Uganda 9
Door: petra
Blijf op de hoogte en volg petra
28 Augustus 2008 | Oeganda, Kampala
Dierenleed en ander leed.
Zaterdag naar school geweest, en daar was de pedicure. Nou ja zoiets dan. Het is een jongen die met een mandje met nagellak en een paar vijlen rondgaat, het is een vriend van Patience (het meisje wat ook bij Bluesky woont). Ik heb mijn vingernagels laten knippen en vijlen en mijn teennagels laten knippen en lakken met roze en een bloemetje. Het is effe een andere behandeling dan ik gewend ben maar goed je kunt niet alles hebben voor 2.50 euro!! Daarna ging ik even naar de super in Nansana om iets te eten te kopen want in het hotel was én een bruiloft, én een engelse voetbalwedstrijd. Dat wil zeggen: tv’s, radio, een bruiloftsband en heel veel luidruchtige mensen. Kortom: herrie, en niet te zuinig. Dus ik wilde lekker op mijn balkonnetje een hapje eten. Je kunt hier op straat allerlei dingen kopen dus dat zou ik gaan doen. Ik loop dus terug met mijn boodschappen wordt ik vergezeld door een straathond. Nu heb ik die knop van zielige dieren al lang uitgezet hier want het is niet normaal wat je hier ziet. Het vervoer van kippen, varkens, geiten en kalkoenen achterop fietsen, boda’s of gewoon aan de poten opgetild worden zie ik nog niet meer want ze gaan hier nu eenmaal anders om met dieren als wij dat doen. Het is echt een andere wereld. Honden, katten, kippen, geiten en koeien lopen hier gewoon los of zijn met een kort touwtje vastgebonden aan een boom. Zo is het nu eenmaal. Maar goed, deze hond (maat herdershond en ras ook zoiets denk ik), loopt dus met mij mee, hilariteit alom, een mzungu met hond. Enfin bij mijn hotelleke aangekomen lachen de bewakers van het hotel om mijn escort, ik roep alleen maar dat het in ieder geval veilig is en ga de trap op. Let wel ik heb die hond niet aangeraakt of niets, alleen maar genegeerd. Ik zit op mijn balkonnetje en heb die hond niet weg zien gaan dus ik denk ik ga effe kijken. Wat denk je: ligt die hond op de trap en begint als hij mij ziet heel blij te kwispelen en te springen. Ja daar gaan mijn principes: ik roep altijd dat je deze dieren niets moet geven maar ik kon het niet over mijn hart verkrijgen. Ik had niet eens eten bij me toen en hij was zo enthousiast. Dus jawel, toch maar wat te eten gegeven, de hond wachtte netjes tot ik zei dat hij mocht eten, niet te geloven. Teruggegaan naar mijn balkon. Er kwamen nieuwe gasten binnen, die werden naar hun kamer gebracht door een medewerkster, dit meisje komt in paniek naar buiten en spreekt de bewaking aan. Ik hoor alleen maar mzungu en dog, dus ik vraag wat er aan de hand is. Ik doe mijn kamerdeur open, ligt die hond voor mijn deur te kwispelen. Dus ik roep: kom maar en hij loopt gewoon met mij mee. Beneden aangekomen met hond, die trouwens steeds maar zijn kop tegen mijn hand aanduwde voor een aai, leg ik uit dat dit niet mijn hond is. Ik heb hem weggestuurd en ben heel snel naar mijn kamer gelopen. Vijf minuten later was hij weer bij mijn kamer. Iemand van het hotel heeft hem weggestuurd en ik zit op mijn balkonnetje en zie die hond alleen maar omkijken, zoekend naar mij, verschrikkelijk. Ik kon wel janken, wat had ik hem graag bij me gehouden, maar dat is echt niet mogelijk en wat dan als ik hier wegga? Het was zo zielig. Ik ben de dag erna alleen maar in het hotel gebleven ik durfde niet meer naar het dorp, bang dat ik hem weer tegen zou komen en ik weet dat ik hem niet meer weg zou kunnen sturen voor een tweede keer. Ik heb er gewoon slecht van geslapen. Maar goed, sommige van jullie vinden dit een belachelijk verhaal en sommige kunnen het zich helemaal voorstellen, toch Nico, Inge, Miranda, Nicole?
Zondag dus noodgedwongen hele dag een boek gelezen, in het engels, goed voor mijn vocabulaire.
