Uganda 5
Door: petra
Blijf op de hoogte en volg petra
10 Augustus 2008 | Oeganda, Kampala
Nou ik kan dus gewoon doorgaan met het schrijven van verhalen, blijkt nu.
Je kunt je niet voorstellen hoe leuk het is om jullie reacties te lezen, geweldig.
Enfin, sinds donderdag heb ik assistentie op school. Hij heet Sascha is ook vrijwilliger bij UPA en komt uit Hamburg. Hij is heel aardig en heeft een opleiding als sportleraar en doet nu een opleiding voor leraar in het speciaal onderwijs. Volgend jaar studeert hij af. Samen met Robert (de socioloog of psycholoog dat is me niet helemaal duidelijk), Sascha en Godwin starten we maandag met de voorbereidingen voor het nieuwe schooljaar. De leerlingen hebben allemaal een rapport gekregen. Daarop staan de percentages wat ze scoren, als ze minder dan 40% scoren falen ze. Heel triest zoals dit allemaal omschreven wordt. Niks positiefs. Ook hier vinden de ouders het erg belangrijk dat hun kind kan rekenen, lezen en schrijven en stellen dus hele hoge eisen. De acceptatieproblemen van ouders zijn hier groter dan in Nederland denk ik omdat er nauwelijks toekomst is voor kinderen met een verstandelijke handicap. We proberen nu zoveel mogelijk arbeidstraining en zelfstandigheidtrainingen te geven om ze zo voor te bereiden op hun toekomst. Hier is dat effe moeilijker dan in Europa want hier zijn totaal geen plaatsingsmogelijkheden. Robert en Godwin zien de school als pilot. Robert kijkt mee maar wil meer betrokken worden in het geheel, een hele goede zaak denk ik omdat er zoveel emotionele problematiek speelt. Niet alleen bij de lln maar ook bij de andere jeugd binnen Bluesky. Het is een particuliere instelling. Ouders betalen schoolgeld en kostgeld. Je moet het zien als een soort internaat. Ook voor de “normale” kinderen die hier wonen betalen ouders. Er zijn echter ook twee inwonende “geadopteerde” kinderen die van dat zelfde geld onderwijs, kost en inwoning krijgen. Geweldig, Godwin steekt echt al zijn tijd in dit project en geeft ’s avonds piano lessen en engelse les om e.e.a. te kunnen financieren. Hij neemt nauwelijks tijd voor zichzelf, heeft ook geen tijd voor een relatie of zo.
Het is heel fijn om ervaringen uit te wisselen over regels en gebruiken in Europa en Uganda.
Van de week hadden we met zijn vieren over samenwonen, nou daar snappen ze hier helemaal niets van. En dan ook nog kinderen krijgen terwijl je samenwoont? Onmogelijk. Toen we vertelde dat een vrouw kan kiezen wat voor achternaam haar kind krijgt waren ze sprakeloos. Hier in Uganda wordt zoveel mogelijk getrouwd binnen de eigen clan. Dus heel veel neven en nichten trouwen met elkaar om in dezelfde bloedlijn te blijven. Op onze vragen of dit geen risico’s met zich meebrengt antwoordde ze: ja er zijn wel wat ooms en tantes die niet zo slim zijn. Maar over het algemeen valt het wel mee. Niet te geloven.
Ook hebben we gesproken over de taal. In ieder boekje over Uganda staat geschreven dat Engels en Swahili de talen zijn die gebruikt worden. Nou niet dus. Engels wel, maar Swahili moet je hier echt niet gebruiken. Dat was de taal van het leger van Idi Amin, dus iedereen haat die taal. Nou daar zit ik dan met mijn woordenboekjes Swahili. Sascha had precies hetzelfde.
Never use Swahili in Uganda, hij is fijn!! Dus nu maar een boekje gekocht met wat uitdrukkingen en woorden in het Luganda. Welaba is tot ziens en Weebale is dank je wel. Ik vind het al moeilijk om deze twee woorden uit elkaar te houden. Dus ik hou het voorlopig maar bij mijn engels, heb ik het druk zat mee. De klok lezen ze hier ook totaal anders, makkelijk voor mij om te weten want ik moet ook nog werkbladen maken klokkijken.
