Uganda 14
Door: petra
Blijf op de hoogte en volg petra
20 September 2008 | Oeganda, Kampala
De eerste schoolweek:
Nou ook de eerste schooldag was weer een verrassing. Ik was ’s morgens om 8 uur op school want dan beginnen de lessen. Maar ik had maar 4 lln, 2 andere kwamen in de loop van de dag en de andere twee komen als het goed is in de loop van deze week? Nu snap ik ook waarom Godwin heeft gezegd tegen de ouders dat de school start op 8 september, dat was in de hoop dat iedereen op tijd zou zijn, maar helaas. In Uganda moet men op de eerste schooldag het schoolgeld voor de gehele term (10 weken) betalen en dat is vaak een probleem, dus op de meeste scholen is bij de start van een nieuwe termijn 80% afwezig, niet te geloven. Maar goed gestart met een aangepast programma, ik heb alles uitgelegd over het rooster, de visualisatie, en de kiesborden. Terwijl ik dit aan het uitleggen was zei een van de lln: madame Petra, everything is so nice, thank you very much. Nou dat maakt dus alles goed, het kwam recht uit zijn hart. Geweldig. Sebastian kwam binnen en gaf me een dikke knuffel, ja,ja hier doen we het voor. Emo-moment, natuurlijk!! De gehele dag verder gepuzzeld met zijn allen en spelletjes gedaan, was heel gezellig, maar eigenlijk niet de bedoeling.
Dag 2: de 5 lln zitten al te wachten als ik binnen kom, ze vinden het echt heel leuk. De 6e lln woont bij zijn moeder en komt wanneer het uitkomt! Rond een uur of 9. Moeder vertelt iedereen dat hij naar Bluesky gaat voor computerlessen dus niet dat hij beperkt is. Dus hij komt en gaat naar eigen (of moeders) inzicht. Verder is er totaal geen discipline, iedereen doet maar wat, loopt de klas uit, gaat naar zijn kamer, even op bed liggen of zomaar?
Ja dat moeten we dus even veranderen. Gelukkig heeft Robert dezelfde mening dus dat is fijn. Vanmorgen een discussie met Godwin: op het rooster staat dat een groepje boodschappen gaat doen. Het leek mij het beste dat Godwin of Robert mee gaat met hen i.p.v. mij omdat ik tenslotte mzungu ben en sommige dingen makkelijker uit te leggen zijn in hun eigen taal. Oke Robert zou met hen meegaan. Godwin vond het beter dat ze binnendoor zouden lopen en niet langs de hoofdweg. Terwijl ik vind dat ze dit moeten leren en dit nu onder begeleiding kunnen doen. Ja zei Godwin maar er zijn geen voetpaden. Nou die zijn er in heel Uganda niet, haha.
Ze zouden naar de supermarkt gaan zodat ze leren om prijzen te vergelijken en keuzes moeten maken. In de winkels hier zeg je vanachter een hekwerk wat je nodig hebt en dan krijg je het aangereikt, niet echt “leerzaam”. Goed Robert is met 3 lln gaan winkelen, fruit gekocht en biscuitjes voor morgenvroeg bij de thee. Robert vond het geweldig en de lln waren apetrots (oef dat is een, voor afrikanen, foute opmerking bedenk ik me nu!).
Ik ben met 3 andere lln in de klas gebleven om geld rekenen te oefenen, nou dat is heel hard nodig. Dat hebben ze nog nooit gedaan, dus ik kan nu weer heel veel werkbladen maken. ’s Middags hebben Robert en ik een stukje drama gedaan met de lln over kennismaking en begroeten van mensen. Keileuk. De lln vonden het in het begin heel moeilijk maar raakte daarna heel enthousiast. Maar het blijft een beetje rommelig want na elke pauze moet ik de lln gaan zoeken om weer te kunnen starten met de lessen?We kijken deze week even hoe het allemaal gaat maar in de evaluatie die ik ‘s middags met Robert had over discipline en orde bleek dat Robert en ik weer op een lijn zitten. Wat een fijne samenwerking is dat toch. Godwin heeft zich nog niet zoveel gemoeid met de klas, dat geeft me een beetje dubbel gevoel. Natuurlijk kan ik de klas wel draaien dat is niet het probleem maar het is en blijft zijn klas en ik ben hier niet voor eeuwig. Ik kom binnen ’s morgens en wacht een beetje af, hij is tenslotte de uiteindelijke teacher, maar hij gaat gewoon weg. Dus daar moeten we maar eens over praten.