Maandag naar school (met koud water uit de jerrycan moeten wassen want er was geen stromend water, och!): vol met plannen om alles te ordenen want Godwin zou alle werkbladen kopiëren en lamineren. Maar mijn geduld wordt hier heel erg op de proef gesteld. Het schiet niet op hier. De stroom was uitgevallen dus niet alles was gekopieerd, verder was er niet genoeg tijd, dus hij had een heleboel spullen daar gelaten om die dinsdag of woensdag pas op te halen. De timmerman had de meubels gebracht maar alles is te groot, de planken die hij gebruikt heeft hebben een standaard maat, dus waarom een stuk eraf zagen? Das zonde dus we maken alles gewoon wat groter en langer. Oké dan. Het ziet er netjes uit hoor, dat wel, maar onze indeling klopt niet meer. Verder helemaal top. Ikke dus druk, druk, druk, dat snap je wel. Mappen maken, het gelamineerde uitknippen, sorteren enz. Het uitknippen doe ik dan tijdens het praatje bij de thee (zijn we gewend op de AvD). Nou dat vinden ze onvoorstelbaar, knippen, roken, thee drinken en ook nog praten is voor afrikaanse begrippen onmogelijk. Maar ik wil gewoon aan het werk. Er is nog heel veel te doen de komende weken. En toen kwam de regen.. met bakken, de hele klas stond onder water, ook de juist gebrachte meubels van hout. Hij is fijn. Zoveel mogelijk omhoog gezet want het is geen gewoon water, het is gewoon een grote rode moddermassa. En als het regent hier dan wordt alles gebruikt om dit water op te vangen en her te gebruiken. Dus met emmers en pannen hebben we de jerrycans gevuld vanuit de regentonnen. Toen het droog was alles opgeruimd en zoveel mogelijk schoongemaakt. Met een oude doek, koud water zonder zeep want die was op, op onze knieën, schrobbers en trekkers zijn te duur, dus bijna onmogelijk om alles schoon te krijgen. (Voor Prossy, diegene die hier woont en werkt als huishoudster en altijd poetst en kookt, heb ik inmiddels fatsoenlijk materiaal gekocht). Daarna hier in het dorp nog gelamineerd, is goedkoper en sneller dan in de stad en…heel belangrijk, ik kan het zelf doen, dus ik hoef niet te wachten. Ondertussen heb ik ook een mailtje gekregen i.v.m. mijn korte wandelvakantie komend weekend, ik heb er drie keer voor moeten bellen en vier mailtjes moeten sturen. Afrika hé. Nou dat wordt niks want ze hebben een aanbieding van 390 Us-dollars voor twee dagen in een heel ander gebied. Dus ik ga zelf op zoek naar iets leuks. Ik wil naar de Sipi-watervallen gaan, met de matatu, daar een kamer boeken en vandaar uit gaan wandelen met een gids. Ja mam, (en al die andere “moeders”) het is veilig om alleen te gaan!
Zondag heeft het bestuur van onze stichting vergaderd: ik had een voorstel gedaan om voor 1000 euro materialen aan te schaffen (deels al aangeschaft: lesmaterialen, spellen, spelmaterialen voor buiten, inrichting klas, tv voor in de kamer voor allemaal, bakjes, kleurboeken, en een grote watertank zodat ze niet iedere dag water hoeven te halen) Ook een voorstel gedaan aan Na Maono om iedere maand 100 euro over te maken voor het betalen van een psycholoog, Robert die ook kooklessen gaat geven, instructeurs en materialen voor de arbeidstrainingen. Misschien heb ik dat al verteld, ik weet het niet meer, dat we instructeurs voor het maken van stenen, het leggen van stenen, schoenmaken willen vragen uit het dorp. Ook alle materialen die nodig zijn halen we uit het dorp zodat we de community kunnen steunen. Dat is een van de doelen van onze stichting, niet alleen de school/instelling maar ook anderen moeten kunnen profiteren van onze sponsoring. Nou het bestuur gaat akkoord met beide voorstellen en zal voorlopig voor een jaar iedere maand geld overmaken. Daar ben ik heel blij mee en ik hoop dat jullie het ook allemaal met deze investeringen eens zijn. Ik zie wat ermee gedaan wordt en waar wat nodig is. De toekomst van deze leerlingen is heel belangrijk en hopelijk kunnen we ze d.m.v. deze arbeidstrainingen een beetje op weg helpen. Godwin en Robert waren ook helemaal gelukkig en gaan deze week de mensen benaderen die ze willen vragen voor de instructies. Zij krijgen 4 maanden voorschot zodat alles klaar is als we starten over twee weken.Garen op de klos!!
