Uganda 21
Door: petra
Blijf op de hoogte en volg petra
07 November 2008 | Oeganda, Kampala
Kiwangala
Zaterdag 1 november aangekomen hier en het welkom was overweldigend, er was zelfs een welcome party voor ons georganiseerd met diner en drankjes. Fijn gevoel.
Op zondagmorgen moesten we om 6.30! uur al opstaan om naar de kerk te gaan. Kayinga had de kans om tijdens de dienst iets te vertellen over Cotfone aan de community en wij moesten natuurlijk mee. In de kerk zaten mannen en vrouwen apart. Uiteraard was er ook een speech voor ons als Mzungu (Eliza, Mark Claire en ik) en twee oegandese vrijwilligers. Wij moesten uiteraard naar voren komen en daar zitten ik op te wachten, dat weten jullie wel. Maar goed, die dag hebben we een beetje aangerommeld en als diner een overheerlijke rolex gehad. Een rolex is een pannenkoeken gevuld met twee gebakken eieren met tomaten en witte kool, dit rollen ze dan op en het smaakt verrukkelijk. Die avond met Kayinga overleg gehad over een donatie van Na Maono, we hadden reeds mailcontact gehad over en weer. Afgesproken dat we 2000 euro investeren en in overleg zullen besteden. Hij had vergaderd met zijn bestuur naar aanleiding van het budgetplan wat Kayinga en ik hadden opgesteld twee weken geleden. Het Cotfonebestuur was van mening dat ze dit geld wilde gebruiken voor testing Hiv/Aids voor alle leerlingen en leden en om promotie en propaganda te maken voor Cotfone omdat bekendheid meer leden op zal brengen en eventuele donaties op zou kunnen leveren. Bekendheid is natuurlijk essentieel. Het budgetplan zal in de loop van de tijd door de community zelf worden bekostigd, maar sponsoring zijn extra uitgaven. Goed plan. We hadden vorige keer al gesproken over zo’n test dag en Kayinga heeft het gepland op aanstaande donderdag!! Oké dan. Regelen! Maandag even in de klas gestaan, dat is hier echt heel zwaar. Er was iemand ziek dus ik ben even ingevallen in de topclass, dat is een klas met 32 lln tussen de 6 en 8 jaar oud. Ik gaf rekenen (1 t/m 5) maar er waren geen potloden en de 5 potloden die er waren moesten geslepen worden, kun je je er iets bij voorstellen, 35 leerlingen hutje mutje op elkaar, spreken nauwelijks engels, wachten op de les maar ze hebben niets om te schrijven, ik had puntenslijpers gekocht dus ik ben meteen gaan slijpen. Veel lln zijn hier gewend aan een leerkracht met een stok in de hand, maar ik weiger dat. Dus ik moest echt alle zeilen bij zetten om orde te kunnen houden. Een leerling heb ik buiten de deur gezet, meteen een regel ingevoerd dat er maar twee lln tegelijkertijd naar de latrine kunnen, en dat ze om toestemming moeten vragen om weer binnen te komen en niet op en neer rennen. Ook was er een meisje achter in de klas aan het spelen met een jute zak (waar ze op zat), die heb ik naar voren laten komen zodat ze het de hele klas kon laten zien, haha dat hielp. Maar ik was heel erg blij dat het pauze was en we naar Masaka gingen met Kayinga om van alles te kopen om onze kamer in te richten. Matrassen, kastje, pannen (hier zit hier straks voor langere tijd) en fruit, groenten enz. Ook zijn we op bezoek gegaan bij het radiostation om ze uit te nodigen voor de testingday (VCT) Voluntary Consuling en Testing. Nou het maakt blijkbaar veel indruk om daar met twee mzungu’s naar toe te gaan, uiteraard werd ook duidelijk gemaakt dat Na Maono zou sponsoren. Wij zijn trouwens de eerste organisatie die geld beschikbaar stelt voor Cotfone. Masaka is een leuk stadje, er rijden nauwelijks matatu’s maar er rijden wel heel veel personenauto’s die als taxi’s gebruikt worden met zoveel mogelijk mensen uiteraard. Deze auto’s rijden claxonnerend rond, een enorme herrie.
