Uganda 4
Door: petra
Blijf op de hoogte en volg petra
06 Augustus 2008 | Oeganda, Kampala
Uganda 4
Zaterdag was mijn “schoolreisje”, Om 9.00 uur zouden we vertrekken, let vooral op het woordje zouden. Want dat was het plan, maar dat is dan ook alles, het werd 10.30 uur. Met zijn allen, dus 17 personen van Bluesky, eten voor allemaal, drinken voor allemaal, een hele grote radio, de conducteur en de chauffeur erbij. Als een potje vol met pieren zou ons mam zeggen,zaten we in dat busje. Maar goed op weg naar het strand aan het Victoriameer tussen Kampala en Entebbe. Schitterend is het daar, de vogels (o.a.nijlreigers, visarenden en een klein grijs vogeltje, de kingfischer) geweldig. Ontzettend leuke dag geweest. De jeugd was echt een dagje uit. Ik heb foto’s gemaakt en ook voor het eerst in mijn leven gefilmd, en het is allemaal goed gekomen. Ik moet alleen de film nog op de computer zetten maar ik vraag Nico wel, want die kan dat zo goed. Ha,ha, hij blijft dan ook heel rustig geen gestress of zo.
Zondag beetje rustig aan gedaan, want 5 dagen werken plus een uitstapje en het constant in het engels moeten praten is ontzettend vermoeiend.
Maar zondag was er hier een bruiloft in het hotel: een afrikaanse-moslim bruiloft dus er is een hele hoop volk op de been, chique auto’s, iedereen heel feestelijk uitgedost en ik denk wel 3 fotografen die zo gauw iemand uit de auto stapt al klaar staan met de camera. Vanmorgen vertelde Godwin dat het heel trendy is in Uganda om een zo duur mogelijke bruiloft te hebben. Iedereen wil zo snel mogelijk trouwen en zo duur mogelijk. Het bruidspaar gaat daarom op zoek naar sponsoring bij familie en vrienden. Daarna gaan ze een maand op huwelijksreis, uiteraard naar een duur oord in het buitenland. Gigantische bedragen gaan erin om. Maar het scheidingspercentage ligt hier ook ontzettend hoog. Men heeft ongeveer 3 maanden verkering en wil dan al trouwen. Omdat de vrouwen steeds zelfstandiger zijn m.b.t. inkomen zijn de scheidingen gegroeid. Je kunt hier zomaar scheiden, je hebt geen advocaat of zo nodig. Als je wilt gaan, dan ga je. Terwijl je wel voor de kerk en voor de wet getrouwd bent.
Mensen die niet zoveel geld te besteden hebben kunnen toch trouwen, de kerk betaald dit dan en een keer in de zoveel tijd trouwen er 50 bruidsparen tegelijk. Het feest is in de kerk en de tuin eromheen. Maar voor de status van het bruidspaar en familie is dit niets natuurlijk, die willen een echte bruiloft.
Overal staan hier half afgemaakte huizen van steen (want hutjes hebben ze niet meer). Nu blijkt dat de eigenaar bouwt tot het geld op is, dan stopt hij en werkt en spaart zolang tot hij weer verder kan bouwen. Zo kan het jaren duren voor het huis af is. Maar er zijn ontzettend veel mensen die een tweede woning bouwen, uiteraard groter dan de eerste en daar jaren over doen.
Soms kun je zo’n half gebouwd huis kopen.
Verder ben ik nog steeds een attractie, als enige mzungu in het dorp. Ze vinden het ook heel vreemd dat ik altijd buiten wil zitten, ik geniet nl. van een ontbijtje in de zon ’s morgens, nou daar snappen ze helemaal niks van. Op school tijdens de pauze zit ik ook buiten, terwijl de rest binnen zit. Godwin gaat dan ook meestal buiten zitten (ik heb al gezegd dat hij dat niet hoeft te doen) maar dan kunnen we even bijkletsen.
Mijn naam is ontzettend moeilijk uit te spreken voor een Ugandees en dan bedoel ik alleen maar mijn voornaam want verder probeer ik het nog niet eens. Dat Nico en ik geen kinderen hebben is ook voor niemand te begrijpen, dat geeft niets zeggen ze dan, dan kan altijd nog. Ik doe geen moeite meer om het uit te leggen, ik zeg alleen who knows? En klaar. Dus eigenlijk ben ik maar een raar blanke mens, die vreemde sigaretten rookt, die ook nog buiten wil zitten en heel graag vers fruit eet (allebei dingen voor arme mensen) en een onuitspreekbare naam heeft. Peeee-tra. Maar gelukkig ben ik wel geaccepteerd en is iedereen heel aardig en vriendelijk en waarderen ze ontzettend dat je hier bent.
