Bluesky -2-

Bluesky -2-
Maandag:
Vanmorgen opgestaan en alle special needs werken eerst op de boerderij voordat ze naar de klas gaan. Voor ons een gelegenheid om de praktijklessen alvast voor te bereiden. Op het programma staat: het maken van sieraden die we allemaal mee hebben gebracht uit Nederland en die wij als stichting allemaal gekregen hebben. Gerrie heeft hier het e.e.a. van gesorteerd zodat Bluesky er mee kan gaan werken. Het zijn allemaal een soort medaillons die aan een halsketting gedragen kunnen worden en andere kunnen op ringen gebruikt worden.
De medaillons bestaan uit een leeg omhulsel waar je dan een plaatje in plakt en daarop weer een glaasje plakt. Op de foto’s kun je zien wat we bedoelen.
Dus Willemien en ik aan het knippen, we hebben hiervoor tijdschriften verzameld en halen er leuke dingen uit. Voor de leerlingen is dit te moeilijk om ze op maat te knippen vandaar dat wij dat al doen. Dus voor ons een ochtendje crea bea.

Eerst een gedeelte meegemaakt van de lessen in de basisschool. Leerkrachten hier zijn niet zo gewend aan “interacties met leerlingen” dus daar even een paar voorbeelden van gegeven. Juf Alixa en de leerlingen werden steeds enthousiaster.
Daarna de praktijklessen, ook hier en daar kunnen er wat aanpassingen gebeuren en ook dat hebben we besproken. Fijn dat zowel Godwin als Alixa dit waarderen en meteen aan de gang willen en ook allerlei ideeën krijgen. Vooral de planning en organisatie blijft een moeilijk iets omdat ze dat helemaal niet gewend zijn maar ze zien hoe belangrijk dit is en het veel tijd en energie kan besparen. Met een paar simpele tips kunnen we zoveel hier!

Ook hebben we gesproken over de lesmaterialen, deze zijn erg verouderd en er zijn veel Europese en Koreaanse boeken die verschillende vrijwilligers meegenomen hebben maar wat moeilijk aansluit op het onderwijs hier. Er zijn wel wat (lokale) boeken maar deze zijn nog aangeschaft in 2008, bij mijn eerste bezoek. Daarom besloten om een budget beschikbaar te stellen zodat de lesmaterialen weer up to date zijn.

Dinsdag naar de bank geweest en Godwin is meteen doorgereden naar Kampala zodat wij onze “aangeschafte materialen” nog kunnen zien voordat we vertrekken.
Zo fijn dat je meteen resultaat kunt zien en ook ziet dat het echt zin heeft wat we hier doen.
Dinsdag ochtend zijn we ook nog naar Kakiri geweest bij Godwin en Charles achter op de boda boda, heerlijk vinden wij dat.
Bij de postbank zijn wat administratieve problemen i.v.m. het overmaken naar de rekening van Godwin, maar dankzij internet (ook al is het erg traaaag) kunnen we dit oplossen. Achteraf zijn we hier ruim twee uur mee bezig geweest!!!
Tussen de middag heerlijk geluncht in Hotel Ivory, waar ik tijdens mijn verblijf gewoond heb. Ieder jaar ga ik daar nog even terug. Het blijft een 000-sterren hotel, want van alle 30 menu’s op de kaart was alleen iets met kip beschikbaar en dan nog maar twee dingen . Maar het blijft leuk om daar te komen. Vandaag werd ik verwelkomt door een van de medewerkers die al van ver mijn naam riep en mij nog kende uit 2008/2009?!. Heel bijzonder.
Kortom een geweldig succesvolle dag. Ook weer volop genoten van de omgeving, de mensen en alles daarom heen. s’Avonds alle inkopen bekeken en iedereen blij.
En trouwens: Willemien heeft voor de eerste keer haar haren gewassen in de badkamer van Bluesky, haha. Op haar knieën voor een teiltje en een kopje in een cementen hok.