Daar hebben we geluncht uiteraard afrikaanse hap, rijst, bonen, matoke, posjo. Ik eet dan rijst met bonen en soms een stukje vlees, want de posjo heb ik vort gehad. Ik kreeg ook kip, maar zoals zo vaak was deze ook nog niet helemaal gaar, brrrrr. Dus niet.
’s Avonds onze kamer ingericht en weer een rolex gehad. Ons ontbijt ’s morgens bestaat uit mariekoekjes met boter, jam of hagelslag (die heb ik van Borchert gekregen) met een kopje thee. We eten dit binnen op want er zijn hier veel leerlingen en mensen die voorbijkomen die maar een maaltijd per dag hebben en ik voel me dan heel schuldig om hier een ontbijtje te hebben. Maar ik moet gewoon eten ‘s morgens anders trek ik het niet. Onze “luxe hapjes” zoals de uit Nederland opgestuurde chips en dipsaus en de dropjes eten we dus binnen maar we genieten er heel erg van.
Uiteraard moet er heel veel geregeld worden voor de VCT dag donderdag, we verwachten 300 mensen!! En voor al deze mensen moet er een lunch gemaakt worden met rijst met bonen en drinkwater. Ook stoelen, tenten zijn reeds besproken. De registratie is natuurlijk het belangrijkste want Cotfone wil alle gegevens hebben. Daar zullen Claire en ik voor zorgen: nou dat valt niet mee om hier een logische simpele registratie te maken. Het liefst zouden ze een registratienummer verzinnen met let wel 6 letters, en 7 cijfers!!! Onbegonnen werk. Na vele uren vergaderen kwamen we er achter dat alle Cotfone kinderen al een registratienummer hadden. We willen dit natuurlijk gebruiken, als we het eerder hadden geweten had een hoop energie bespaard, maar goed this is Uganda. We hebben grote schriften, linialen, pennen en twee memoblokjes gehaald en tot ’s avonds laat tabellen getekend bij het licht van een petroleum lamp, want er was geen stroom voor de afwisseling. De twee memoblokjes hebben we geknipt in het kader van de bezuiniging. ’s Morgens al heel vroeg opgestaan want om 7 uur komen de eerste kinderen. Om 8 uur gestart met registreren van de kinderen, lekker buiten met een luganda tolk er naarst want je verstaat er niets van!! Toen begon het heel hard te regenen en moesten we wachten, we zijn daarna in een kantoortje gaan zitten en hebben al die andere mensen geregistreerd, ze kregen allemaal een nummer mee op een memoblaadje met daarop ook hun naam. Na vele uren registreren (ongeveer 300 mensen) bleek echter dat het Health Centre wat inmiddels voorlichting had gegeven en bloed aan het prikken was niet onze nummers gebruikte maar een eigen telling hanteerde, hij is fijn. Hierover hadden we al uren gepraat en afspraken gemaakt. Maar goed e.e.a. kort gesloten en afgesproken dat alle mensen nog een keer langs ons zouden komen met het gele briefje en de uitslag zodat wij dit allemaal konden bijwerken. Normaal zou dat een giga probleem zijn ware het niet dat de mensen nog geen lunch hadden gehad en daar wachten ze natuurlijk op. Voor sommige was dat nl. de enige maaltijd van een dag of misschien wel een paar dagen. Dus voor zover mogelijk hebben de schade kunnen beperken maar we krijgen nu nog een lijst van het Health Centre zodat we alles bij kunnen werken.