Dinsdagmiddag kwam ik thuis en toen zaten er twee mannen nogal bedrukt te kijken, ze werden bewaakt door 2 guards van het hotel. Daarna kwam er een andere man die ontzettend te keer ging tegen hen en ze werden vastgebonden met touw en weggevoerd.
Achteraf blijkt dat deze twee mannen zand en cement hadden gestolen van de bouw. Die andere man was de aannemer die verhaal kwam halen. Gelukkig voor deze twee dieven kwam de politie snel en werden ze meegenomen. Godwin vertelde me vanmorgen dat hier in Uganda, dieven meteen door de lokale bevolking gestraft worden. Een autoband om de dief heen die in brand gestoken wordt is geen uitzondering. Ik had dat verhaal ook al in Kenia gehoord maar dus ook hier is dat nog steeds aan de orde. Godwin vertelde dat omdat de mensen zo hard moeten werken voor zo weinig geld ze niet accepteren dat anderen er met hun spullen van door gaan. Maar ik vind dit wel heel rigoureus.
Mijn eerste investeringen voor school heb ik gedaan. (Buiten de scharen die ik vorige week al had gekocht voor het maken van de slippers, dat leek me nl. veiliger dan de stanleymessen die Godwin oorspronkelijk wilde gebruiken).
Twee ballen gekocht en badmintonrackets. Nou, dat is al een succes. Je kunt het op de foto’s zien.
Verder heb ik werkbladen gemaakt met vormen en kleuren zodat de lln kunnen matchen en heb ik een memory spel gemaakt. Vanmiddag heb ik dat laten lamineren in Kampala. Ook heb ik in de stad een dambord gekocht en wat gezelschapsspellen. Geweldig dat ik deze financiële mogelijkheden heb.
De leerlingen hebben dinsdag en donderdag examen, ja het is niet te geloven. Ze moeten dan 50 vragen beantwoorden zonder hulp. Kei moeilijke vragen over het menselijk lichaam, aardrijkskunde, rekensommen, engelse taal enz.
Gisteren moest Sebastiaan, een jongen die heel veel moeite heeft met begrijpend lezen, ook 50 vragen invullen. Deze vragen staan op een A4tje, dus je snapt dat het heel onoverzichtelijk is. Sebastiaan deed heel erg lang over deze vragen omdat hij het heel moeilijk te begrijpen vindt. Ik heb heel even geholpen en met een kaartje onder de regels, ging het iets beter maar hij wil heel graag de woorden met zijn vinger aanwijzen, dan lukt het goed. Maar volgens Godwin wordt dit in Afrikaanse scholen niet geaccepteerd. Hij mag niet aanwijzen, ja nou vraag ik je…. Ben al blij dat hij kan lezen, en als hij dit nodig heeft, dan laat hem. Toch?? Gelukkig was er een socioloog op school die mij steunde. Het is speciaal onderwijs, hoe is het, het zijn speciale kinderen met een speciale behandeling, dus laat hem. Wel fijn dat Godwin dan overtuigd is en dat Sebastiaan op zijn manier kan lezen. Komt het toch allemaal goed.
Het zijn iedere keer wel lange berichten, maar zoals jullie weten moet ik altijd mijn verhaal kwijt. Maar ik wil zo graag een beetje laten voelen hoe het is om hier te zijn, ik wil het graag delen, want alles is zo indrukwekkend en zo anders. Dus ik hoop niet dat het vervelend is.
Tot de volgende keer weer.
liefs
Zaterdag was mijn “schoolreisje”, Om 9.00 uur zouden we vertrekken, let vooral op het woordje zouden. Want dat was het plan, maar dat is dan ook alles, het werd 10.30 uur. Met zijn allen, dus 17 personen van Bluesky, eten voor allemaal, drinken voor allemaal, een hele grote radio, de conducteur en de chauffeur erbij. Als een potje vol met pieren zou ons mam zeggen,zaten we in dat busje. Maar goed op weg naar het strand aan het Victoriameer tussen Kampala en Entebbe. Schitterend is het daar, de vogels (o.a.nijlreigers, visarenden en een klein grijs vogeltje, de kingfischer) geweldig. Ontzettend leuke dag geweest. De jeugd was echt een dagje uit. Ik heb foto’s gemaakt en ook voor het eerst in mijn leven gefilmd, en het is allemaal goed gekomen. Ik moet alleen de film nog op de computer zetten maar ik vraag Nico wel, want die kan dat zo goed. Ha,ha, hij blijft dan ook heel rustig geen gestress of zo.
