kenia 5
Door: petra
Blijf op de hoogte en volg petra
18 Februari 2009 | Kenia, Kikambala
Kenia 5
Soms is het zwaar hier. Op school gebeurde van de week het volgende: bij mij in de klas zit George, George is een jongen die door een hersenbeschadiging op jonge leeftijd een leerachterstand heeft opgelopen. Hele aardige jongen, met humor, kan zich goed verstaanbaar maken in swahili en engels. Hele lange jongen van 14 jaar oud. Hij woont ongeveer 15 km van school, dus moet twee uur lopen heen en twee uur terug. Hij woont bij zijn moeder die aids heeft en bij grootmoeder, vader is overleden en het is een erg arm gezin. Als hij thuis komt van school moet hij meteen de straat weer op om mango’s te verkopen of samosa’s (dat is een soort miniloempiaatje die zijn oma maakt. Hij is op straat tot ongeveer 23.00 uur, gaat dan naar bed zonder eten om ’s morgens om 4 uur weer op te staan en naar school te lopen. Hij slaapt een uurtje voordat de school begint voor de poort. Gevolg is dat hij dus ook heel veel slaapt tijdens de lessen, hij heeft niets te eten, geen energie, niks nie. Deze dag was ik in de klas mijn engelse les aan te voorbereiden en mijn collega Gonja stond voor de klas swahili-les te geven. Op dat moment komt de directrice binnen met een schaar en begint zonder waarschuwing in de haren te knippen van George. Hij begon te huilen en te smeken, werkelijk waar te smeken om te stoppen. Ik was zwaar geschokt door deze actie en was ook erg verontwaardigd. Waarom doe je dit? De directrice vertelde zij dat ze George al verschillende malen had gezegd zijn haren te kammen en dat had hij niet gedaan dus op deze manier wilde ze ouders dwingen om hem naar de kapper te sturen en George dwingen voortaan zijn haren te kammen. Ik had tranen in mijn ogen, het was zo zielig, George zat met zijn t-shirt over zijn hoofd van schaamte, op verschillende plaatsen op zijn hoofd waren kale plekken geknipt, het zag er niet uit natuurlijk. George heeft ook al een groot litteken op zijn hoofd van het ongeluk waardoor hij de hersenbeschadiging heeft opgelopen. Ik jankte gewoon van ellende om het jong, heel verschrikkelijk. De directrice ging en natuurlijk lachte heel de klas hem uit. Ik was te geschokt en te kwaad om iets te zeggen, ik ben naar mijn collega gelopen en hem gezegd dat ik met George naar de kapper ging en George aan de hand meegenomen naar de kapper. Kun je je voorstellen, loop ik daar met een vent van 1.80m jankend met zijn t-shirt over zijn hoofd. De kapper was heel begripvol en natuurlijk hebben we allebei geroepen dat hij nu erg knap was, zijn haren zijn nu gemillimeterd en hij ziet er prachtig uit. George vertelde me op de terugweg dat hij deze week nog niet op school was geweest omdat zijn moeder de blouse van het uniform had verkocht en hij niet zonder dit op school mocht komen. Gonja had ervoor gezorgd dat hij nu toch mocht komen met een ander shirt en zijn uniform broek. Niet te geloven. Na school ben ik natuurlijk naar de directrice gegaan en heb heel rustig gezegd dat ik zeer verontwaardigd was en vond dat er andere manieren waren om regels te stellen. Je kunt zo’n jongen niet verantwoordelijk stellen voor het kammen van zijn haar!!! Hij heeft gewoon niet de tijd om hieraan te denken, je moet hem eraan herinneren en hierin trainen!! Om een leerling zo te vernederen is onnodig. Hij is notabene gehandicapt, kom op nou, ik wordt weer kwaad terwijl ik dit te schrijven. Ik vroeg haar of ze op de hoogte was van de thuissituatie, ja zei ze, George wordt gesponsord voor zijn schoolgeld. Waarom kan hij dan hier niet eten of waarom kan hij dan niet hier logeren (het is een boarding school; een soort kostschool). Ik vroeg haar als je weet dat zo’n jong niets te eten heeft je hem dan geen eten geeft? De sponsoring is te weinig volgens haar. Ze schrok blijkbaar van mijn reactie want ik stond weer met tranen in mijn ogen. Ze zei dat ze inderdaad misschien beter met hem naar de kapper had kunnen gaan. Ik heb nu een picto (jawel) getekend met een kam, heb een kam gekocht en in de klas een afspraak gemaakt met George dat hij voortaan iedere dag zijn haren zal kammen. De picto zit op zijn tafel geplakt en de kam hangt naast zijn tafel aan de muur, hij is er helemaal blij mee. De klas vind het ook heel fijn en zullen hem steunen. Verder heb ik afgesproken dat zijn uniform op school blijft en dat hij zich iedere morgen en middag zal omkleden. Het makkelijkste zou natuurlijk nu zijn om hem te sponsoren maar ik heb een donkerbruin vermoeden, (oef weer een foute opmerking), dat de directrice het express gedaan heeft in de hoop dat ik het zou gaan betalen. Er gebeurt hier van alles met sponsorgelden heb ik het idee, behalve waarvoor het bedoeld is. Ik heb voor deze klas spellen gekocht en op papier gezet dat ze alleen op school gebruikt mogen worden voor deze klas. Dit uiteraard na overleg met collega Gonja. Verder gaat het geweldig met de spellen, het is echt genieten, het is zo leerzaam: samenwerking tussen jongens en meisjes, gedrag bij verlies en winst, samen opruimen. Gonja is ook erg blij en geniet van de interactie met de leerlingen, hij is dit niet gewend, maar hij is helemaal goed voor zijn leerlingen, er is echt een vertrouwen beiderzijds, dat kun je zien.Voor hem is dit alles een nieuwe manier van lesgeven, de leerlingen zijn vrijer nu en gemotiveerd. En dat in een paar weken, ik hoop dat het blijft.