Nou heb ik net mijn gelamineerde bladen met dagen, data en maanden op wasknijpers geplakt. Goede lijm is hier ook al een probleem, maar goed, ik moet iets, dus met schilderstape komen we ook een heel eind. Dit in plaats van de klittenbandmethode van de AvD. Doordat er heel weinig middelen zijn wordt je zeer inventief. Ik ga een touwtje spannen op de muur en dan kunnen de wasknijper daarop. De foto komt als alles klaar is. Ook de dagroosters komen aan deze muur en een klok en we gaan schoolbordverf gebruiken als alternatief voor een te duur whitebord of schoolbord.
Een touwtje spannen en dan een spijker in de houten wand aan de muur is ook een hele opgave, het enige wat ik heb zijn gebruikte kromme spijkers en een hamer zonder steel. Verschrikkelijk gewoon, maar goed alles is gelukt! Het kost veel kruim, maar dan hedde ook wa!
Woensdag een gedeelte van “mijn” werkbladen in ordners gedaan en de werkbladen van Godwin geordend. Tot mijn verbazing zijn deze werkbladen de enige die hij gebruikt heeft. Dat wil zeggen dat de lln een heel jaar iedere week weer dezelfde vragen moeten beantwoorden, dezelfde sommen en zinnen moeten maken. Het is de afrikaanse manier van onderwijs: alles op kunnen dreunen en van buiten leren maar niets “leren”. Ik heb dat al verschillende keren meegemaakt hier in Oeganda: op papier ziet het er allemaal heel indrukwekkend uit maar in de praktijk is het drie keer niks. Nou dat wordt een leuk jaar voor de leerlingen denk ik. Eindelijk iets nieuws en iets waar ze echt van kunnen leren: omgaan met geld, klokkijken, sociale vaardigheden alles heel praktijk gericht. Sascha is bezig om oefeningen voor de sportlessen te beschrijven. De site van do2learn heb ik gekopieerd op een cd met alle informatie van moeilijk lerende, definities, diagnoses, en hoe te handelen. Het waren 25 pagina’s te printen. Godwin kreeg het helemaal benauwd van dit aantal maar Robert was enthousiast, want dit soort informatie is hier gewoon niet te krijgen. Dus uiteraard alles geprint op de zuinige stand van de printer (ik wist niet dat het mogelijk was, maar je gebruikt dan minder inkt, deze tip kwam uiteraard van Godwin, ha,ha). Ik leer hier ook nog iedere dag. Theo misschien iets voor de AvD? Morgen nog een dagje ordenen want jawel de rest van de kopieën kreeg ik vanmiddag. Het begint echt een klas te worden. De timmerman moet nog terug komen want de boekenplanken die hij gemaakt had waren aan de onderkant gescheurd, we zagen dat pas tijdens de wateroverlast en dat accepteert Godwin uiteraard niet. Maar het is niet te geloven, iedereen in het dorp weet nu dat er mzungus zijn in de bluesky. De timmerman wilde daarom meer geld . Mooi niet, laat dat maar aan de zuinige Godwin over. Donderdag een verschrikkelijk dag. Ik ben wel even naar school geweest . Wel leuk: We gaan a.s. dinsdag met Godwin en Robert naar Fort Portal voor 3 dagen, we verblijven bij hun familie (ze komen nl. allebei daar vandaan)en hun laten ons de omgeving zien. Kei leuk, dit is een gebied tegen de grens van Congo. Misschien zie ik nu voor het eerst de wilde dieren. Maar voor de rest kon ik weinig doen omdat de muren van de klas geschilderd worden. Eigen initiatief van Godwin hij is zo blij dat het echt een klas wordt dat hij vond dat ook de muren een lichte kleur zouden krijgen. En de kopieen waren nog steeds niet compleet, dus ik kon ook niets ordenen. Ik kon nog maar amper praten zonder te janken dus ik ben naar Kampala gegaan, een pakketje naar Nico gestuurd met de kadotjes die ik vorige week gekocht heb en even wat boodschappen gedaan in een “europese”supermarkt, moest effe.
