dames 7
Door: Willemien, Gerrie, Petra
Blijf op de hoogte en volg petra
03 Maart 2012 | Oeganda, Entebbe
Dames 7
Mooie rit vanuit Fort Portal (tegen de grens van Congo), naar Lake Mburo.
Voor de topograven onder ons: dat ligt weer in het zuid westen, richting Tanzania.
Lake Mburo is ook een natuurpark van ongeveer 300 km. In Oeganda zitten de dieren een beetje verdeeld over de parken omdat na de dictatuur van Idi Amin, niet alleen mensen werden uitgemoord maar ook de dieren. Men is nu alles een beetje aan het terugplaatsen en zo hebben de verschillende dieren een apart leefgebied. In Lake Mburo zitten vooral zebra’s en impala’s die in de rest van Oeganda niet voorkomen. Het uitzonderlijke van dit park is dat je een wandelsafari kunt doen met een ranger, je loopt dan tussen de dieren. Ook heel bijzonder van dit park is dat je zowat aan het meer kunt kamperen en de nijlpaarden letterlijk om je heen hebt. Voor mij persoonlijk is dit een van de mooiste plekken in Oeganda.
Daar aangekomen hebben we de auto ongeveer 5 meter van het water neergezet en alles geïnstalleerd. Helemaal gaaf. Als diner had schoonzus Gerrie een culinaire verrassing: je koopt drie zakjes noodles, je plet deze nog in het zakje, let op: niet in de kop maar in het zakje, gooit er wat kokend water over en de bijgevoegde kruiden en klaar is dit culinaire hoogstandje! Jammie, jammie. Nog nagenietend van deze maaltijd met een kopje koffie en thee keken we onze ogen uit naar de nijlpaarden die ons vanuit het water aanstaarden. Ook de wilde zwijnen vermaakte zich prima in onze nabijheid Het kampvuur was inmiddels ook geïnstalleerd door onze chauffeur George, dus het plaatje was helemaal compleet. Het is heerlijk om zo te zitten, luisterend naar de geluiden van de ons omringende dieren. We hoorden alles fluiten en zoemen, zoemen?? Ja het leek wel of er een hele zwerm bijen rond zwierf. Maar toen we in het licht van een auto zagen wat het was, schrokken we pas echt. Er waren miljoenen (opmerking Gerrie: miljarden) vliegjes om ons heen, niet normaal. We werden letterlijk overvallen door deze kleine beestjes, we konden nog niet eens meer ademen zonder een paar exemplaren in te slikken. Echt heel verschrikkelijk maar er was geen ontkomen aan, ze zaten overal. We hoopte dat het vuur redding zou brengen maar helaas, het enige wat we konden doen, was alles snel opruimen en de auto induiken. Dat hebben we dus ook gedaan. Er bleven zwermen komen, dit duurde ongeveer een uur. George kwam en vertelde dat het iets minder was en als we onze koplampen uit hielden en stil buiten bleven zitten, het zou het moeten lukken. Het ging wel maar echt relaxed was het niet, want we moesten onze borrel beschermen en oppassen als je je mond open deed. Achteraf bleek dat dit “Lake- vliegjes” waren, op zoek naar papyrusplantjes om daar eitjes te leggen)Toen begon het heel erg hard te stormen, dus er zat niets anders op dan naar bed te gaan, in het donker want anders kwamen de vliegen weer mee. Het heeft heel erg hard gewaaid ’s nachts zodat ik, om onze tent veilig te houden, weer alle luifels moest inklappen. En ja hoor natuurlijk was er ook weer het plasritueel. Maar toch nog een beetje geslapen tot 5.45 uur want om 6.30 begon onze wandeling. Wie verzint zoiets?! (Petra toch?????)
Hoi
Een geweldige wandeling dwars door de natuur het was alleen jammer dat er niet zo veel dieren te zien waren omdat het te koud was!! Ja ja dat kan hier ook.