Verder hebben we voor Mudzini Kwetu twee extra sponsorbedragen binnen gekregen waarvan we een nieuwe wasmachine gekocht hebben met een sterke centrifuge, deze wordt ook gebruikt voor de meiden voor de zelfstandigheidtrainingen. Voor in de studeerkamer/bibliotheek hebben we kasten gekocht waar nu heel overzichtelijk alle boeken en spellen staan. Ook zullen we nog een nieuwe computer aanschaffen met educatieve spellen. Van onze “kenia- 5euro rekening” hebben we de maandelijkse bijdrage verhoogd naar 100 euro i.p.v. 50 euro voor het zakgeld voor de meiden. Zoals ik misschien al eerder heb verteld hebben we vanuit de stichting ook geïnvesteerd in de vijver zodat er straks extra inkomsten zijn door de visverkoop. Nico is druk bezig geweest met deze vijver. Cement storten gebeurt hier met de hand en een kleine schaal i.p.v. een cementmolen, is effe anders werken!! En dat met een temperatuur van 35graden. Afzien!
Het gaat hier erg goed met Mudzini maar dat is vooral te danken aan de professionele aanpak van de staf en natuurlijk door de continuïteit van de sponsoring en donaties van verschillende organisaties kan het ook goed blijven gaan. Het is echt bouwen aan een toekomst. We zijn er nu ook achter gekomen dat Na Maono in het swahili niet alleen “met gevoel” betekent maar ook “met toekomstvisie”. Toeval?
Afgelopen weekend zijn we naar Malindi gegaan met de matatu. Malindi ligt noordelijk aan de kust richting Somalië. Het is een heel toeristische plaats met teveel rijke mzungus van Italiaanse afkomst. Het stikt er van de dure huizen, dure hotels. Het is een groot Scheveningen, zal ik maar zeggen. Eigenaren zijn meestal mensen uit India of Italianen. Er is nogal wat arrogantie. Een voorbeeldje: we hadden een appartement kunnen huren, helemaal geweldig overigens in een groot appartementen gebouw, waar europeanen een tweede huis hebben en deze verhuren aan toeristen. We hadden dus een complete woning met keuken, drie badkamers, drie slaapkamers en een groot gemeenschappelijk zwembad voor 35 euro per nacht. Dit was ernstig goedkoop, want voor een gewoon hotelleke betaal je hier al minimaal 40 euro per persoon voor bed en ontbijt. Maar goed, wij helemaal blij met ons appartement en op naar het zwembad. We wilde onze handdoek op een van de bedden leggen, maar nee hoor, dat was niet toegestaan want alle bedden waren privé bezit en die konden we niet zomaar gebruiken, en oja of we eerst wilde douchen. We waren nog niet eens zover. Het was een fijn zwembad aan het strand dus we klaagde niet. Een pizzeria op de hoek, ja ik weet het we zijn in Afrika maar soms is europese hap ontzettend lekker! /s morgens wilde ik gaan zwemmen en ik had gelezen dat ik vanaf 8.00 uur terecht kon. Dus om 8.30 uur ik helemaal kant en klaar op naar het zwembad. Maar ik kon er niet in. Wordt ik daar effe als een klein kind terecht gewezen, dat ik eerst op het bord moest kijken en dat ik niet mocht zwemmen voor 9.00 uur. Ik zei dat het me speet maar dat ik van het bord had begrepen dat het vanaf 8.00 uur was. Ze stuurden me terug: ga dan nog maar eens opnieuw lezen en dan goed!! Hoe is het? Overigens heb ik daarna (na 9.00 uur) nogmaals het bord gelezen en hun verteld om het nog eens goed te lezen want er staat dus dat je van 8 tot 8 niet kunt zwemmen. Ben ik nou blond of wa! Verder zijn Nico en ik twee keer weggelopen uit een restaurant omdat we na 2,5 uur!! wachten nog steeds geen eten hadden. Echt niet te geloven. Het leek wel of zij alles wilde bepalen, ik weet niet goed hoe ik het uit moet drukken, maar fijn is het niet. Er zijn hier ook hotels waar alleen maar Italiaanse gasten mogen komen, geen andere nationaliteit. Ik heb zo’n vooroordeel over Italianen, mafia enzovoorts, nou, ik zit er niet ver