Uganda 11
Door: petra
Blijf op de hoogte en volg petra
07 September 2008 | Oeganda, Kampala
Sipi falls.
Woensdagmorgen al heel vroeg vertrokken vanuit Nansana naar Kampala. Om 7 uur vertrek naar Mbale. Als je dan in de matatu zit en het landschap voorbij ziet komen, ervaar ik weer waarom Afrika misschien zo’n indruk maakt. Het komt waarschijnlijk door de grote tegenstellingen. Als je dit land ziet is het zo mooi, heel veel schitterende natuur, mensen op het land zingend, simpel met de hand aan het werk, kinderen spelen met niks, kippen, geiten en koeien lopen rond, ruimte, rust en tevreden met wat ze hebben. Bijna romantisch maar tegelijkertijd lees ik de krant het volgende artikel: er is een ongeluk gebeurt met een matatu 5 doden en 14 zwaargewonden. De identiteit van de slachtoffers is echter nog niet vastgesteld omdat omstanders alle persoonlijke bezittingen en bagage hebben gestolen voordat hulp arriveerde. Ook dat is Afrika. Zo dubbel. De verschillen tussen arm en rijk, overvloed aan voedsel en het bedelen om eten. Het leven in de stad en het leven op het platteland. Zo indrukwekkend. En wat ben ik blij dat ik de mogelijkheid heb om hier te zijn en dit allemaal kan ervaren..
Om 12.30 uur aangekomen bij de Lacamlodge in Sipi. Het is echt in the middle of nowhere. Alleen maar natuur: Het is een bergachtige gebied met enorm veel landbouw. Het is echt heel geweldig hier, ik ben zelfs tot tranen geroerd zoals dat heet, zo mooi is het hier.Mijn hutje is van bamboe, hout en een dak van bananenbladeren en er staan drie bedden in, maar ik ben alleen. Helemaal prima. In andere hutjes zijn de wastafels, de toiletten zijn ook weer in een hut en de douches ook. Ik heb de foto’s erbij gedaan zodat je een beetje indruk krijgt, denk daarbij aan een uitzicht op de bergen en het vlakke achterland, aan het geluid van een waterval, de vogels en het ruisen van de bomen en je bent helemaal in Uganda. Het is zo schitterend!!!! Er is geen stroom, ’s avonds staat een olielamp kant en klaar voor in je hut en verder hangen hier overal olielampen. Verder is er wel warm water voor de douche, dit gaat via een grote ton die op een houtvuur verwarmd wordt. Back to basic. Het eten is echt goed en zeer uitgebreid, alles uit eigen grond of uit eigen kip, van eigen koe, varken of geit. En dat allemaal voor het diner, lunch en ontbijt. Ja dat moest effe, ik mis sinterklaas dit jaar dus ff rijmen!! Oke verder weer, er is een leuke canadese vrouw hier die haar bedrijf en huis heeft verkocht om een jaar rond te reizen, heel knap. We hebben samen gekletst tijdens ons diner. Er zijn ook nog twee vrouwen uit Denemarken, maar iedereen vertrekt donderdag, dus ik ben de enigste gast. Er kunnen hier maximaal 17 mensen logeren dus alles is heel klein opgezet.