Het was echt een succesvolle dag. 300 personen getest, er was een voorstelling van de jeugdgroep met een toneelstuk over aids preventie wat door iedereen met grote belangstelling volgde. Toen ik al deze mensen zag: mensen die geprikt werden, mensen wachten op de uitslag door een deskundige van het health centre, mensen die de voorstelling volgde, alle kinderen die er rond liepen was ik elf een beetje ontroerd. Drie weken geleden had ik dit besproken met Kayinga en nu hebben we met financiële steun van Na Maono (dus jullie allemaal) dit kunnen realiseren, dat was echt kicken omdat je weet dat je ontzettend veel mensen kunt helpen. Al moet ik wel zeggen dat het soms echt heel moeilijk was mensen die positief waren bevonden met de test krijgen dat op zo’n dag te horen terwijl er muziek is, mensen eten en plezier hebben. Heel dubbel allemaal. Maar gelukkig kwam het precentage lager uit dan verwacht. Maar er waren nogal wat studenten (meiden van 16 en 17 jaar) die positief werden bevonden, verschrikkelijk. De hele highschool was hier en dan krijgen ze de uitslag wat ze dan met elkaar moeten verwerken. Ook privacy kennen ze hier niet, in een ruimte waar de uitslag werd vertelt staan gewoon mensen in de deuropening te wachten. De uitslag wordt geschreven indien negatief met een blauwe pen maar positief met een rode pen. Erg pijnlijk in onze ogen. Maar goed een succesvolle dag voor Cotfone, ook de radio heeft er veel aandacht aan besteed. Verder was er nog wat nieuws, de vrouw van Kayinga: Beatrice was ’s nachts bevallen van een gezonde dochter, geweldig. Maar dat is ook een hele belevenis. Ze was twee weken te vroeg en voelde zich niet lekker, dus Kayinga nam haar op de brommer mee naar de dokter in Kiwangala. Daar bleek dat de baby op komst was en ze moest dus naar het ziekenhuis in Masaka. Kayinga terug naar huis en die moest dus alles nog inpakken: uiteraard de normale zaken als tandenborstel enz, maar ook een wasbak, handdoeken, water, een kussen, lakens en dekens, muskietennet enz. En dan adhd hebben, althans dezelfde symptomen, zenuwachtig voor het eerste kind, en alle spullen zelf moeten zoeken. En maar roepen: my wife gives me my baby!!!!!
Daarna kwam een personenauto hem halen, Beatrice zat in de auto met haar moeder en zus en met zijn allen zijn ze naar het ziekenhuis gegaan, 45 km over een zandweg, niet te geloven. Vanmorgen (vrijdag) is ze thuis gekomen en het is een prachtig kind, een naam weten we nog niet dat komt nog.
Verder is het hier geweldig, we hebben het heel gezellig. Je zou de hele dg wel foto’s kunnen nemen. Wij zitten hier aan de straat en je wilt niet geloven wat we allemaal langs zien komen. Koeien, varkens en kippen lopen de hele dag los, maribu’s op het veld tegenover ons, mensen met van alles op de fiets, auto of op hun hoofd. Ook is het nu sprinkhanentijd, dat wil zeggen dat mensen hier grote lampen installeren en aluminium dakplaten schuin in een ijzeren ton zetten. De sprinkhanen komen op het licht af, vliegen tegen de dakplaat en vallen in de ton. Hier worden ze dan uit gehaald, van de vleugels ontdaan en gebakken. Ik heb ze nog niet geprobeerd hoor!! Maar het is handel, allerlei mensen blijven hele nachten op. En vanmorgen kwamen we op en de kinderen waren over het veld aan het rennen zoeken naar mieren, die eten ze dan ook meteen op. Het zijn grote bruine vliegende mieren die maar een paar keer per jaar uitvliegen maar als delicatesse gegeten worden. Dus overal liggen vleugels, de mieren eet je rauw of gebakken. Ook hier heb ik me nog niet aan gewaagd, ik blijf bij mijn mariekoekjes.
Enorm vreemd om kinderen de levende beesten in hun mond te zien stoppen dat kan ik je wel vertellen. Daar tussen lopen dan de ibissen (schitterende vogels, de biggetjes van die kleine zwarte, de witte duiven, de witte ibissen, schapen, reigers en de koeien). Geweldig allemaal en zeer indrukwekkend. Ik heb het hier echt heel erg naar mijn zin, het is zo anders dan Kampala en Nansana, daardoor doe ik zoveel indrukken en ervaring op, ook door het bezoeken van diverse projecten, weeshuizen en scholen. Het is echt zo gaaaaaaaaaf.
Over ongeveer 4 weken komt Nico en dan gaan we dit prachtige land als toerist bekijken. Ik heb er helemaal zin in.