Zondag beetje rustig aan gedaan, want 5 dagen werken plus een uitstapje en het constant in het engels moeten praten is ontzettend vermoeiend.
Maar zondag was er hier een bruiloft in het hotel: een afrikaanse-moslim bruiloft dus er is een hele hoop volk op de been, chique auto’s, iedereen heel feestelijk uitgedost en ik denk wel 3 fotografen die zo gauw iemand uit de auto stapt al klaar staan met de camera. Vanmorgen vertelde Godwin dat het heel trendy is in Uganda om een zo duur mogelijke bruiloft te hebben. Iedereen wil zo snel mogelijk trouwen en zo duur mogelijk. Het bruidspaar gaat daarom op zoek naar sponsoring bij familie en vrienden. Daarna gaan ze een maand op huwelijksreis, uiteraard naar een duur oord in het buitenland. Gigantische bedragen gaan erin om. Maar het scheidingspercentage ligt hier ook ontzettend hoog. Men heeft ongeveer 3 maanden verkering en wil dan al trouwen. Omdat de vrouwen steeds zelfstandiger zijn m.b.t. inkomen zijn de scheidingen gegroeid. Je kunt hier zomaar scheiden, je hebt geen advocaat of zo nodig. Als je wilt gaan, dan ga je. Terwijl je wel voor de kerk en voor de wet getrouwd bent.
Mensen die niet zoveel geld te besteden hebben kunnen toch trouwen, de kerk betaald dit dan en een keer in de zoveel tijd trouwen er 50 bruidsparen tegelijk. Het feest is in de kerk en de tuin eromheen. Maar voor de status van het bruidspaar en familie is dit niets natuurlijk, die willen een echte bruiloft.
Overal staan hier half afgemaakte huizen van steen (want hutjes hebben ze niet meer). Nu blijkt dat de eigenaar bouwt tot het geld op is, dan stopt hij en werkt en spaart zolang tot hij weer verder kan bouwen. Zo kan het jaren duren voor het huis af is. Maar er zijn ontzettend veel mensen die een tweede woning bouwen, uiteraard groter dan de eerste en daar jaren over doen.
Soms kun je zo’n half gebouwd huis kopen.
Verder ben ik nog steeds een attractie, als enige mzungu in het dorp. Ze vinden het ook heel vreemd dat ik altijd buiten wil zitten, ik geniet nl. van een ontbijtje in de zon ’s morgens, nou daar snappen ze helemaal niks van. Op school tijdens de pauze zit ik ook buiten, terwijl de rest binnen zit. Godwin gaat dan ook meestal buiten zitten (ik heb al gezegd dat hij dat niet hoeft te doen) maar dan kunnen we even bijkletsen.
Mijn naam is ontzettend moeilijk uit te spreken voor een Ugandees en dan bedoel ik alleen maar mijn voornaam want verder probeer ik het nog niet eens. Dat Nico en ik geen kinderen hebben is ook voor niemand te begrijpen, dat geeft niets zeggen ze dan, dan kan altijd nog. Ik doe geen moeite meer om het uit te leggen, ik zeg alleen who knows? En klaar. Dus eigenlijk ben ik maar een raar blanke mens, die vreemde sigaretten rookt, die ook nog buiten wil zitten en heel graag vers fruit eet (allebei dingen voor arme mensen) en een onuitspreekbare naam heeft. Peeee-tra. Maar gelukkig ben ik wel geaccepteerd en is iedereen heel aardig en vriendelijk en waarderen ze ontzettend dat je hier bent.
Dinsdagmiddag kwam ik thuis en toen zaten er twee mannen nogal bedrukt te kijken, ze werden bewaakt door 2 guards van het hotel. Daarna kwam er een andere man die ontzettend te keer ging tegen hen en ze werden vastgebonden met touw en weggevoerd.
Achteraf blijkt dat deze twee mannen zand en cement hadden gestolen van de bouw. Die andere man was de aannemer die verhaal kwam halen. Gelukkig voor deze twee dieven kwam de politie snel en werden ze meegenomen. Godwin vertelde me vanmorgen dat hier in Uganda, dieven meteen door de lokale bevolking gestraft worden. Een autoband om de dief heen die in brand gestoken wordt is geen uitzondering. Ik had dat verhaal ook al in Kenia gehoord maar dus ook hier is dat nog steeds aan de orde. Godwin vertelde dat omdat de mensen zo hard moeten werken voor zo weinig geld ze niet accepteren dat anderen er met hun spullen van door gaan. Maar ik vind dit wel heel rigoureus.