Bij ons 4 uur is in het Luganda 10 uur. Half vijf is half elf. Ze gebruiken dus de tegenovergestelde uren.
Als ik met de lln bezig ben, gooi ik er wel eens een uitdrukking tussendoor:
” keigoed”, dat gaat automatisch maar als ik dan de gezichten zie dan hoor ik mezelf de fout maken.
Oke, oke, sorry that’s dutch. (ik vertel maar niet dat het helmonds is!!)
De krant weer gelezen: ze zijn hier echt niet flauw met dieven, dat vertelde ik al. Er staat een stukje in de krant van iemand die een fiets gestolen had, na een proefrit was hij niet meer op komen dagen. Ze hebben hem toch opgepakt en hij gaat voor 5 jaar de cel in. Vanmorgen kwam ik langs de slager. Dat is gewoon een kraam met daarop een halve koe, de ingewanden en alles hangt aan een touw erboven. Maar nu stond ook de kop op de grond, die kun je ook kopen. De slager was druk bezig om met een bezem de kippen weg te slaan die ook een stukje wilde pikken. Och alles went, zeggen ze. Als ze hier naar Kampala gaan om zomaar wat te kijken want meestal is er geen geld om iets te kopen, noemen ze dat heel chique: window-shoppen, nou er zijn helemaal geen windows, alleen maar matjes op de grond met de verkoper zittend, liggend of slapend tussen zijn spullen of er zijn en van die zeecontainers met tralies ervoor die gebruikt worden als winkel. Window-shopping, ja dat is ook. Lachen!
Maar niet alles is positief. Iedereen wil iets van een mzungu, geld of ze willen dat je ervoor zorgt dat ze naar Nederland kunnen om zogenaamd te studeren. Bij alles wat je koopt moet je afdingen omdat men overal mzungu-prijzen hanteert. Ik baal ervan om gezien te worden als wandelende geldautomaat, want zo zien ze je hier, je bent blank dus je hebt geld. Natuurlijk zijn wij veel rijker dan de bevolking hier, maar zeker in Kampala wordt je constant aangesproken. Niet fijn. Zaterdag ben ik naar Kampala geweest omdat ik afgesproken had naar een vriend van Godwin te gaan, die heeft een reisbureau en ik wil in de eerste week van september een paar dagen gaan wandelen in een National park hier niet ver vandaan. Ik dus naar Kampala met de matatu. Ik heb een plattegrond gekocht van Kampala omdat ik nog niet zo goed de weg weet. Op een gegeven moment steek ik een straat over, met mijn kaart in de hand en er komt me een man tegemoet die tegen mij aanloopt, meteen op het zelfde moment kijk ik naar mijn tas en jawel hoor, de rits is open en mijn klein portemonneetje eruit. Shit. In diezelfde minuut zie ik dat de man wordt gepakt door iemand anders, hij roept ; here is the thief. De dief gooit mijn portemonnee op straat, ik pak het meteen. En wil de man bedanken maar hij, en de dief zijn al weg. Dit gebeurde voor een station van boda boda’s. Dat is een plaats waar verschillende brommertjes staan waar je dan achterop kunt en die brengen je overal heen. Een van die boda’s roept mij en zegt, waar wil je heen ik kan je er veilig heenbrengen te voet is te gevaarlijk. Ik was nogal geschrokken. (Hoewel ik maar 8 euro in dat beursje had zitten. Ik heb geld op verschillende plaatsen zitten, draag een money-belt, heel handig! en heb een kopie paspoort bij i.p.v. de originele en mijn telefoon heb ik in mijn zak. Ik ben dus al heel voorzichtig).
