kenia 4

Moedeloos wordt je ervan zo nu en dan van de situatie hier. Vorige keer heb ik verteld dat de leerkrachten na een staking een salarisverhoging zouden krijgen, opbouwend van nu in twee jaar tijd. Akkoord is getekend en leraren zijn weer aan het werk. Een week later blijkt echter dat ze de dagen van de staking niet betaald krijgen. Er waren 9 officiële stakingsdagen maar voor het gemak neemt de regering 10 dagen zonder salaris. Maar nu zouden ze allemaal betaald krijgen met de afgesproken salarisverhoging. Doordat men deze salarisverhoging moest invoeren in de computer zijn alle computers gecrasht?! Natuurlijk is dit niet het geval, het wordt alleen als smoes gebruikt. Mensen beuren dus pas vele weken later en zitten nu dik in de problemen. Het is zo frustrerend. Ook zijn er diverse rampen gebeurt afgelopen week. Eerst was er een grote brand in de Nakumat supermarkt in Nairobi. De brandweer kwam te laat door de files in de stad, en de eerste brandweerwagens hadden geen water. Voordat alles onder controle was waren er al ongeveer 50 mensen omgekomen. De nooduitgangen waren niet bereikbaar doordat er allerlei materialen voor stonden. Ook het personeel en brandweer waren niet voorbereid op een noodtoestand. De tweede ramp was afgelopen zaterdag doordat er een tankauto van de weg raakte. Deze tank was gevuld met benzine. In een mum van tijd kwamen van alle kanten mensen om de benzine weg te halen in jerrycans om deze te kunnen verkopen. Een man kon echter niet bij de benzine komen en uit wraak gooide hij een lucifer. Er waren enorm veel kinderen bij betrokken die allemaal kannen en materialen hadden om de benzine te verzamelen. Gevolg 150 doden. Dit ongeluk gebeurde in Noord Kenia vlak bij een vluchtelingen kamp waar mensen nog steeds waren na de ongeregeldheden van vorig jaar met de verkiezingen, mensen zijn dakloos en woonde nog steeds daar in pure armoede en doen dus alles om aan geld te komen. Het is zo krom allemaal, er zijn chauffeurs van tankauto’s met benzine die de vracht verkopen en dan de auto laten verongelukken. Treinen worden leeggeroofd voor olie, mensen verkopen dit dan aan handelaren die er natuurlijk goud geld voor beuren. Sommige dingen zijn gewoon niet te geloven, zelfs niet als je hier zit, maar voor onze keniaanse collega’s zijn deze zaken “gewoon”. De kranten staan vol met alleen maar kritiek op de overheid, zeker na de rampen van afgelopen week, maar iedereen is ook een beetje afgestompt en het lijkt wel gevoelloos, zich neerleggend bij de situatie. Heavy.
Vandaag ook mijn eerste conflict gehad met een leerlinge. Ze was met stenen aan het gooien naar een medeleerling in de klas tijdens mijn les.(stenen breken ze hier gewoon uit de vloer, dus da’s makkelijk). Natuurlijk accepteerde ik dit niet en ik stuurde ze de klas uit, ze ging mopperend maar kwam binnen 10 seconden terug! Weer weggestuurd, ze weigerde echter. Dus ik pakte haar bij de arm, ze begon meteen te vechten en te slaan. Fijn zo’n DDG cursus, ik kreeg ze gelukkig zover dat ze me niet meer kon slaan en hield ze in de greep, tot ze zou bedaren, dat gebeurde ook maar buiten waren bouwvakkers aan het werk die dit zagen en die raakte helemaal in de stress en haalde de directrice en twee leerkrachten erbij om mij te helpen. Dus het werd een grote toestand terwijl de situatie reeds onder controle was. Gelukkig kreeg ik van collega’s de complimenten over mijn reactie en vertelde ook dat dit meisje wil kijken hoever ze kan gaan. Nou niet ver dus. Ze werd naar huis gestuurd en de rust was weer terug. Welkom in het zml onderwijs in Afrika, het blijft hetzelfde gedrag, het is o zo herkenbaar. Maar ook dezelfde humor van sommige lln, geweldig!! Wat hebben we toch een leuk vak.
Bovenstaande heb ik vorige week al geschreven dus nu het laatste nieuws: allereerst: Robert is gearresteerd, jullie weten wel welke Robert ik bedoel denk ik, haha.