Mijn eerste investeringen voor school heb ik gedaan. (Buiten de scharen die ik vorige week al had gekocht voor het maken van de slippers, dat leek me nl. veiliger dan de stanleymessen die Godwin oorspronkelijk wilde gebruiken).
Twee ballen gekocht en badmintonrackets. Nou, dat is al een succes. Je kunt het op de foto’s zien.
Verder heb ik werkbladen gemaakt met vormen en kleuren zodat de lln kunnen matchen en heb ik een memory spel gemaakt. Vanmiddag heb ik dat laten lamineren in Kampala. Ook heb ik in de stad een dambord gekocht en wat gezelschapsspellen. Geweldig dat ik deze financiële mogelijkheden heb.
De leerlingen hebben dinsdag en donderdag examen, ja het is niet te geloven. Ze moeten dan 50 vragen beantwoorden zonder hulp. Kei moeilijke vragen over het menselijk lichaam, aardrijkskunde, rekensommen, engelse taal enz.
Gisteren moest Sebastiaan, een jongen die heel veel moeite heeft met begrijpend lezen, ook 50 vragen invullen. Deze vragen staan op een A4tje, dus je snapt dat het heel onoverzichtelijk is. Sebastiaan deed heel erg lang over deze vragen omdat hij het heel moeilijk te begrijpen vindt. Ik heb heel even geholpen en met een kaartje onder de regels, ging het iets beter maar hij wil heel graag de woorden met zijn vinger aanwijzen, dan lukt het goed. Maar volgens Godwin wordt dit in Afrikaanse scholen niet geaccepteerd. Hij mag niet aanwijzen, ja nou vraag ik je…. Ben al blij dat hij kan lezen, en als hij dit nodig heeft, dan laat hem. Toch?? Gelukkig was er een socioloog op school die mij steunde. Het is speciaal onderwijs, hoe is het, het zijn speciale kinderen met een speciale behandeling, dus laat hem. Wel fijn dat Godwin dan overtuigd is en dat Sebastiaan op zijn manier kan lezen. Komt het toch allemaal goed.
Het zijn iedere keer wel lange berichten, maar zoals jullie weten moet ik altijd mijn verhaal kwijt. Maar ik wil zo graag een beetje laten voelen hoe het is om hier te zijn, ik wil het graag delen, want alles is zo indrukwekkend en zo anders. Dus ik hoop niet dat het vervelend is.
Tot de volgende keer weer.
liefs
-
06 Augustus 2008 - 20:47
Will:
mooie berichten petra. zoals al per mail vermeld gaan we snel een vergadering plannen. Fijn dat je het nu naar je zin hebt.
Groeten will -
06 Augustus 2008 - 20:59
Perry:
Hoi Petra. Je schrijft geweldig, ik hoor je praten, dus blijf gerust zo'n lange berichten sturen! Juist fijn om van alles op de hoogte te blijven. Ik zie op de foto's dat je leerlingen het ontzettend naar de zin hebben, dus jij natuurlijk ook! Tot de volgende keer, veel succes! -
06 Augustus 2008 - 22:32
Miranda:
Gaaf hoor die investeringen!!! Mooi dat de leerlingen daar zo van kunnen genieten! En ga vooral door met die lange berichten!!!
Liefs -
06 Augustus 2008 - 23:23
Arjan:
Hey Petra! Hartstikke leuk hoor om die verhalen van jou te lezen! Dat van die huizen is ook herkenbaar. Ik vraag me ook af waar ik het geld vandaan moet halen om m'n huis af te maken... Haha! Ga zo door verder! Veel liefs Arjan -
07 Augustus 2008 - 06:04
Wendy:
heerlijk die lange berichten..zo blijven we je volgen..en lijk je toch een beetje dichter bij.. -
07 Augustus 2008 - 09:44
Inge En Tijn:
Ha die Petra,
Geweldig om je berichten te lezen. Ik heb veel aan je gedacht in Frankrijk en vind het fijn om weer wat van je te horen (lezen).
Geniet van deze speciale tijd, dan zullen wij genieten van je verhalen!!!
Liefs Inge en Tijn -
07 Augustus 2008 - 12:10
Kriek:
Hallo lieve Peet.