Onze gids wist ons erg veel te vertellen over de dieren die er rond liepen maar ook over planten en vogels ook waren er leuke anekdotes.
Er is hier een geweldige natuur en we blijven ons daar ook over verbazen.
Uiteindelijk heeft George ons met de auto een heel stuk van het park laten zien waarbij we ook de nodige dieren zagen en we ook de nodige foto’s hebben gemaakt
Om een voorbeeld te geven: Willemien en ik maken per dag toch zeker 500 foto’s en die moeten we dan allemaal bekijken om te zien welke het mooiste op de web staan.
We maken hier ook veel foto’s van kinderen en het verbaast ons heel erg hoe snel de kinderen hier naar je zwaaien. vandaag waren we op de markt in Masaka waar een kind van net 1 jaar elke keer naar mij toe kwam om te zwaaien, ik zwaaide ook elke keer terug en toen ik me verstopte was de pret helemaal compleet maar toen ik te dicht bij kwam moest hij opeens erg hard huilen want dat vinden ze dan weer eng.
Onze laatste dag en morgen alweer terug naar Entebbe en dan naar huis.
We hebben het geweldig gehad en ik zou het zo weer over doen
Vaak zeggen we tegen elkaar dat Peter Langhout dit soort reizen niet kan regelen. We zijn ook echt dicht bij de mensen die hier wonen geweest en hebben ook een stukje echt Uganda mee mogen maken. Het was in 1 woord geweldig
Groetjes Gerrie
Willemien:
Gisteren zijn we naar het project van Sara, de vrouw van Sander van ICU gereden. Ook weer een bijzondere plek met een prachtig uitzicht. Sara heeft in de haar eigen geboortedorp Kyotera een school en is bezig met de bouw van een kliniek. Alle ziet er heel goed uit in tegenstelling van Cotfone, een project waar Petra 3 jaar terug terecht is gekomen maar waar weinig terug te zien is van de toen gemaakte afspraken. Ook nu we daar weer even zijn gaan kijken wisten we niet hoe snel we weer wilden vertrekken. Dit zijn geen sympathieke mensen!
Bij Sara hebben we uitgebreid uitleg gekregen over het gebruik van bio gas. De poep en de plas van de koeien wordt geleegd in een grote tank, daardoor ontstaat er gas en daar wordt op gekookt.
Met Sara zijn we nog even naar haar tante (noemen ze daar ook gewoon mama) gelopen. Een oude vrouw maar nog erg goed bij en bezig met vlechten van een mat. Ze wilde graag voor ons een liedje zingen en vroeg of we dat op konden nemen. Nou, dat koste Gerrie haar hele batterij en achteraf bleek dat ze in de zeker 10 minuten film maar ongeveer 3 zinnetjes heeft gezongen die ze steeds maar even herhalen. Daar hebben we later nog hartelijk om moeten lachen. Door nog naar haar demente moeder maar nog wel zo alert dat ze ervoor zorgde dat we zo aan de koffie/thee en een boterham zaten:) Goed voor gasten zorgen is erg belangrijk in Uganda en ze was “happy’ dat wij er waren.
’s Avonds kregen we een lokale maaltijd: vlees met saus in een pakketje van bananenblad, rijst, matoke (bananenstamp) en groente. Geen bestek! Local food, dus ook met je handen eten:) Dat is werkelijk genieten!!
Nog even nagenieten met een kop koffie, onze borrel en een kampvuurtje. Maar wederom niet voor lang. Je raad het al: hele harde wind en in een mum van tijd tegen. We lagen er net op tijd in (in onze daktent) om vervolgens uren wakker te liggen van het getik op het dak en natuurlijk moet je met dat geluid ook weer binnen de kortste tijd……:)
Een half uur voordat we er de volgende ochtend weer uit moesten was het weer droog en zaten we alweer genietend van het uitzicht op de bergen aan ons ontbijt. This is Afrika.