Ik kan hier wandelen maar het is verplicht om met een gids te gaan. Dus Martin, een jongen hier geboren en getogen zal mij vergezellen. Gelijk na mijn eerste lunch vertrekken we, het is heel erg warm, maar schitterend. We gaan de eerste waterval bezoeken en dat is gelijk een afdaling van 100 m. Jonge, jonge nu merk ik pas hoe weinig ik aan mijn conditie heb gedaan. Maar wat een fijn gevoel om weer lichamelijk moe te worden. Nu merk ik pas hoe vol mijn hoofd was na alle indrukken, werk en emoties van de afgelopen tijd. Op woensdag middeag en donderdag gewandeld: mijn eerste bushhikings. De wandelingen zijn geweldig, we lopen over de grond van de kleine boerderijtjes hier en Martin verteld alles over de cultuur en de bevolking. Dus hier komt ook voor jullie even een stukje cultuur: iedereen heeft zijn eigen stukje grond hier en verbouwd hier van alles: koffie, bananen, cassave, ananas, witte kool, zoete aardappels, aardappels, bonen en maïs. Men heeft een of meerder koeien, geiten, kippen en soms een varken. Iedereen is hier selfsupporting wat een heel groot voordeel is natuurlijk, ze zijn niet afhankelijk van de rest van het land, ze kopen alleen suiker en rijst. Ze verkopen de eigen groentes en een gedeelte daarvan gaat naar de gemeenschap voor het bouwen en onderhouden van scholen, het zorgen voor de ouderen en gehandicapten. Ze zijn hier heel erg vooruitstrevend en bezig met de toekomst. De besnijdenis voor vrouwen hebben ze afgeschaft ondanks protest van de traditionele oudere mensen. Ze zien dit als mishandeling. Heel goed. De jongens worden nog wel besneden. Als ze 14 of 15 jaar zijn. Na de besnijdenis gaan de jongens een eigen hut bouwen, hier kunnen ze vrienden ontvangen en een beetje wennen aan het op zichzelf wonen. De ouders zorgen nog voor het eten en indien nodig hulp. Als de man een vrouw ontmoet en met haar wil trouwen (hierin is een vrije keuze) bouwt hij eerst een nieuwe hut of klein huisje met een keuken, dan geeft hij de schoonouders wat geld als tegemoetkoming in de kosten die zij hebben betaald aan schoolgeld voor de dochter. De man moet dus van te voren sparen. Dan kunnen ze trouwen en de man krijgt van zijn ouders een stukje grond om zelf te bebouwen voor groenten. Er zijn gelijke rechten voor mannen en vrouwen!! Ieder kind kan naar school men is vrij om te kiezen welke school, er is een jongensschool, een meisjes school en een gemengde school. Iedere man heeft maar een vrouw, uitgezonderd de moslims, zij kunnen als ze het kunnen betalen meerdere vrouwen hebben Alle materialen nodig voor het bouwen van huizen en voeding halen ze hier uit de natuur. Er zijn zelfs bladeren planten die ze alleen gebruiken als “toiletpapier” andere planten gebruiken ze weer als medicijn of als steun voor de te zware bananenplanten. Restafval zoals bladeren enz. gaat naar het vee.
Kleding is hier een overbodige luxe en daar stellen ze geen hoge eisen aan. Kinderen lopen hier op blote voeten, schoenen zijn overbodig. Als mensen dood gaan worden ze begraven op hun eigen grond, in de achtertuin zal ik maar zeggen. Rond kerst worden de huizen feestelijk beschilderd als start voor het nieuwe jaar, iedereen gebruikt een eigen decoratie. Martin heeft me ook precies uitgelegd hoe de productie gaat van koffie.Tijdens de wandeling komen we kinderen tegen die uiteraard om geld vragen. Martin drong er heel erg op aan vooral niets te geven. Want als je dit doet, gaan ze niet meer naar school of straks aan het werk, gaan ze alleen maar met opgeheven handje zitten wachten. Een voorbeeld!! Was heel Afrika maar zo.
Hier werkt iedereen en wacht niet af, zoals in grote delen van Afrika waar (voornamelijk mannen) men maar zit en afwacht, natuurlijk is het hier heel vruchtbaar en alles groeit dat is natuurlijk zo. Maar er zijn genoeg gebieden waar het eveneens mogelijk is om iets te verbouwen of andere mogelijkheden zijn maar mensen gewoon geen actie ondernemen, het is ook een kwestie van mentaliteit en zelf nadenken. We hebben al gesproken over het onderwijssysteem in Afrika, en daar begint het mee: mensen worden ook een beetje dom gehouden en niet getraind om zelf na te denken. Als er voldoende voedsel is, hebben mensen tijd en energie om na te denken over de toekomst. Maar in grote delen van Afrika zijn mensen alleen maar bezig om eten te krijgen voor de dag en hebben dus geen tijd en interesse om na te denken over wat komen gaat. Het is heel logisch toch ? Heb ik jullie overtuigd? Nou dan rest mij alleen nog om die paar miljoen afrikanen te overtuigen. Was het maar zo simpel!
Einde cultuurles.