Dus wat doe ik, oké ik achter op die boda, eerst een prijs afgesproken en uitgelegd waar ik naar toe moest. Maar ik vond het wel raar dat ik de man die de dief gepakt had niet meer zag, Enfin naar het centrum gereden, had de bestuurder geen wisselgeld, dus heb ik hem 1000 ush (40 eurocent) extra moeten geven. Normaal wacht ik dan op mijn wisselgeld, maakt me niet uit waar hij het vandaan haalt, maar ik was al lang blij dat ik bij James aangekomen was, dus toe maar. Achteraf denk ik dat het gewoon allemaal zo is gespeeld. Ik heb er met James over gesproken en hij vroeg ook gelijk naar de man die de dief gepakt had. “ Had die niet op je gewacht”, vroeg hij “dat is raar want die wil geld hebben”.
Dat zijn de minder leuke dingen. Nou goed. ik leer hier alleen maar van..
Vandaag (zondag) was ik op school omdat de ouders de lln komen halen dus kon ik gelijk kennismaken.
Aan de ouders werd ik officieel voorgesteld als schoolcoördinator, ho,ho het moet niet gekker worden. En dat betaald nog minder als leraarondersteuner, ha,ha. Dit is een grapje hoor AvD!
Het was heel leuk om de ouders te zien en broertjes en zusjes van de lln. De anderen gaan morgen naar huis, dus we kunnen heel rustig werken komende weken.Ik heb al een concept gemaakt en morgen gaan we alles doorspreken. Ik heb al verteld geloof ik dat Godwin instructeurs in wil huren (lokale mensen met een bedrijfje) voor de houtbewerking, schoenmaken, metselaar, sportleraar. Maar vandaag hebben Godwin en ik ook gesproken over de mogelijkheid om Robert in te huren. Hij komt nu vrijwilliger als een soort vriendendienst, maar hij kan ontzettend veel bereiken met de lln. Bij het voorkomen van conflictsituaties, uiten van emoties maar ook het geven van seksuele voorlichting, weerbaarheidtraining enz is zijn hulp en kennis van groot belang. Uiteraard ook als steun voor Godwin. Komende weken werken we alle plannen uit, ik heb er heel veel zin in. Heel leuk om gewoon de mail te kunnen lezen en op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes en gezinsuitbreidingen van collega’s. Ik heb felicitatiekaartjes gekocht voor de geboorte van Suus en Pim, ik hoop alleen dat de kaartjes aankomen voordat die twee kunnen lopen. We wachten af. Iedereen bij jullie is zo’n beetje terug van vakantie denk ik en goed uitgerust hoop ik. Dit was het weer, welaba, good bye, tot gauw. Helaas deze keer geen foto’s.
Je kunt je niet voorstellen hoe leuk het is om jullie reacties te lezen, geweldig.
Enfin, sinds donderdag heb ik assistentie op school. Hij heet Sascha is ook vrijwilliger bij UPA en komt uit Hamburg. Hij is heel aardig en heeft een opleiding als sportleraar en doet nu een opleiding voor leraar in het speciaal onderwijs. Volgend jaar studeert hij af. Samen met Robert (de socioloog of psycholoog dat is me niet helemaal duidelijk), Sascha en Godwin starten we maandag met de voorbereidingen voor het nieuwe schooljaar. De leerlingen hebben allemaal een rapport gekregen. Daarop staan de percentages wat ze scoren, als ze minder dan 40% scoren falen ze. Heel triest zoals dit allemaal omschreven wordt. Niks positiefs. Ook hier vinden de ouders het erg belangrijk dat hun kind kan rekenen, lezen en schrijven en stellen dus hele hoge eisen. De acceptatieproblemen van ouders zijn hier groter dan in Nederland denk ik omdat er nauwelijks toekomst is voor kinderen met een verstandelijke handicap. We proberen nu zoveel mogelijk arbeidstraining en zelfstandigheidtrainingen te geven om ze zo voor te bereiden op hun toekomst. Hier is dat effe moeilijker dan in Europa want hier zijn totaal geen plaatsingsmogelijkheden. Robert en Godwin zien de school als pilot. Robert kijkt mee maar wil meer betrokken worden in het geheel, een hele goede zaak denk ik omdat er zoveel emotionele problematiek speelt. Niet alleen bij de lln maar ook bij de andere jeugd binnen Bluesky. Het is een particuliere instelling. Ouders betalen schoolgeld en kostgeld. Je moet het zien als een soort internaat. Ook voor de “normale” kinderen die hier wonen betalen ouders. Er zijn echter ook twee inwonende “geadopteerde” kinderen die van dat zelfde geld onderwijs, kost en inwoning krijgen. Geweldig, Godwin steekt echt al zijn tijd in dit project en geeft ’s avonds piano lessen en engelse les om e.e.a. te kunnen financieren. Hij neemt nauwelijks tijd voor zichzelf, heeft ook geen tijd voor een relatie of zo.