Twee weken geleden kon hij niets maar dan ook niets delegeren maar dit is helemaal het tegenovergestelde. Compromietje zou aardig zijn.
Woensdag voor het eerst gezellig thee gedronken met de klas, nou zo simpel is dat niet want er was geen stroom dus we moesten de petroleumbrander gebruiken. Ondertussen had ik iedere lln een stuk van de krant gegeven en gevraagd een bepaald stuk te lezen en daarover later wat te vertellen. Geweldig vonden ze het. Toen zijn we met zijn allen naar het sportveld gelopen, dat is ongeveer 25 minuten dus ze waren al moe voor we met sporten konden beginnen. Een sportveld hier wil zeggen: een veld met termietenheuvels, gaten, gigantische agressieve mieren, en allerlei beesten tussen het gras, en ik wil niet weten dat hier ook heel veel slangen zitten. Enfin ik werd al meteen gebeten door zo’n mier. Die hebben hele grote kaken en bijten zich letterlijk vast. Niet fijn, tot bloedens toe. Maar goed spelletjes gedaan en de lln straalde allemaal. Toen terug gelopen. ’s Middags zou Godwin voor het eerst muziekles geven, (samen besloten dit op het rooster te zetten) maar hij had niets voorbereid, dus ik zei “can you pul something out of your sleeve”(mijn engels is nog niet perfect maar ik wist niet hoe ik het anders moest vertalen. “kun je niets uit je mouw schudden?”is duidelijk geen ugandese uitdrukking, zag ik aan zijn gezicht). Maar goed hij wilde ook een dansles geven, of dat ook mocht (vraagt hij mij?) Nou weer een verrassing: ik zag een totaal andere Godwin, normaal is het nogal een stijve hark met stropdas zal ik maar zeggen, maar als hij danst is het totaal iemand anders, het was echt fantastisch, we leren nu samen een dans en daarna een schoollied wat hij geschreven heeft. Ik was totaal verbluft, het was werkelijk een totale metamorfose. En de lln genoten volop, maar het leukste om te zien was Godwin die echt straalde. Daarna zongen de lln en Godwin het volkslied van Uganda, nou dik emo moment, ik zat daar echt met tranen in mijn ogen. Godwin is dus muziek en dansleraar, hij heeft dit verschillende jaren gegeven. Ik heb hem heel erg bedankt en gevraagd waarom hij dit niet eerder heeft gedaan, hij vertelde mij dat hij dacht dat special needs alleen maar serieuze zaken moesten leren? Ja plezier op school is hier toch een moeilijke zaak. Daarna hebben ze met zijn allen gekeken naar de sound of music. Wij zijn naar ook nog naar grond weestte kijken in een dorp 30 km hiervandaan. Godwin wil de grond kopen om zijn plannen te verwezenlijken om in instelling op te zetten met school en logeerhuis met daarbij guesthouses voor vrijwilligers en/of teachers. De grond is gigantisch ongeveer 200 x 50 en de kosten zijn 1700 euro, all inn dus bouwrijp! Onvoorstelbaar, we moeten daar nog eens heel serieus over praten of we hierin iets kunnen betekenen. Maar eerst willen we een beleidsplan maken voor de komende 10 jaar met kostenplaatje, personeelsbeleid enzovoorts. Blijft boeiend.
Donderdag mis ik nog steeds 1 leerling en ben nog niet gewend aan het feit dat lln zo maar de klas uitlopen. Ik heb dat wel besproken met Godwin en gelukkig is hij het met mij eeens. Afgesproken dat we deze week nog even alles op zijn beloop laten, hoewel ik wel duidelijk aan de lln laat weten dat het niet de bedoeling is. Maar alles is nog zo nieuw en ze zijn het zo gewend. Het is natuurlijk ook heel aantrekkelijk om je slaapkamer naast je school te hebben en te gaan rusten wanneer je moe/lui bent. Het niveau van de lln is echt heel laag m.b.t. praktische zaken: geldrekenen, klokkijken, ordenen, knippen en plakken en het alfabet. Vanmiddag zijn we weer begonnen met het maken van sandalen, d.w.z. een mal overtekenen op dik karton, daarna uitknippen (vet probleem) en een mal tekenen op skai en uitknippen, maar goed het begin is weer gemaakt.