Woensdag: vandaag met de auto naar Dr Henri en Geraldine geweest. Zij kunnen ons adviseren over een visvijver. Het is ongeveer een uurtje rijden. Toen we aankwamen werden we hartelijk ontvangen door Geraldine en haar zus. Haar man Henri was nog even naar de stad maar zou zo terug komen. Dit echtpaar woont in de heuvels ongeveer 30 km van Kampala, ze zijn allebei met pensioen (zij had nogal een behoorlijke baan bij het ministerie en hij is arts. Als je hier met pensioen gaat met je 65e krijg je een groot geldbedrag in een keer uitgekeerd. (heel veel pensionada’s kopen in een keer een dikke auto of een huis maar vergeten dat ze ook per maand geld nodig hebben en beleven hun laatste jaren in grote armoede. Sparen voor later is hier toch nog steeds not-done). Enfin Geraldine en Henri hebben het iets slimmer aangepakt, ze hebben beetje bij beetje een huis gebouwd tijdens hun werkzame periode terwijl ze ergens anders woonde. Toen hebben ze van hun pensioenbedrag geïnvesteerd in een boerderij met varkens, kippen en vis. Zodat ze ook tijdens hun pensioen nog geld kunnen verdienen.
Toen we aan de frisdrank zaten kwamen er ook nog familieleden binnen, een nicht helemaal uit Denemarken met een broer en neef die haar vergezellen. Heerlijk is dat, wij zijn dat natuurlijk niet gewend. Als wij al familie bezoek hebben afgesproken (zeker vanuit Denemarken) spreken we geen ander bezoek meer af. Maar hier is dat: hoe meer zielen hoe meer vreugd, nou en dat was ook. Echt heel gezellig maar ook heel fijn om zo de gesprekken te kunnen volgen en discussies mee te voeren. Men maakt zich ontzettend bezorgd over de jeugd. 70% van de bevolking is onder 35 jaar. Deze generatie maakt zich nergens druk over, wil niet werken, is niet gemotiveerd. Een groot deel van deze jeugd verkoopt het land wat ze krijgen van hun ouders en kopen er een boda boda van in de hoop zo (snel) geld te kunnen verdienen. Vruchtbaar land gaat daardoor verloren want de enigen die nog op het land werken zijn oudere mensen. Er zijn diverse micro krediet programma’s maar het zijn alleen de vrouwen die daar gebruik van maken. Als jonge mannen dit doen dan wordt het niks. Het is echt een gigantisch probleem want ook de werkeloosheid is 70% en de meeste mensen die werken zijn boven de 35 jaar. De neef is maatschappelijk werker en betrekt nu jongeren bij zijn programma. Zij krijgen cursussen over agrarische kennis, geldzaken, seksualiteit (alleenstaande (tiener)moeders is ook een gigantisch probleem), verantwoordelijkheden nemen, enz. Zo wil men de jeugd motiveren en interesseren in hun land, cultuur maar ook wijzen op hun mogelijkheden. Maar er is nog een lange weg te gaan.
Deze neef was ook zeer geïnteresseerd in ons project omdat er niet zoveel mogelijkheden zijn voor jongeren met een verstandelijke beperking in dit land. Dit is netwerken, haha hij heeft meteen afgesproken met Godwin.

Maar goed we kwamen hier voor de visvijver. We besloten een budget van 1000 euro beschikbaar te stellen voor de visvijver. Er komt een visvijver wat verdeeld wordt in drie delen zodat er altijd in ieder deel jonge vis zit wat kan groeien zodat je het hele jaar door vis beschikbaar hebt als voeding. De vijver zal gevoed worden door het beekje wat hier loopt en het water komt in een reservoir wat weer gebruikt wordt voor irrigatie voor het land. Er is dus een constante stroming van water en dit wordt dan gefilterd door riet. Perfect dus. Er werd meteen actie ondernomen en binnenkort komt de man die dit allemaal kan maken op bezoek bij Bluesky. Dus begin 2018 ligt er een visvijver!!!

Na dit werden we allemaal aan tafel uitgenodigd om te eten. Allerlei lokale producten uit eigen tuin. Heerlijk. Het was erg gezellig, zinvol en zo fijn om mee te maken. Het voelde als een grote familie waar met respect en interesse met de verschillende meningen en culturen werd omgegaan.
Terug naar Bluesky waar we ons bezoek hebben afgesloten met een heerlijk glaasje V&A (een soort Ugandese sherry).
We hebben ook nog wat oorbellen en sleutelhangers gekocht die door onze leerlingen zijn gemaakt en bij Willemien in de salon komen te liggen voor de verkoop.
Op naar Entebbe.

de foto's volgen nog