naast, denk ik. Ben een beetje negatief over onze mede europeanen (duitsers en italianen zijn volgens mij echt heel fout) merk ik, dat is niet helemaal eerlijk, sorry hiervoor. Maar niets is zo erg als in hier in Kenia in het duits of italiaans aangesproken te worden in plaats van in het engels of swahili!! Verder zijn we nog naar Kilifi geweest dat ligt tussen Kikambala en Malindi en is een erg leuk Afrikaans stadje aan de kust, veel afrikanen weinig mzungu’s, veel markten, tuktuks, matatu’s, hutjes, kleine straatjes, beetje chaotisch, rommelig en kleurrijk, kortom zoals het hoort! Maar al met al is Kenia een stuk meer ontwikkelder dan Uganda; hier zijn markten met kramen, in Uganda zit alles op de grond. Hier is bijna overal elektriciteit. Toerisme is hier een grote bron van inkomsten, maar neemt ook veel weg van de afrikaanse sfeer, denk ik. Het is big business. De prijzen zijn hier ook veel hoger dan in Uganda, ook dat komt door het toerisme. Maar het strand en de zee blijven geweldig. Ik zit hier nu buiten te typen en Nico loopt net naar binnen en komt tot de ontdekking dat we ongeveer duizend mieren binnen hebben, sommigen zijn safarimieren en die bijten verschrikkelijk. Ook zijn er hele kleine mieren die kruipen je huid binnen. Niet fijn. Na 1 uurtje, nu dus zijn al deze mieren gedood door een of andere spuitbus, we kunnen voorlopig niet meer binnenkomen van de lucht maar het werkt wel. Maar het was wel angstaanjagend, het zijn mieren met grote kaken die zich vastbijten in je huid, ik zag ze in Uganda al, maar binnen is het iets anders. Doordat deze mieren heel agressief zijn waren de andere mieren op de vlucht voor hen, dus we hadden drie verschillende soorten mieren binnen. Yes this is Africa.
Maandag Miranda en Roy ontmoet in het Bamburi Beach hotel, zwaar emo natuurlijk, geweldig om ze te zien. Met hen met de matatu de stad Mombasa in geweest om ze langzaam te laten wennen aan Afrika. Mombasa is een grote, schone stad met heel veel Arabische invloeden in een Afrikaans sfeertje. Daarna naar Mtwapa, een echt Keniaans dorp, daar lekker op een terrasje gezeten en mensen, dieren en alles om ons heen bekeken, gevoeld en geroken zal ik maar zeggen. Je krijgt hier een goed beeld van Afrika. We zijn naar de school gelopen waar de meiden zitten. We kwamen ze allemaal tegen in de schoolbus, dus maar gelijk ingestapt. Heerlijk om te zien hoe Roy en Miranda genieten van deze kinderen. Samen naar het weeshuis gegaan. Daarna samen gegeten in het hotel, een leuke geweldige dag met enorm veel indrukken voor hen, het is zo anders hier, echt een totaal andere wereld. Ik hoop dat ze een beetje hebben kunnen slapen. Ik ben ook weer helemaal op de hoogte van de gebeurtenissen op de AVD, de babyboom en alle nieuwtjes. Morgen gaan ze op safari en vrijdag laat in de middag komen ze terug. De volgende morgen had ik echt heimwee, weer helemaal onverwacht, das erg vreemd. Waarschijnlijk komt dat door de nederlandse/helmondse verhalen, haha, nooit gedacht Helmond ooit te missen. Maar je ziet wel, ook dat kan gebeuren. Naar school geweest deze week. We spelen iedere dag de spellen, ze leren kiezen, verliezen en samenwerken, is soms moeilijk. Donderdag ga ik met de klas naar Haller park. Dat is een dierenpark hier in de buurt met alle Keniaanse dieren. We hebben eerst een les gehad over herbivoren, carnivoren en omnivoren zodat het een echt educatief uitstapje wordt. Nico is nog steeds druk met klussen. Is ondertussen ook naar een echte Afrikaanse kapper geweest. Foutje van de kapper: de tondeuse werkte niet helemaal, Nico is nu dus kaal, maar dan ook echt kaal. En daar moest ie ook nog voor betalen. Bedankt kapper, ik koop wel een mutsje voor hem!! Maar goed het groeit wel weer aan.