Tja, een beetje stil wordt je ervan. Zeker de laatste weg terug naar Kampala begon het langzaam tot me door te dringen hoe bijzonder het is om een paar weken te mogen deelnemen aan het leven hier in Uganda. We hebben Uganda echt beleefd, dankzij de inspanningen van Petra die ons naar al die bijzondere plekken heeft gevoerd en waardoor we alles hebben kunnen voelen, proeven en ruiken!
Weer bijna thuis waar ze met smacht zitten te wachten om alle verhalen nog eens van me te horen. Ook daar kijk ik weer naar uit.
Ook nog leuk om te vermelden: we hebben zijn in deze week twee keer de evenaar overgegaan. Zodra je op de grens staat kun je een testje doen: aan de ene kant draait het water linksom en aan de andere kant rechtsom!
Petra:
Vannacht nog een lief smsje van menne mins gekregen om mij te feliciteren! Vanmorgen werd ik al toegezongen door mijn reisgezusters. Super. Na het ontbijt kwam de gehele staf van het guesthouse mij verrassen met een taart!!! en een happy birthday-song. Zwaar emo natuurlijk. Het is heel bijzonder om hier in Uganda jarig te zijn.
Om 10.00 uur en afspraak met Godwin om de laatste details van de bouw te horen en de foto’s te bewonderen van de laatste ontwikkelingen en de aankoop van de door ons geschonken dieren (eenden voor de eieren en konijnen voor het vlees en verkoop).
We zullen wat foto’s bijvoegen zodat jullie op de hoogte zijn.
We waren heel blij met de vooruitgang die in een paar weken geboekt werd. Ook heel leuk om te vermelden is het feit dat Gerrie de leerlingen een nieuwe techniek had geleerd om armbanden en kettingen te maken, zoals eerder verteld hebben we daarvoor ook materialen gekocht. Nou een deel van deze gemaakte sieraden werden reeds verkocht aan een Finse vrijwilligerster die ze gaat verkopen in haar land. In Finland is er een enorme vraag naar deze sieraden en worden daar voor 20 euro per stuk verkocht. Zij heeft 7 stuks gekocht en heeft daarvoor 140 euro gegeven. Van dat geld werden reeds nieuwe kralen gekocht en zie hier onze inkomens generende activiteit werpt direct vruchten af. Super.
En ook Godwin had aan mijn verjaardag gedacht en verraste me met een schitterende kaart van alle leerlingen en een eigen gebakken cake. Natuurlijk weer een brok in mijn keel.
Nu zijn we weer in het airport guesthouse waar we onze reis drie weken geleden begonnen zijn, we pakken straks ons laatste V&A-tje en proberen nog een paar uurtjes te slapen want vannacht om 02.00 uur worden we weggebracht naar het vliegveld. Om 04.30 uur vertrekken we richting Brussel.
Even nog dit: iedere keer als we internet hadden was onze eerste site de waarbenij.nu en het voelt heel erg fijn om al jullie lieve berichtjes te lezen. Dikke knuffel van ons alle drie. Tot gauw.
Mooie rit vanuit Fort Portal (tegen de grens van Congo), naar Lake Mburo.
Voor de topograven onder ons: dat ligt weer in het zuid westen, richting Tanzania.
Lake Mburo is ook een natuurpark van ongeveer 300 km. In Oeganda zitten de dieren een beetje verdeeld over de parken omdat na de dictatuur van Idi Amin, niet alleen mensen werden uitgemoord maar ook de dieren. Men is nu alles een beetje aan het terugplaatsen en zo hebben de verschillende dieren een apart leefgebied. In Lake Mburo zitten vooral zebra’s en impala’s die in de rest van Oeganda niet voorkomen. Het uitzonderlijke van dit park is dat je een wandelsafari kunt doen met een ranger, je loopt dan tussen de dieren. Ook heel bijzonder van dit park is dat je zowat aan het meer kunt kamperen en de nijlpaarden letterlijk om je heen hebt. Voor mij persoonlijk is dit een van de mooiste plekken in Oeganda.