Het is heel fijn om ervaringen uit te wisselen over regels en gebruiken in Europa en Uganda.
Van de week hadden we met zijn vieren over samenwonen, nou daar snappen ze hier helemaal niets van. En dan ook nog kinderen krijgen terwijl je samenwoont? Onmogelijk. Toen we vertelde dat een vrouw kan kiezen wat voor achternaam haar kind krijgt waren ze sprakeloos. Hier in Uganda wordt zoveel mogelijk getrouwd binnen de eigen clan. Dus heel veel neven en nichten trouwen met elkaar om in dezelfde bloedlijn te blijven. Op onze vragen of dit geen risico’s met zich meebrengt antwoordde ze: ja er zijn wel wat ooms en tantes die niet zo slim zijn. Maar over het algemeen valt het wel mee. Niet te geloven.
Ook hebben we gesproken over de taal. In ieder boekje over Uganda staat geschreven dat Engels en Swahili de talen zijn die gebruikt worden. Nou niet dus. Engels wel, maar Swahili moet je hier echt niet gebruiken. Dat was de taal van het leger van Idi Amin, dus iedereen haat die taal. Nou daar zit ik dan met mijn woordenboekjes Swahili. Sascha had precies hetzelfde.
Never use Swahili in Uganda, hij is fijn!! Dus nu maar een boekje gekocht met wat uitdrukkingen en woorden in het Luganda. Welaba is tot ziens en Weebale is dank je wel. Ik vind het al moeilijk om deze twee woorden uit elkaar te houden. Dus ik hou het voorlopig maar bij mijn engels, heb ik het druk zat mee. De klok lezen ze hier ook totaal anders, makkelijk voor mij om te weten want ik moet ook nog werkbladen maken klokkijken.
Bij ons 4 uur is in het Luganda 10 uur. Half vijf is half elf. Ze gebruiken dus de tegenovergestelde uren.
Als ik met de lln bezig ben, gooi ik er wel eens een uitdrukking tussendoor:
” keigoed”, dat gaat automatisch maar als ik dan de gezichten zie dan hoor ik mezelf de fout maken.
Oke, oke, sorry that’s dutch. (ik vertel maar niet dat het helmonds is!!)
De krant weer gelezen: ze zijn hier echt niet flauw met dieven, dat vertelde ik al. Er staat een stukje in de krant van iemand die een fiets gestolen had, na een proefrit was hij niet meer op komen dagen. Ze hebben hem toch opgepakt en hij gaat voor 5 jaar de cel in. Vanmorgen kwam ik langs de slager. Dat is gewoon een kraam met daarop een halve koe, de ingewanden en alles hangt aan een touw erboven. Maar nu stond ook de kop op de grond, die kun je ook kopen. De slager was druk bezig om met een bezem de kippen weg te slaan die ook een stukje wilde pikken. Och alles went, zeggen ze. Als ze hier naar Kampala gaan om zomaar wat te kijken want meestal is er geen geld om iets te kopen, noemen ze dat heel chique: window-shoppen, nou er zijn helemaal geen windows, alleen maar matjes op de grond met de verkoper zittend, liggend of slapend tussen zijn spullen of er zijn en van die zeecontainers met tralies ervoor die gebruikt worden als winkel. Window-shopping, ja dat is ook. Lachen!