Mijn internet is ontzettend traag en ik heb niet altijd verbinding. Ook telefonisch ben ik niet altijd bereikbaar. De toilet is een gat in de grond, geen stromend water, soms dagenlang afgesloten van stroom maar ik ben heel blij hier te kunnen zijn en hier te mogen werken. Morgen gaan we met 5 vrijwilligers naar Lake Nagugabo vlakbij Masaka, we hebben kamers geboekt met een warme douche en een toilet binnen, in plaats van achter op het veld. Dat wordt genieten!!!En we krijgen er ook weer energie van. Jullie horen nog.
Zaterdag 1 november aangekomen hier en het welkom was overweldigend, er was zelfs een welcome party voor ons georganiseerd met diner en drankjes. Fijn gevoel.
Op zondagmorgen moesten we om 6.30! uur al opstaan om naar de kerk te gaan. Kayinga had de kans om tijdens de dienst iets te vertellen over Cotfone aan de community en wij moesten natuurlijk mee. In de kerk zaten mannen en vrouwen apart. Uiteraard was er ook een speech voor ons als Mzungu (Eliza, Mark Claire en ik) en twee oegandese vrijwilligers. Wij moesten uiteraard naar voren komen en daar zitten ik op te wachten, dat weten jullie wel. Maar goed, die dag hebben we een beetje aangerommeld en als diner een overheerlijke rolex gehad. Een rolex is een pannenkoeken gevuld met twee gebakken eieren met tomaten en witte kool, dit rollen ze dan op en het smaakt verrukkelijk. Die avond met Kayinga overleg gehad over een donatie van Na Maono, we hadden reeds mailcontact gehad over en weer. Afgesproken dat we 2000 euro investeren en in overleg zullen besteden. Hij had vergaderd met zijn bestuur naar aanleiding van het budgetplan wat Kayinga en ik hadden opgesteld twee weken geleden. Het Cotfonebestuur was van mening dat ze dit geld wilde gebruiken voor testing Hiv/Aids voor alle leerlingen en leden en om promotie en propaganda te maken voor Cotfone omdat bekendheid meer leden op zal brengen en eventuele donaties op zou kunnen leveren. Bekendheid is natuurlijk essentieel. Het budgetplan zal in de loop van de tijd door de community zelf worden bekostigd, maar sponsoring zijn extra uitgaven. Goed plan. We hadden vorige keer al gesproken over zo’n test dag en Kayinga heeft het gepland op aanstaande donderdag!! Oké dan. Regelen! Maandag even in de klas gestaan, dat is hier echt heel zwaar. Er was iemand ziek dus ik ben even ingevallen in de topclass, dat is een klas met 32 lln tussen de 6 en 8 jaar oud. Ik gaf rekenen (1 t/m 5) maar er waren geen potloden en de 5 potloden die er waren moesten geslepen worden, kun je je er iets bij voorstellen, 35 leerlingen hutje mutje op elkaar, spreken nauwelijks engels, wachten op de les maar ze hebben niets om te schrijven, ik had puntenslijpers gekocht dus ik ben meteen gaan slijpen. Veel lln zijn hier gewend aan een leerkracht met een stok in de hand, maar ik weiger dat. Dus ik moest echt alle zeilen bij zetten om orde te kunnen houden. Een leerling heb ik buiten de deur gezet, meteen een regel ingevoerd dat er maar twee lln tegelijkertijd naar de latrine kunnen, en dat ze om toestemming moeten vragen om weer binnen te komen en niet op en neer rennen. Ook was er een meisje achter in de klas aan het spelen met een jute zak (waar ze op zat), die heb ik naar voren laten komen zodat ze het de hele klas kon laten zien, haha dat hielp. Maar ik was heel erg blij dat het pauze was en we naar Masaka gingen met Kayinga om van alles te kopen om onze kamer in te richten. Matrassen, kastje, pannen (hier zit hier straks voor langere tijd) en fruit, groenten enz. Ook zijn we op bezoek gegaan bij het radiostation om ze uit te nodigen voor de testingday (VCT) Voluntary Consuling en Testing. Nou het maakt blijkbaar veel indruk om daar met twee mzungu’s naar toe te gaan, uiteraard werd ook duidelijk gemaakt dat Na Maono zou sponsoren. Wij zijn trouwens de eerste organisatie die geld beschikbaar stelt voor Cotfone. Masaka is een leuk stadje, er rijden nauwelijks matatu’s maar er rijden wel heel veel personenauto’s die als taxi’s gebruikt worden met zoveel mogelijk mensen uiteraard. Deze auto’s rijden claxonnerend rond, een enorme herrie.