Nog even iets leuks wat gebeurde tijdens onze wandeling op woensdagmiddag: er is hier veel water dat in stroompjes en beekjes door het land gaat, uiteraard gebruikt men dit water ook voor de was en om zichzelf te wassen. Enfin wij lopen dus te wandelen en komen bij een bruggetje waar een man met zijn zoon zich aan het wassen zijn, naakt dus. Nou paniek alom natuurlijk. Een mzungu in de buurt!! En ook nog een vrouw!! Help. En in plaats van uit te leggen aan Martin dat in Europa er zoiets bestaat als naturisme en ik persoonlijk met naturisme geen probleem heb (ha,ha), heb ik me toch maar heel discreet omgedraaid zodat de mannen zich aan konden kleden en wij onze weg konden vervolgen. Ja, sommige gebruiken uit Europa zijn gewoon niet uit te leggen en dat probeer ik dan ook niet, gewoon om problemen te voorkomen, ik ben tenslotte nog effe hier en wil geen getrubbel..
Dit was een plaats om nooit meer te vergeten, en dat zal ook niet want inmiddels heb ik een hutje geboekt voor de kerstperiode samen met Nico. Dit is echt een paradijs en dat wil ik delen. Geniet van de foto’s. Ik hoop dat ze jullie een beetje beeld geven van dit prachtige gebied. Zoals jullie weten gaan Nico en ik in december reizen door Uganda, we hadden dit al geboekt thuis bij Matoke reizen, we zouden een kampeersafari gaan doen met een groep. Maar helaas, door het gebeuren met de vleermuis met als gevolg dat er een vrouw uit Helmond is overleden, vlak voor ik vertrok vanuit Nederland, hebben heel veel mensen besloten om niet naar Uganda te gaan vanwege het gevaar. Dat wil dus zeggen dat er te weinig mensen mee gaan op safari en alles geannuleerd moest worden. Heel vervelend vooral voor Matoke reizen. Zo werkt het nu eenmaal, mensen horen iets en denken dat het kei gevaarlijk is hier. Nou ik kan je wel vertellen dat de kans groter is dat je een ongeluk krijgt met een matatu of een boda boda dan gebeten worden door een vleermuis. Het stikt hier van die beesten, er gebeurt nooit iets mee, het was gewoon een heel triest geval van pure pech. Dus ik ga zelf een safari regelen voor ons zodat we de mooiste plekken kunnen bezoeken. Vind ik ook nog leuk om te doen, trouwens. Een paar plekken zal ik daarom van te voren moeten bezoeken, poeh poeh wat een ellende. Via de broer (werkt bij een reisbureau) van Godwin kan ik in ieder geval iets regelen om straks samen met Nico de grote natuurparken te bezoeken zodat er voor ons allebei nog verrassingen zijn. Vandaag (zondag) naar Kampala geweest en heb ik een gezichtsbehandeling gehad. Nou Willemien, da’s wel effe anders dan ik gewend ben. Binnen het uur stond ik weer buiten. Maar mijn snoetje heeft een reiniging gehad, een stoombadje en een massage. Was heerlijk Hier in Uganda is de spanning te snijden want over een half uurtje begint de wedstrijd Uganda-Niger voor de World Cup kwalificatie in 2010. Je ziet hier heel mensen met het Uganda shirt rondlopen en in het hotel staan de tv’s al aan en is het een drukte van jewelste. Ben benieuwd, ik ga even kijken denk ik.
Tot de volgende keer.
Liefs
Woensdagmorgen al heel vroeg vertrokken vanuit Nansana naar Kampala. Om 7 uur vertrek naar Mbale. Als je dan in de matatu zit en het landschap voorbij ziet komen, ervaar ik weer waarom Afrika misschien zo’n indruk maakt. Het komt waarschijnlijk door de grote tegenstellingen. Als je dit land ziet is het zo mooi, heel veel schitterende natuur, mensen op het land zingend, simpel met de hand aan het werk, kinderen spelen met niks, kippen, geiten en koeien lopen rond, ruimte, rust en tevreden met wat ze hebben. Bijna romantisch maar tegelijkertijd lees ik de krant het volgende artikel: er is een ongeluk gebeurt met een matatu 5 doden en 14 zwaargewonden. De identiteit van de slachtoffers is echter nog niet vastgesteld omdat omstanders alle persoonlijke bezittingen en bagage hebben gestolen voordat hulp arriveerde. Ook dat is Afrika. Zo dubbel. De verschillen tussen arm en rijk, overvloed aan voedsel en het bedelen om eten. Het leven in de stad en het leven op het platteland. Zo indrukwekkend. En wat ben ik blij dat ik de mogelijkheid heb om hier te zijn en dit allemaal kan ervaren..