Maar niet alles is positief. Iedereen wil iets van een mzungu, geld of ze willen dat je ervoor zorgt dat ze naar Nederland kunnen om zogenaamd te studeren. Bij alles wat je koopt moet je afdingen omdat men overal mzungu-prijzen hanteert. Ik baal ervan om gezien te worden als wandelende geldautomaat, want zo zien ze je hier, je bent blank dus je hebt geld. Natuurlijk zijn wij veel rijker dan de bevolking hier, maar zeker in Kampala wordt je constant aangesproken. Niet fijn. Zaterdag ben ik naar Kampala geweest omdat ik afgesproken had naar een vriend van Godwin te gaan, die heeft een reisbureau en ik wil in de eerste week van september een paar dagen gaan wandelen in een National park hier niet ver vandaan. Ik dus naar Kampala met de matatu. Ik heb een plattegrond gekocht van Kampala omdat ik nog niet zo goed de weg weet. Op een gegeven moment steek ik een straat over, met mijn kaart in de hand en er komt me een man tegemoet die tegen mij aanloopt, meteen op het zelfde moment kijk ik naar mijn tas en jawel hoor, de rits is open en mijn klein portemonneetje eruit. Shit. In diezelfde minuut zie ik dat de man wordt gepakt door iemand anders, hij roept ; here is the thief. De dief gooit mijn portemonnee op straat, ik pak het meteen. En wil de man bedanken maar hij, en de dief zijn al weg. Dit gebeurde voor een station van boda boda’s. Dat is een plaats waar verschillende brommertjes staan waar je dan achterop kunt en die brengen je overal heen. Een van die boda’s roept mij en zegt, waar wil je heen ik kan je er veilig heenbrengen te voet is te gevaarlijk. Ik was nogal geschrokken. (Hoewel ik maar 8 euro in dat beursje had zitten. Ik heb geld op verschillende plaatsen zitten, draag een money-belt, heel handig! en heb een kopie paspoort bij i.p.v. de originele en mijn telefoon heb ik in mijn zak. Ik ben dus al heel voorzichtig).
Dus wat doe ik, oké ik achter op die boda, eerst een prijs afgesproken en uitgelegd waar ik naar toe moest. Maar ik vond het wel raar dat ik de man die de dief gepakt had niet meer zag, Enfin naar het centrum gereden, had de bestuurder geen wisselgeld, dus heb ik hem 1000 ush (40 eurocent) extra moeten geven. Normaal wacht ik dan op mijn wisselgeld, maakt me niet uit waar hij het vandaan haalt, maar ik was al lang blij dat ik bij James aangekomen was, dus toe maar. Achteraf denk ik dat het gewoon allemaal zo is gespeeld. Ik heb er met James over gesproken en hij vroeg ook gelijk naar de man die de dief gepakt had. “ Had die niet op je gewacht”, vroeg hij “dat is raar want die wil geld hebben”.
Dat zijn de minder leuke dingen. Nou goed. ik leer hier alleen maar van..
Vandaag (zondag) was ik op school omdat de ouders de lln komen halen dus kon ik gelijk kennismaken.
Aan de ouders werd ik officieel voorgesteld als schoolcoördinator, ho,ho het moet niet gekker worden. En dat betaald nog minder als leraarondersteuner, ha,ha. Dit is een grapje hoor AvD!
Het was heel leuk om de ouders te zien en broertjes en zusjes van de lln. De anderen gaan morgen naar huis, dus we kunnen heel rustig werken komende weken.Ik heb al een concept gemaakt en morgen gaan we alles doorspreken. Ik heb al verteld geloof ik dat Godwin instructeurs in wil huren (lokale mensen met een bedrijfje) voor de houtbewerking, schoenmaken, metselaar, sportleraar. Maar vandaag hebben Godwin en ik ook gesproken over de mogelijkheid om Robert in te huren. Hij komt nu vrijwilliger als een soort vriendendienst, maar hij kan ontzettend veel bereiken met de lln. Bij het voorkomen van conflictsituaties, uiten van emoties maar ook het geven van seksuele voorlichting, weerbaarheidtraining enz is zijn hulp en kennis van groot belang. Uiteraard ook als steun voor Godwin. Komende weken werken we alle plannen uit, ik heb er heel veel zin in. Heel leuk om gewoon de mail te kunnen lezen en op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes en gezinsuitbreidingen van collega’s. Ik heb felicitatiekaartjes gekocht voor de geboorte van Suus en Pim, ik hoop alleen dat de kaartjes aankomen voordat die twee kunnen lopen. We wachten af. Iedereen bij jullie is zo’n beetje terug van vakantie denk ik en goed uitgerust hoop ik. Dit was het weer, welaba, good bye, tot gauw. Helaas deze keer geen foto’s.