Op de terugweg een boda boda genomen en nu had ik de eerste boda bestuurder die meteen een eerlijke prijs noemde, zonder dat ik weer moest afdingen en het gevoel kreeg weer de mzunguprijs te betalen. Ik was zo blij dat ik die man extra geld heb gegeven voor zijn eerlijkheid. Dat maakte mijn dag enigszins goed. Vanavond gegeten met de mensen van het guesthouse hier in de Ivory. Gezellig met zijn allen, beter dan vandaag alleen te moeten eten. Dus vandaag toch nog redelijk afgesloten. Dit was het weer, wordt vervolgd.
Zaterdag naar school geweest, en daar was de pedicure. Nou ja zoiets dan. Het is een jongen die met een mandje met nagellak en een paar vijlen rondgaat, het is een vriend van Patience (het meisje wat ook bij Bluesky woont). Ik heb mijn vingernagels laten knippen en vijlen en mijn teennagels laten knippen en lakken met roze en een bloemetje. Het is effe een andere behandeling dan ik gewend ben maar goed je kunt niet alles hebben voor 2.50 euro!! Daarna ging ik even naar de super in Nansana om iets te eten te kopen want in het hotel was én een bruiloft, én een engelse voetbalwedstrijd. Dat wil zeggen: tv’s, radio, een bruiloftsband en heel veel luidruchtige mensen. Kortom: herrie, en niet te zuinig. Dus ik wilde lekker op mijn balkonnetje een hapje eten. Je kunt hier op straat allerlei dingen kopen dus dat zou ik gaan doen. Ik loop dus terug met mijn boodschappen wordt ik vergezeld door een straathond. Nu heb ik die knop van zielige dieren al lang uitgezet hier want het is niet normaal wat je hier ziet. Het vervoer van kippen, varkens, geiten en kalkoenen achterop fietsen, boda’s of gewoon aan de poten opgetild worden zie ik nog niet meer want ze gaan hier nu eenmaal anders om met dieren als wij dat doen. Het is echt een andere wereld. Honden, katten, kippen, geiten en koeien lopen hier gewoon los of zijn met een kort touwtje vastgebonden aan een boom. Zo is het nu eenmaal. Maar goed, deze hond (maat herdershond en ras ook zoiets denk ik), loopt dus met mij mee, hilariteit alom, een mzungu met hond. Enfin bij mijn hotelleke aangekomen lachen de bewakers van het hotel om mijn escort, ik roep alleen maar dat het in ieder geval veilig is en ga de trap op. Let wel ik heb die hond niet aangeraakt of niets, alleen maar genegeerd. Ik zit op mijn balkonnetje en heb die hond niet weg zien gaan dus ik denk ik ga effe kijken. Wat denk je: ligt die hond op de trap en begint als hij mij ziet heel blij te kwispelen en te springen. Ja daar gaan mijn principes: ik roep altijd dat je deze dieren niets moet geven maar ik kon het niet over mijn hart verkrijgen. Ik had niet eens eten bij me toen en hij was zo enthousiast. Dus jawel, toch maar wat te eten gegeven, de hond wachtte netjes tot ik zei dat hij mocht eten, niet te geloven. Teruggegaan naar mijn balkon. Er kwamen nieuwe gasten binnen, die werden naar hun kamer gebracht door een medewerkster, dit meisje komt in paniek naar buiten en spreekt de bewaking aan. Ik hoor alleen maar mzungu en dog, dus ik vraag wat er aan de hand is. Ik doe mijn kamerdeur open, ligt die hond voor mijn deur te kwispelen. Dus ik roep: kom maar en hij loopt gewoon met mij mee. Beneden aangekomen met hond, die trouwens steeds maar zijn kop tegen mijn hand aanduwde voor een aai, leg ik uit dat dit niet mijn hond is. Ik heb hem weggestuurd en ben heel snel naar mijn kamer gelopen. Vijf minuten later was hij weer bij mijn kamer. Iemand van het hotel heeft hem weggestuurd en ik zit op mijn balkonnetje en zie die hond alleen maar omkijken, zoekend naar mij, verschrikkelijk. Ik kon wel janken, wat had ik hem graag bij me gehouden, maar dat is echt niet mogelijk en wat dan als ik hier wegga? Het was zo zielig. Ik ben de dag erna alleen maar in het hotel gebleven ik durfde niet meer naar het dorp, bang dat ik hem weer tegen zou komen en ik weet dat ik hem niet meer weg zou kunnen sturen voor een tweede keer. Ik heb er gewoon slecht van geslapen. Maar goed, sommige van jullie vinden dit een belachelijk verhaal en sommige kunnen het zich helemaal voorstellen, toch Nico, Inge, Miranda, Nicole?
