Kenia 2-1
Door: Petra
Blijf op de hoogte en volg petra
08 Mei 2009 | Kenia, Kikambala
Drukte van belang hier, er zijn ook 7 Amerikanen gekomen (6 mannen en een vrouw, jonge mensen tussen de 25 en de 35) om hier te klussen. Dit op initiatief van ene Thomas, een Ierse journalist die nu al jaren in Amerika woont en twee jaar gelede hier voor het eerst was. Hij was hier toen voor een week en raakte helemaal enthousiast over Mudzini. Toen hij thuis kwam heeft hij vrienden verteld over het weeshuis en het plan opgepakt actie te gaan ondernemen, sindsdien sponsoren ze Mudzini en heeft hij een het plan opgepakt om een paar keer per jaar met enkele mensen hand en spandiensten te verrichten in Kenia. De bedoeling is dat de mensen de kosten zelf betalen of sponsors hiervoor zoeken en zoveel mogelijk mensen op de hoogte brengen om donaties te krijgen voor Mudzini Kwetu. Ze gaan nu allerlei werkzaamheden doen, schilderen, de omheining hoger maken, het vispont verder afmaken, wat er overigens heel geweldig uitziet nu. Echt een geweldig initiatief. Allemaal heel gemotiveerd en enthousiast over de kinderen, het team en de visie. Ze hebben heel veel aan promotie gedaan en zijn hier aangekomen met heel veel kleding en speelgoed. Ze zijn helemaal geweldig. Ook maken ze een dvd van de meiden en hebben iedereen geïnterviewd. Ze zingen en spelen met de kinderen en overdag klussen we samen, helemaal leuk. Zodoende moest er wat geschoven worden met bedden om iedereen een slaapplaats te geven. Ik slaap nu in het weeshuis zelf dezelfde kamer die we drie jaar geleden hadden. Helemaal prima, het is alleen ontzettend heet!! Voor de rest kan ik hier weer op gewicht komen, ik heb nl. wat kilootjes verloren maar met het lekkere eten hier ben ik zo weer op gewicht. Vandaag met de hele bups naar het strand geweest, blijft geweldig. Dinsdag moeten alle kinderen weer naar school na hun paasvakantie. Ik ga morgen starten met het programma, ik heb reeds overleg gehad met Anthony, lachen want ik wil de lln laten zien hoe het leven eruit ziet in Afrika d.m.v. het bezoeken van de markt, de veerpont, kennismaken met de matatu terwijl Anthony zoiets heeft van: dat laat je toch niet zien dat is niets bijzonders. Voor hem niet nee, maar voor ons als Nederlander is dit niet te geloven. Ik heb hem er even aan herinnerd dat hij toen hij bij ons in Nederland was met alle geweld naar een Mc Donalds wilde, nou dat is bijzonder!? Dus het is heel goed dat we dit programma samen gaan maken. Ook willen we de lln presentaties laten geven over allerlei onderwerpen: muziek, aids, criminaliteit, drugs en milieu. Lijkt me leuk om de verschillende visies te horen. Ook willen we een gesprek houden over toekomstmogelijkheden, plannen en wensen. Heb heel veel zin om e.e.a. te gaan organiseren, hoewel ik wel een beetje geduld zal moeten hebben, want als het aan mij ligt hebben we natuurlijk binnen een paar dagen alles klaar, maar zo werkt het natuurlijk niet hier, pole, pole. En ik dacht dat ik zoveel geduldiger geworden was, kun je nagaan.
Verder is alles hier prima, de vispont is klaar, het vullen met water kan nu beginnen. De jonge vissen zijn heel goed gegroeid en kunnen dan in de grote bak. Er zijn drie puppies (zal ik effe bellen of ik er eentje mee mag nemen in het vliegtuig?), helaas is er een kalf dood gegaan. Er is een huishond bijgekomen en twee katten voor de muizen. Met de 35 meiden gaat het helemaal geweldig. Anthony is wat meer relaxed nu. Gebleken is dat hij een vorm van reuma heeft maar heeft nu goede medicijnen. Hij was in Duitsland de afgelopen maand voor een UN congres en heeft daar gelijk een arts bezocht, want in Kenia konden ze nl. geen oorzaak vinden voor zijn klachten.
Met de medicijnen kunnen ze zijn ziekte in ieder geval onder controle houden en een Duitse stichting betaald dit, dus dat is een zorg minder. Hij slaapt nu in ieder geval goed en wordt uitgerust wakker.