Op vrijdag hebben we weer het programma een beetje aan moeten passen omdat twee lln ziek waren (eentje met en zware epileptische aanval en eentje met malaria) en nu is ook definitief dat lln 8 niet zal komen, waarschijnlijk volgend jaar. Samen in de tuin gewerkt en na de pauze hebben we geoefend met brick laying; geweldig. Hassan (de klusjesman van Bluesky) doet dit samen met de leerlingen en Godwin en mij. Hij spreekt geen woord engels dus dat is een beetje handen en voetenwerk maar het is echt leuk. De leerlingen moeten eerst twee soorten zand mengen en daarna het geheel vermengen met water. Dan kunnen ze gaan metselen. Je kunt zien dat de leerlingen totaal geen ervaringen hebben. Wij zijn allemaal opgegroeid met lego en weten dat je beter geen bouwstenen op elkaar kunt stapelen, maar van lego of iets dergelijks hebben ze hier nog nooit gehoord. Maar goed veel oefenen. Voor Hassan is het natuurlijk allemaal gesneden koek en hij doet alles op zijn gevoel en ervaring. Hoe ver de stenen uit elkaar komen te liggen doet hij op het oog, maar voor onze leerlingen is dat niet duidelijk. Dus ik heb een blokje hout gezaagd met de juiste afmeting zodat ze dit kunnen gebruiken. Strak plan, zelfs Hassan is enthousiast. Ik heb wat foto’s gemaakt van het mengen van zand en stenen leggen. Verder heb ik niet veel foto’s maar die volgen nog in latere afleveringen. ’s Middags hebben we voor het eert handvaardigheid gedaan, foto’s van de leerlingen uitgeprint en opdracht gegeven om een wolk te tekenen met daarin hun naam, foto en geboortedatum. Ze kunnen deze wolk blauw kleuren en versieren, daarna uitknippen. Nou dat is ook een probleem een paar lln weten hun verjaardag. Maar goed er hangen nu 6 bluesky-wolkjes in de klas en ze zijn helemaal trots.
Later die dag zijn we met ons vieren naar een activiteitencentrum geweest in Kampala. Ze geven allerlei activiteiten aan de kinderen van hun dorp in allerlei leeftijden, ook hebben ze een orkest en reizen het hele land door. De instrumenten voor dit orkest zijn geschonken door een nederlandse muziekvereniging, erg leuk. Ook hebben ze verschillende vrijwilligers vnml. Uit Duitsland en ook werken ze samen met een Duitse sportbond die hen sponsort. Godwin en Robert hebben het plan opgevat zelf voor vrijwilligers te gaan zorgen buiten UPA, want het is echt heel waardeloos zoals die werken. Corruptie, onvoldoende begeleiding, slechte hygiëne in het guesthouse, te hoge kosten voor de vrijwilligers, te weinig projecten enz. Er zijn mensen die drie weken hier in Uganda zijn voordat ze naar een project kunnen, belachelijk gewoon terwijl binnen Nansana zoveel mogelijkheden zijn op scholen en weeshuizen. Mensen moeten soms 2 uur per dag reizen voor een project en betalen deze reiskosten zelf. Dus we zijn ook druk om zoiets op te zetten. Ik heb onze vrijwilligersorganisatie geïnformeerd over UPA en eind oktober komt onze contactpersoon zelf naar Uganda om e.e.a. te evalueren. Vanmorgen sprak ik met Sascha en nu blijkt dat er vannacht heel veel schoenen weggehaald zijn van de vrijwilligers in het guesthouse. Werkelijk niet te geloven, de wc’s zijn en blijven smerig, maar dan ook echt smerig. De ratten en muizen lopen over de bedden. De directie is niet bereikbaar. Er gaan mensen eerder naar huis dan gepland omdat ze zich nutteloos voelen! Dit kan echt niet. Maar goed actie wordt ondernomen en Sascha heeft inmiddels contacten voor een website voor Bluesky, dat maakt het allemaal wat makkelijker voor promoties en vrijwilligers. Wordt vervolgd.