Om 12.30 uur aangekomen bij de Lacamlodge in Sipi. Het is echt in the middle of nowhere. Alleen maar natuur: Het is een bergachtige gebied met enorm veel landbouw. Het is echt heel geweldig hier, ik ben zelfs tot tranen geroerd zoals dat heet, zo mooi is het hier.Mijn hutje is van bamboe, hout en een dak van bananenbladeren en er staan drie bedden in, maar ik ben alleen. Helemaal prima. In andere hutjes zijn de wastafels, de toiletten zijn ook weer in een hut en de douches ook. Ik heb de foto’s erbij gedaan zodat je een beetje indruk krijgt, denk daarbij aan een uitzicht op de bergen en het vlakke achterland, aan het geluid van een waterval, de vogels en het ruisen van de bomen en je bent helemaal in Uganda. Het is zo schitterend!!!! Er is geen stroom, ’s avonds staat een olielamp kant en klaar voor in je hut en verder hangen hier overal olielampen. Verder is er wel warm water voor de douche, dit gaat via een grote ton die op een houtvuur verwarmd wordt. Back to basic. Het eten is echt goed en zeer uitgebreid, alles uit eigen grond of uit eigen kip, van eigen koe, varken of geit. En dat allemaal voor het diner, lunch en ontbijt. Ja dat moest effe, ik mis sinterklaas dit jaar dus ff rijmen!! Oke verder weer, er is een leuke canadese vrouw hier die haar bedrijf en huis heeft verkocht om een jaar rond te reizen, heel knap. We hebben samen gekletst tijdens ons diner. Er zijn ook nog twee vrouwen uit Denemarken, maar iedereen vertrekt donderdag, dus ik ben de enigste gast. Er kunnen hier maximaal 17 mensen logeren dus alles is heel klein opgezet.
Ik kan hier wandelen maar het is verplicht om met een gids te gaan. Dus Martin, een jongen hier geboren en getogen zal mij vergezellen. Gelijk na mijn eerste lunch vertrekken we, het is heel erg warm, maar schitterend. We gaan de eerste waterval bezoeken en dat is gelijk een afdaling van 100 m. Jonge, jonge nu merk ik pas hoe weinig ik aan mijn conditie heb gedaan. Maar wat een fijn gevoel om weer lichamelijk moe te worden. Nu merk ik pas hoe vol mijn hoofd was na alle indrukken, werk en emoties van de afgelopen tijd. Op woensdag middeag en donderdag gewandeld: mijn eerste bushhikings. De wandelingen zijn geweldig, we lopen over de grond van de kleine boerderijtjes hier en Martin verteld alles over de cultuur en de bevolking. Dus hier komt ook voor jullie even een stukje cultuur: iedereen heeft zijn eigen stukje grond hier en verbouwd hier van alles: koffie, bananen, cassave, ananas, witte kool, zoete aardappels, aardappels, bonen en maïs. Men heeft een of meerder koeien, geiten, kippen en soms een varken. Iedereen is hier selfsupporting wat een heel groot voordeel is natuurlijk, ze zijn niet afhankelijk van de rest van het land, ze kopen alleen suiker en rijst. Ze verkopen de eigen groentes en een gedeelte daarvan gaat naar de gemeenschap voor het bouwen en onderhouden van scholen, het zorgen voor de ouderen en gehandicapten. Ze zijn hier heel erg vooruitstrevend en bezig met de toekomst. De besnijdenis voor vrouwen hebben ze afgeschaft ondanks protest van de traditionele oudere mensen. Ze zien dit als mishandeling. Heel goed. De jongens worden nog wel besneden. Als ze 14 of 15 jaar zijn. Na de besnijdenis gaan de jongens een eigen hut bouwen, hier kunnen ze vrienden ontvangen en een beetje wennen aan het op zichzelf wonen. De ouders zorgen nog voor het eten en indien nodig hulp. Als de man een vrouw ontmoet en met haar wil trouwen (hierin is een vrije keuze) bouwt hij eerst een nieuwe hut of klein