Zondag dus noodgedwongen hele dag een boek gelezen, in het engels, goed voor mijn vocabulaire.
Maandag naar school (met koud water uit de jerrycan moeten wassen want er was geen stromend water, och!): vol met plannen om alles te ordenen want Godwin zou alle werkbladen kopiëren en lamineren. Maar mijn geduld wordt hier heel erg op de proef gesteld. Het schiet niet op hier. De stroom was uitgevallen dus niet alles was gekopieerd, verder was er niet genoeg tijd, dus hij had een heleboel spullen daar gelaten om die dinsdag of woensdag pas op te halen. De timmerman had de meubels gebracht maar alles is te groot, de planken die hij gebruikt heeft hebben een standaard maat, dus waarom een stuk eraf zagen? Das zonde dus we maken alles gewoon wat groter en langer. Oké dan. Het ziet er netjes uit hoor, dat wel, maar onze indeling klopt niet meer. Verder helemaal top. Ikke dus druk, druk, druk, dat snap je wel. Mappen maken, het gelamineerde uitknippen, sorteren enz. Het uitknippen doe ik dan tijdens het praatje bij de thee (zijn we gewend op de AvD). Nou dat vinden ze onvoorstelbaar, knippen, roken, thee drinken en ook nog praten is voor afrikaanse begrippen onmogelijk. Maar ik wil gewoon aan het werk. Er is nog heel veel te doen de komende weken. En toen kwam de regen.. met bakken, de hele klas stond onder water, ook de juist gebrachte meubels van hout. Hij is fijn. Zoveel mogelijk omhoog gezet want het is geen gewoon water, het is gewoon een grote rode moddermassa. En als het regent hier dan wordt alles gebruikt om dit water op te vangen en her te gebruiken. Dus met emmers en pannen hebben we de jerrycans gevuld vanuit de regentonnen. Toen het droog was alles opgeruimd en zoveel mogelijk schoongemaakt. Met een oude doek, koud water zonder zeep want die was op, op onze knieën, schrobbers en trekkers zijn te duur, dus bijna onmogelijk om alles schoon te krijgen. (Voor Prossy, diegene die hier woont en werkt als huishoudster en altijd poetst en kookt, heb ik inmiddels fatsoenlijk materiaal gekocht). Daarna hier in het dorp nog gelamineerd, is goedkoper en sneller dan in de stad en…heel belangrijk, ik kan het zelf doen, dus ik hoef niet te wachten. Ondertussen heb ik ook een mailtje gekregen i.v.m. mijn korte wandelvakantie komend weekend, ik heb er drie keer voor moeten bellen en vier mailtjes moeten sturen. Afrika hé. Nou dat wordt niks want ze hebben een aanbieding van 390 Us-dollars voor twee dagen in een heel ander gebied. Dus ik ga zelf op zoek naar iets leuks. Ik wil naar de Sipi-watervallen gaan, met de matatu, daar een kamer boeken en vandaar uit gaan wandelen met een gids. Ja mam, (en al die andere “moeders”) het is veilig om alleen te gaan!
Zondag heeft het bestuur van onze stichting vergaderd: ik had een voorstel gedaan om voor 1000 euro materialen aan te schaffen (deels al aangeschaft: lesmaterialen, spellen, spelmaterialen voor buiten, inrichting klas, tv voor in de kamer voor allemaal, bakjes, kleurboeken, en een grote watertank zodat ze niet iedere dag water hoeven te halen) Ook een voorstel gedaan aan Na Maono om iedere maand 100 euro over te maken voor het betalen van een psycholoog, Robert die ook kooklessen gaat geven, instructeurs en materialen voor de arbeidstrainingen. Misschien heb ik dat al verteld, ik weet het niet meer, dat we instructeurs voor het maken van stenen, het leggen van stenen, schoenmaken willen vragen uit het dorp. Ook alle materialen die nodig zijn halen we uit het dorp zodat we de community kunnen steunen. Dat is een van de doelen van onze stichting, niet alleen de school/instelling maar ook anderen moeten kunnen profiteren van onze sponsoring. Nou het bestuur gaat akkoord met beide voorstellen en zal voorlopig voor een jaar iedere maand geld overmaken. Daar ben ik heel blij mee en ik hoop dat jullie het ook allemaal met deze investeringen eens zijn. Ik zie wat ermee gedaan wordt en waar wat nodig is. De toekomst van deze leerlingen is heel belangrijk en hopelijk kunnen we ze d.m.v. deze arbeidstrainingen een beetje op weg helpen. Godwin en Robert waren ook helemaal gelukkig en gaan deze week de mensen benaderen die ze willen vragen voor de instructies. Zij krijgen 4 maanden voorschot zodat alles klaar is als we starten over twee weken.Garen op de klos!!