liefs Nico en Petra
Soms is het zwaar hier. Op school gebeurde van de week het volgende: bij mij in de klas zit George, George is een jongen die door een hersenbeschadiging op jonge leeftijd een leerachterstand heeft opgelopen. Hele aardige jongen, met humor, kan zich goed verstaanbaar maken in swahili en engels. Hele lange jongen van 14 jaar oud. Hij woont ongeveer 15 km van school, dus moet twee uur lopen heen en twee uur terug. Hij woont bij zijn moeder die aids heeft en bij grootmoeder, vader is overleden en het is een erg arm gezin. Als hij thuis komt van school moet hij meteen de straat weer op om mango’s te verkopen of samosa’s (dat is een soort miniloempiaatje die zijn oma maakt. Hij is op straat tot ongeveer 23.00 uur, gaat dan naar bed zonder eten om ’s morgens om 4 uur weer op te staan en naar school te lopen. Hij slaapt een uurtje voordat de school begint voor de poort. Gevolg is dat hij dus ook heel veel slaapt tijdens de lessen, hij heeft niets te eten, geen energie, niks nie. Deze dag was ik in de klas mijn engelse les aan te voorbereiden en mijn collega Gonja stond voor de klas swahili-les te geven. Op dat moment komt de directrice binnen met een schaar en begint zonder waarschuwing in de haren te knippen van George. Hij begon te huilen en te smeken, werkelijk waar te smeken om te stoppen. Ik was zwaar geschokt door deze actie en was ook erg verontwaardigd. Waarom doe je dit? De directrice vertelde zij dat ze George al verschillende malen had gezegd zijn haren te kammen en dat had hij niet gedaan dus op deze manier wilde ze ouders dwingen om hem naar de kapper te sturen en George dwingen voortaan zijn haren te kammen. Ik had tranen in mijn ogen, het was zo zielig, George zat met zijn t-shirt over zijn hoofd van schaamte, op verschillende plaatsen op zijn hoofd waren kale plekken geknipt, het zag er niet uit natuurlijk. George heeft ook al een groot litteken op zijn hoofd van het ongeluk waardoor hij de hersenbeschadiging heeft opgelopen. Ik jankte gewoon van ellende om het jong, heel verschrikkelijk. De directrice ging en natuurlijk lachte heel de klas hem uit. Ik was te geschokt en te kwaad om iets te zeggen, ik ben naar mijn collega gelopen en hem gezegd dat ik met George naar de kapper ging en George aan de hand meegenomen naar de kapper. Kun je je voorstellen, loop ik daar met een vent van 1.80m jankend met zijn t-shirt over zijn hoofd. De kapper was heel begripvol en natuurlijk hebben we allebei geroepen dat hij nu erg knap was, zijn haren zijn nu gemillimeterd en hij ziet er prachtig uit. George vertelde me op de terugweg dat hij deze week nog niet op school was geweest omdat zijn moeder de blouse van het uniform had verkocht en hij niet zonder dit op school mocht komen. Gonja had ervoor gezorgd dat hij nu toch mocht komen met een ander shirt en zijn uniform broek. Niet te geloven. Na school ben ik natuurlijk naar de directrice gegaan en heb heel rustig gezegd dat ik zeer verontwaardigd was en vond dat er andere manieren waren om regels te stellen. Je kunt zo’n jongen niet verantwoordelijk stellen voor het kammen van zijn haar!!! Hij heeft gewoon niet de tijd om hieraan te denken, je moet hem eraan herinneren en hierin trainen!! Om een leerling zo te vernederen is onnodig. Hij is notabene gehandicapt, kom op nou, ik wordt weer kwaad