Daar aangekomen hebben we de auto ongeveer 5 meter van het water neergezet en alles geïnstalleerd. Helemaal gaaf. Als diner had schoonzus Gerrie een culinaire verrassing: je koopt drie zakjes noodles, je plet deze nog in het zakje, let op: niet in de kop maar in het zakje, gooit er wat kokend water over en de bijgevoegde kruiden en klaar is dit culinaire hoogstandje! Jammie, jammie. Nog nagenietend van deze maaltijd met een kopje koffie en thee keken we onze ogen uit naar de nijlpaarden die ons vanuit het water aanstaarden. Ook de wilde zwijnen vermaakte zich prima in onze nabijheid Het kampvuur was inmiddels ook geïnstalleerd door onze chauffeur George, dus het plaatje was helemaal compleet. Het is heerlijk om zo te zitten, luisterend naar de geluiden van de ons omringende dieren. We hoorden alles fluiten en zoemen, zoemen?? Ja het leek wel of er een hele zwerm bijen rond zwierf. Maar toen we in het licht van een auto zagen wat het was, schrokken we pas echt. Er waren miljoenen (opmerking Gerrie: miljarden) vliegjes om ons heen, niet normaal. We werden letterlijk overvallen door deze kleine beestjes, we konden nog niet eens meer ademen zonder een paar exemplaren in te slikken. Echt heel verschrikkelijk maar er was geen ontkomen aan, ze zaten overal. We hoopte dat het vuur redding zou brengen maar helaas, het enige wat we konden doen, was alles snel opruimen en de auto induiken. Dat hebben we dus ook gedaan. Er bleven zwermen komen, dit duurde ongeveer een uur. George kwam en vertelde dat het iets minder was en als we onze koplampen uit hielden en stil buiten bleven zitten, het zou het moeten lukken. Het ging wel maar echt relaxed was het niet, want we moesten onze borrel beschermen en oppassen als je je mond open deed. Achteraf bleek dat dit “Lake- vliegjes” waren, op zoek naar papyrusplantjes om daar eitjes te leggen)Toen begon het heel erg hard te stormen, dus er zat niets anders op dan naar bed te gaan, in het donker want anders kwamen de vliegen weer mee. Het heeft heel erg hard gewaaid ’s nachts zodat ik, om onze tent veilig te houden, weer alle luifels moest inklappen. En ja hoor natuurlijk was er ook weer het plasritueel. Maar toch nog een beetje geslapen tot 5.45 uur want om 6.30 begon onze wandeling. Wie verzint zoiets?! (Petra toch?????)
Hoi
Een geweldige wandeling dwars door de natuur het was alleen jammer dat er niet zo veel dieren te zien waren omdat het te koud was!! Ja ja dat kan hier ook.
Onze gids wist ons erg veel te vertellen over de dieren die er rond liepen maar ook over planten en vogels ook waren er leuke anekdotes.
Er is hier een geweldige natuur en we blijven ons daar ook over verbazen.
Uiteindelijk heeft George ons met de auto een heel stuk van het park laten zien waarbij we ook de nodige dieren zagen en we ook de nodige foto’s hebben gemaakt
Om een voorbeeld te geven: Willemien en ik maken per dag toch zeker 500 foto’s en die moeten we dan allemaal bekijken om te zien welke het mooiste op de web staan.
We maken hier ook veel foto’s van kinderen en het verbaast ons heel erg hoe snel de kinderen hier naar je zwaaien. vandaag waren we op de markt in Masaka waar een kind van net 1 jaar elke keer naar mij toe kwam om te zwaaien, ik zwaaide ook elke keer terug en toen ik me verstopte was de pret helemaal compleet maar toen ik te dicht bij kwam moest hij opeens erg hard huilen want dat vinden ze dan weer eng.