Daar hebben we geluncht uiteraard afrikaanse hap, rijst, bonen, matoke, posjo. Ik eet dan rijst met bonen en soms een stukje vlees, want de posjo heb ik vort gehad. Ik kreeg ook kip, maar zoals zo vaak was deze ook nog niet helemaal gaar, brrrrr. Dus niet.
’s Avonds onze kamer ingericht en weer een rolex gehad. Ons ontbijt ’s morgens bestaat uit mariekoekjes met boter, jam of hagelslag (die heb ik van Borchert gekregen) met een kopje thee. We eten dit binnen op want er zijn hier veel leerlingen en mensen die voorbijkomen die maar een maaltijd per dag hebben en ik voel me dan heel schuldig om hier een ontbijtje te hebben. Maar ik moet gewoon eten ‘s morgens anders trek ik het niet. Onze “luxe hapjes” zoals de uit Nederland opgestuurde chips en dipsaus en de dropjes eten we dus binnen maar we genieten er heel erg van.
Uiteraard moet er heel veel geregeld worden voor de VCT dag donderdag, we verwachten 300 mensen!! En voor al deze mensen moet er een lunch gemaakt worden met rijst met bonen en drinkwater. Ook stoelen, tenten zijn reeds besproken. De registratie is natuurlijk het belangrijkste want Cotfone wil alle gegevens hebben. Daar zullen Claire en ik voor zorgen: nou dat valt niet mee om hier een logische simpele registratie te maken. Het liefst zouden ze een registratienummer verzinnen met let wel 6 letters, en 7 cijfers!!! Onbegonnen werk. Na vele uren vergaderen kwamen we er achter dat alle Cotfone kinderen al een registratienummer hadden. We willen dit natuurlijk gebruiken, als we het eerder hadden geweten had een hoop energie bespaard, maar goed this is Uganda. We hebben grote schriften, linialen, pennen en twee memoblokjes gehaald en tot ’s avonds laat tabellen getekend bij het licht van een petroleum lamp, want er was geen stroom voor de afwisseling. De twee memoblokjes hebben we geknipt in het kader van de bezuiniging. ’s Morgens al heel vroeg opgestaan want om 7 uur komen de eerste kinderen. Om 8 uur gestart met registreren van de kinderen, lekker buiten met een luganda tolk er naarst want je verstaat er niets van!! Toen begon het heel hard te regenen en moesten we wachten, we zijn daarna in een kantoortje gaan zitten en hebben al die andere mensen geregistreerd, ze kregen allemaal een nummer mee op een memoblaadje met daarop ook hun naam. Na vele uren registreren (ongeveer 300 mensen) bleek echter dat het Health Centre wat inmiddels voorlichting had gegeven en bloed aan het prikken was niet onze nummers gebruikte maar een eigen telling hanteerde, hij is fijn. Hierover hadden we al uren gepraat en afspraken gemaakt. Maar goed e.e.a. kort gesloten en afgesproken dat alle mensen nog een keer langs ons zouden komen met het gele briefje en de uitslag zodat wij dit allemaal konden bijwerken. Normaal zou dat een giga probleem zijn ware het niet dat de mensen nog geen lunch hadden gehad en daar wachten ze natuurlijk op. Voor sommige was dat nl. de enige maaltijd van een dag of misschien wel een paar dagen. Dus voor zover mogelijk hebben de schade kunnen beperken maar we krijgen nu nog een lijst van het Health Centre zodat we alles bij kunnen werken.