-
10 Augustus 2008 - 19:05
José Guffens:
Hoi Petra. Iedere week wel weer iets wat je meemaakt. Ik hoop dat je niet teveel van die spannende dingen mee gaat maken. Groetjes -
10 Augustus 2008 - 19:43
Kristel:
Hey,
Je weet ons weer genoeg leesvoer te verschaffen...Leuk !!
Iedere keer als ik je mailtje binnen zie komen...moet alles even wachten en ga ik eerst lezen hoor !
Tja...je maakt veel leuke dingen mee, maar ook wat minder leuke dingen lees ik wel weer.
Raar om er zo op terug te denken allemaal, maar idd er van leren en met veel zin weer verder gaan !
Succes de komende week...op naar je volgende verhaaltje...
Groetjes,
Kristel -
10 Augustus 2008 - 22:28
Perry:
Onvoorstelbaar wat je allemaal meemaakt en beleeft! Maar het gebeurt, toch! Keep on smiling! Perry. -
11 Augustus 2008 - 07:03
Carien:
Hey Petra,
Geweldig om je verhalen te lezen! Wat een avonturen! Succes met alles wat je doet!
Groetjes (boere)Carien -
11 Augustus 2008 - 08:05
Inge Bel:
Heey maatje,
Jawel eindelijk thuis en ik kon al niet meer wachten om wat van je te horen, dus als een dolle achter de computer en er eens goed voor gaan zitten! En jawel dat was ook wel nodig.....!
Jeetje, het begint allemaal wel heel heftig, maar ook mooi hoe jij je er doorheen slaat en alles omschrijft! Het is echt helemaal DE PETRA!!!
Schitterend en erg indrukwekkend! Ik blijf je volgen!
Ze hebben maar gebofd met zo'n topper!! Toi, toi, toi!
Heel veel lieve groetjes!!
Inge Bel -
11 Augustus 2008 - 12:11
Hanneke:
Hoi Petra,
Heb nu pas de kans gehad om voor het eerst je weblog te lezen. Zo te horen maak je veel leuke en ook rare dingen mee.
Heel veel plezier nog.
Groetjes Hanneke -
11 Augustus 2008 - 13:33
Ellen Meijs:
Hoi Petra,
Wat een geweldige (spannende!)verhalen elke keer. Niet te geloven wat je allemaal al meegemaakt hebt. Maar ik lees wel dat je je er fantastisch doorheen slaat!
Veel succes en veel plezier!
Groetjes Ellen -
12 Augustus 2008 - 06:20
Inge En Tijn:
Wederom geweldig om je verhalen te lezen. Maak het niet te spannend!!!
Succes met alles.
gr Inge en Tijn -
12 Augustus 2008 - 18:13
Ilse:
Hé Petra
Wat lees ik nu, geen Swahili.... Nou daar zit ik dan met m'n wijze les van 'Hakuna Matata'. daar ben je dan ook mooi klaar mee.
Wij zijn vandaag begonnen met de verhuizing. In de 'STROOM-ende' regen alles overgebracht. Het begint er allemaal al iets op te lijken.
Heel veel groetjes uit Milheeze -
13 Augustus 2008 - 08:49
Marja Van Genugten:
Ha Petra,
Wat 'n verhalen! (Ik begin er toch wel in te geloven dat het een beetje saai is hier in Mierlo). Ondanks dat er dingen gebeuren die je liever niet mee zou willen maken is het wel echt "jouw ding" en lees ik dat je daar helemaal op je plek zit met voldoende uitdaging.
Succes en groetjes van Marja -
13 Augustus 2008 - 16:09
Maartje:
hoi petra,
Je hebt weer vanalles meegemaakt deze week zeg.
Heel veel succes en plezier!!
groetjes maartje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