Vanmiddag ook telefoontje gekregen van Moses (de Ugandese kunstschilder) hij belde mij in tranen op om te zeggen dat Sander (van het nederlandse guesthouse in Kampala hem opdracht heeft gegeven om 40 schilderijen te maken. Geweldig!! Hij was helemaal emotioneel om mij te bedanken, echt heel gaaf dat hij een kans krijgt op een toekomst.
Verder ben ik naar Mombasa geweest om e.e.a. te regelen en informatie in te winnen omtrent kosten van huur auto e,d, voor de Ursula school. Michael (van de plaatselijke VVV) heeft hard gewerkt en allerlei deals kunnen sluiten dus dat ziet er goed uit. We kunnen nu concrete plannen gaan maken.
Ook een hotel geboekt in Nairobi, jullie hadden mij geld gegeven om echt iets voor mezelf te doen, dus dat doe ik dan ook. Ik heb een all-inn hotel geboekt met een zwembad, midden in Nairobi. Ze komen me halen van het station en brengen me ook naar het vliegveld, wat een luxe!!!! Verder ga ik van de week nog een paar dagen naar Lamu, hier in Kenia, dat is een echt heel oud stadje met sterke Arabisch invloeden en schijnt echt de moeite waard te zijn om te bezoeken, geen wilde beesten maar volop cultuur. Jullie zien het ik pas ook goed op mezelf!!
Maar eerst effe werken. Donderdag naar Voi naar de Bura school voor overleg omtrent programma en hun vorderingen m.b.t. praktijkonderwijs.
Woensdag ben ik terug geweest naar de school van St. Peters Rock, helaas was de leerkracht ziek, maar de lln waren heel blij me te zien. Vooral George, hij straalde helemaal. Zijn lunch wordt voortaan betaald, hij trekt zijn schooluniform ’s morgens aan en ’s middags uit en leerkracht Gonja heeft voor nieuwe boeken gezorgd. Er gaat nu regelmatig een social worker naar het gezin voor begeleiding. Fijn gevoel, daar doen we het voor. En daar teer ik ook op want toen ik de poort opende van school was daar de adjunct directeur en het eerste wat ze vroeg was: what did you bring for us? Niet te geloven, gauw vergeten!!
Nog een slechte ervaring vandaag, ik was weer terug op Mudzini, rustig een bakje thee met mijn boekje. De kinderen waren nog op school. Komt er een safaribusje aan de poort met twee (ik denk) Duitse stellen van rond de vijftig. Catherine stond ze te woord. Ze wilde graag wat weeskinderen zien?! Ze hadden een paar jurkjes en cadeautjes (zeepjes en shampoos vanuit het hotel)meegenomen. Ze bleven echter in de auto zitten. Catherine vertelde het eea over Mudzini, en zei dat ze allemaal nog op school waren maar hier zo konden zijn. Meteen daarna hoorde we de bus. Niet te geloven: het gebeurde buiten de poort want ze waren al weer op hun weg terug. Het dak ging open (safari) en de kinderen kwamen uit de bus en er werden vanuit het dak foto’s gemaakt. Verschrikkelijk gewoon, schamen. Helaas kan ik natuurlijk niets zeggen maar ik kookte!!! Het voelde als een deel van het vakantieprogramma, we gaan naar Kenya op safari maar willen ook iets doen voor die arme kindertjes, niet te geloven. Catherine voelde zich net zo opgelaten en voelde dezelfde schaamte, maar ja, je kunt daar weinig aan doen alleen hopen dat ze nooit meer terug komen!! We hebben even flink onze gal gespuid, was nodig. Het was heel gênant hoewel ik weet dat ze het goed bedoelen.
Nog effe iets onvoorstelbaars: ik zat in de matatu terug naar Kikambala en we moesten stoppen omdat twee vrouwen jerrycans bij hadden die eerst gevuld moesten worden bij het benzine station. Dus heel de bus (14 personen) moesten daarop wachten. Moet je bij ons eens proberen, andere mensen moeten wachten terwijl jij nog even boodschappen doet. Maar hier wordt het gewoon geaccepteerd, hoe moet je tenslotte anders je benzine naar huis krijgen. Genieten, wat zouden wij veel kunnen leren van deze verdraagzaamheid en geduld maar vooral sociaal gevoel. Heerlijk.
Donderdag ben ik met Catherine naar Voi geweest naar de school voor het uitwisselingsprogramma in oktober, zware dag 12 uur reizen voor een bespreking van nog geen twee uur. Maar alles gaat goed, vandaag heb ik alles op papier gezet en met het toeristenbureau alles verder geregeld. Wordt heel gaaf.
Morgenvroeg vertrek ik naar Lamu. Mijn laatste weekendje alleen.
Foto’s komen de volgende keer.