Nog even over de malaria van Steffen, hij is inmiddels genezen. Heel veel mensen mailde mij om te vragen of hij geen injecties had gehad of medicijnen tegen de malaria. Voor alle duidelijkheid; er is geen injectie tegen malaria. We slikken allemaal pillen, de meeste van ons slikken lariam een keer per week. Een maand voor ik vertrok ben ik hier al mee begonnen en eindig een maand na thuiskomst. Deze pillen beschermen je alleen tegen de ergste vorm van malaria. Malaria is nog steeds doodsoorzaak nr. 1 in Afrika. Als je de medicijnen neemt zoals wij, is de kans heel klein dat je de ergste vorm krijgt. Maar er is geen medicijn dat volledige bescherming biedt. Het beschermt alleen tegen de dodelijke vorm, maar de kans is groot dat ieder van ons malaria krijgt. Sommige zijn alleen een beetje misselijk met hoofdpijn, anderen zijn echt heel ziek. Het enige wat je kunt doen is ls je je niet lekker voelt naar een dokter gaan om een bloedtest te doen, binnen 10 minuten heb je de uitslag en hier hebben ze hele goede medicijnen. Verder slaap ik altijd onder mijn klamboe en bescherm mezelf ’s avonds buiten met een insectenwerend middel. Dat is het enige. Ik heb nu een hele vreemde infectie aan mijn vinger. Het is iets Afrikaans, ik dacht dat ik mijn vinger gestoten had en het dus vanzelf over zou gaan. Maar nee Robert stond erop dat ik er een dokter na liet kijken. Ik kreeg pijnstillers/ontstekingsremmers voor 5 dagen en moest terugkomen. Ik ben vanmorgen terug geweest maar nu moet ik maandag weer terug komen dan is de ontsteking zover dat het open gemaakt kan worden zodat de pus eruit kan. De dokter vertelde me dat ik geluk heb omdat ik er op tijd bij ben. Anders zou ik mijn nagel of erger mijn vingertop kwijt kunnen raken. Oké hij is fijn!! Ik heb nu geen pijn meer, de vinger is alleen heel dik en paars, maar alles komt goed.
Morgen (zondag) gaan we naar een Afrikaanse mis en gaan we wandelen met alle Bluesky lln en sheperds. Leuk. Ik beloof dat ik foto’s zal maken.
Woensdag gaan we met zijn allen een dagje uit waarschijnlijk naar het strand. Dit cadeautje hebben we gekregen van alle jarige collega’s avd van de maanden juli en augustus die i.p.v. een traktatie op school het geld naar onze stichting hebben overgemaakt om iets leuks met Bluesky te doen. Echt heel erg bedankt allemaal. Ook voor de bijdrages die ondertussen nog gestort worden op de stichtingsrekening, en voor de telefoontje en mailtjes Dit zijn ook zware emo-momenten, dat kan ik je vertellen. Zo ver van elkaar vandaan maar toch ook zo dichtbij. Dikke knuffel iedereen xxx
Nou ook de eerste schooldag was weer een verrassing. Ik was ’s morgens om 8 uur op school want dan beginnen de lessen. Maar ik had maar 4 lln, 2 andere kwamen in de loop van de dag en de andere twee komen als het goed is in de loop van deze week? Nu snap ik ook waarom Godwin heeft gezegd tegen de ouders dat de school start op 8 september, dat was in de hoop dat iedereen op tijd zou zijn, maar helaas. In Uganda moet men op de eerste schooldag het schoolgeld voor de gehele term (10 weken) betalen en dat is vaak een probleem, dus op de meeste scholen is bij de start van een nieuwe termijn 80% afwezig, niet te geloven. Maar goed gestart met een aangepast programma, ik heb alles uitgelegd over het rooster, de visualisatie, en de kiesborden. Terwijl ik dit aan het uitleggen was zei een van de lln: madame Petra, everything is so nice, thank you very much. Nou dat maakt dus alles goed, het kwam recht uit zijn hart. Geweldig. Sebastian kwam binnen en gaf me een dikke knuffel, ja,ja hier doen we het voor. Emo-moment, natuurlijk!! De gehele dag verder gepuzzeld met zijn allen en spelletjes gedaan, was heel gezellig, maar eigenlijk niet de bedoeling.
Dag 2: de 5 lln zitten al te wachten als ik binnen kom, ze vinden het echt heel leuk. De 6e lln woont bij zijn moeder en komt wanneer het uitkomt! Rond een uur of 9. Moeder vertelt iedereen dat hij naar Bluesky gaat voor computerlessen dus niet dat hij beperkt is. Dus hij komt en gaat naar eigen (of moeders) inzicht. Verder is er totaal geen discipline, iedereen doet maar wat, loopt de klas uit, gaat naar zijn kamer, even op bed liggen of zomaar?
Ja dat moeten we dus even veranderen. Gelukkig heeft Robert dezelfde mening dus dat is fijn. Vanmorgen een discussie met Godwin: op het rooster staat dat een groepje boodschappen gaat doen. Het leek mij het beste dat Godwin of Robert mee gaat met hen i.p.v. mij omdat ik tenslotte mzungu ben en sommige dingen makkelijker uit te leggen zijn in hun eigen taal. Oke Robert zou met hen meegaan. Godwin vond het beter dat ze binnendoor zouden lopen en niet langs de hoofdweg. Terwijl ik vind dat ze dit moeten leren en dit nu onder begeleiding kunnen doen. Ja zei Godwin maar er zijn geen voetpaden. Nou die zijn er in heel Uganda niet, haha.