terwijl ik dit te schrijven. Ik vroeg haar of ze op de hoogte was van de thuissituatie, ja zei ze, George wordt gesponsord voor zijn schoolgeld. Waarom kan hij dan hier niet eten of waarom kan hij dan niet hier logeren (het is een boarding school; een soort kostschool). Ik vroeg haar als je weet dat zo’n jong niets te eten heeft je hem dan geen eten geeft? De sponsoring is te weinig volgens haar. Ze schrok blijkbaar van mijn reactie want ik stond weer met tranen in mijn ogen. Ze zei dat ze inderdaad misschien beter met hem naar de kapper had kunnen gaan. Ik heb nu een picto (jawel) getekend met een kam, heb een kam gekocht en in de klas een afspraak gemaakt met George dat hij voortaan iedere dag zijn haren zal kammen. De picto zit op zijn tafel geplakt en de kam hangt naast zijn tafel aan de muur, hij is er helemaal blij mee. De klas vind het ook heel fijn en zullen hem steunen. Verder heb ik afgesproken dat zijn uniform op school blijft en dat hij zich iedere morgen en middag zal omkleden. Het makkelijkste zou natuurlijk nu zijn om hem te sponsoren maar ik heb een donkerbruin vermoeden, (oef weer een foute opmerking), dat de directrice het express gedaan heeft in de hoop dat ik het zou gaan betalen. Er gebeurt hier van alles met sponsorgelden heb ik het idee, behalve waarvoor het bedoeld is. Ik heb voor deze klas spellen gekocht en op papier gezet dat ze alleen op school gebruikt mogen worden voor deze klas. Dit uiteraard na overleg met collega Gonja. Verder gaat het geweldig met de spellen, het is echt genieten, het is zo leerzaam: samenwerking tussen jongens en meisjes, gedrag bij verlies en winst, samen opruimen. Gonja is ook erg blij en geniet van de interactie met de leerlingen, hij is dit niet gewend, maar hij is helemaal goed voor zijn leerlingen, er is echt een vertrouwen beiderzijds, dat kun je zien.Voor hem is dit alles een nieuwe manier van lesgeven, de leerlingen zijn vrijer nu en gemotiveerd. En dat in een paar weken, ik hoop dat het blijft.
Verder hebben we voor Mudzini Kwetu twee extra sponsorbedragen binnen gekregen waarvan we een nieuwe wasmachine gekocht hebben met een sterke centrifuge, deze wordt ook gebruikt voor de meiden voor de zelfstandigheidtrainingen. Voor in de studeerkamer/bibliotheek hebben we kasten gekocht waar nu heel overzichtelijk alle boeken en spellen staan. Ook zullen we nog een nieuwe computer aanschaffen met educatieve spellen. Van onze “kenia- 5euro rekening” hebben we de maandelijkse bijdrage verhoogd naar 100 euro i.p.v. 50 euro voor het zakgeld voor de meiden. Zoals ik misschien al eerder heb verteld hebben we vanuit de stichting ook geïnvesteerd in de vijver zodat er straks extra inkomsten zijn door de visverkoop. Nico is druk bezig geweest met deze vijver. Cement storten gebeurt hier met de hand en een kleine schaal i.p.v. een cementmolen, is effe anders werken!! En dat met een temperatuur van 35graden. Afzien!
Het gaat hier erg goed met Mudzini maar dat is vooral te danken aan de professionele aanpak van de staf en natuurlijk door de continuïteit van de sponsoring en donaties van verschillende organisaties kan het ook goed blijven gaan. Het is echt bouwen aan een toekomst. We zijn er nu ook achter gekomen dat Na Maono in het swahili niet alleen “met gevoel” betekent maar ook “met toekomstvisie”. Toeval?