huisje met een keuken, dan geeft hij de schoonouders wat geld als tegemoetkoming in de kosten die zij hebben betaald aan schoolgeld voor de dochter. De man moet dus van te voren sparen. Dan kunnen ze trouwen en de man krijgt van zijn ouders een stukje grond om zelf te bebouwen voor groenten. Er zijn gelijke rechten voor mannen en vrouwen!! Ieder kind kan naar school men is vrij om te kiezen welke school, er is een jongensschool, een meisjes school en een gemengde school. Iedere man heeft maar een vrouw, uitgezonderd de moslims, zij kunnen als ze het kunnen betalen meerdere vrouwen hebben Alle materialen nodig voor het bouwen van huizen en voeding halen ze hier uit de natuur. Er zijn zelfs bladeren planten die ze alleen gebruiken als “toiletpapier” andere planten gebruiken ze weer als medicijn of als steun voor de te zware bananenplanten. Restafval zoals bladeren enz. gaat naar het vee.
Kleding is hier een overbodige luxe en daar stellen ze geen hoge eisen aan. Kinderen lopen hier op blote voeten, schoenen zijn overbodig. Als mensen dood gaan worden ze begraven op hun eigen grond, in de achtertuin zal ik maar zeggen. Rond kerst worden de huizen feestelijk beschilderd als start voor het nieuwe jaar, iedereen gebruikt een eigen decoratie. Martin heeft me ook precies uitgelegd hoe de productie gaat van koffie.Tijdens de wandeling komen we kinderen tegen die uiteraard om geld vragen. Martin drong er heel erg op aan vooral niets te geven. Want als je dit doet, gaan ze niet meer naar school of straks aan het werk, gaan ze alleen maar met opgeheven handje zitten wachten. Een voorbeeld!! Was heel Afrika maar zo.
Hier werkt iedereen en wacht niet af, zoals in grote delen van Afrika waar (voornamelijk mannen) men maar zit en afwacht, natuurlijk is het hier heel vruchtbaar en alles groeit dat is natuurlijk zo. Maar er zijn genoeg gebieden waar het eveneens mogelijk is om iets te verbouwen of andere mogelijkheden zijn maar mensen gewoon geen actie ondernemen, het is ook een kwestie van mentaliteit en zelf nadenken. We hebben al gesproken over het onderwijssysteem in Afrika, en daar begint het mee: mensen worden ook een beetje dom gehouden en niet getraind om zelf na te denken. Als er voldoende voedsel is, hebben mensen tijd en energie om na te denken over de toekomst. Maar in grote delen van Afrika zijn mensen alleen maar bezig om eten te krijgen voor de dag en hebben dus geen tijd en interesse om na te denken over wat komen gaat. Het is heel logisch toch ? Heb ik jullie overtuigd? Nou dan rest mij alleen nog om die paar miljoen afrikanen te overtuigen. Was het maar zo simpel!
Einde cultuurles.
Nog even iets leuks wat gebeurde tijdens onze wandeling op woensdagmiddag: er is hier veel water dat in stroompjes en beekjes door het land gaat, uiteraard gebruikt men dit water ook voor de was en om zichzelf te wassen. Enfin wij lopen dus te wandelen en komen bij een bruggetje waar een man met zijn zoon zich aan het wassen zijn, naakt dus. Nou paniek alom natuurlijk. Een mzungu in de buurt!! En ook nog een vrouw!! Help. En in plaats van uit te leggen aan Martin dat in Europa er zoiets bestaat als naturisme en ik persoonlijk met naturisme geen probleem heb (ha,ha), heb ik me toch maar heel discreet omgedraaid zodat de mannen zich aan konden kleden en wij onze weg konden vervolgen. Ja, sommige gebruiken uit Europa zijn gewoon niet uit te leggen en dat probeer ik dan ook niet, gewoon om problemen te voorkomen, ik ben tenslotte nog effe hier en wil geen getrubbel..