Ze zouden naar de supermarkt gaan zodat ze leren om prijzen te vergelijken en keuzes moeten maken. In de winkels hier zeg je vanachter een hekwerk wat je nodig hebt en dan krijg je het aangereikt, niet echt “leerzaam”. Goed Robert is met 3 lln gaan winkelen, fruit gekocht en biscuitjes voor morgenvroeg bij de thee. Robert vond het geweldig en de lln waren apetrots (oef dat is een, voor afrikanen, foute opmerking bedenk ik me nu!).
Ik ben met 3 andere lln in de klas gebleven om geld rekenen te oefenen, nou dat is heel hard nodig. Dat hebben ze nog nooit gedaan, dus ik kan nu weer heel veel werkbladen maken. ’s Middags hebben Robert en ik een stukje drama gedaan met de lln over kennismaking en begroeten van mensen. Keileuk. De lln vonden het in het begin heel moeilijk maar raakte daarna heel enthousiast. Maar het blijft een beetje rommelig want na elke pauze moet ik de lln gaan zoeken om weer te kunnen starten met de lessen?We kijken deze week even hoe het allemaal gaat maar in de evaluatie die ik ‘s middags met Robert had over discipline en orde bleek dat Robert en ik weer op een lijn zitten. Wat een fijne samenwerking is dat toch. Godwin heeft zich nog niet zoveel gemoeid met de klas, dat geeft me een beetje dubbel gevoel. Natuurlijk kan ik de klas wel draaien dat is niet het probleem maar het is en blijft zijn klas en ik ben hier niet voor eeuwig. Ik kom binnen ’s morgens en wacht een beetje af, hij is tenslotte de uiteindelijke teacher, maar hij gaat gewoon weg. Dus daar moeten we maar eens over praten.
Twee weken geleden kon hij niets maar dan ook niets delegeren maar dit is helemaal het tegenovergestelde. Compromietje zou aardig zijn.
Woensdag voor het eerst gezellig thee gedronken met de klas, nou zo simpel is dat niet want er was geen stroom dus we moesten de petroleumbrander gebruiken. Ondertussen had ik iedere lln een stuk van de krant gegeven en gevraagd een bepaald stuk te lezen en daarover later wat te vertellen. Geweldig vonden ze het. Toen zijn we met zijn allen naar het sportveld gelopen, dat is ongeveer 25 minuten dus ze waren al moe voor we met sporten konden beginnen. Een sportveld hier wil zeggen: een veld met termietenheuvels, gaten, gigantische agressieve mieren, en allerlei beesten tussen het gras, en ik wil niet weten dat hier ook heel veel slangen zitten. Enfin ik werd al meteen gebeten door zo’n mier. Die hebben hele grote kaken en bijten zich letterlijk vast. Niet fijn, tot bloedens toe. Maar goed spelletjes gedaan en de lln straalde allemaal. Toen terug gelopen. ’s Middags zou Godwin voor het eerst muziekles geven, (samen besloten dit op het rooster te zetten) maar hij had niets voorbereid, dus ik zei “can you pul something out of your sleeve”(mijn engels is nog niet perfect maar ik wist niet hoe ik het anders moest vertalen. “kun je niets uit je mouw schudden?”is duidelijk geen ugandese uitdrukking, zag ik aan zijn gezicht). Maar goed hij wilde ook een dansles geven, of dat ook mocht (vraagt hij mij?) Nou weer een verrassing: ik zag een totaal andere Godwin, normaal is het nogal een stijve hark met stropdas zal ik maar zeggen, maar als hij danst is het totaal iemand anders, het was echt fantastisch, we leren nu samen een dans en daarna een schoollied wat hij geschreven heeft. Ik was totaal verbluft, het was werkelijk een totale metamorfose. En de lln genoten volop, maar het leukste om te zien was Godwin die echt straalde. Daarna zongen de lln en Godwin het volkslied van Uganda, nou dik emo moment, ik zat daar echt met tranen in mijn ogen. Godwin is dus muziek en dansleraar, hij heeft dit verschillende jaren gegeven. Ik heb hem heel erg bedankt en gevraagd waarom hij dit niet eerder heeft gedaan, hij vertelde mij dat hij dacht dat special needs alleen maar serieuze zaken moesten leren? Ja plezier op school is hier toch een moeilijke zaak. Daarna hebben ze met zijn allen gekeken naar de sound of music. Wij zijn naar ook nog naar grond weestte kijken in een dorp 30 km hiervandaan. Godwin wil de grond kopen om zijn plannen te verwezenlijken om in instelling op te zetten met school en logeerhuis met daarbij guesthouses voor vrijwilligers en/of teachers. De grond is gigantisch ongeveer 200 x 50 en de kosten zijn 1700 euro, all inn dus bouwrijp! Onvoorstelbaar, we moeten daar nog eens heel serieus over praten of we hierin iets kunnen betekenen. Maar eerst willen we een beleidsplan maken voor de komende 10 jaar met kostenplaatje, personeelsbeleid enzovoorts. Blijft boeiend.