Afgelopen weekend zijn we naar Malindi gegaan met de matatu. Malindi ligt noordelijk aan de kust richting Somalië. Het is een heel toeristische plaats met teveel rijke mzungus van Italiaanse afkomst. Het stikt er van de dure huizen, dure hotels. Het is een groot Scheveningen, zal ik maar zeggen. Eigenaren zijn meestal mensen uit India of Italianen. Er is nogal wat arrogantie. Een voorbeeldje: we hadden een appartement kunnen huren, helemaal geweldig overigens in een groot appartementen gebouw, waar europeanen een tweede huis hebben en deze verhuren aan toeristen. We hadden dus een complete woning met keuken, drie badkamers, drie slaapkamers en een groot gemeenschappelijk zwembad voor 35 euro per nacht. Dit was ernstig goedkoop, want voor een gewoon hotelleke betaal je hier al minimaal 40 euro per persoon voor bed en ontbijt. Maar goed, wij helemaal blij met ons appartement en op naar het zwembad. We wilde onze handdoek op een van de bedden leggen, maar nee hoor, dat was niet toegestaan want alle bedden waren privé bezit en die konden we niet zomaar gebruiken, en oja of we eerst wilde douchen. We waren nog niet eens zover. Het was een fijn zwembad aan het strand dus we klaagde niet. Een pizzeria op de hoek, ja ik weet het we zijn in Afrika maar soms is europese hap ontzettend lekker! /s morgens wilde ik gaan zwemmen en ik had gelezen dat ik vanaf 8.00 uur terecht kon. Dus om 8.30 uur ik helemaal kant en klaar op naar het zwembad. Maar ik kon er niet in. Wordt ik daar effe als een klein kind terecht gewezen, dat ik eerst op het bord moest kijken en dat ik niet mocht zwemmen voor 9.00 uur. Ik zei dat het me speet maar dat ik van het bord had begrepen dat het vanaf 8.00 uur was. Ze stuurden me terug: ga dan nog maar eens opnieuw lezen en dan goed!! Hoe is het? Overigens heb ik daarna (na 9.00 uur) nogmaals het bord gelezen en hun verteld om het nog eens goed te lezen want er staat dus dat je van 8 tot 8 niet kunt zwemmen. Ben ik nou blond of wa! Verder zijn Nico en ik twee keer weggelopen uit een restaurant omdat we na 2,5 uur!! wachten nog steeds geen eten hadden. Echt niet te geloven. Het leek wel of zij alles wilde bepalen, ik weet niet goed hoe ik het uit moet drukken, maar fijn is het niet. Er zijn hier ook hotels waar alleen maar Italiaanse gasten mogen komen, geen andere nationaliteit. Ik heb zo’n vooroordeel over Italianen, mafia enzovoorts, nou, ik zit er niet ver naast, denk ik. Ben een beetje negatief over onze mede europeanen (duitsers en italianen zijn volgens mij echt heel fout) merk ik, dat is niet helemaal eerlijk, sorry hiervoor. Maar niets is zo erg als in hier in Kenia in het duits of italiaans aangesproken te worden in plaats van in het engels of swahili!! Verder zijn we nog naar Kilifi geweest dat ligt tussen Kikambala en Malindi en is een erg leuk Afrikaans stadje aan de kust, veel afrikanen weinig mzungu’s, veel markten, tuktuks, matatu’s, hutjes, kleine straatjes, beetje chaotisch, rommelig en kleurrijk, kortom zoals het hoort! Maar al met al is Kenia een stuk meer ontwikkelder dan Uganda; hier zijn markten met kramen, in Uganda zit alles op de grond. Hier is bijna overal elektriciteit. Toerisme is hier een grote bron van inkomsten, maar neemt ook veel weg van de afrikaanse sfeer, denk ik. Het is big business. De prijzen zijn hier ook veel hoger dan in Uganda, ook dat komt door het toerisme. Maar het strand en de zee blijven geweldig. Ik zit hier nu buiten te typen en Nico loopt net naar binnen en komt tot de ontdekking dat we ongeveer duizend mieren binnen hebben, sommigen zijn safarimieren en die bijten verschrikkelijk. Ook zijn er hele kleine mieren die kruipen je huid binnen. Niet fijn. Na 1 uurtje, nu dus zijn al deze mieren gedood door een of andere spuitbus, we kunnen voorlopig niet meer binnenkomen van de lucht maar het werkt wel. Maar het was wel angstaanjagend, het zijn mieren met grote kaken die zich vastbijten in je huid, ik zag ze in Uganda al, maar binnen is het iets anders. Doordat deze mieren heel agressief zijn waren de andere mieren op de vlucht voor hen, dus we hadden drie verschillende soorten mieren binnen. Yes this is Africa.
Maandag Miranda en Roy ontmoet in het Bamburi Beach hotel, zwaar emo natuurlijk, geweldig om ze te zien. Met hen met de matatu de stad Mombasa in geweest om ze langzaam te laten wennen aan Afrika. Mombasa is een grote, schone stad met heel veel Arabische invloeden in een Afrikaans sfeertje. Daarna naar Mtwapa, een echt Keniaans dorp, daar lekker op een terrasje gezeten en mensen, dieren en alles om ons heen bekeken, gevoeld en geroken zal ik maar zeggen. Je krijgt hier een goed beeld van Afrika. We zijn naar de school gelopen waar de meiden zitten. We kwamen ze allemaal tegen in de schoolbus, dus maar gelijk ingestapt. Heerlijk om te zien hoe Roy en Miranda genieten van deze kinderen. Samen naar het weeshuis gegaan. Daarna samen gegeten in het hotel, een leuke geweldige dag met enorm veel indrukken voor hen, het is zo anders hier, echt een totaal andere wereld. Ik hoop dat ze een beetje hebben kunnen slapen. Ik ben ook weer helemaal op de hoogte van de gebeurtenissen op de AVD, de babyboom en alle nieuwtjes. Morgen gaan ze op safari en vrijdag laat in de middag komen ze terug. De volgende morgen had ik echt heimwee, weer helemaal onverwacht, das erg vreemd. Waarschijnlijk komt dat door de nederlandse/helmondse verhalen, haha, nooit gedacht Helmond ooit te missen. Maar je ziet wel, ook dat kan gebeuren. Naar school geweest deze week. We spelen iedere dag de spellen, ze leren kiezen, verliezen en samenwerken, is soms moeilijk. Donderdag ga ik met de klas naar Haller park. Dat is een dierenpark hier in de buurt met alle Keniaanse dieren. We hebben eerst een les gehad over herbivoren, carnivoren en omnivoren zodat het een echt educatief uitstapje wordt. Nico is nog steeds druk met klussen. Is ondertussen ook naar een echte Afrikaanse kapper geweest. Foutje van de kapper: de tondeuse werkte niet helemaal, Nico is nu dus kaal, maar dan ook echt kaal. En daar moest ie ook nog voor betalen. Bedankt kapper, ik koop wel een mutsje voor hem!! Maar goed het groeit wel weer aan.
