpen.
Zo ziet mijn dagprogramma eruit:
Opstaan en water pompen en opzetten voor de thee, dan water pompen voor het douchen en zorgen voor het ontbijt Heerlijk en het is gezellig om samen te eten..
We spreken de dag door en kijken of we elkaar kunnen helpen bij taken. De dieren worden dan verzorgd en ik zorg voor het opruimen en afwassen na het ontbijt.
Dan brengen we samen de geiten weg. Die gaan gras eten aan de overkant van de weg in een stukje bos. Om 11.00 uur wordt gestart met het voorbereiden van de lunch. Dit is altijd zeer uitgebreid, het is de belangrijkste maaltijd van de dag. Na de lunch hebben we vrije tijd. Om 17.00 uur is het tijd om de dieren weer te verzorgen en de geiten terug te halen. Dan wordt ook gestart met het voorberieden van het avondeten. Daarna wordt er tv gekeken en hebben wij tijd om te kletsen.
De vriendin van Godwin is een verhaal apart, ze is ontzettend koppig en kinderachtig en gedraagt zich echt heel onbeleefd. Met de rest gaat het prima en iedereen werkt samen als een team.
Even weer genoeg informatie voor nu.