Onze laatste dag en morgen alweer terug naar Entebbe en dan naar huis.
We hebben het geweldig gehad en ik zou het zo weer over doen
Vaak zeggen we tegen elkaar dat Peter Langhout dit soort reizen niet kan regelen. We zijn ook echt dicht bij de mensen die hier wonen geweest en hebben ook een stukje echt Uganda mee mogen maken. Het was in 1 woord geweldig
Groetjes Gerrie
Willemien:
Gisteren zijn we naar het project van Sara, de vrouw van Sander van ICU gereden. Ook weer een bijzondere plek met een prachtig uitzicht. Sara heeft in de haar eigen geboortedorp Kyotera een school en is bezig met de bouw van een kliniek. Alle ziet er heel goed uit in tegenstelling van Cotfone, een project waar Petra 3 jaar terug terecht is gekomen maar waar weinig terug te zien is van de toen gemaakte afspraken. Ook nu we daar weer even zijn gaan kijken wisten we niet hoe snel we weer wilden vertrekken. Dit zijn geen sympathieke mensen!
Bij Sara hebben we uitgebreid uitleg gekregen over het gebruik van bio gas. De poep en de plas van de koeien wordt geleegd in een grote tank, daardoor ontstaat er gas en daar wordt op gekookt.
Met Sara zijn we nog even naar haar tante (noemen ze daar ook gewoon mama) gelopen. Een oude vrouw maar nog erg goed bij en bezig met vlechten van een mat. Ze wilde graag voor ons een liedje zingen en vroeg of we dat op konden nemen. Nou, dat koste Gerrie haar hele batterij en achteraf bleek dat ze in de zeker 10 minuten film maar ongeveer 3 zinnetjes heeft gezongen die ze steeds maar even herhalen. Daar hebben we later nog hartelijk om moeten lachen. Door nog naar haar demente moeder maar nog wel zo alert dat ze ervoor zorgde dat we zo aan de koffie/thee en een boterham zaten:) Goed voor gasten zorgen is erg belangrijk in Uganda en ze was “happy’ dat wij er waren.
’s Avonds kregen we een lokale maaltijd: vlees met saus in een pakketje van bananenblad, rijst, matoke (bananenstamp) en groente. Geen bestek! Local food, dus ook met je handen eten:) Dat is werkelijk genieten!!
Nog even nagenieten met een kop koffie, onze borrel en een kampvuurtje. Maar wederom niet voor lang. Je raad het al: hele harde wind en in een mum van tijd tegen. We lagen er net op tijd in (in onze daktent) om vervolgens uren wakker te liggen van het getik op het dak en natuurlijk moet je met dat geluid ook weer binnen de kortste tijd……:)
Een half uur voordat we er de volgende ochtend weer uit moesten was het weer droog en zaten we alweer genietend van het uitzicht op de bergen aan ons ontbijt. This is Afrika.
Tja, een beetje stil wordt je ervan. Zeker de laatste weg terug naar Kampala begon het langzaam tot me door te dringen hoe bijzonder het is om een paar weken te mogen deelnemen aan het leven hier in Uganda. We hebben Uganda echt beleefd, dankzij de inspanningen van Petra die ons naar al die bijzondere plekken heeft gevoerd en waardoor we alles hebben kunnen voelen, proeven en ruiken!
Weer bijna thuis waar ze met smacht zitten te wachten om alle verhalen nog eens van me te horen. Ook daar kijk ik weer naar uit.
Ook nog leuk om te vermelden: we hebben zijn in deze week twee keer de evenaar overgegaan. Zodra je op de grens staat kun je een testje doen: aan de ene kant draait het water linksom en aan de andere kant rechtsom!