liefs Nico en Petra
-
18 Februari 2009 - 18:30
Betty:
Hoi Petra en Nico
Ik zag dat ik de eerste ben en daarom een kort berichtje.Ik benieuwd naar de foto`s en bekijk je site over een half uurtje weer.Nog veel plezier samen.Houdoe!!!
-
18 Februari 2009 - 21:03
Anke En Henriëtte:
Hoi Petra en Nico,
Wat een tr... die directrice, ik zou daar ook niet tegen kunnen, zeker deze kinderen niet! Het lijkt wel een regiem van vroeger,dat je bang moet zijn voor de juf en meester! En natuurlijk ook heel gemeen van dat sponsorgeld, niet genoeg en maar hopen dat er meer komt, voor wie!!??Ook zo'n aftands idee.
Maar wat leuk dat Miranda en Roy er zijn, even wat anders dan Duitsers en Italianen!!!!
Doe ze de groetjes van ons.
Ons Anke is prinses met carnaval op de AVD school, leuk ! Vrijdag weer pannenkoeken bakken.
Heel veel groetjes en liefs en tot de volgende keer.
Anke en Henriëtte -
18 Februari 2009 - 21:36
Perry:
Onvoorstelbaar, wat een ongevoelige actie van die directrice! Fijn dat je het direct opgelost hebt en zijn klasgenoten hem nu steunen.
Op de foto's is te zien dat de visvijver flink vordert, ondanks het feit dat alles met de hand moet gebeuren.
Heel veel groeten aan Roy en Miranda en veel succes met ALLES! -
19 Februari 2009 - 00:21
Will:
HEE, leuk zo'n directrice. daar kun je echt blij van worden. Maar ik zie ook nico goede werken verrichten. Wanneer gaat ie vissen? hou vol en to een volgende keer,
groetjes will -
19 Februari 2009 - 00:21
Will:
HEE, leuk zo'n directrice. daar kun je echt blij van worden. Maar ik zie ook nico goede werken verrichten. Wanneer gaat ie vissen? hou vol en to een volgende keer,
groetjes will -
19 Februari 2009 - 00:21
Will:
HEE, leuk zo'n directrice. daar kun je echt blij van worden. Maar ik zie ook nico goede werken verrichten. Wanneer gaat ie vissen? hou vol en to een volgende keer,
groetjes will -
19 Februari 2009 - 00:24
Will:
nou sta ik er mooi drie keer op. Trage computer en ongeduldige willy
nogmaals groeten.
das dus 4x -
19 Februari 2009 - 07:29
Truus:
Ons pedagogisch hart wordt geraakt door deze gemene actie van de directrice. Ik wens jullie met Roy en Miranda nog veel gezellige uurtjes....
Hartelijke groet
-
19 Februari 2009 - 14:56
Roy En Miranda:
Hey Petra en Nico,
We zitten nu in Tsavo West. Echt geweldig die parken. Super mooie dingen gezien! Maar onze eerste dag heeft echt indruk gemaakt! Helemaal geweldig. We kijken al uit naar zaterdag en de rest van deze dagen!
Liefs -
19 Februari 2009 - 19:22
Anneke Toonders:
Hoi Petra en Nico,
Ongelovelijk hoe ze daar met de mensen omgaan. Het is maar goed dat jullie daar zijn, tenminste mensen met een goed hart op de juiste plaats. Geweldig jullie inzet ik neem mijn petje voor jullie af. Ik wens jullie nog het aller beste toe.
groeten Anneke Toonders -
19 Februari 2009 - 19:45
Anja:
Hoi Petra ( en Nico en nu ook Miranda en Roy...!)