Het was echt een succesvolle dag. 300 personen getest, er was een voorstelling van de jeugdgroep met een toneelstuk over aids preventie wat door iedereen met grote belangstelling volgde. Toen ik al deze mensen zag: mensen die geprikt werden, mensen wachten op de uitslag door een deskundige van het health centre, mensen die de voorstelling volgde, alle kinderen die er rond liepen was ik elf een beetje ontroerd. Drie weken geleden had ik dit besproken met Kayinga en nu hebben we met financiële steun van Na Maono (dus jullie allemaal) dit kunnen realiseren, dat was echt kicken omdat je weet dat je ontzettend veel mensen kunt helpen. Al moet ik wel zeggen dat het soms echt heel moeilijk was mensen die positief waren bevonden met de test krijgen dat op zo’n dag te horen terwijl er muziek is, mensen eten en plezier hebben. Heel dubbel allemaal. Maar gelukkig kwam het precentage lager uit dan verwacht. Maar er waren nogal wat studenten (meiden van 16 en 17 jaar) die positief werden bevonden, verschrikkelijk. De hele highschool was hier en dan krijgen ze de uitslag wat ze dan met elkaar moeten verwerken. Ook privacy kennen ze hier niet, in een ruimte waar de uitslag werd vertelt staan gewoon mensen in de deuropening te wachten. De uitslag wordt geschreven indien negatief met een blauwe pen maar positief met een rode pen. Erg pijnlijk in onze ogen. Maar goed een succesvolle dag voor Cotfone, ook de radio heeft er veel aandacht aan besteed. Verder was er nog wat nieuws, de vrouw van Kayinga: Beatrice was ’s nachts bevallen van een gezonde dochter, geweldig. Maar dat is ook een hele belevenis. Ze was twee weken te vroeg en voelde zich niet lekker, dus Kayinga nam haar op de brommer mee naar de dokter in Kiwangala. Daar bleek dat de baby op komst was en ze moest dus naar het ziekenhuis in Masaka. Kayinga terug naar huis en die moest dus alles nog inpakken: uiteraard de normale zaken als tandenborstel enz, maar ook een wasbak, handdoeken, water, een kussen, lakens en dekens, muskietennet enz. En dan adhd hebben, althans dezelfde symptomen, zenuwachtig voor het eerste kind, en alle spullen zelf moeten zoeken. En maar roepen: my wife gives me my baby!!!!!
Daarna kwam een personenauto hem halen, Beatrice zat in de auto met haar moeder en zus en met zijn allen zijn ze naar het ziekenhuis gegaan, 45 km over een zandweg, niet te geloven. Vanmorgen (vrijdag) is ze thuis gekomen en het is een prachtig kind, een naam weten we nog niet dat komt nog.
Verder is het hier geweldig, we hebben het heel gezellig. Je zou de hele dg wel foto’s kunnen nemen. Wij zitten hier aan de straat en je wilt niet geloven wat we allemaal langs zien komen. Koeien, varkens en kippen lopen de hele dag los, maribu’s op het veld tegenover ons, mensen met van alles op de fiets, auto of op hun hoofd. Ook is het nu sprinkhanentijd, dat wil zeggen dat mensen hier grote lampen installeren en aluminium dakplaten schuin in een ijzeren ton zetten. De sprinkhanen komen op het licht af, vliegen tegen de dakplaat en vallen in de ton. Hier worden ze dan uit gehaald, van de vleugels ontdaan en gebakken. Ik heb ze nog niet geprobeerd hoor!! Maar het is handel, allerlei mensen blijven hele nachten op. En vanmorgen kwamen we op en de kinderen waren over het veld aan het rennen zoeken naar mieren, die eten ze dan ook meteen op. Het zijn grote bruine vliegende mieren die maar een paar keer per jaar uitvliegen maar als delicatesse gegeten worden. Dus overal liggen vleugels, de mieren eet je rauw of gebakken. Ook hier heb ik me nog niet aan gewaagd, ik blijf bij mijn mariekoekjes.
Enorm vreemd om kinderen de levende beesten in hun mond te zien stoppen dat kan ik je wel vertellen. Daar tussen lopen dan de ibissen (schitterende vogels, de biggetjes van die kleine zwarte, de witte duiven, de witte ibissen, schapen, reigers en de koeien). Geweldig allemaal en zeer indrukwekkend. Ik heb het hier echt heel erg naar mijn zin, het is zo anders dan Kampala en Nansana, daardoor doe ik zoveel indrukken en ervaring op, ook door het bezoeken van diverse projecten, weeshuizen en scholen. Het is echt zo gaaaaaaaaaf.