Verder is alles hier prima, de vispont is klaar, het vullen met water kan nu beginnen. De jonge vissen zijn heel goed gegroeid en kunnen dan in de grote bak. Er zijn drie puppies (zal ik effe bellen of ik er eentje mee mag nemen in het vliegtuig?), helaas is er een kalf dood gegaan. Er is een huishond bijgekomen en twee katten voor de muizen. Met de 35 meiden gaat het helemaal geweldig. Anthony is wat meer relaxed nu. Gebleken is dat hij een vorm van reuma heeft maar heeft nu goede medicijnen. Hij was in Duitsland de afgelopen maand voor een UN congres en heeft daar gelijk een arts bezocht, want in Kenia konden ze nl. geen oorzaak vinden voor zijn klachten.
Met de medicijnen kunnen ze zijn ziekte in ieder geval onder controle houden en een Duitse stichting betaald dit, dus dat is een zorg minder. Hij slaapt nu in ieder geval goed en wordt uitgerust wakker.
Vanmiddag ook telefoontje gekregen van Moses (de Ugandese kunstschilder) hij belde mij in tranen op om te zeggen dat Sander (van het nederlandse guesthouse in Kampala hem opdracht heeft gegeven om 40 schilderijen te maken. Geweldig!! Hij was helemaal emotioneel om mij te bedanken, echt heel gaaf dat hij een kans krijgt op een toekomst.
Verder ben ik naar Mombasa geweest om e.e.a. te regelen en informatie in te winnen omtrent kosten van huur auto e,d, voor de Ursula school. Michael (van de plaatselijke VVV) heeft hard gewerkt en allerlei deals kunnen sluiten dus dat ziet er goed uit. We kunnen nu concrete plannen gaan maken.
Ook een hotel geboekt in Nairobi, jullie hadden mij geld gegeven om echt iets voor mezelf te doen, dus dat doe ik dan ook. Ik heb een all-inn hotel geboekt met een zwembad, midden in Nairobi. Ze komen me halen van het station en brengen me ook naar het vliegveld, wat een luxe!!!! Verder ga ik van de week nog een paar dagen naar Lamu, hier in Kenia, dat is een echt heel oud stadje met sterke Arabisch invloeden en schijnt echt de moeite waard te zijn om te bezoeken, geen wilde beesten maar volop cultuur. Jullie zien het ik pas ook goed op mezelf!!
Maar eerst effe werken. Donderdag naar Voi naar de Bura school voor overleg omtrent programma en hun vorderingen m.b.t. praktijkonderwijs.
Woensdag ben ik terug geweest naar de school van St. Peters Rock, helaas was de leerkracht ziek, maar de lln waren heel blij me te zien. Vooral George, hij straalde helemaal. Zijn lunch wordt voortaan betaald, hij trekt zijn schooluniform ’s morgens aan en ’s middags uit en leerkracht Gonja heeft voor nieuwe boeken gezorgd. Er gaat nu regelmatig een social worker naar het gezin voor begeleiding. Fijn gevoel, daar doen we het voor. En daar teer ik ook op want toen ik de poort opende van school was daar de adjunct directeur en het eerste wat ze vroeg was: what did you bring for us? Niet te geloven, gauw vergeten!!
Nog een slechte ervaring vandaag, ik was weer terug op Mudzini, rustig een bakje thee met mijn boekje. De kinderen waren nog op school. Komt er een safaribusje aan de poort met twee (ik denk) Duitse stellen van rond de vijftig. Catherine stond ze te woord. Ze wilde graag wat weeskinderen zien?! Ze hadden een paar jurkjes en cadeautjes (zeepjes en shampoos vanuit het hotel)meegenomen. Ze bleven echter in de auto zitten. Catherine vertelde het eea over Mudzini, en zei dat ze allemaal nog op school waren maar hier zo konden zijn. Meteen daarna hoorde we de bus. Niet te geloven: het gebeurde buiten de poort want ze waren al weer op hun weg terug. Het dak ging open (safari) en de kinderen kwamen uit de bus en er werden vanuit het dak foto’s gemaakt. Verschrikkelijk gewoon, schamen. Helaas kan ik natuurlijk niets zeggen maar ik kookte!!! Het voelde als een deel van het vakantieprogramma, we gaan naar Kenya op safari maar willen ook iets doen voor die arme kindertjes, niet te geloven. Catherine voelde zich net zo opgelaten en voelde dezelfde schaamte, maar ja, je kunt daar weinig aan doen alleen hopen dat ze nooit meer terug komen!! We hebben even flink onze gal gespuid, was nodig. Het was heel gênant hoewel ik weet dat ze het goed bedoelen.