Wat verschrikkelijk het gebeuren met George, ik ben er zelfs hier erg verontwaardigd over!! Gelukkig is het weer "goed" gekomen.
Geniet verder van je bezoek...en het bezoek ook van jullie!! Wat leuk om te mogen zien en vooral ervaren hoe het bij jou is!
Veel plezier, groetjes Anja -
20 Februari 2009 - 09:08
Inge En Tijn:
Ha die Peet en Nico,
Ik ben weer helemaal bijgelezen!!! Ik heb weer erg genoten van jullie verhalen, wat maken jullie een hoop mee. Schitterende foto's en Nico, ik word al moe als ik naar de foto's van de visvijver kijk. Echt geweldig wat jullie daar allemaal doen!!!!!
Geniet van jullie bezoek en doe ze de groetjes.
liefs Inge en Tijn
-
20 Februari 2009 - 09:30
José G.:
Hallo Petra , Nico, Miranda en Roy.
Ik kan me voorstellen hoe jij je moest voelen dat die directrice zo met haar leerlingen omgaat. Dit kan
toch echt niet. Fijn dat Miranda en Roy er zijn zodat je weer helemaal op de hoogte bent van het gebeuren op de A.V.D.Ik wens jullie nog fijne dagen samen en Miranda zal wel een heleboel te vertellen hebben na de vakantie.Groetjes en tot de volgende mail. -
20 Februari 2009 - 11:25
Magda:
hoi,
Onvoorstelbaar hoe er door sommigen omgegaan wordt met de leerlingen daar. Gelukkig heb jij het goed op kunnen lossen. Simpelweg een picto en een kam. Keifijn voor die jongen.
Moeten we al vishengels gaan sturen? Het wordt een flinke vijver zo te zien. Nou, geniet nog van je bezoek van Miranda en Roy. groetjes, Magda -
20 Februari 2009 - 14:55
Corien:
Hoi Petra en Nico,
Steeds weer leuk om een weblog van jullie belevenissen te ontvangen en de reacties van vrienden en collega's daarop te lezen. Over de directrice zal ik het dus maar niet meer hebben. Ik ben wel heel er nieuwsgierig naar het biljartbolletje van Nico? Kun je daar niet een kiekje van maken Petra? Of loopt Nico nu ook met zijn t-shirt over zijn hoofd? Och arme. Wij gaan vanavond dan eindelijk een borreltje drinken met onze nieuwe buurman Jan en dan proosten we ook nog even op jullie gezondheid.Ga door met het goede werk. Dikke kusjes uit de van Nuenenstraat. En Alaaf! -
20 Februari 2009 - 15:46
Vivian:
Hey Petra en Nico!!
Ik kreeg zwaar veel medelijden met je leerling en geweldig hoe je het opgelost hebt, zou ik ook gedaan hebben. Wel een te trieste actie van die vrouw die zich directrice mag noemen.
Nog veel werkplezier en succes met werken voor de visvijver, als ie klaar is, weet je waarvoor je in die hitte gewerkt hebt.
Doe de groeten aan Miranda en Roy!
Veel plezier samen!
Alaaf alaaf alaaf (ja ja de carnaval barst weer los) -
20 Februari 2009 - 18:50
Ellen Meijs:
Hoi Petra en Nico,
Ik lag al heel wat berichten achter dus heb ff flink bij moeten lezen! Sjonge wat maken jullie veel mee zeg. En zulke tegenstrijdige dingen allemaal.
Wat vreselijk gemeen van die directrice, bah!
Ik wens jullie weer heel succes met alles en veel plezier met Miranda en Roy! Ik heb vandaag gezellig in Miranda's klas gestaan. Een hele eer bij prinses carnaval in de klas!
Vele groetjes Ellen -
21 Februari 2009 - 11:55
Marja Van Genugten:
Hoi,
Wat een verhalen! Zeker dat verhaal van George, zeer heftig. En dan die branden. Maar nu even weer tijd voor ook heel veel gezelligheid samen met Miranda en Roy. Geniet ervan. Marja -
24 Februari 2009 - 20:13
Janine:
Hay Petra,
Geniet hier van je verhalen. Wat een levenservaring! Geniet lekker verder...
Dikke knuffel van mij -
27 Februari 2009 - 14:34
Kriek:
Op brief zes heb ik nu eerder gereageerd dan op nr5, voor mij is alles nieuw dus maakt niet uit. Dat verhaal over George, zo verdrietig. Wat een geluk dat jij zo,n kei bent met deze kinderen. Mooi opgevangen en zijn belangen behartigd. Chapeau mevrouw. gr. Kriek
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