Dit was een plaats om nooit meer te vergeten, en dat zal ook niet want inmiddels heb ik een hutje geboekt voor de kerstperiode samen met Nico. Dit is echt een paradijs en dat wil ik delen. Geniet van de foto’s. Ik hoop dat ze jullie een beetje beeld geven van dit prachtige gebied. Zoals jullie weten gaan Nico en ik in december reizen door Uganda, we hadden dit al geboekt thuis bij Matoke reizen, we zouden een kampeersafari gaan doen met een groep. Maar helaas, door het gebeuren met de vleermuis met als gevolg dat er een vrouw uit Helmond is overleden, vlak voor ik vertrok vanuit Nederland, hebben heel veel mensen besloten om niet naar Uganda te gaan vanwege het gevaar. Dat wil dus zeggen dat er te weinig mensen mee gaan op safari en alles geannuleerd moest worden. Heel vervelend vooral voor Matoke reizen. Zo werkt het nu eenmaal, mensen horen iets en denken dat het kei gevaarlijk is hier. Nou ik kan je wel vertellen dat de kans groter is dat je een ongeluk krijgt met een matatu of een boda boda dan gebeten worden door een vleermuis. Het stikt hier van die beesten, er gebeurt nooit iets mee, het was gewoon een heel triest geval van pure pech. Dus ik ga zelf een safari regelen voor ons zodat we de mooiste plekken kunnen bezoeken. Vind ik ook nog leuk om te doen, trouwens. Een paar plekken zal ik daarom van te voren moeten bezoeken, poeh poeh wat een ellende. Via de broer (werkt bij een reisbureau) van Godwin kan ik in ieder geval iets regelen om straks samen met Nico de grote natuurparken te bezoeken zodat er voor ons allebei nog verrassingen zijn. Vandaag (zondag) naar Kampala geweest en heb ik een gezichtsbehandeling gehad. Nou Willemien, da’s wel effe anders dan ik gewend ben. Binnen het uur stond ik weer buiten. Maar mijn snoetje heeft een reiniging gehad, een stoombadje en een massage. Was heerlijk Hier in Uganda is de spanning te snijden want over een half uurtje begint de wedstrijd Uganda-Niger voor de World Cup kwalificatie in 2010. Je ziet hier heel mensen met het Uganda shirt rondlopen en in het hotel staan de tv’s al aan en is het een drukte van jewelste. Ben benieuwd, ik ga even kijken denk ik.
Tot de volgende keer.
Liefs
-
07 September 2008 - 17:13
Inge Bel:
Jeetje Petra, da's nou eens echt schitterend!!!
Wat een plaatjes en mooi verhaal!! Ik kan me voorstellen dat je weer even bijgetankt hebt, want dit is echt machtig mooi!!
Liefs Inge Bel -
07 September 2008 - 17:54
Yolanda:
Prachtig !!! -
07 September 2008 - 18:57
José Guffens:
Petra, wat weer een prachtig verhaal en wat moet jij genoten hebben van alles. Tot de volgende mail.Groetjes José -
07 September 2008 - 19:02
Gerrie:
wat een prachtig verhaal en wat lijkt me dit een mooie herinnering -
07 September 2008 - 19:44
Anja T:
Hoi Petra
Wat mooi is het daar!!!!
Fijn dat je het met Kerst ook met Nico kunt delen!!
Groetjes Anja -
07 September 2008 - 19:47
Helma:
Wat een prachtige fotos
Geniet ervan
Groeten -
07 September 2008 - 19:47
Perry:
Wat een geweldig stukje Afrika! Ik kan me voorstellen dat je daar met Nico nog een keer naar toe gaat! -
07 September 2008 - 20:00
Rudy:
Ha Petra, wat een geweldige plaatjes. Wel even anders dan dan Domburg.
Fijn dat je naast zoveel ontberingen ook van dit prachtige stuk Afrika kunt en mag genieten. -
07 September 2008 - 21:00
Anke En Henriëtte:
Hoi Petra,
Wat een prachtige natuur en schitterende foto's, dit is inderdaad iets wat je wilt delen.En heel gelukkig deel je dit ook met ons! Maar straks met Nico is dat toch heel speciaal!