Over ongeveer 4 weken komt Nico en dan gaan we dit prachtige land als toerist bekijken. Ik heb er helemaal zin in.
Mijn internet is ontzettend traag en ik heb niet altijd verbinding. Ook telefonisch ben ik niet altijd bereikbaar. De toilet is een gat in de grond, geen stromend water, soms dagenlang afgesloten van stroom maar ik ben heel blij hier te kunnen zijn en hier te mogen werken. Morgen gaan we met 5 vrijwilligers naar Lake Nagugabo vlakbij Masaka, we hebben kamers geboekt met een warme douche en een toilet binnen, in plaats van achter op het veld. Dat wordt genieten!!!En we krijgen er ook weer energie van. Jullie horen nog.
-
07 November 2008 - 19:43
Harrie:
Half zeven naar de kerk: ons vadder zou er trots op zijn, op de rest wat je doet ook trouwens (hoewel mieren en sprinkhanen eten?).
Goed werk jezus,
je broer -
07 November 2008 - 21:59
Perry:
Wat een enorme klus hebben jullie geklaard! De foto's geven er weer een goed beeld bij. Wat fijn dat we zo goed op de hoogte worden gehouden over waar je mee bezig bent. Met 1 druk op de knop kunnen we het lezen en zien. Ik verbaas me iedere keer weer over die "luxe" techniek! Succes met ALLES! -
08 November 2008 - 12:29
Anke En Henriëtte:
Hoi Petra,
Wat ontzettend fijn dat je het zo naar je zin hebt, echt geweldig! Ook hele mooie foto's. We vinden je verslagen nog steeds hartstikke interessant.
Anke is nu logeren met haar groepje, als ze morgen thuiskomt laat ik haar het verslag en de foto's zien! Vindt ze altijd leuk.
Frans kijkt meestal naar de ingekomen mails en als er een mail uit Uganda is roept hij me meteen en moet hij er ook meteen achteruit zodat wij kunnen lezen en kijken!!!
Tot de volgende keer, heel veel groetjes en liefs Anke en Henriëtte. -
08 November 2008 - 14:42
Bregje:
He Petra,
Wat weer geweldig om je verhaal te lezen. Wat super allemaal. Ik ben trots op je.
tot je volgende mail.
veel liefs Bregje -
08 November 2008 - 15:09
Kriek:
Geweldig dit nieuwe project. Ik lees er ook uit dat je het nu erg naar je zin hebt. Het is natuurlijk loodzwaar. Maar heel fijn om zoiets van de grond te tillen. kanjer. Het is nu zondag en de zon gaat al bijna onder, wel mooi weer vandaag. De Japanse esdoorn is nu vuurrood en daar onder ligt de oranje pompoen. Morgen gaat het stormen dat betekent einde van de herfst bladeren helaas. Mooi de baby. Groeten van Kriek -
08 November 2008 - 15:10
Kriek:
Wel proeven hoor die sprinkhanen, maar wel gebakken! -
08 November 2008 - 17:52
Geertje:
Zo we zijn weer helmaal bijgelezen!indrukwekkend weer.Hier is het volop herfst waar wij van genieten en groetjes van ons allemaal! we spreken je wel weer tijdens de meidenavond. -
10 November 2008 - 08:44
Inge Bel:
Weer indrukwekkend!! Ik ben supertrots!!
Gr Inge -
10 November 2008 - 19:38
Miranda:
Wat weer een verhaal. Wel een super project!!! Lijkt me ook wel erg zwaar, maar het levert ook echt iets op! Ben super trots op je!
Liefs -
10 November 2008 - 22:47
Theo:
Ongelooflijk....elke keer als ik weer ben 'bij gelezen' denk ik dat over hetgeen je allemaal doet daar en hoe je maar weer door gaat! Heel veel succes maar ook zeker plezier nog.
By the way: Nico was geweldig met Ton 2 weken geleden als 'Willeke'. Nog beter dan 16 jaar geleden :-).