Petra:
Vannacht nog een lief smsje van menne mins gekregen om mij te feliciteren! Vanmorgen werd ik al toegezongen door mijn reisgezusters. Super. Na het ontbijt kwam de gehele staf van het guesthouse mij verrassen met een taart!!! en een happy birthday-song. Zwaar emo natuurlijk. Het is heel bijzonder om hier in Uganda jarig te zijn.
Om 10.00 uur en afspraak met Godwin om de laatste details van de bouw te horen en de foto’s te bewonderen van de laatste ontwikkelingen en de aankoop van de door ons geschonken dieren (eenden voor de eieren en konijnen voor het vlees en verkoop).
We zullen wat foto’s bijvoegen zodat jullie op de hoogte zijn.
We waren heel blij met de vooruitgang die in een paar weken geboekt werd. Ook heel leuk om te vermelden is het feit dat Gerrie de leerlingen een nieuwe techniek had geleerd om armbanden en kettingen te maken, zoals eerder verteld hebben we daarvoor ook materialen gekocht. Nou een deel van deze gemaakte sieraden werden reeds verkocht aan een Finse vrijwilligerster die ze gaat verkopen in haar land. In Finland is er een enorme vraag naar deze sieraden en worden daar voor 20 euro per stuk verkocht. Zij heeft 7 stuks gekocht en heeft daarvoor 140 euro gegeven. Van dat geld werden reeds nieuwe kralen gekocht en zie hier onze inkomens generende activiteit werpt direct vruchten af. Super.
En ook Godwin had aan mijn verjaardag gedacht en verraste me met een schitterende kaart van alle leerlingen en een eigen gebakken cake. Natuurlijk weer een brok in mijn keel.
Nu zijn we weer in het airport guesthouse waar we onze reis drie weken geleden begonnen zijn, we pakken straks ons laatste V&A-tje en proberen nog een paar uurtjes te slapen want vannacht om 02.00 uur worden we weggebracht naar het vliegveld. Om 04.30 uur vertrekken we richting Brussel.
Even nog dit: iedere keer als we internet hadden was onze eerste site de waarbenij.nu en het voelt heel erg fijn om al jullie lieve berichtjes te lezen. Dikke knuffel van ons alle drie. Tot gauw.
-
03 Maart 2012 - 14:21
Irma:
Hallo dames, maar nu vooral Petra van harte gefeliciteerd met je verjaardag. Geniet van de laatste uren in Oeganda. Waar ken ik dat van zoveel foto's maken. Ben er erg benieuwd Nasr. Een hele goede terugreis en tot snel. Irma -
03 Maart 2012 - 15:28
Miranda:
Voordat ik begin te lezen... Petra, van harte gefeliciteerd!!! Dit is toch wel de mooiste plek om je verjaardag te vieren... Jammer dat ik niet mee kan feesten daar...
Maar maak er maar een hele mooie dag van!
Liefs Miranda -
03 Maart 2012 - 15:37
Miranda:
Ben onder de indruk...
Goede reis terug! Bedankt voor jullie verhalen!
Liefs Miranda -
03 Maart 2012 - 16:47
Jozina:
goede terug reis en behouden thuiskomst!!
tot gauw,
liefs Jozina -
03 Maart 2012 - 17:30
Agnes De Graaff:
Van harte gefeliciteerd Petra! Mooie verhalen, goede reis terug.
Groetjes, Agnes -
03 Maart 2012 - 17:59
Nies:
Hoi Dames,
Allereerst Petra van harte gefeliciteerd met je verjaardag,
heel bijzonder om daar je verjaardag te vieren.
Ik lees wel dat jullie het heel fijn hebben,
en de foto's zijn heel mooi.
Ik wens jullie nog een hele fijne tijd samen.
En een hele fijne reis terug naar het vaderland.
Groetjes Nies -
03 Maart 2012 - 18:10
Ria.Stöver:
Wat n reisverslag van jullie . Wat n belevenis.En hoe fijn dat jullie dit hebben mogen beleven.
hi hi ben best wel n beetje jaloers op jullie.