Donderdag mis ik nog steeds 1 leerling en ben nog niet gewend aan het feit dat lln zo maar de klas uitlopen. Ik heb dat wel besproken met Godwin en gelukkig is hij het met mij eeens. Afgesproken dat we deze week nog even alles op zijn beloop laten, hoewel ik wel duidelijk aan de lln laat weten dat het niet de bedoeling is. Maar alles is nog zo nieuw en ze zijn het zo gewend. Het is natuurlijk ook heel aantrekkelijk om je slaapkamer naast je school te hebben en te gaan rusten wanneer je moe/lui bent. Het niveau van de lln is echt heel laag m.b.t. praktische zaken: geldrekenen, klokkijken, ordenen, knippen en plakken en het alfabet. Vanmiddag zijn we weer begonnen met het maken van sandalen, d.w.z. een mal overtekenen op dik karton, daarna uitknippen (vet probleem) en een mal tekenen op skai en uitknippen, maar goed het begin is weer gemaakt.
Op vrijdag hebben we weer het programma een beetje aan moeten passen omdat twee lln ziek waren (eentje met en zware epileptische aanval en eentje met malaria) en nu is ook definitief dat lln 8 niet zal komen, waarschijnlijk volgend jaar. Samen in de tuin gewerkt en na de pauze hebben we geoefend met brick laying; geweldig. Hassan (de klusjesman van Bluesky) doet dit samen met de leerlingen en Godwin en mij. Hij spreekt geen woord engels dus dat is een beetje handen en voetenwerk maar het is echt leuk. De leerlingen moeten eerst twee soorten zand mengen en daarna het geheel vermengen met water. Dan kunnen ze gaan metselen. Je kunt zien dat de leerlingen totaal geen ervaringen hebben. Wij zijn allemaal opgegroeid met lego en weten dat je beter geen bouwstenen op elkaar kunt stapelen, maar van lego of iets dergelijks hebben ze hier nog nooit gehoord. Maar goed veel oefenen. Voor Hassan is het natuurlijk allemaal gesneden koek en hij doet alles op zijn gevoel en ervaring. Hoe ver de stenen uit elkaar komen te liggen doet hij op het oog, maar voor onze leerlingen is dat niet duidelijk. Dus ik heb een blokje hout gezaagd met de juiste afmeting zodat ze dit kunnen gebruiken. Strak plan, zelfs Hassan is enthousiast. Ik heb wat foto’s gemaakt van het mengen van zand en stenen leggen. Verder heb ik niet veel foto’s maar die volgen nog in latere afleveringen. ’s Middags hebben we voor het eert handvaardigheid gedaan, foto’s van de leerlingen uitgeprint en opdracht gegeven om een wolk te tekenen met daarin hun naam, foto en geboortedatum. Ze kunnen deze wolk blauw kleuren en versieren, daarna uitknippen. Nou dat is ook een probleem een paar lln weten hun verjaardag. Maar goed er hangen nu 6 bluesky-wolkjes in de klas en ze zijn helemaal trots.