Doei, Theo -
11 November 2008 - 00:52
Will:
Hee petra het is al laat en ik lees je verhaal maar half. morgen beter. Ik probeer je te bellen maar dat lukt niet echt. go on strong ik blijf het proberen
gr. will -
11 November 2008 - 07:51
Kristel:
Hoi Petra,
Wat een prachtige verhalen lees ik op je site. Het is een geweldig avontuur. Nog heel veel succes en plezier daar, blijf genieten!
Groeten,
Kristel (van de Engelse les) -
11 November 2008 - 12:35
Corien:
Ha die Petra,
Wat ben jij goed bezig zeg en wat een "rollercoaster" aan belevenissen, indrukken en emoties doe jij op. En dan die temperaturen waarin jij verkeerd,hmmm lekker, hier is het écht herfstig weer. Zon en blauwe hemel afgewisseld met nat en winderigheid.
Ik ben vanmorgen donateur geworden van Unicef en ga meehelpen aan de preventie van malaria. Op mijn manier doe ik ook goede dingen voor de wereld. En Nel en ik zijn druk bezig met onze TamTam workshops en dragen de mooie rijke cultuur van Afrika op onze geheel eigen wijze uit. Dus wij zijn ook goed bezig. Kus van de buuf en tot een volgend bericht. Suc6 met alles.......!!!!! -
11 November 2008 - 23:29
Will:
Hee petra, vanavond zoals beloofd weer helemaal bijgelezen. achteruit dus. Fijn je vandaag even aan de telefoon gehad te hebben. tot horens of schrijfs.
groeten will -
12 November 2008 - 17:38
Maria V:
Hoi Petra
het blijven prachtige verhalen de foto's doen de rest.
Je doet met je collega's daar supergoed werk.Ik kijk weer uit naar de volgende "nieuwsbrief"
Groetjes Maria
-
13 November 2008 - 10:10
Els Hendrikx:
Je klinkt heel opgewekt en vol energie. Fijn om te lezen. Wat doe jij veel indrukken op. Ik moet de zinnen af en toe opnieuw lezen of even teruglezen om het allemaal te volgen. Je bent met zoveel dingen bezig. Maar ik lees het met veel belangstelling.
groeten Els -
13 November 2008 - 19:40
Ine Bogers:
Ha Petra, ik ben er vanavond eens echt voor gaan zitten. Wat een verhalen allemaal. Wij hebben hier dus echt maar weinig idee van het leven daar in Uganda. Wat jij daar allemaal meemaakt! Wat een energie heb jij. En wat ik knap vind is dat jij van zoveel kleine dingen kan genieten.
Het is maar goed dat je het allemaal opschrijft dan kun je het straks, als je weer thuis bent, herbeleven. En genieten van alle prachtige foto's. Waarschijnlijk sta je er dan zelf ook, net als wij nu, van te kijken wat je allemaal gedaan hebt. Het enthousiasme spat uit je verhalen.
Ik wil je nu alvast een fijne vakantie, samen met Nico, toewensen en ik probeer mezelf op de hoogte te houden van je belevenissen.
Heel veel lieve groeten en succes met alle plannen. -
14 November 2008 - 11:31
Susan Van Bussel:
Ha Petra!
Allereerst, bedankt voor je kaartje vanuit het verre uganda!
Ik heb net alleen je foto's zitten bekijken en nog niet eens alle verhalen gelezen...maar wauw...wat geweldig wat jij daar allemaal doet! Zo te zien geniet je er volop van! Fijn zeg! Ga zo door!
Groetjes en nog heel veel succes verder!
Susan -
16 April 2009 - 14:11
Laura Van Bentum:
hoi petra, ik ben eigenlijk naar uganda plaatjes aan het zoeken over de oorlog maar ik kom hier uit. ik heb ze nogdig voor een belangrijk werkstuk op school. waar ben je nu op dit moment? wij hebben een partner school in uganda en dat ligt in: Niakaboeco. heb jij misschien leuken plaatjes voor mijn werkstuk!?!?!?!?!?!?!?!?! als je er heb moet je ze mailen naar: laura.van.bentum@hotmail.com, oke!?!?!?!?!?!?!?!?!? veel succes veder en groetejs laura van bentum. beuningen GLD
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