Wat je verteld over de kinderen die om geld vragen dat heb ik Frans z'n moeder ook vaak horen vertellen. Zij is van Indonesie naar Nederland gekomen, ongeveer 58 jaar geleden. Later is ze terug geweest, na ruim 30 jaar, zo veel veranderd en die kinderen die om geld vragen, maar ook familie!! Want wij zijn rijk in hun ogen! Frans z'n moeder is 88 jaar en verteld nog hele leuke en minder leuke verhalen over Indonesie.
Ga verder met je prachtige werk en geniet ook!!!
Heel veel groetjes van Anke en Henriëtte -
07 September 2008 - 22:03
Willemien:
WOW!! -
08 September 2008 - 07:58
Wendy:
wouw!!! dat zegt nog lang niet genoeg!! indrukwekkend!!!!
Fijn dat je je hebt op kunnen laden! Want wat zal er veel op je af gekomen zijn...(afrika, thuis ...)Ik hoop dat je hoofd weer wat leger voelt!
X -
08 September 2008 - 13:04
Kriek:
Riant hotel mevrouw met al die was en poetsgelegenheden. Prachtige foto's. En die zonsondergang! Geweldig. En wat een mooi verhaal over de gebruiken. Hoera een land waar vrouwen als gelijkwaardig worden gezien. Naar school en zelf de partner kiezen en niet besnijden.
Dat de toeristenindustrie gelijk omvalt na zoiets als met die vleermuis hadden wij in Jemen ook, alle reizen na de onze werden voor de zomer afgeblazen nadat een Belgische vrouw was gedood. Heel akelig natuurlijk, maar een ritje naar Haarlem is waarschijnlijk aanzienlijk riskanter. Voor de bevolking is het vaak een strop.
Ik maakte afgelopen vrijdag trouwens hier in huis een doodsmak, die gelukkig goed afliep, maar het had ook fout kunnen gaan. Ik struikeld over de befaamde mat , knalde op de salontafel, met mijn borstbeen op de punt van een kast en met mijnhoofd door de kap van een glazen schemerlamp. OK ernstig gekneusd borstbeen, dat is vervelend, maar mijn hoofd is heel gebleven en mijn brein ook. Dat was dan mijn avontuur. Tot een volgende brief. Liefs van Kriek. -
08 September 2008 - 19:08
Bregje:
He Petra,
Wat geweldig. Wat is het daar mooi zeg. Wel fijn om even tot rust te komen, denk ik.
tot de volgende keer ben nu alweer benieuwd wat voor moois je dan weer met ons zal delen.
Veel liefs Bregje
-
09 September 2008 - 08:11
Corien:
Tranen in mijn ogen.....wat een prachtig continent is het toch hè? Ben in gedachten bij je en verheug me iedere keer weer op je verhalen. De rijke cultuur, de mooie natuur en de vooral prachtige mensen en kinderen.
Heb je al eens nagedacht om al je belevenissen straks in boekvorm uit te gaan geven?
Liefs, van buuf Corien -
09 September 2008 - 19:48
Inge En Tijn:
Hoi Petra,
Zo ik ben weer helemaal bijgelezen! Wat een geweldige verhalen en foto's!!!!
Ik weet nu zeker dat ik, wanneer Tijn een beetje ouder is, hem ook een stukje van dat mooie continent laat zien. Ik verheug me op het volgende verhaal.
liefs Inge en Tijn -
10 September 2008 - 12:55
Bob:
Hoi Petra,
Die glimlach bij sipi 1 laat wel zien hoe mooi het daar is en hoe jij geniet.
Tis pas de eerste keer dat ik iets post maar ik lees je verhalen graag. De stukjes geschiedenis en cultuur spreken me ook heel erg aan. Ga zo door!
Het trouwens leuk om jouw glimlach weer even te zien (ook al is het op foto). Dat moeten we voorlopig namelijk nog even missen.
Het ga je goed en ik wacht weer op je volgende onderhoudende verhaal.
Groet en knuffel van Bob.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