Nou heb ik net mijn gelamineerde bladen met dagen, data en maanden op wasknijpers geplakt. Goede lijm is hier ook al een probleem, maar goed, ik moet iets, dus met schilderstape komen we ook een heel eind. Dit in plaats van de klittenbandmethode van de AvD. Doordat er heel weinig middelen zijn wordt je zeer inventief. Ik ga een touwtje spannen op de muur en dan kunnen de wasknijper daarop. De foto komt als alles klaar is. Ook de dagroosters komen aan deze muur en een klok en we gaan schoolbordverf gebruiken als alternatief voor een te duur whitebord of schoolbord.
Een touwtje spannen en dan een spijker in de houten wand aan de muur is ook een hele opgave, het enige wat ik heb zijn gebruikte kromme spijkers en een hamer zonder steel. Verschrikkelijk gewoon, maar goed alles is gelukt! Het kost veel kruim, maar dan hedde ook wa!
Woensdag een gedeelte van “mijn” werkbladen in ordners gedaan en de werkbladen van Godwin geordend. Tot mijn verbazing zijn deze werkbladen de enige die hij gebruikt heeft. Dat wil zeggen dat de lln een heel jaar iedere week weer dezelfde vragen moeten beantwoorden, dezelfde sommen en zinnen moeten maken. Het is de afrikaanse manier van onderwijs: alles op kunnen dreunen en van buiten leren maar niets “leren”. Ik heb dat al verschillende keren meegemaakt hier in Oeganda: op papier ziet het er allemaal heel indrukwekkend uit maar in de praktijk is het drie keer niks. Nou dat wordt een leuk jaar voor de leerlingen denk ik. Eindelijk iets nieuws en iets waar ze echt van kunnen leren: omgaan met geld, klokkijken, sociale vaardigheden alles heel praktijk gericht. Sascha is bezig om oefeningen voor de sportlessen te beschrijven. De site van do2learn heb ik gekopieerd op een cd met alle informatie van moeilijk lerende, definities, diagnoses, en hoe te handelen. Het waren 25 pagina’s te printen. Godwin kreeg het helemaal benauwd van dit aantal maar Robert was enthousiast, want dit soort informatie is hier gewoon niet te krijgen. Dus uiteraard alles geprint op de zuinige stand van de printer (ik wist niet dat het mogelijk was, maar je gebruikt dan minder inkt, deze tip kwam uiteraard van Godwin, ha,ha). Ik leer hier ook nog iedere dag. Theo misschien iets voor de AvD? Morgen nog een dagje ordenen want jawel de rest van de kopieën kreeg ik vanmiddag. Het begint echt een klas te worden. De timmerman moet nog terug komen want de boekenplanken die hij gemaakt had waren aan de onderkant gescheurd, we zagen dat pas tijdens de wateroverlast en dat accepteert Godwin uiteraard niet. Maar het is niet te geloven, iedereen in het dorp weet nu dat er mzungus zijn in de bluesky. De timmerman wilde daarom meer geld . Mooi niet, laat dat maar aan de zuinige Godwin over. Donderdag een verschrikkelijk dag. Ik ben wel even naar school geweest . Wel leuk: We gaan a.s. dinsdag met Godwin en Robert naar Fort Portal voor 3 dagen, we verblijven bij hun familie (ze komen nl. allebei daar vandaan)en hun laten ons de omgeving zien. Kei leuk, dit is een gebied tegen de grens van Congo. Misschien zie ik nu voor het eerst de wilde dieren. Maar voor de rest kon ik weinig doen omdat de muren van de klas geschilderd worden. Eigen initiatief van Godwin hij is zo blij dat het echt een klas wordt dat hij vond dat ook de muren een lichte kleur zouden krijgen. En de kopieen waren nog steeds niet compleet, dus ik kon ook niets ordenen. Ik kon nog maar amper praten zonder te janken dus ik ben naar Kampala gegaan, een pakketje naar Nico gestuurd met de kadotjes die ik vorige week gekocht heb en even wat boodschappen gedaan in een “europese”supermarkt, moest effe.