Later die dag zijn we met ons vieren naar een activiteitencentrum geweest in Kampala. Ze geven allerlei activiteiten aan de kinderen van hun dorp in allerlei leeftijden, ook hebben ze een orkest en reizen het hele land door. De instrumenten voor dit orkest zijn geschonken door een nederlandse muziekvereniging, erg leuk. Ook hebben ze verschillende vrijwilligers vnml. Uit Duitsland en ook werken ze samen met een Duitse sportbond die hen sponsort. Godwin en Robert hebben het plan opgevat zelf voor vrijwilligers te gaan zorgen buiten UPA, want het is echt heel waardeloos zoals die werken. Corruptie, onvoldoende begeleiding, slechte hygiëne in het guesthouse, te hoge kosten voor de vrijwilligers, te weinig projecten enz. Er zijn mensen die drie weken hier in Uganda zijn voordat ze naar een project kunnen, belachelijk gewoon terwijl binnen Nansana zoveel mogelijkheden zijn op scholen en weeshuizen. Mensen moeten soms 2 uur per dag reizen voor een project en betalen deze reiskosten zelf. Dus we zijn ook druk om zoiets op te zetten. Ik heb onze vrijwilligersorganisatie geïnformeerd over UPA en eind oktober komt onze contactpersoon zelf naar Uganda om e.e.a. te evalueren. Vanmorgen sprak ik met Sascha en nu blijkt dat er vannacht heel veel schoenen weggehaald zijn van de vrijwilligers in het guesthouse. Werkelijk niet te geloven, de wc’s zijn en blijven smerig, maar dan ook echt smerig. De ratten en muizen lopen over de bedden. De directie is niet bereikbaar. Er gaan mensen eerder naar huis dan gepland omdat ze zich nutteloos voelen! Dit kan echt niet. Maar goed actie wordt ondernomen en Sascha heeft inmiddels contacten voor een website voor Bluesky, dat maakt het allemaal wat makkelijker voor promoties en vrijwilligers. Wordt vervolgd.
Nog even over de malaria van Steffen, hij is inmiddels genezen. Heel veel mensen mailde mij om te vragen of hij geen injecties had gehad of medicijnen tegen de malaria. Voor alle duidelijkheid; er is geen injectie tegen malaria. We slikken allemaal pillen, de meeste van ons slikken lariam een keer per week. Een maand voor ik vertrok ben ik hier al mee begonnen en eindig een maand na thuiskomst. Deze pillen beschermen je alleen tegen de ergste vorm van malaria. Malaria is nog steeds doodsoorzaak nr. 1 in Afrika. Als je de medicijnen neemt zoals wij, is de kans heel klein dat je de ergste vorm krijgt. Maar er is geen medicijn dat volledige bescherming biedt. Het beschermt alleen tegen de dodelijke vorm, maar de kans is groot dat ieder van ons malaria krijgt. Sommige zijn alleen een beetje misselijk met hoofdpijn, anderen zijn echt heel ziek. Het enige wat je kunt doen is ls je je niet lekker voelt naar een dokter gaan om een bloedtest te doen, binnen 10 minuten heb je de uitslag en hier hebben ze hele goede medicijnen. Verder slaap ik altijd onder mijn klamboe en bescherm mezelf ’s avonds buiten met een insectenwerend middel. Dat is het enige. Ik heb nu een hele vreemde infectie aan mijn vinger. Het is iets Afrikaans, ik dacht dat ik mijn vinger gestoten had en het dus vanzelf over zou gaan. Maar nee Robert stond erop dat ik er een dokter na liet kijken. Ik kreeg pijnstillers/ontstekingsremmers voor 5 dagen en moest terugkomen. Ik ben vanmorgen terug geweest maar nu moet ik maandag weer terug komen dan is de ontsteking zover dat het open gemaakt kan worden zodat de pus eruit kan. De dokter vertelde me dat ik geluk heb omdat ik er op tijd bij ben. Anders zou ik mijn nagel of erger mijn vingertop kwijt kunnen raken. Oké hij is fijn!! Ik heb nu geen pijn meer, de vinger is alleen heel dik en paars, maar alles komt goed.
Morgen (zondag) gaan we naar een Afrikaanse mis en gaan we wandelen met alle Bluesky lln en sheperds. Leuk. Ik beloof dat ik foto’s zal maken.
Woensdag gaan we met zijn allen een dagje uit waarschijnlijk naar het strand. Dit cadeautje hebben we gekregen van alle jarige collega’s avd van de maanden juli en augustus die i.p.v. een traktatie op school het geld naar onze stichting hebben overgemaakt om iets leuks met Bluesky te doen. Echt heel erg bedankt allemaal. Ook voor de bijdrages die ondertussen nog gestort worden op de stichtingsrekening, en voor de telefoontje en mailtjes Dit zijn ook zware emo-momenten, dat kan ik je vertellen. Zo ver van elkaar vandaan maar toch ook zo dichtbij. Dikke knuffel iedereen xxx
-
20 September 2008 - 15:58
Anja T:
Hoi Petra
Ik heb weer met veel plezier je verhaal gelezen! Wat fijn dat de kinderen zo enthousiast zijn over school!!