Ik kreeg donderdagavond een mailtje van Godwin dat hij een kennis had geïnformeerd over het e.e.a., nou die kennis had goede connecties blijkbaar want zij heeft er persoonlijk voor gezorgd dat Robert opgepakt werd in zijn huis. Hij zit nu vast op het politiebureau in Wandega (dat is een stadsdeel van Kampala), maar nu moet er nog een auto geregeld worden dat hij over gebracht wordt naar de cel op het hoofdkantoor van de politie in Kampala. De politie heeft geen mogelijkheden voor vervoer, dus Godwin moet dat betalen, het is niet te geloven!! Maar goed, Godwin vertelde mij dat de ouders van Robert hem iedere dag bellen en dat ze langs komen om hem te smeken de aanklacht in te trekken.Godwin heeft ze duidelijk gemaakt dat hij dat niet kan doen en totaal geen zeggenschap daarin heeft omdat ik de “hoofdaanklager”ben en ik de enige ben die kan zorgen dat hij vrijkomt. Ik heb hier even over na moeten denken, want ik was nogal geschokt, of ja geschokt is misschien niet het juiste woord maar het maakte toch wel indruk moet ik zeggen. Ik heb Godwin een mailtje gestuurd en daarin bevestigd dat ik niet van plan ben om de aanklacht in te trekken. Ik vind dat hij gestraft moet worden voor het stelen van geld en goederen van in ieder geval de leerlingen, de winkels, de school en Godwin. Het enige bewijs dat we echter hebben is zijn ondertekening van het document van de autoverhuur. Inmiddels hebben ze de kopie daarvan ook bij Robert gevonden dus dat is gunstig. Hij ontkent ook niet dat hij getekend heeft, maar houdt vol dat hij geld heeft gegeven aan anderen en dat die hem niet terug betaald hebben. Ja,ja. In ieder geval heeft hij heel veel spijt, ja,ja….dat is ook!!. De vader van Robert belde mij vrijdagmorgen op om te vragen of ik ervoor kon zorgen dat hij vrij zou komen en dat hij (de vader) garant wilde staan zodat hij niet zou vluchten tot de rechtszaak. Moeilijk maar ik ben heel streng geweest, nu weet ik ook hoe veel pijn dat hij mij gedaan heeft: hij zal daarvoor boeten. Ik kan nu niet meer alles intrekken en het heeft ook geen enkel nut want hij zal het weer doen, dat weet ik zeker. Dus we zien het allemaal wel gebeuren. Half maart ga ik weer terug naar Kampala, dus wordt vervolgd.
Maar nu over naar de leukere dingen, want die zijn er volop: onze safari was geweldig. Op vrijdagmorgen rond 5 uur vertrokken. Andere mensen opgehaald: een duits stel van ongeveer onze leeftijd, heel aardige mensen. Ja duits en aardig is ook mogelijk (Sascha diese menschen kommen aus Hamburg, so sie sind naturlich freundlich!). Dit moest effe want ik ben nogal negatief geweest over duitsers geloof ik, en Sascha (was mijn collega vrijwilliger en leest weblog)sorry daarvoor. Zij (Knudt en Heike) zijn hier voor een maand en zijn serieuze plannen aan het maken om zich hier te vestigen. Het andere stel waren tilburgers, ook keileuk, iets jonger dan wij en zij (Anita en Dik) zijn hier als “echte toerist”. Enfin het klikte allemaal dus dat is helemaal goed. Het is een lange rit naar Tsavo east. Tsavo park bestaat uit twee gedeeltes: oost en west en is een van de grootste wildparken. De weg van Mombasa richting Nairobi is heel goed, dus het eerste stuk schoot goed op. Wel is het landschap saai, vind ik maar ik ben teveel verwend door Uganda denk ik. Nico was het trouwens helemaal met me eens.Het is droog en vlak, maaaaaar voor de wilde dieren moet je echt hier zijn. En die zagen we veel in Tsavo: rode olifanten: men noemt ze zo omdat ze ook echt rood zijn. Dit is van de rode aarde die kenmerkend is voor dit gedeelte van het land. Het blijft schitterend, allerlei soorten antilopes/gazelles, giraffes en jawel onze eerste zebra’s. Onze lunch hadden we in Impala lodge in het plaatsje Voi, niets aparts, maar een keurige slaapkamer met douche en toilet op de gang voor gezamenlijk gebruik. Wel een schitterend zwembad dus gewoon goed. Dik en Anita hadden een andere accommodatie geboekt dus we werden gescheiden. Dat