Op de terugweg een boda boda genomen en nu had ik de eerste boda bestuurder die meteen een eerlijke prijs noemde, zonder dat ik weer moest afdingen en het gevoel kreeg weer de mzunguprijs te betalen. Ik was zo blij dat ik die man extra geld heb gegeven voor zijn eerlijkheid. Dat maakte mijn dag enigszins goed. Vanavond gegeten met de mensen van het guesthouse hier in de Ivory. Gezellig met zijn allen, beter dan vandaag alleen te moeten eten. Dus vandaag toch nog redelijk afgesloten. Dit was het weer, wordt vervolgd.
-
28 Augustus 2008 - 19:50
Anke En Henriëtte:
Hoi Petra,
Het wordt een "sport"om te kijken of er een mail van je is en ja er is er weer een! Heb je de hond later nog gezien? Heerlijk om je belevenissen te lezen, we genieten ervan!
Vorige week ben ik met Anke naar de Verwendag in Gemert geweest. Er was daar een kraampje met allerlei dingen over Oeganda, is dat niet toevallig? Ik heb Susan den Hartog gesproken, zij is nu even thuis en in november gaat ze weer naar Oeganda, ze heeft daar een weeshuis opgezet met iemand anders. Zij zit in Iganga. Ik heb over je verteld en ze vond het natuurlijk geweldig, zeker zei ze omdat er weinig is voor kinderen,mensen met een beperking. Ik heb gezegd dat ze kon kijken op waarbenjijnu. Susan staat daar ook op. www.suuskeinOeganda.waarbenjij.nu . Ook op www.homesweethomeUganda.nl. Misschien leuk om daar eens op te kijken! En je zult het niet geloven komt de burgermeester van Gemert
er bij staan en die verteld dat de Gemeente Gemert gaat samenwerken aan een projekt ook in Oeganda!!! Is dat niet toevallig allemaal?
Heel veel groetjes van Anke en mij, tot de volgende keer. -
28 Augustus 2008 - 20:29
Werner:
Hey Petra,
Ik moest nog "ff" bijlezen, jezus wat heb je al veel meegemaakt!
Ben nu wel benieuwd naar de boodschappen die je in de europese supermarkt hebt gekocht, pakkie shag en een onsje oud amsterdam?
Hou je goed en laat je niet gekmaken, je doet het fantastisch!
Groet, Werner
PS de voorzitter van de raad van bestuur is erg goed bezig, hij heeft zelfs na een feestje tot in de ochtenduren de vergadering op zondag zonder morren op zich genomen :-) -
28 Augustus 2008 - 20:55
Willemien:
Jammer voor jou kan ik je voeten met die mooi gelakte tenen nu niet masseren maar ze zien er wel weer vrolijk uit. Dit in tegenstelling tot al dat water. Maar ook na regen komt weer zonneschijn :)
-
28 Augustus 2008 - 21:19
Arjan:
Hey Petra! Wat zielig van die hond! Toch knap hoe je ook daar weer mee om gaat. Ik geloof niet dat ik dat zou kunnen! Succes ermee! -
28 Augustus 2008 - 21:24
Perry:
Het verhaal van de hond: ik zie het helemaal voor me!
Die modder, net als je nieuwe spullen hebt, lijkt me erg ontmoedigend. Maar ... jou kennende, gewoon weer aan de slag! Succes met alles! Groetjes, Perry. -
28 Augustus 2008 - 23:17
Will:
hey petra,
nog eens een berichtje uit veldhoven. Dat alle hondjes je aardig vinden wisten we al. Ook argos is altijd even blij als ie je ziet. Kwam het niet door die mooie tenen van je dat ie bij je bleef. Zelf een hond moet dat oogverblindend vinden. Nou die water overlast is natuurlijk minder maar met al je werkkracht kom je daar ook wel overheen. Nog een weekje en wij gaan down under maar blijven je als het kan wel volgen. groeten will -
29 Augustus 2008 - 08:40
Nelie:
hoi petra
leuk hoor je verhalen. en ik kan mij helemaal vinden in je verhaal over die hond. ik zou het ook niet over mijn hart kunnen verkrijgen om die hond weer weg te sturen.
veel succes nog!
groetjes nelie -
29 Augustus 2008 - 17:16
Gerrie:
Hoi P, Knap van je om die hond niet me naar je kamer te nemen. Zou het niet kunnen. Voel me al schuldig als ik Pepper thuis laat op haar leren bankje!!