Geniet van het uitstapje en beterschap met je vinger, groetjes Anja -
20 September 2008 - 16:14
Anke En Henriëtte:
Hallo Petra,
Weer een prachtig verslag, ik geloof goed dat je moet wennen aan de manier waarop de leerlingen les "volgen". Maar dat komt wel goed met jouw inzet, geweldig.
Groetjes Anke en Henriëtte -
20 September 2008 - 17:14
Suzan:
Ook ik heb met plezier je verhaal weer gelezen!!
Het klinkt als een leuke week waar de leerling veel geleerd hebben!!
Ik mag woensdag ook weer daarheen!! Ik kan echt niet wachten!! Zal je dan snel een keer bellen of mailen zodat we snel een keer af kunnen spreken want vanaf de helft van oktober heb ik het heel erg druk!
groetjes Suzan -
20 September 2008 - 18:10
Miranda:
Wat weer een verhaal!!! Wat geweldig om te lezen dat de leerlingen zo genieten!! En natuurlijk jij ook!!! Inderdaad zo ver weg, maar ook zo dichtbij. Fijn!!!!
Heel veel liefs!!! -
20 September 2008 - 19:19
Inge Bel:
Ik heb weer genoten van je verhaal!!
Komt helemaal goed met je klasje!! Tot de volgende keer weer!!
Gr Inge -
21 September 2008 - 00:20
Perry:
Geweldig om je belevenissen weer mee te beleven! Wat een ervaring moet dat voor jou zijn geweest: Godwin en het volkslied van Uganda! Ik hoop dat je vinger weer snel genezen is. Veel plezier met jullie dagje naar het strand! -
22 September 2008 - 10:51
Wendy:
goe bezig met je klasje!! Top!!! X -
22 September 2008 - 18:14
Marja Van Genugten:
Ha Petra,
Wat zijn jullie al actief geweest de eerste schoolweek. Weer harstikke leuk om te lezen. Succes met je klasje. Groetjes Marja. -
23 September 2008 - 09:30
Kriek:
Ik wil wel bij jou in de klas! Metselen leren en schoenen maken en dansen en zingen. Komt helemaal goed met jou daar. Veel liefs groeten Kriek -
23 September 2008 - 20:34
Hanny Woudstra:
Hoi petra;
Wat een belevenis daar, en wat fijn dat je de leerlingen zoveel bij kunt brengen.gezellig uitstapje morgen
Groetjes Hanny -
23 September 2008 - 20:45
Ilse:
Foute opmerking of niet...... maar ik ben ook 'Apetrots' op jou Petra!!
Ziet er super uit dat klasje van jou!! -
24 September 2008 - 08:16
Magda Van Diesen:
hoi Petra,
Wat een bijzondere verhalen steeds weer. Erg leuk om te lezen. Ik vind de foto's ook erg mooi.
Je maakt veel mee in een paar dagen school! Fijn voor je dat de kinderen het ook zo leuk vinden, ook al moeten ze dan regelmatig gaan 'uitrusten' van al dat harde werken.
groetjes, Magda -
25 September 2008 - 11:26
Ellen:
Wat leuk weer allemaal!
Bedankt voor je kaartje, erg lief!
Groetjes Ellen Meijs -
26 September 2008 - 07:57
Inge En Tijn:
Heerlijk die Afrikaanse instelling, ik kom wanneer het mij uitkomt en ik ga wanneer het mij uitkomt. Heel veel succes ermee!!!
Wat heb je je klasje goed voor elkaar. We zijn echt trots op jou.
Ik heb laatst een van jou foto's (van een roofvogel) laten zien aan een leerling die ik begeleid. Hij is bezig met en werkstuk over Arenden. Hij vond het met wat gaaf dat ik iemand kende die zo dicht bij een Arend was geweest.
Liefs Inge en Tijn -
26 September 2008 - 11:52
Kristel:
Hey Petra,
Ik heb even geen internetverbinding in mijn nieuwe huisje...pfff...wat raak je snel verwend zeg...mis het nu al !!
Dus nu helemaal petje af voor jou daar in den verre !
Maar ik wilde je even komen bedanken voor het kaartje wat je stuurde !!
Echt heel lief !
Dank je wel dus !
Zodra ik weer internet heb...ga ik alles weer bij lezen...maar duurt nog even (7 okt. pas).
Hahaha...niet te veel schrijven dus hè !!
Groetjes,
Kristel en de meiden
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