Maar nogmaals..jullie hebben genoten.
Goei reis nog terug naar huis...
Lieve groetjes Ria........ -
03 Maart 2012 - 19:32
Annelieke:
Petra van harte gefeliciteerd met je verjaardag,het lijkt mij een aparte maar mooie ervqaring om je verjaardag daar te kunnen en mogen vieren.
En wat zijn jullie verhalen weer mooi,vooral de safari verhalen. -
03 Maart 2012 - 20:57
Marianne Smets:
De laatste dag weer even gekeken op jullie blog. Wat een ´zeikers´zijn jullie, en altijd met zijn drieen. Zo zijn vrouwen nu eenmaal, dat is zo. Jammer dat jullie nu weer naar huis toe moeten, maar de familie en het gezin wachten weer met smacht op jullie. Een goede reis naar Holland en thuis weer lekker aan de slag.
Groetjes, Marianne -
03 Maart 2012 - 21:14
Broer:
He zus,
van harte.
geweldige verhalen.
jebroer x -
03 Maart 2012 - 21:26
Inge Swarts:
Goede reis terug!! En welkom thuis :-))
-
04 Maart 2012 - 11:52
Ellen Van Duppen :
Wauw, wat geweldig allemaal! Ik heb de reisverslagen met open mond gelezen!
Petra nog van harte gefeliciteerd met je verjaardag, dit was echt een verjaardag om noooooit te vergeten! Goede terugreis
Liefs Ellen -
04 Maart 2012 - 12:37
Leentje:
Heb jullie reisverslag in een ruk gelezen.Grandioos.Een hele belevenis,mooi om dat te mogen mee maken.Jullie hebben een duidelijk beeld beschreven,van wat jullie allemaal hebben beleeft.
Groetjes -
04 Maart 2012 - 15:53
Marja:
Hallo dames,
Petra, Hartelijk Gefeliciteerd met je verjaardag. Wat super voor je om die daar te mogen vieren.
Bedankt voor de prachtige verhalen en mooie foto's. Geweldig om te lezen zodat we ons een klein beetje in kunnen leven wat jullie daar zien en mee maken.
Welkom thuis en Petra tot over enkele dagen. Gr. Marja -
04 Maart 2012 - 18:17
Inge De Rooij:
Allereerst Petra, gefeliciteerd met je verjaardag!!!
Wat een geweldige verhalen weer en wat een mooie foto's.
Ik heb enorm genoten!!
gr Inge -
04 Maart 2012 - 19:56
Simone W:
Zijn jullie weer goed thuisgekomen? Hope so. Tot snel ziens Willemien! xxx -
04 Maart 2012 - 20:32
Vivian:
Petra nog van harte proficiat met je verjaardag! Wat lief en leuk om te lezen hoe iedereen aan je verjaardag gedacht heeft!
Tot snel!
Groetjes -
05 Maart 2012 - 12:52
Kristel:
Petra, ik was het gisteren helemaal vergeten, maar nog van Harte gefeliciteerd met je verjaardag!
Ik heb al heeel veel verhalen gehoord van mama, en zo te horen hebben jullie een geweldige tijd gehad daar. Ik ben wel heel erg blij dat jullie weer terug zijn!
Liefs Kristel -
08 Maart 2012 - 18:44
Kriek:
Nog gefeliciteerd Petra!!
Inmiddels ben je denk ik weer thuis. Leuk je verjaardag daar met een echte verjaardagstaart. Fijn dat jullie het zo goed gehad hebben met elkaar. Zoveel gedaan en zoveel gezien en ook nog voortgang in jullie projecten.
Tot snel. Kus van Kriek -
08 Maart 2012 - 20:23
Nelly Van Rooij:
wat zijn jullie bofkonten met al dat moois om je heen en de hartelijkheid van de mensen. wat hebben jullie veel beleefd. Geweldig en ik heb veel bewondering voor jullie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