was jammer maar ’s middags hadden we weer een gamedrive. Ook toen weer veel dieren gezien. “s avonds diner en vroeg naar bed want zaterdagmorgen om 6.30 uur ontbijt om 7.00 uur op naar Amboseli. Dit is een natuurpark met constant uitzicht op de Kilimanjaro. Dit is een met eeuwige sneeuw bedekte berg die in Tanzania ligt, op 45 km afstand. Het smeltwater van de Kilimanjaro stroomt in talloze ondergrondse kanaaltjes naar een meer wat nu, in het droge seizoen alleen nog maar een moeras is maar wel de enigste drinkplaats is. Het gevolg is dat hier 95 % van al het wild is. Dus gazelles, bavianen, hyena’s, wildebeesten (gnoes), zebra’s, leeuwen, giraffes, struisvogels, impala’s en olifanten. Honderden, honderden dieren. En deze beesten krijgen hier hun jong. Dus vertederende plaatjes. Adembenemend. Het lijkt wel een film. Amboseli was het leefgebied van de Masai. Zij lieten daar hun kuddes gazen maar nu mag dat niet meer omdat het een beschermd reservaat is. Dit was voor de Masai niet te begrijpen en als wraak begonnen zij met het doden van de wilde dieren. De reservaatautoriteiten reageerden meteen natuurlijk en nu zijn voor de Masai gebieden aangewezen buiten het park voor hun vee en is er een afspraak gemaakt dat de inkomsten uit het toerisme aangewend worden voor gemeenschappelijk projecten tbv de Masai. Je kunt als toerist ook Masai dorpen bezoeken en veel van hen zorgen voor entertainment bij de lodges of hebben een baan als bewaker van de parken en lodges. Ons verblijf was in een tentenkamp, wel een luxe tent hoor met zwembad en een eigen toilet en douche. De olifanten liepen voor onze deur langs en we keken zo op de Kilimanjaro . Echt heel erg gaaf. De volgende morgen weer heel vroeg een gamedrive en daar konden we leeuwen zien die hun prooi aten en ook hyena’s die vochten om de restjes van die prooi te bemachtigen. Uren kun je daar naar kijken, geweldig. Daarna een lange weg terug naar Mombasa waar we uitvoerig werden verwelkomt door de mensen van Mudzini. Echt fijn om je zo welkom te voelen. Maandag zijn Nico en ik naar Mombasa geweest. We hebben met Anthony en Alice overleg gehad waar de prioriteiten liggen bij de aanschaf van spullen en wat wij daarin kunnen betekenen als stichting. Wij hadden al toegezegd om ook een deel voor de aanleg van de visvijver te sponsoren die ze gaan gebruiken als inkomens generende activiteit. Een goede wasmachine zou fijn zijn want deze is al wat ouder en werkt niet meer zo goed en als je ziet wat er hier gewassen wordt, dat wil je niet weten. 34 kinderen in de leeftijd van 4 tot 17 leveren aardig wat was op kan ik je vertellen. Ook zou een computer met lesprogramma’s voor de studerende meiden nodig zijn, en krukjes en kasten voor in de studeerkamer. Nou wij zijn wat winkels gaan bekijken, adviezen gevraagd en alles op papier gezet en dat gaan we met Anthony bespreken. Ook heb ik gezelschapsspellen aangeschaft voor mijn klas. Die hebben nl. helemaal geen materialen. Voor de speciale klas zijn afgelopen tijd verschillende materialen aangeschaft, maar “mijn” leerlingen zijn wat ouder en hebben daar weinig aan. Omdat we van de week ook een les hebben gehad over relaties waarin naar voren kwam dat de meiden in de klas een heel verkeerd beeld hebben van jongens (daar krijg je aids van!!!!) en eigenlijk niets van elkaar moeten hebben, lijkt het me leuk om met groepjes allerlei spellen te doen. Memory, jenga, snakes en ladders (een soort ganzenbord), wie is ‘t, en een bingo lijken me aardige dingen om het groepsgebeuren een beetje te activeren. Ben heel benieuwd hoe het allemaal zal gaan van de week. De lessen zijn in ieder geval erg leuk doordat er veel interactie is. Ze zijn dit niet gewend en zijn dus erg enthousiast, zelfs de leerkracht doet mee en geniet zichtbaar. Echt een voldaan gevoel geeft het. De foto’s van de vorige keer zet ik er ook even bij: Mombasa tafereeltjes en natuurlijk onze safari foto’s. liefs Nico en Petra