Die uitvoerige verhalen zijn juist zo leuk. En natuurlijk wil je graag delen wat je beleeft. Ik vind het enig en zo kan ik me ook een beetje een voorstelling maken van hoe je het daar hebt.
Wat een ellende dat die regelneverij van zo moet het en anders niet goed, op dit schooltje ook al zo ingebakken is.
Fijn dat je nu een prettig onderkomen hebt. Hoe is dat,alleen naar en van school lopen? Kennen ze je al? Maken mensen contact met je onderweg?
Hier alles goed, warm en nat. Zaterdag(nu donderdag) komen de kinderen terug uit Amerika, met heel veel verhalen en foto's. Ik moet eerst nog 2 dagen Haarlem.
Tot een volgend verslag en lang is leuk. Groeten van Kriek. xxx -
07 Augustus 2008 - 14:02
Maartje:
Hoi Petra, super om al je verhalen te lezen.
Heel veel succes!
liefs maartje
-
07 Augustus 2008 - 15:16
Inge W:
Hallo Petra,
Wat heerlijk om al je geweldige verhalen te lezen! En vooral om te zien dat je eerste investeringen sportspulletjes zijn ;-) met weinig middelen toch bezig kunnen zijn, om blij van te worden!
Succes en geniet ze,
Liefs Inge w -
07 Augustus 2008 - 15:19
Rian:
Hey Petra,
Juist erg leuk die lange verhalen van je!! Ga zo door! groetjes Rian -
07 Augustus 2008 - 16:12
José Guffens:
Leuk dat ik na mijn vakantie al je mailtjes kon lezen zodat ik lekker vanalles op de hoogte ben en weet dat het je nu goed gaat. Je mailtjes moet je echt niet in gaan korten.Groetjes -
07 Augustus 2008 - 19:55
Marja Van Genugten:
Hoi Petra,
Geweldig om je verhalen te lezen. Iedere keer als ik de p.c. opstart hoop ik weer op een bericht van jouw. Heerlijk om te lezen en ga vooral zo door. Succes en heel veel groetjes. Marja -
08 Augustus 2008 - 11:30
Muzungu Karlijn:
Heey petra,
wat ontzettend leuk om jouw berichten te lezen...ik zit hier weer in ons overzichtelijke, georganiseerde kikkerlandje...het is heel vreemd om weer terug te zijn..het heeft zijn voor en nadelen maar ik mis Uganda echt heel erg...Ik heb echt een super tijd gehad! Ik vond het ontzettend leuk om de laatste weekjes jou een beetje oeganda wegwijs te maken...en ik vond het erg gezellig!! Geniet van het mooie land en de geweldige mensen voor je het weet zijn de maanden voorbij!! Ik blijf je blog met plezier lezen!!
Veel groetjes aan iedereen in het guesthouse, Godwin en Robbert van Bluesky!
liefs karlijn -
08 Augustus 2008 - 12:22
Lieke:
Hoi Petra,
Erg leuk om al je verhalen te lezen en de foto's te zien!! Nog heel veel plezier en succes daar!
Groetjes, Lieke -
08 Augustus 2008 - 12:42
Yolanda:
He peetje,
We zijn er weer. Met open mond je verhalen gelezen. Ik mail je nog uitgebreid maar voor nu vast de groeten van ons.xx -
08 Augustus 2008 - 16:51
Truus:
Ha Petra
Kun je de berichten met iets meer details beschrijven? Ik bedoel dus iets uitgebreider??
Leuk hoe je het verhaal van de bruiloft beschrijft. We krijgen zo een stuk algemene ontwikkeling mee over Oeganda. Lees je verhalen met veel plezier.
Truus -
08 Augustus 2008 - 17:03
Janny En Rudy:
Hallo lieve Petra,
Na thuiskomst van een fijne vakantie hebben we "even" bijgelezen van al jouw avonturen. Wat indrukwekkend en soms ook spannend zeg. Je schrijft heel leesbaar en informatief zodat we het idee hebben er iets van mee te maken. Goed van je dat je snel initiatief hebt genomen om een acceptabele woonvoorziening voor jezelf te regelen, dat heb je hard nodig als je al die andere indrukken en inspanningen moet verwerken.
Voor nu veel groeten en sterkte met alle plannen. -
10 Augustus 2008 - 13:25
Anja Van Kampen:
HOi Petra, leuk jouw verhalen te lezen. Het vergt heel wat doorzettingsvermogen, knap van je! Groeten...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