Nog effe iets onvoorstelbaars: ik zat in de matatu terug naar Kikambala en we moesten stoppen omdat twee vrouwen jerrycans bij hadden die eerst gevuld moesten worden bij het benzine station. Dus heel de bus (14 personen) moesten daarop wachten. Moet je bij ons eens proberen, andere mensen moeten wachten terwijl jij nog even boodschappen doet. Maar hier wordt het gewoon geaccepteerd, hoe moet je tenslotte anders je benzine naar huis krijgen. Genieten, wat zouden wij veel kunnen leren van deze verdraagzaamheid en geduld maar vooral sociaal gevoel. Heerlijk.
Donderdag ben ik met Catherine naar Voi geweest naar de school voor het uitwisselingsprogramma in oktober, zware dag 12 uur reizen voor een bespreking van nog geen twee uur. Maar alles gaat goed, vandaag heb ik alles op papier gezet en met het toeristenbureau alles verder geregeld. Wordt heel gaaf.
Morgenvroeg vertrek ik naar Lamu. Mijn laatste weekendje alleen.
Foto’s komen de volgende keer.
-
08 Mei 2009 - 17:26
Ria Stöver:
Geniet nog steeds van al je belevenissen Petra.
Zal wel raar zijn zijn en ook weer erg wennen (denk ik) hier in Nederland.
Maar zo ik zie ,ben je voor het Gabbertoernooi weer terug. Zou erg fijn zijn als je even kwam kijken zaterdag 16 Mei Tenslotte heb jij het G-korfbal hier bij SDO op zn pootjes gezet.
Lieve groetjes Ria -
08 Mei 2009 - 19:36
Anke En Henriëtte:
Hoi Petra,
Nu loopt het echt op z'n end, maar geniet nog met volle teugen!!
Groetjes Anke en Henriëtte -
08 Mei 2009 - 19:42
Kriek:
Wat ben je toch onvermoeibaar druk. Ik ben intussen een beetje de weg kwijt in al je projecten maar ik heb altijd al alle vertrouwen in je. Nog veel plezier grote reizigster. Groeten van Kriek -
08 Mei 2009 - 21:29
Perry:
Fijn om te lezen dat je goed op jezelf past! Heb een fijne tijd in Lamu en sterkte met het afscheid nemen! Tot gauw!!! -
09 Mei 2009 - 13:07
Helma:
Ha vriendinnetje,
Nog een hele fijne week geniet ervan en tot gauw.
Kus Helma -
10 Mei 2009 - 11:03
José Guffens:
Na 10 dagen camping weer even je mailtjes gelezen. Je blijft tot het laatst druk. Ga lekker van je laatste week genieten en je voorbereiding terug naar Nederland waar weer veel mensen naar je uitkijken. Groetjes -
10 Mei 2009 - 12:34
Marja Van Genugten:
Ha Petra,
Geniet nog van je laatste dagen in Kenia, succes met het afscheid nemen. We zien je snel!
Groetjes Marja. -
10 Mei 2009 - 13:25
Corien:
Ha die Petra,
Nog 6 nachtjes slapen en dan ben je weer mijn buurvrouw......
Geniet en tot snel!
Knuffels, Corien -
10 Mei 2009 - 16:06
Geertje:
Hoi Petra,
Eventjes nog en het meidengroepje is weer compleet geniet ervan tot op het laatst en we zien je snel!
-
10 Mei 2009 - 18:26
Gerrie:
Hoi P,
Zo te lezen ben je onvermoeibaar en is er nog genoeg te doen.
Geniet van je laatste week in Kenia en een goede terugreis.
Gerrie -
11 Mei 2009 - 11:56
Tijn En Inge:
Hoi Petra,
Fijne laatste dagen en een hele goede terugreis!!
gr Inge -
11 Mei 2009 - 22:50
Will:
hee, weer bijna bijgelezen, morgen nog even kenia 2 en danben je alweer bijna thuis. zojuist bij nico op bezoek geweest. was gezellig. lekker gebuurt over van alles en nog wat. betty en ik komen je mee ophalen. Geweledig je weer terug te zien.
groeten will -
12 Mei 2009 - 18:13
Miranda:
Hey Petra,
Wat gaaf dat George weer op school is en dat alles zo goed geregeld is!!! Het programma ziet er ook helemaal geweldig uit!!! Complimenten!!!
Heel veel liefs -
13 Mei 2009 - 18:06
Marie:
Nog effe Peet en dan zal het afscheid zeker niet makkelijk zijn...maar geniet de laatste dagen en ik zie je snel.
Tot de 28e
Groeten Marie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