Prachtige foto's, ook die van bericht 8.
Groeten Gerrie -
30 Augustus 2008 - 10:55
Miranda:
Die honden weten meteen wie ze uit moeten zoeken!!! Geen wonder dat hij naar jou kwam!!! Heel knap dat je hem hebt weggestuurd, zou hem meteen meegenomen hebben!!!
Heel veel plezier de komende dagen met wandelen. Je zult vast weer hele mooie dingen zien. Ik kijk al weer uit naar je volgende bericht!!!
Liefs -
30 Augustus 2008 - 15:15
Kriek:
Hallo Peet
Ik kan me voorstellen dat je af en toe de wanhoop nabij bent. maar volhouder als je bent klauter je weer uit de put. Knap hoor. Ik vind je hondenverhaal ook wel heel roerend.
Nico zal af en toe ook wel tandenknarsend bij het beeldscherm zitten, zo ver weg en machteloos om bij te springen. Maar volgens mij heb je al heel veel voor elkaar. moed houden dus. hier alles goed. Kus van Kriek -
31 Augustus 2008 - 17:49
Suzan Den Hertog:
Phoe had ik net een lang verhaal getypt, doet ie het niet!! Het lijkt Oeganda wel. hahaha
Kikati Petra,
Hi Petra,
Oliotya Nnyabo?
Hoe gaat het mevrouw?
Ik hoop dat het goed met je gaat en dat je langzaam aan kan wennen. Laat alles op je afkomen en probeer vooral ook te genieten van deze bijzondere en mooie cultuur.
Al zijn voor ons sommige dingen niet goed te begrijpen!!
Probeer vooral met veel grapjes alles op te lossen, dat werkt heel goed!!
Ik heb vanmiddag je site eens doorgelezen en het is leuk om te lezen. Het lijkt me leuk om je eens in Oktober te ontmoeten en om je het rustige Iganga te laten zien.
Ik las dat je naar Sipi wilde gaan. Echt doen het is daar echt prachtig. Dan kom je trouwens ook door Iganga heen. Ik kan je het crowsnest aanbevelen. Goedkoop en een hele goede sfeer.
Ik kan je ook lake bunyoni aanbevelen. Dat is op de grens van Rwanda. Ik vind dat de mooiste plek van Oeganda.
Maar goed nog heel veel plezier de komende weken.
Misschien heb je hier wat aan? hahaha
Hoeveel kost het?
Kigula ssente mmeka?
Kan het niet minder kosten?
Tosalako?
Wat zeg je van ... schilling?
Ate siringi .....
Dat is teveel!
Ezo ssente ziyititride!
Weeraba, Suzan
-
01 September 2008 - 10:12
Anja:
Hoi Petra
Ik hoop dat je erg hebt genoten van het weekendje weg!!! Echt verdiend!!! Wat ben jij goed bezig en wat is er veel te doen....en zo'n tegenstrijdige dingen..
Ik kijk alweer uit naar het volgende avontuur...
Groetjes Anja -
01 September 2008 - 19:32
Marja Van Genugten:
Hoi Petra,
Weer genoten van je verhaal en je prachtige foto's dat is echt leuk zo ben je nog meer betrokken. Groetjes Marja -
01 September 2008 - 19:53
Bregje:
He Petra,
Wat zijn het geweldige verhalen om te lezen. Wat maak jij veel mee. Echt super van jou van die hond, wel moeilijk.
Ik ben nu alweer benieuwd naar het volgend verhaal
Veel liefs Bregje -
15 Oktober 2008 - 20:59
Anneke Toonders:
Hoi Petra,
Leuk om te zien hoe daar de pedicure te werk gaat. Betreft de nail art kan ik nog wat van leren, ik vind het super gaaf. Leuk dat je er foto's van hebt gemaakt, zo kun nog van je collega's leren. Ik hoop dat het goed met je gaat. groeten anneke Toonders
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
